śmierci swej w sprawach duchownych posłuszeństwo (Konstantynopolskiemu mówię Patriarsze) oddawać przysiągszy. Zachodowi nieodpowiednie/ i jego Pasterzowi Biskupowi Rzymskiemu karkiście wasze nachylili? Powiedz mi Synu co cię i twoich do odstępstwa przywiodło? Zniewolenieli twego Patriarchy albo ubóstwo? Ale się to od Boga w ucześnictwo krzyża jednorodzonego Syna jego stało/ którym wierni ustawicznie doświadczani być mieli. A owo zaś od tegoż Boga w naśladowanie Chrystusowej pokory/ ku pohamowaniu wysokolotnej hardości/ która w niebie cześć straciwszy w piekielnie niskości przepadła/ aby wiernych nie dręczyła: Czyli jaka srogość w rozkazowaniu jego/ albo dalekość drogi? ale owej zgoła żadnej niemasz/ a droga daleko niż do Rzymu
śmierći swey w spráwách duchownych posłuszeństwo (Konstántinopolskiemu mowię Pátriársze) oddáwáć przyśiągszy. Zachodowi nieodpowiednie/ y iego Pásterzowi Biskupowi Rzymskiemu kárkiśćie wásze náchylili? Powiedz mi Synu co ćię y twoich do odstępstwá przywiodło? Zniewolenieli twego Pátriárchy álbo vbostwo? Ale się to od Bogá w vcżeśnictwo krzyżá iednorodzonego Syná iego stáło/ ktorym wierni vstáwicżnie doświádcżáni być mieli. A owo záś od tegoż Bogá w náśládowánie Chrystusowey pokory/ ku pohámowániu wysokolotney hárdośći/ ktora w niebie cżeść stráćiwszy w piekielnie niskośći przepádłá/ áby wiernych nie dręcżyłá: Cżyli iáka srogość w roskázowániu iego/ álbo dálekość drogi? ále owey zgołá żadney niemász/ á drogá dáleko niż do Rzymu
Skrót tekstu: SmotLam
Strona: 30v
Tytuł:
Threnos, to iest lament [...] wschodniej Cerkwi
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1610
Data wydania (nie wcześniej niż):
1610
Data wydania (nie później niż):
1610
/ drugi raz podlejszej: i gdy one kto chowa przywiozszy kędy/ prędko ona moc ich wietrzeje. Trzeci rodzaj wód cieplicznych jest napodlejszy/ albowiem te ani przezroczyste bywają/ bo płynąc nabierają w się onego mułu z kruszcu/ i tak nie mogą być jasnemi/ ale raczej obaczysz one być mętne: takowe wody mają być doświadczane nabarziej dystillaciami/ gdy chcesz pewnie wiedzieć jakowy kruszec ma- ją: albowiem takowem zawsze naczynie ono/ w którym je będziesz dystillować/ prawie wszystko pomażą onym kruszcem/ jakowy mają/ i na spodzie on wszystek muł zostawują: wszakoż i nie dystillując/ snadnie i ludzie prości poznawają/ którego kruszcu materią w sobie mają: bo
/ drugi ráz podleyszey: y gdy one kto chowa przywiozszy kędy/ prędko ona moc ich wietrzeie. Trzeći rodzay wod ćieplicżnych iest napodleyszy/ albowiem te ani przezrocżyste bywaią/ bo płynąc nabieraią w się onego mułu z kruszcu/ y tak nie mogą bydz iasnemi/ ale racżey obacżysz one bydź mętne: takowe wody maią bydź doświadcżáne nabarziey distillaciami/ gdy chcesz pewnie wiedzieć iakowy kruszec ma- ią: álbowiem tákowem záwsze nacżynie ono/ w ktorym ie będziesz distillować/ prawie wszystko pomáżą onym kruszcem/ iákowy máią/ y ná spodźie on wszystek muł zostáwuią: wszakosz y nie distilluiąc/ snádnie y ludźie prośći poznawáią/ ktorego kruszcu máterią w sobie maią: bo
Skrót tekstu: SykstCiepl
Strona: 64.
Tytuł:
O cieplicach we Skle ksiąg troje
Autor:
Erazm Sykstus
Drukarnia:
Krzysztof Wolbramczyk
Miejsce wydania:
Zamość
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Tematyka:
medycyna
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1617
Data wydania (nie wcześniej niż):
1617
Data wydania (nie później niż):
1617
Gdyż abo doświadczanie, abo to jest kara. Lecz że pismom nie wierzy ani rozumowi, Prócz swego, wszytkę władzę przyznał szatanowi. I temu, żeby szatan, nie wierzy, aż dozna, I piekło było; aleć jego wiara późna. Chociażbym mu przytoczył Dawida i Joba, Jako dobrzy, a jako doświadczani oba, Darmo; bo kogo diabeł wegnał do więcierza, Chyba widząc go, będzie uczył się pacierza. 97. SPOWINOWACENIE Z SZLACHTĄ
Ktoś nieszlachectwo panom Dzibonim chciał zadać. „Darmo — rzekę — mają się czym bronić, czym składać, Będąc z tak wielą szlachty spowinowaconi.” „Niechajże — rzecze — chłopów
Gdyż abo doświadczanie, abo to jest kara. Lecz że pismom nie wierzy ani rozumowi, Prócz swego, wszytkę władzę przyznał szatanowi. I temu, żeby szatan, nie wierzy, aż dozna, I piekło było; aleć jego wiara późna. Chociażbym mu przytoczył Dawida i Joba, Jako dobrzy, a jako doświadczani oba, Darmo; bo kogo diabeł wegnał do więcierza, Chyba widząc go, będzie uczył się pacierza. 97. SPOWINOWACENIE Z SZLACHTĄ
Ktoś nieszlachectwo panom Dzibonim chciał zadać. „Darmo — rzekę — mają się czym bronić, czym składać, Będąc z tak wielą szlachty spowinowaconi.” „Niechajże — rzecze — chłopów
Skrót tekstu: PotFrasz3Kuk_II
Strona: 574
Tytuł:
Ogrodu nie wyplewionego część trzecia
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1677
Data wydania (nie wcześniej niż):
1677
Data wydania (nie później niż):
1677
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
Francuskiego i jego rozmaite powodzenia/ i zabicie nakoniec 104 et seq. Franciszek I. król Francuski Chrystianissimus, i insze jego postępki złe i dobre 88 et seq. Ten podał przyczynę zarażenia królestwa swego 89 Franciscus Rabeles i jego złe przymioty 87 Franciscus Stancara Heretyk Włoch 35 Franciszek król z Bungo/ nawróciwszy się dziwnie był doświadczany 190 Fracinscus Ksauerius Jezuita świątobliwego żywota/ i prace jego i śmierć 174. 175. 176. 181. 182. 183. 184. 200. Franciscus Ksaujerius jadąc do Chiny nawracać umarł/ i cudownie ciało jego nie psowało się 201 et seq Franciszka Baretti płochy postępek przeciw Monomotapie 235 Franciscus II. król Francuski 92 Francja
Fráncuskiego y iego rozmáite powodzenia/ y zábićie nákoniec 104 et seq. Fránćiszek I. krol Fráncuski Christianissimus, y insze iego postępki złe y dobre 88 et seq. Ten podał przyczynę záráżenia krolestwá swego 89 Fránciscus Rábeles y iego złe przymioty 87 Fránciscus Stáncárá Haeretyk Włoch 35 Fránćiszek krol z Bungo/ náwroćiwszy się dziwnie był doświádczány 190 Frácinscus Xáuerius Iezuitá świątobliwego żywotá/ y prace iego y śmierć 174. 175. 176. 181. 182. 183. 184. 200. Fránciscus Xáuierius iádąc do Chiny náwrácáć vmárł/ y cudownie ciáło iego nie psowáło się 201 et seq Fránćiszká Báretti płochy postępek przećiw Monomotápie 235 Fránciscus II. krol Fráncuski 92 Fráncia
Skrót tekstu: BotŁęczRel_IV
Strona: 11
Tytuł:
Relacje powszechne, cz. IV
Autor:
Giovanni Botero
Tłumacz:
Paweł Łęczycki
Drukarnia:
Mikołaj Lob
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
egzotyka, geografia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
