robotą, stara, z zameczkami u szuflad i antabkami mosiężnemu druga żółto malowana, z zameczkiem i antabkami u szuflad żelaznemi, No 2. — Ławeczek do klęczenia, u których stoliczki i szufladki fornerową robotą, No 2. — Stolik do łóżka z dębu czarnego, mosiądzem w floresy i różne osobki nabijany, miejscami nadpsowany. — Ittem stół okrągły, drewniany, prosty. — Stolików kamiennych do pokątnych szafek No 2. — Kanap wielkich, aksamitem szafirowym wybitych, pod pokrowcami z płótna drukowanego, No 2. — Krzeseł takichże No 4. — Krzeseł giętych, czerwoną skórą wybitych, No 13 — Stołków drewnianych, w kratkę z
robotą, stara, z zameczkami u szuflad i antabkami mosiężnemu druga żółto malowana, z zameczkiem i antabkami u szuflad żelaznemi, No 2. — Ławeczek do klęczenia, u których stoliczki i szufladki fornerową robotą, No 2. — Stolik do łóżka z dębu czarnego, mosiądzem w floresy i różne osobki nabijany, miejscami nadpsowany. — Ittem stół okrągły, drewniany, prosty. — Stolików kamiennych do pokątnych szafek No 2. — Kanap wielkich, aksamitem szafirowym wybitych, pod pokrowcami z płótna drukowanego, No 2. — Krzeseł takichże No 4. — Krzeseł giętych, czerwoną skórą wybitych, No 13 — Stołków drewnianych, w kratkę z
Skrót tekstu: ZamLaszGęb
Strona: 61
Tytuł:
Opis zamku w Laszkach Murowanych
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Laszki Murowane
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
inwentarze
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1748
Data wydania (nie wcześniej niż):
1748
Data wydania (nie później niż):
1748
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Materiały źródłowe do dziejów kultury i sztuki XVI-XVIII w.
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Mieczysław Gębarowicz
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1973
ukłoniły, owa na marach podniosłszy się i siadszy, fecit reverentiam Męce Pańskiej. Drugie
mniszki attonitae, starsza zaś sub oboedientia imperavit tej świętej, aby się już nie kładła, ale tak siedząca zawsze była. Już lat dwieście i piętnaście jako umarła, a dotąd integerrima siedzi, i ręce, i nogi nic nienadpsowane, jeno trochę poczerniała. Maximis miraculis za żywota i po śmierci clarissima, aliquoties po śmierci gadająca jest od wielu słyszana.
Potym byłem w kościele św. Franciszka ojców franciszkanów. W którym jest wiele relikwii, miedzy inszemi 30 niewiniątek, którzy są 41vinterfecti ab Herode. Ten kościół jest barzo wielki i bogaty,
ukłoniły, owa na marach podniosłszy się i siadszy, fecit reverentiam Męce Pańskiej. Drugie
mniszki attonitae, starsza zaś sub oboedientia imperavit tej świętej, aby się już nie kładła, ale tak siedząca zawsze była. Już lat dwieście i piętnaście jako umarła, a dotąd integerrima siedzi, i ręce, i nogi nic nienadpsowane, jeno trochę poczerniała. Maximis miraculis za żywota i po śmierci clarissima, aliquoties po śmierci gadająca jest od wielu słyszana.
Potym byłem w kościele św. Franciszka ojców franciszkanów. W którym jest wiele relikwii, miedzy inszemi 30 niewiniątek, którzy są 41vinterfecti ab Herode. Ten kościoł jest barzo wielki i bogaty,
Skrót tekstu: BillTDiar
Strona: 178
Tytuł:
Diariusz peregrynacji po Europie
Autor:
Teodor Billewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy podróży, pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1677 a 1678
Data wydania (nie wcześniej niż):
1677
Data wydania (nie później niż):
1678
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Marek Kunicki-Goldfinger
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Biblioteka Narodowa
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
2004
nic nie zejdą, 12, z drzewcami, częścią malowanemi, częścią nie, w piąci są groty żelazne, a u drugich niemasz.
Proporców kitajczanych, zepsowanych, różnego koloru, 15 z drzewcami malowanemi, z grotami i bez grotów.
Proporców musułbasowych, 6 na drzewcach prostych, 2 tylko z grotami, drzewca nadpsowane, gołe, 8.
Bończoków, które się z rozkazania króla Imci naprawić dały, No dziewięć.
Chorągwie, które się oddały z rozkazania Króla Imci Imci księdzu Biskupowi Poznańskiemu.
Pierwsza karmazynowa, kitajczana, dosyć wielka, z brzegami żółtemi, kitajczanemi, scofia nowa, miedziana, pozłocona, drzewce malowane, miejscami złociste.
nic nie zejdą, 12, z drzewcami, częścią malowanemi, częścią nie, w piąci są groty żelazne, a u drugich niemasz.
Proporców kitajczanych, zepsowanych, różnego koloru, 15 z drzewcami malowanemi, z grotami i bez grotów.
Proporców musułbasowych, 6 na drzewcach prostych, 2 tylko z grotami, drzewca nadpsowane, gołe, 8.
Bończoków, które się z rozkazania króla Jmci naprawić dały, No dziewięć.
Chorągwie, które się oddały z rozkazania Króla Imci Imci księdzu Biskupowi Poznańskiemu.
Pierwsza karmazynowa, kitajczana, dosyć wielka, z brzegami żółtemi, kitajczanemi, scofia nowa, miedziana, pozłocona, drzewce malowane, miejscami złociste.
Skrót tekstu: ZdobChorGęb
Strona: 129
Tytuł:
Spis zdobycznych chorągwi spod Chocimia z 1673 r.
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
inwentarze
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1673
Data wydania (nie wcześniej niż):
1673
Data wydania (nie później niż):
1673
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Materiały źródłowe do dziejów kultury i sztuki XVI-XVIII w.
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Mieczysław Gębarowicz
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1973
201. Stół składany na dwóch nogach, drzewem sadzony, wzór różnego koloru, na koło listewka mosiężna, w jednym rogu kawałek listewki ułamany. 202. Stolik drewniany, we środku kamień czarny, na czterech nogach toczonych. 203. Szkatuła rzymska, na niej po szufladach miniatury ze szkłem historii Józefa i Moyżesza, miejscami nadpsowana, w tejże szkatule zegar nocny z lampą na wierzchu Curtius metałowy, złocisty na koniu. 204. Szkatuła wielka, florenska, różnymi kamieńmi wyrabiana, żółwiowa, srebrem adornowana, na wierzchu zegar, który jest u zegarmistrza w naprawie. 205. Krzesło wielkie, materią złocistą na karmazynowym dnie pokryte, franzlą jedwabną ze
201. Stół składany na dwuch nogach, drzewem sadzony, wzór różnego koloru, na koło listewka mosiężna, w jednym rogu kawałek listewki ułamany. 202. Stolik drewniany, we szrodku kamień czarny, na czterech nogach toczonych. 203. Szkatuła rzymska, na niey po szufladach miniatury ze szkłem historij Józefa y Moyżesza, mieyscami nadpsowana, w teyże szkatule zegar nocny z lampą na wierzchu Curtius metałowy, złocisty na koniu. 204. Szkatuła wielka, florenska, różnymi kamieńmi wyrabiana, żółwiowa, srebrem adornowana, na wierzchu zegar, który jest u zegarmistrza w naprawie. 205. Krzesło wielkie, materją złocistą na karmazynowym dnie pokryte, franzlą jedwabną ze
Skrót tekstu: InwWilan
Strona: 49
Tytuł:
Inwentarz generalny klejnotów, sreber, galanterii i ruchomości różnych tudzież obrazów, które się tak w Pałacu Wilanowskim jako też w Skarbcach Warszawskich J.K.Mci znajdowały [...]
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
inwentarze
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1696
Data wydania (nie wcześniej niż):
1696
Data wydania (nie później niż):
1696
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Urządzenie pałacu wilanowskiego za Jana III
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Aleksander Czołowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Lwów
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Towarzystwo Naukowe
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1937
ciała pańskiego wyszła, nocą pobiegli do kardynała im. cum tristi nuntio.
Onegdajązej nocy przy bytności im. ks. inflanckiego i imp. sandeckiego, deputowanych a maioribus senatoriis, egzenterowano ciało. Puchliny nie było nic, nieco intercutialis ex oocasione pihguedinis; pinguedo zaś tam interna, quam extema vix non supematuralis. Śledziona była nadpsowana, wątroba nieco twarda, ale żadnych wrzodów w niej nie było ani skazy. Serce piękne, sine macula, pulmones nieco sinne nad powinność i w nich było nieco aquositatis jakoby hydropae pulmonum inter lienem et hepar. In canali były kamyki, w prawej nerce kamień duży, wielki jak kasztan, o dwóch rogach, w
ciała pańskiego wyszła, nocą pobiegli do kardynała jm. cum tristi nuntio.
Onegdajązej nocy przy bytności jm. ks. inflanckiego i jmp. sandeckiego, deputowanych a maioribus senatoriis, egzenterowano ciało. Puchliny nie było nic, nieco intercutialis ex oocasione pihguedinis; pinguedo zaś tam interna, quam extema vix non supematuralis. Śledziona była nadpsowana, wątroba nieco twarda, ale żadnych wrzodów w niej nie było ani skazy. Serce piękne, sine macula, pulmones nieco sinne nad powinność i w nich było nieco aquositatis jakoby hydropae pulmonum inter lienem et hepar. In canali były kamyki, w prawej nerce kamień duży, wielki jak kasztan, o dwóch rogach, w
Skrót tekstu: SarPam
Strona: 345
Tytuł:
Pamiętnik z czasów Jana Sobieskiego
Autor:
Kazimierz Sarnecki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1690 a 1696
Data wydania (nie wcześniej niż):
1690
Data wydania (nie później niż):
1696
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Janusz Woliński
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1958
jako u nas w maju. Kaplica zaś na zamku wszystka marmurowa, z której poganie meczet sobie byli zrobili, a myśmy tam w dzień tychże św. Apostołów mszę św. iTe Deum laudamuspierwszy raz po stu czterdziestu lat zaśpiewali. Robotą cudowną ołtarz Zwiastowania Najśw. Panny, cały, tylko twarze trochę nadpsowane, ale zaśarchitecture et les mosaiquesbardzo osobliwe. Z Tekolim, którego komisarze u mnie nad głową siedzą, cale już komisarze Cesarza IMci traktować nie chcą, insze po tych szczęśliwych Wiktoriach odebrawszy ordynanse, wdawszy mnie samiż w tę mediację. Co lubo się im wywodzi, iże wiele stąd wojsko nasze będzie miało w
jako u nas w maju. Kaplica zaś na zamku wszystka marmurowa, z której poganie meczet sobie byli zrobili, a myśmy tam w dzień tychże św. Apostołów mszę św. iTe Deum laudamuspierwszy raz po stu czterdziestu lat zaśpiewali. Robotą cudowną ołtarz Zwiastowania Najśw. Panny, cały, tylko twarze trochę nadpsowane, ale zaśarchitecture et les mosaiquesbardzo osobliwe. Z Tekolim, którego komisarze u mnie nad głową siedzą, cale już komisarze Cesarza JMci traktować nie chcą, insze po tych szczęśliwych Wiktoriach odebrawszy ordynanse, wdawszy mnie samiż w tę mediację. Co lubo się im wywodzi, iże wiele stąd wojsko nasze będzie miało w
Skrót tekstu: SobJListy
Strona: 579
Tytuł:
Listy do Marysieńki
Autor:
Jan Sobieski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
listy
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1665 a 1683
Data wydania (nie wcześniej niż):
1665
Data wydania (nie później niż):
1683
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
"Czytelnik"
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1962
szarpają/ a iż jeszcze na tę szarpaninę wszystkich zwoływają i jakoby strębują. Dla czego Sygambrowie/ którzy tudzież blisko Renu siedzą/ (pisałem o nich wyższej/ iż byli do sibie Tenchtery i Usypety z pogromu uciekające przyjęli) zebrali dwa tysiąca konnego żołnierza/ i częścią nawami/ częścią traftami Ren przebyli/ mostu już nadpsowanego i zostawionego do Cezara żołnierza poniż trzydzieści tysięcy kroków/ zaraz w bliższe granice Eburonów wtargnęli/ siłu rozproszonych pojmali/ bydła wielką wielkość (którego oni chciwie szukać zwykli) wzięli. A korzyścią takową powabieni/ ruszyli się dalej/ nie błoto/ ludzie na wojnach i na łotrostwach zrodzone i wychowane/ nie lasy trudniły/ więźniów
szárpáią/ á iż ieszcze ná tę szárpáninę wszystkich zwoływáią y iákoby strębuią. Dla czego Sygámbrowie/ ktorzy tudźiesz blisko Renu śiedzą/ (pisałem o nich wyzszey/ iż byli do śibie Tenchtery y Vsypety z pogromu vćiekáiące przyięli) zebráli dwá tyśiącá konnego żołnierzá/ y częśćią nawámi/ częśćią tráftámi Ren przebyli/ mostu iuż nádpsowánego y zostáwionego do Cezárá żołnierzá poniż trzydźieśći tyśięcy krokow/ záraz w bliższe gránice Eburonow wtárgnęli/ śiłu rosproszonych poimáli/ bydłá wielką wielkość (ktorego oni chćiwie szukáć zwykli) wźięli. A korzyśćią tákową powabieni/ ruszyli sie dáley/ nie błoto/ ludźie ná woynách y ná łotrostwách zrodzone y wychowáne/ nie lásy trudniły/ więźniow
Skrót tekstu: CezWargFranc
Strona: 147.
Tytuł:
O wojnie francuskiej ksiąg siedmioro
Autor:
Gajusz Juliusz Cezar
Tłumacz:
Andrzej Wargocki
Drukarnia:
Drukarnia wdowy Jakuba Sibeneychera
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1608
Data wydania (nie wcześniej niż):
1608
Data wydania (nie później niż):
1608
w lepiankę, w niej chlew dla świni, drzwi do niego z tarcic na zawiasach i hakach. Do krowni drzwi troje z skoblami, wrzeciądzami, zawiasami żelaznymi, dach na niej dobry. Przed tąż krownią studnia. Przy krowiarni izba z kominem bez wszytkiego na stajnią obrócona, wiązana także i w lepiankę, ściany nadpsowane, drzwi troje: dwoje na zawiasach, trzecie zabito; dach dobry. Przeciw folwarkowi owczarska chałupa nowa, sień i komora w lepiankę, izba w dyle; w tej chałupie drzwi czworo na zawiasach z wrzeciądzami i skoblami żelaznymi, piec w niej prosty, komin lepiony. Na karczemnym miejscu stodoła o2 sąsiekach, sumptem Piotra
w lepiankę, w niej chlew dla świni, drzwi do niego z tarcic na zawiasach i hakach. Do krowni drzwi troje z skoblami, wrzeciądzami, zawiasami żelaznymi, dach na niej dobry. Przed tąż krownią studnia. Przy krowiarni izba z kominem bez wszytkiego na stajnią obrócona, wiązana także i w lepiankę, ściany nadpsowane, drzwi troje: dwoje na zawiasach, trzecie zabito; dach dobry. Przeciw folwarkowi owczarska chałupa nowa, sień i komora w lepiankę, izba w dyle; w tej chałupie drzwi czworo na zawiasach z wrzeciądzami i skoblami żelaznymi, piec w niej prosty, komin lepiony. Na karczemnym miejscu stodoła o2 sąsiekach, sumptem Piotra
Skrót tekstu: InwChełm
Strona: 11
Tytuł:
Inwentarze dóbr biskupstwa chełmińskiego
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
inwentarze
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1723 a 1747
Data wydania (nie wcześniej niż):
1723
Data wydania (nie później niż):
1747
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Ryszard Mienicki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Toruń
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowe Wydawnictwo Naukowe
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1956
i naimniejszemu wolny był przystęp do niego; Kapituła Kujawska dla miłych jego obyczajów, trzy razy mu zlecała sede vacante Administracją, raz po Czartoryiskim, drugi raz po Gębickim, trzeci raz po Sarnowskim. Szczodrobliwości jego jeszcze i po dziś dzień pamiątki stoją, jako gdy Kościoły Płocki i Pułtuski odnowił, Kościół Katedralny Łucki od piorunu nadpsowany restaurował. Collegium nasze Toruńskie piękniejszą fabryką i wygodniejszą nie małym sumptem do tej perfekcyj którą podziś dzień widziemy przyprowadził. Kościół nasz Gdański od heretyckiej nienawiści zdezolowany swoją szkatułą dźwignął, i dokończony poświęcił. Nawet uchodzących z Rusi przed Turecką potencją Oiców naszych, w dobrach swoich przyjąwszy, przez długi czas Ojcowską prawie prowidencją żywił.
y naimnieyszemu wolny był przystęp do niego; Kápituła Kuiawska dla miłych iego obyczáiow, trzy razy mu zlecáła sede vacante Administracyą, ráz po Czartoryiskim, drugi raz po Gębickim, trzeci raz po Sarnowskim. Szczodrobliwości iego ieszcze y po dziś dzień pamiątki stoią, iáko gdy Kościoły Płocki y Pułtuski odnowił, Kościoł Kátedralny Łucki od piorunu nadpsowany restaurował. Collegium nasze Toruńskie pięknieyszą fabryką y wygodnieyszą nie małym sumptem do tey perfekcyi ktorą podziś dzień widziemy przyprowadził. Kościoł nasz Gdański od heretyckiey nienáwiści zdezolowány swoią szkátułą dźwignął, y dokończony poświęcił. Nawet uchodzących z Rusi przed Turecką potencyą Oyicow naszych, w dobrach swoich przyiąwszy, przez długi czas Oycowską práwie prowidencyą żywił.
Skrót tekstu: NiesKor_II
Strona: 11
Tytuł:
Korona polska, t. II
Autor:
Kasper Niesiecki
Drukarnia:
Collegium lwowskiego Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
herbarze
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1738
Data wydania (nie wcześniej niż):
1738
Data wydania (nie później niż):
1738
prawej stronie drzwi sosnowe stare do izby, stolarską robotą, na zawiasach żelaznych, nagiętych, z porączką żelazną; zamek żelazny zły, z antabą, odrzwi w ziemię wpadły. Przy tym kuminek murowany, piec z zielonych kafli, na wierzchu zepsuty i jeden kafel narożnik wypadnięty. Okna 4 w ołów, szyby nadpsute, z gruntu reparacji potrzeba. Ściany nadpróchniałe i nadgniełe, podłoga z tarcic powyprężana i zapadniona. Z tej izby drzwi dwoiste, wielkie, z tarcic sosnowych, dobre, stolarską robotą, z dwiema klamerkami do zasuwania żelaznemi, na zawiasach żelaznych. Odrzwi nowe, okrągłe, drzwi u spodku kawałkiem wyłupane, z klamką żelazną
prawej stronie drzwi sosnowe stare do izby, stolarską robotą, na zawiasach żelaznych, nagiętych, z porączką żelazną; zamek żelazny zły, z antabą, odrzwi w ziemię wpadły. Przy tym kuminek murowany, piec z zielonych kafli, na wierzchu zepsuty i jeden kafel narożnik wypadnięty. Okna 4 w ołów, szyby nadpsute, z gruntu reparacyi potrzeba. Ściany nadpróchniałe i nadgniełe, podłoga z tarcic powyprężana i zapadniona. Z tej izby drzwi dwoiste, wielkie, z tarcic sosnowych, dobre, stolarską robotą, z dwiema klamerkami do zasuwania żelaznemi, na zawiasach żelaznych. Odrzwi nowe, okrągłe, drzwi u spodku kawałkiem wyłupane, z klamką żelazną
Skrót tekstu: InwKal_II
Strona: 13
Tytuł:
Inwentarze dóbr szlacheckich powiatu kaliskiego, t. 2
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
inwentarze
Tematyka:
gospodarstwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1751 a 1775
Data wydania (nie wcześniej niż):
1751
Data wydania (nie później niż):
1775
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Władysław Rusiński
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1959
