/ carlinae/ Tormentillae/ wszystkiego abo których z tych: Elećtuarium de gemmis/ Diarhodon/ Abbatis/ Diatrionsantalon dobrze w nią kłaść. Quinta essentia Mátthioli nader dobra. Z temi rzeczami/ przy łasce Bożej możesz się nie zarazić powietrzem morowym/ choćbyś też niewiadomie bywał u zapowietrzonych. Bo wiadomie bywać/ głupiego jest: natrącać się na zły/ abo śmiertelny raz. Matthioli 5. essent. Leczenie zapowietrzonych. Każde powietrze ma swoje lekarstwa własne.
ACz leczenie zapowietrzonych trudne jest/ i samym Doktorom/ nie tylko prostym: Bo każde powietrze ma swoje lekarstwa różne. A to się dzieje dla własności jadu/ i zarazy ciężkości. które lekarstwa wynalezione
/ carlinae/ Tormentillae/ wszystkiego ábo ktorych z tych: Elećtuarium de gemmis/ Diarhodon/ Abbatis/ Diatrionsantalon dobrze w nię kłaść. Quinta essentia Mátthioli náder dobra. Z temi rzeczámi/ przy łásce Bożey możesz się nie záráźić powietrzem morowym/ choćbyś też niewiádomie bywał v zapowietrzonych. Bo wiádomie bywáć/ głupiego iest: natrącáć się ná zły/ ábo śmiertelny raz. Matthioli 5. essent. Leczenie zápowietrzonych. Káżde powietrze ma swoie lekárstwá własne.
ACz leczenie zápowietrzonych trudne iest/ y sámym Doktorom/ nie tylko prostym: Bo káżde powietrze ma swoie lekárstwá rożne. A to się dźieie dla własnośći iádu/ y zarázy ćiężkośći. ktore lekárstwá wynaleźione
Skrót tekstu: PetrSInst
Strona: C4
Tytuł:
Instrukcja albo nauka jak się sprawować czasu moru
Autor:
Sebastian Petrycy
Drukarnia:
Mikołaj Lob
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
poradniki
Tematyka:
medycyna
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1613
Data wydania (nie wcześniej niż):
1613
Data wydania (nie później niż):
1613
Principis Extingue mortem morte potentior. O digna Cumeae Sybillae Temporibus, Pilioq; lustro. Lecz aby barziej przy triumfatorach i zwyciężcach śmielej lichego dowcipu swada postępowała: do KAROLA V rzecz moję prowadzę/ gdzie czyli o panowaniu jego na tym Cesarzstwie/ czyli o triumfach/ i niewysłowionych/ ani porównanych innym jego Cesarskich przymiotach natrącać przydzie niewiem zaiste. Ile dni na tronie przepędził/ tyle zwycięstw z swych nieprzyjaciół poniósł. Pisze Herodotus lib. 1. o Królu na imię Meles: ten gdy się mu syn urodził Leo/ wziąwszy nowonarodzonego na ręce obszedł z nim mury miasta Sardyej/ gdzie się ten młody Królewic z Rodzicem po murach stawił/
Principis Extingue mortem morte potentior. O digna Cumeae Sybillae Temporibus, Pilioq; lustro. Lecz áby bárźiey przy tryumphatorách y zwyćiężcách śmieley lichego dowćipu swadá postępowáłá: do KAROLA V rzecz moię prowádzę/ gdźie czyli o pánowániu iego ná tym Cesárzstwie/ czyli o tryumphách/ y niewysłowionych/ áni porownánych innym iego Cesárskich przymiotách nátrącáć przydźie niewiem záiste. Ile dni ná tronie przepędźił/ tyle zwyćięstw z swych nieprzyiaćioł poniosł. Pisze Herodotus lib. 1. o Krolu ná imię Meles: ten gdy się mu syn vrodźił Leo/ wźiąwszy nowonárodzonego ná ręce obszedł z nim mury miástá Sárdyey/ gdźie się ten młody Krolewic z Rodźicem po murách stáwił/
Skrót tekstu: WojszOr
Strona: 22
Tytuł:
Oratora politycznego [...] część pierwsza pogrzebowa
Autor:
Kazimierz Wojsznarowicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
mowy okolicznościowe
Tematyka:
retoryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1644
Data wydania (nie wcześniej niż):
1644
Data wydania (nie później niż):
1644
powróciła. I wy Scytowie/ którzyście pobożnego Menandra stracili/ jakoście żałość smutkiem swym koili? Trudno tedy/ żeby się ludzie od płaczu wstrzymać mogli. Ale w tym jednak potrzebniejsza i pilniejsza rzecz/ aby pogrzeb weselem uczynili. Przy pogrzebie o weselu Dyskurować nie rzecz/ ale i przy pogrzebie o żalu nie co natrącać nie jest mądrego. Ciężka to rana żalem zajątrzony animusz znowu odnawiać/ i ranę jeszcze nie zagojoną głębiej otwierać. Teskliwa po utraconym przyjacielu miłość/ aby nie o wszeki bez niego była/ martwą jakąś przytomność wymyśliła/ obrazy zmarłej osoby przed oczy stawiąc. Kiedy tego cnego młodzieńca/ z ekspektatywą wieklą/ z nadzieją niewypowiedzianą/
powroćiłá. Y wy Scythowie/ ktorzyśćie pobożnego Menandrá stráćili/ iákośćie żałość smutkiem swym koili? Trudno tedy/ żeby się ludźie od płáczu wstrzymáć mogli. Ale w tym iednák potrzebnieysza y pilnieysza rzecz/ áby pogrzeb weselem vczynili. Przy pogrzebie o weselu dyszkurowáć nie rzecz/ ále y przy pogrzebie o żalu nie co nátrącáć nie iest mądre^o^. Cięszka to ráná żalem záiątrzony ánimusz znowu odnawiáć/ y ránę ieszcze nie zágoioną głębiey otwieráć. Teskliwa po vtráconym przyiaćielu miłość/ áby nie o wszeki bez niego byłá/ martwą iákąś przytomność wymyśliłá/ obrázy zmárłey osoby przed oczy stáwiąc. Kiedy tego cnego młodźieńcá/ z expektátywą wieklą/ z nádźieią niewypowiedźiáną/
Skrót tekstu: WojszOr
Strona: 312
Tytuł:
Oratora politycznego [...] część pierwsza pogrzebowa
Autor:
Kazimierz Wojsznarowicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
mowy okolicznościowe
Tematyka:
retoryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1644
Data wydania (nie wcześniej niż):
1644
Data wydania (nie później niż):
1644
