effecisti. Dziesiąta obiectia, żem z Królem I. Mością za Dniepr nie był, iże Regimenty, i Chorągwie poodrywał.
JAko co tkniesz, to fałsz wszytko w Mandacie tym, tak i to coś teraz namienił Nieszedłem sam z Królem Jego Mością na Wojnę, i niebyłem, bo nie tak Antecesorowie I. K. Mości zachęcali do usługi swojej Poddanych, zwłaszcza którzy cokolwiek mogą w Ojczyźnie, jako mię Jego Królewska Mość zachęcał. Odjachałem ze Lwowa, za porękę Jego Mości Księdza Primassa u ubezpieczony o łasce Pańskiej, za wolą I. K. Mości odebrawszy pod Sokolnikami Wojsko w rząd Hetmański. Jeszczem do Łancuta
effecisti. Dźieśiąta obiectia, żem z Krolem I. Mośćią zá Dniepr nie był, iże Regimenty, y Chorągwie poodrywał.
IAko co tkniesz, to fałsz wszytko w Mándaćie tym, ták y to coś teraz námienił Nieszedłem sąm z Krolem Iego Mośćią ná Woynę, y niebyłem, bo nie ták Antecessorowie I. K. Mośći záchęcáli do vsługi swoiey Poddánych, zwłaszczá ktorzy cokolwiek mogą w Oyczyznie, iáko mię Iego Krolewska Mość záchęcał. Odiáchałem ze Lwowá, zá porękę Ie^o^ Mośći Kśiędzá Primássa v ubespieczony o łásce Páńskiey, zá wolą I. K. Mośći odebrawszy pod Sokolnikámi Woysko w rząd Hetmáński. Ieszczem do Łáncutá
Skrót tekstu: LubJMan
Strona: 102
Tytuł:
Jawnej niewinności manifest
Autor:
Jerzy Sebastian Lubomirski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1666
Data wydania (nie wcześniej niż):
1666
Data wydania (nie później niż):
1666
panuj Najaśniejszy Królu Zygmuncie Trzeci/ Panie nam Miłościwy. Tyś sam wszystkich Antecesorów swoich szczęściem przeszedł. Abowiem tym świętym kluczem pobożności/ nabożeństwa/ (które się po wszytkiej Koronie z wielkim narodów wszystkich podziwieniem rozżarzyły) skarbnicę sławy nieśmiertelnej otworzyłeś/ nieprzyjaciela tak potężnego hardość skruszywszy/ i pod nogi swe podrzuciwszy/ z którym Antecesorowie twoi/ nie tylko krwawego Marsa gry statecznie zacząć/ ale i porwać się nań rozmyslali. Kto tedy tak wielkiego dobra uczestnikiem być chce/ Obediencją aby zachował potrzeba; Ucho prawe temu któremu Syn Boży rzekł. Pasce agnos meos: otworzył/ i zawsze był posłusznym. A zwłaszcza ty Koronny Synu/ który Ojczyznę swą
pánuy Naiáśnieyszy Krolu Zygmunćie Trzeći/ Pánie nam Miłośćiwy. Tyś sam wszystkich Antecessorow swoich sczęśćiem przeszedł. Abowiem tym świętym kluczem pobożnośći/ nabożeństwá/ (ktore się po wszytkiey Koronie z wielkim narodow wszystkich podziwieniem rozżarzyły) skárbnicę sławy nieśmiertelney otworzyłeś/ nieprzyiaćielá ták potężnego hárdość skruszywszy/ y pod nogi swe podrzućiwszy/ z ktorym Antecessorowie twoi/ nie tylko krwáwego Marsá gry státecznie zácząć/ ále y porwáć się nań rozmysláli. Kto tedy ták wielkiego dobrá vczestnikiem bydz chce/ Obedientią áby záchował potrzebá; Vcho práwe temu ktoremu Syn Boży rzekł. Pasce agnos meos: otworzył/ y záwsze był posłusznym. A zwłasczá ty Koronny Synu/ ktory Oyczyznę swą
Skrót tekstu: KunWOb
Strona: Cv
Tytuł:
Obraz szlachcica polskiego
Autor:
Wacław Kunicki
Drukarnia:
Drukarnia dziedziców Jakuba Sibeneychera
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1615
Data wydania (nie wcześniej niż):
1615
Data wydania (nie później niż):
1615
zaczęło Roku Pańskiego 568. a trwało przez lat 206. aż do roku 774. krom zniewolenia jednak samego miasta Rzyma: co wszystko z Prokopiusza/ Jorwanda/ Marcellina/ Pawła Diakona/ i z inszych pism snadnie każdy zrozumie i na oko obaczy/ że to tak nie jest/ co Papież usiłuje pokazać/ aby kiedy Antecesorowie jego albo we Włoszech/ albo w mieście Rzymie panowanie z Konstantynowej daniny mieli: Gdyż to Panowanie aż w roku 800. napierwszy początek z szczodrobliwości Pipina i Carola Wielkiego wzięło/ którzy wyrwawszy Eksarchat wespół i z Rzymem miastem z rąk Longobardów/ Papieżowi je Stefanu wtóremu darowali/ jako Platina/ Volaterran/ i inszy wszyscy
zácżęło Roku Páńskiego 568. á trwáło przez lat 206. áż do roku 774. krom zniewolenia iednák sámego miástá Rzymá: co wszystko z Prokopiuszá/ Iorwándá/ Márcelliná/ Páwłá Diákoná/ y z inszych pism snádnie káżdy zrozumie y ná oko obacży/ że to ták nie iest/ co Papież vśiłuie pokazáć/ áby kiedy Antecessorowie iego álbo we Włoszech/ álbo w mieśćie Rzymie pánowánie z Constántinowey dániny mieli: Gdyż to Pánowánie áż w roku 800. napierwszy pocżátek z szcżodrobliwośći Pipiná y Carolá Wielkiego wźięło/ ktorzy wyrwawszy Exarchát wespoł y z Rzymem miástem z rąk Longobárdow/ Papieżowi ie Stephanu wtoremu darowáli/ iáko Plátiná/ Voláterran/ y inszy wszyscy
Skrót tekstu: SmotLam
Strona: 59v
Tytuł:
Threnos, to iest lament [...] wschodniej Cerkwi
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1610
Data wydania (nie wcześniej niż):
1610
Data wydania (nie później niż):
1610
budynek zawiera; te zaś są; fundamenta, ściany, i dach: pod tym podobieństwem, idę do fundamentów, które radbym żeby żałożone były nie na chwiejącym się trzęsawisku, ale na opoczistej skale; o którą choćby się wszystkie burze i impety obijały, żeby circum latrantes dissipet undas mole suâ.
Przyznać potrzeba że nasi antecesorowie, pierwsi fundatorowie Rzeczy pospolitej, najwarowniejsże żałozili fundamenta in justo aequilibrio, między powagą majestatu, i władzą praw i prerogatyw wolności, tą intencją, aby królowie powagą majestatu wstrzymywali wolność; z drugiej strony, żeby wolność per rigorem prawa, hamował ambicją królów, jeżeliby ich pobudzała do wielowładnego panowania. Ale coź za skutek tak
budynek zawiera; te zaś są; fundamenta, sćiany, y dach: pod tym podobienstwem, idę do fundamentow, ktore radbym źeby źałoźone były nie na chwieiącym się trzęsawisku, ale na opocźystey skale; o ktorą choćby się wszystkie burze y impety obiiały, źeby circum latrantes dissipet undas mole suâ.
Przyznáć potrzeba źe naśi antecessorowie, pierwśi fundatorowie Rzeczy pospolitey, naywarownieysźe załoźyli fundamenta in justo aequilibrio, między powagą majestatu, y władzą praw y prerogatyw wolnośći, tą intencyą, aby krolowie powagą majestatu wstrzymywali wolność; z drugiey strony, źeby wolność per rigorem prawa, hamował ambicyą krolow, ieźeliby ich pobudzała do wielowładnego panowania. Ale coź za skutek tak
Skrót tekstu: LeszczStGłos
Strona: 3
Tytuł:
Głos wolny wolność ubezpieczający
Autor:
Stanisław Leszczyński
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1733
Data wydania (nie wcześniej niż):
1733
Data wydania (nie później niż):
1733
naszej konserwacyj; Pytam się jeżeli ta racja polityczna obroniła od upadku tyle Pastw wolnych? przyjdzie ta kolej i na nas, jeżeli bez broni czekać będziemy, że nam który sąmsiad część Państwa, przyległą swemu, wydrze; albo że wszyscy zgodzą się podzielić nami.
Jeżeli kto rzecze, że ciź to są sąmsiedzi, których antecesorowie nasi nie aprehendowali? niechże się reflektuje ze volvenda aetas commutat tempora rerum; też to są prawda Narody, ale insze w nich zwyczaje w rządach, w sposobach wojowania, daleko różniące się od przeszłych, przez które im się bardziej potęźniejszemi stają, tym więksża w nich rośnie ambicja, czuwac aby ją coraz bardziej nasycić
naszey konserwacyi; Pytam się ieźeli ta racya polityczna obroniła od upadku tyle Pastw wolnych? przyidzie ta koley y na nas, ieźeli bez broni cźekać będziemy, źe nam ktory sąmsiad część Panstwa, przyległą swemu, wydrze; albo źe wszyscy zgodzą się podźielić nami.
Ieźeli kto rzecze, źe ćiź to są sąmsiedźi, ktorych antecessorowie naśi nie apprehendowali? niechźe się reflektuie ze volvenda aetas commutat tempora rerum; teź to są prawda Narody, ale insze w nich zwyczaie w rządach, w sposobach woiowania, daleko roźniące się od przeszłych, przez ktore im się bardziey potęźnieyszemi staią, tym więksźa w nich rośnie ambicya, czuwac aby ią coraz bardźiey nasyćić
Skrót tekstu: LeszczStGłos
Strona: 7
Tytuł:
Głos wolny wolność ubezpieczający
Autor:
Stanisław Leszczyński
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1733
Data wydania (nie wcześniej niż):
1733
Data wydania (nie później niż):
1733
.
Była druga sprawa — Szelutty, cześnika rzeczyckiego, marszałka dworu księcia podkanclerzego, alias jego koligatów, z Ogińskim, pisarzem polnym lit., starostą czeczerskim, o to, że Szeluttowie i inni, siedząc na gruncie starostwa czeczerskiego, byli do różnych powinności zamkowych, tak jako prości poddani, pociągani. Opierali się ich antecesorowie, ale tym bardziej gnębieni byli i tyrańsko traktowani. Wynosili mandaty na asesorią przeciwko swoim starostom, ale przegrali. Nawet dwa relacyjne dekreta oczywiste stanęły przeciwko nim, przez które przysądzono ich pod sąd i powinności zamku czeczerskiego. Wszystko to przez potencją niesprawiedliwą stało się. Tandem książę podkanclerzy te dekreta pokasował, uznał ich za szlachtę
.
Była druga sprawa — Szelutty, cześnika rzeczyckiego, marszałka dworu księcia podkanclerzego, alias jego koligatów, z Ogińskim, pisarzem polnym lit., starostą czeczerskim, o to, że Szeluttowie i inni, siedząc na gruncie starostwa czeczerskiego, byli do różnych powinności zamkowych, tak jako prości poddani, pociągani. Opierali się ich antecesorowie, ale tym bardziej gnębieni byli i tyrańsko traktowani. Wynosili mandaty na asesorią przeciwko swoim starostom, ale przegrali. Nawet dwa relacyjne dekreta oczywiste stanęły przeciwko nim, przez które przysądzono ich pod sąd i powinności zamku czeczerskiego. Wszystko to przez potencją niesprawiedliwą stało się. Tandem książę podkanclerzy te dekreta pokasował, uznał ich za szlachtę
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 334
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
przez lat 366 panujących. Po tych Numitor Sylvius, i w lot detrusor jego Amulius Brat. Po nim Woukowie Numitora namienionego, przez Amuliusza na utopienie w Tybrze skazani (praecidendo spem successionis) ale zachowani w życiu; panowali po Amuliuszu Romulus i Remus Bracia. Romulus ten Rzym założył, zowiąc się nie Latinorum, jak Antecesorowie, albo Albanorum, ale Romanorum Rex. Miał ten nowy Fundator samych Mężczyzn Obywatelów w Rzymie 3300, dla tych pomyślił o żonach: więc wymyślił Agones, albo gonitwy w polu, zaprosił bliskich Sąsiadów osobliwie Sabinów. Zony ich na tych widowiskach pochwytali, co się zowie Raptus Sabinarum, z owemi Rzymskiemi pożenili Mężczyznami. Sabini
przez lát 366 pánuiących. Po tych Numitor Sylvius, y w lot detrusor iego Amulius Brat. Po nim Woukowie Numitora namienionego, przez Amuliusza na utopienie w Tybrze skazani (praecidendo spem successionis) ale záchowáni w życiu; panowali po Amuliuszu Romulus y Remus Brácia. Romulus ten Rzym założył, zowiąc się nie Latinorum, iak Antecessorowie, albo Albanorum, ale Romanorum Rex. Miał ten nowy Fundator samych Męszczyzn Obywatelow w Rzymîe 3300, dla tych pomyślił o żonach: więc wymyslił Agones, albo gonitwy w polu, zaprosił bliskich Sąsiadow osobliwie Sabinow. Zony ich na tych widowiskach pochwytali, co się zowie Raptus Sabinarum, z owemi Rzymskiemi pożenili Męszczyznami. Sabini
Skrót tekstu: ChmielAteny_IV
Strona: 200
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 4
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1756
Data wydania (nie wcześniej niż):
1756
Data wydania (nie później niż):
1756
tej Królowy więcej uczynią, niż dla drugiej; to jest w reformacyj Starostw, i Królewszczyzn, a nawet i w Potomkach Królewskich na Tron, jakoby mówiąc: my Polacy Ojca ich żeniliśmy, my też powinni i dzieci jego manutenere na Tronie.
4to Nakoniec: jako Polacy w tym ostróżni być powinni, pokazali Antecesorowie nasi, którzy tak odważnie Zygmuntowi Augustowi restiterunt, że go divortiare chcieli z Barbarą Radziwiłowną, pokazali i przeciwko Zygmuntowi III, kiedy Rokosz Zamojski, Kanclerz i Hetman, przeciw niemu podnieść chciał, oto, że przeciwko woli zgromadzonych stanów, z drugą ożenił się Austriaczką. Tak i Michał Król multa flagella sustinuit, że się
tey Krolowy więcey uczynią, niż dla drugiey; to iest w reformacyi Stárostw, y Krolewszczyzn, á náwet y w Potomkách Krolewskich ná Tron, iákoby mowiąc: my Polacy Oycá ich żeniliśmy, my też powinni y dźieći iego manutenere ná Tronie.
4tó Nákoniec: iáko Polacy w tym ostrożni być powinni, pokazali Antecessorowie náśi, którzy ták odważnie Zygmuntowi Augustowi restiterunt, że go divortiare chćieli z Barbarą Radźiwiłowną, pokazali y przećiwko Zygmuntowi III, kiedy Rokosz Zamoyski, Kanclerz y Hetman, przećiw niemu podnieśc chćiał, oto, że przećiwko woli zgromadzonych stanow, z drugą ożenił się Austryaczką. Ták y Michał Krol multa flagella sustinuit, że się
Skrót tekstu: RadzKwest
Strona: 71
Tytuł:
Kwestie polityczne
Autor:
Franciszek Radzewski
Drukarnia:
Drukarnia Akademicka
Miejsce wydania:
Poznań
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1743
Data wydania (nie wcześniej niż):
1743
Data wydania (nie później niż):
1743
Naprzód zważyć nam trzeba komu to chcemyczynić tę subtrakcją? nie Duchownym? bo wiemy dobrze, że to oni tylko są administrtorowie Patrimoni Christi, więc Bogu; Repinam zaś zamyślać ex holocausto, ciężkiegoby ta wina nie uszła sacrilegium. Wyszłoby to ćoś na Judasza, chcieć karbonę i worki Chrystusowe decymować. Nie z ubożeli Antecesorowie nasi, którzy tysiące łożyli na Kościoły, Klasztory, zapisy, i różne fundusze certa lege określájąc y obligując ná sukcessorow ábyśmy byli świętey ich woli executores i tutores ich fundacyj. Więc czy dignum et justum est tak święte sancita Ojców naszych z kąd Bogu chwała, Sãctuarii ozdoba, suffragiũ jest duszom; depaktować? Gdybyśmy
Náprzod zważyć nam trzebá komu to chcemyczynić tę subtrákcyą? nie Duchownym? bo wiemy dobrze, że to oni tylko są administrtorowie Patrimoni Christi, więc Bogu; Repinam záś zamyśláć ex holocausto, ćiężkiegoby tá winá nie uszłá sacrilegium. Wyszłoby to ćoś ná Judasza, chćieć karbonę y worki Chrystusowe decymowáć. Nie z ubożeli Antecessorowie naśi, którzy tyśiące łożyli ná Kośćioły, Klásztory, zápisy, y rożne fundusze certa lege określájąc y obligując ná sukcessorow ábyśmy byli świętey ich woli executores y tutores ich fundácyi. Więc czy dignum et justum est ták święte sancita Oycow nászych z kąd Bogu chwáłá, Sãctuarii ozdoba, suffragiũ jest duszom; depáktowáć? Gdybyśmy
Skrót tekstu: BystrzPol
Strona: Q2
Tytuł:
Polak sensat
Autor:
Wojciech Bystrzonowski
Drukarnia:
Drukarnia Akademicka Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1733
Data wydania (nie wcześniej niż):
1733
Data wydania (nie później niż):
1733
Ich MM. XX. Biskupi lepiej/ jako takich swych Encomiastów obdarzać mają wedle ich zasług. Lecz jednak osobliwie ten Komediant w maszkarze Plebana szczypie I M.Ks. Biskupa Krakowskiego/ i jemu to zadaje/ że nie czyni powinności swej dosyć w bronieniu Akademii/ we swej się dostojności poczuwając/ tak jako czynili niegdy Antecesorowie jego/ gdy co cum diminutione honoru ich/ uczynić starano się; i przywodzi przykład Zbigniewa wielkiego onego Kardynała/ opierającego się Jagiełłowi/ gdy się starał u Papieża wielką część Biskupstwa Krakowskiego/ do Biskupstwa Chełmskiego przyłączyć; a spowiednika swego Jana Biskupa Chełmskiego Dominikana Biskupem Lubelskim uczynić. I tak mówi do swego słuchacza Ziemianina Uważ WM
Ich MM. XX. Biskupi lepiey/ iáko tákich swych Encomiástow obdarzáć máią wedle ich zasług. Lecz iednák osobliwie ten Komedyánt w mászkárze Plebana szcżypie I M.X. Biskupá Krákowskie^o^/ y ięmu to zádáie/ że nie czyni powinnośći swey dośyć w bronieniu Akádemiey/ we swey się dostoynośći poczuwáiąc/ ták iáko czynili niegdy Antecessorowie iego/ gdy co cum diminutione honoru ich/ vczynić stárano się; y przywodźi przykład Zbigniewa wielkiego onego Kárdynałá/ opieráiącego się Iágiełłowi/ gdy się stárał v Papieżá wielką część Biskupstwá Krákowskiego/ do Biskupstwá Chełmskiego przyłączyć; á spowiedniká swe^o^ Ianá Biskupá Chełmskiego Dominikaná Biskupem Lubelskim vczynić. I ták mowi do swego słuchaczá Zięmianiná Vważ WM
Skrót tekstu: SzemGrat
Strona: 117
Tytuł:
Gratis plebański
Autor:
Fryderyk Szembek
Miejsce wydania:
Poznań
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1627
Data wydania (nie wcześniej niż):
1627
Data wydania (nie później niż):
1627
