Przecież zaraz różni ich gatunek: Daleko od gorzałki wino lepszy trunek. Lecz i to nie bez braku, bo szczuplej i chudzej, Trąci zaraz prywatą, gdy z piwnice cudzej; Kto go ze swojej toczy bez wszelkiej prywaty, Uszczknione w Helikonie garścią sypie kwiaty. Są jeszcze, co nie winem, nie gorzałką ani Chmielonym piwem wiersze składają pijani; I znowu nie pijani: złoży taki kata, Co mu się rozum zaćmi, język młyńcem lata. Ale przecie o wodzie i o jusze kwaśnej Nie może wiersz być ładny, nie może haraśny. Zda się sobie Homerem być, choć za pewne wiem, Żeby go źle porównać z Bawiem abo
Przecież zaraz różni ich gatunek: Daleko od gorzałki wino lepszy trunek. Lecz i to nie bez braku, bo szczuplej i chudzej, Trąci zaraz prywatą, gdy z piwnice cudzej; Kto go ze swojej toczy bez wszelkiej prywaty, Uszczknione w Helikonie garścią sypie kwiaty. Są jeszcze, co nie winem, nie gorzałką ani Chmielonym piwem wiersze składają pijani; I znowu nie pijani: złoży taki kata, Co mu się rozum zaćmi, język młyńcem lata. Ale przecie o wodzie i o jusze kwaśnej Nie może wiersz być ładny, nie może haraśny. Zda się sobie Homerem być, choć za pewne wiem, Żeby go źle porównać z Bawiem abo
Skrót tekstu: PotMorKuk_III
Strona: 327
Tytuł:
Moralia
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty, pieśni
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1688
Data wydania (nie później niż):
1688
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
kiedy córki szukając, ziarno różne siała: tu jęczmień na dolinach, tu na wzgórzu żyto, szczęśliwie, bo się rodzi to wszystko obfito. Gdzie indzie zaś swym darem złożył Bachus gliny i z gron pławi od prasy sok w półkadek winny, więc tu naszy po żyznym weseląc się żniwie, zaraz radzą i myślą o chmielonym piwie. Ja wierzę, że nie widząc tu gruntu do wina, chmiel natura wszczepiła, co jej nie nowina i oddała Sarmatom podobny jagodzie, kiedy go kto wysmaży w dowarzonym słodzie, więc nie tak słodkich moszczów ma jesień w winnicy, jako piw rozmaitych dostanie w piwnicy. I ma ten zysk ubogi, że choć
kiedy córki szukając, ziarno różne siała: tu jęczmień na dolinach, tu na wzgórzu żyto, szczęśliwie, bo się rodzi to wszystko obfito. Gdzie indzie zaś swym darem złożył Bachus gliny i z gron pławi od prasy sok w półkadek winny, więc tu naszy po żyznym weseląc się żniwie, zaraz radzą i myślą o chmielonym piwie. Ja wierzę, że nie widząc tu gruntu do wina, chmiel natura wszczepiła, co jej nie nowina i oddała Sarmatom podobny jagodzie, kiedy go kto wysmaży w dowarzonym słodzie, więc nie tak słodkich moszczów ma jesień w winnicy, jako piw rozmaitych dostanie w piwnicy. I ma ten zysk ubogi, że choć
Skrót tekstu: MiasKZbiór
Strona: 342
Tytuł:
Zbiór rytmów
Autor:
Kacper Miaskowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
epitafia, fraszki i epigramaty
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Alina Nowicka-Jeżowa
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Instytut Badań Literackich PAN, Stowarzyszenie "Pro Cultura Litteraria"
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1995
