ogon wężowy, a spaszczęki pałające wypadały iskry. T. Co to za diabelskie monstrum, słuszniejsza spytać było wprzód, jako mam zwać Wmści a potym badać się o tej dziwnej bestii. B. Kawaler cny, zwał się Bellerofontes, a to monstrum Chimera, T. Wiem, wiem i czyrałem, o tej nieogłaskanej u Ovidiusza bestii. B. Cóż tam drwił powiqdaj, ten wygnanieć z Ojczyzny. T. To. Zusq Chimera Pigo medius in partibus bircum. Pectus et ora Leoe, caudam serpentis habebat. B. Do okropnej i straszliwej przyjezdzając jaskinie, rzecze on kawaler: proszę waleczny Kompanie, racz z schronić się na tę
ogon wężowy, á zpászczęki pałáiące wypadáły iskry. T. Co to zá diabelskie monstrum, słusznieysza spytác było wprzod, iáko mam zwáć Wmśći á potym bádác się o tey dźiwney bestyey. B. Káwáler cny, zwał się Bellerophontes, á to monstrum Chimerá, T. Wiem, wiem y czyrałem, o tey nieogłaskáney v Ovidiuszá bestyey. B. Coż tám drwił powiqday, ten wygnánieć z Oyczyzny. T. To. Zusq Chimera Pigo medius in partibus bircum. Pectus et ora Leoe, caudam serpentis habebat. B. Do okropney y strászliwey przyiezdzáiąc iáskinie, rzecze on káwáler: proszę waleczny Kompanie, rácz z schronić się ná tę
Skrót tekstu: AndPiekBoh
Strona: 122
Tytuł:
Bohatyr straszny
Autor:
Francesco Andreini
Tłumacz:
Krzysztof Piekarski
Drukarnia:
Mikołaj Aleksander Schedel
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
dramat
Gatunek:
dialogi
Poetyka żartu:
tak
Data wydania:
1695
Data wydania (nie wcześniej niż):
1695
Data wydania (nie później niż):
1695
łapanie onych snadniej już przyjdzie. Trzech tedy rzeczy w łapaniu źrebiąt warować się trzeba: obrazy ludzkiej/ obrazy źrebiąt samych/ a ktemu zbytniej prace z obudwu stron. Obrazy końskiej i zbytniej prace łacno się ci ustrzec mogą/ którzy niewielkie stadko mając/ zawsze je nazwyczaili do obory zaganiać/ a tym samym niemal napoły ogłaskane mieć: jednakże i ci z trudna się obrazy ludzkiej ustrzec mogą/ abowiem w ciasnym miejscu/ gdzie i konie i ludzie wespół/ łacno szkapie szkodliwie człowieka potrącić abo zdeptać. Tym zasię którzy stada swe w polach i zimie i lecie chować zwykli/ trojej tej niebezpieczności bez sposobu i umiejętności ujść żadną miarą nie mogą
łápánie onych snádniey iuż prziydźie. Trzech tedy rzeczy w łápániu źrzebiąt wárowáć się trzebá: obrázy ludzkiey/ obrázy źrzebiąt sámych/ á ktemu zbytniey prace z obudwu stron. Obrázy końskiey y zbytniey prace łácno się ći vstrzedz mogą/ ktorzy niewielkie stadko máiąc/ záwsze ie názwyczáili do obory zágániáć/ á tym sámym niemal nápoły ogłaskáne mieć: iednákże y ći z trudná się obrázy ludzkiey vstrzedz mogą/ ábowiem w ćiásnym mieyscu/ gdźie y konie y ludźie wespoł/ łácno szkápie szkodliwie człowieká potrąćić ábo zdeptáć. Tym zásię ktorzy stádá swe w polách y źimie y lećie chowáć zwykli/ troiey tey niebespiecznośći bez sposobu y vmieiętnośći vyść żadną miárą nie mogą
Skrót tekstu: DorHip_I
Strona: Eiijv
Tytuł:
Hippica to iest o koniach księgi_I
Autor:
Krzysztof Dorohostajski
Drukarnia:
Andrzej Piotrkowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1603
Data wydania (nie wcześniej niż):
1603
Data wydania (nie później niż):
1603
więtszą cierpliwością przyjdzie ukrócić. bo jako różność tego który wóz ciągnie/ od tego który pana swego zdrowie nosi: tak też uważniej z tym postępować/ aby się wady szkodliwej abo uporu jakiemu nie przyłożył: gdyż wprawny z młodu i upodobany jaki upor/ strudna napotym wykorzenić. Wtóre.
Naprzód tedy już na stajni ogłaskanego nakładać trzeba do noszenia siodła/ które i słomiane bez strzemion i bez żadnych przęcek być ma/ aby go nic nie tknęło/ zrazu barzo trochę podpinając/ potym tężej/ aż tak zlekka do swej kloby przyjdzie/ żadnej uzdy ani munsztuka w gębę nie kładąc/ ale kaweczan abo z dużych stryczków uczyniony wszytek/
więtszą ćierpliwośćią prziydźie vkroćić. bo iáko rożność tego ktory wóz ćiągnie/ od tego ktory páná swego zdrowie nośi: ták też vważniey z tym postępowáć/ áby się wády szkodliwey ábo vporu iákiemu nie przyłożył: gdyż wpráwny z młodu y vpodobány iáki vpor/ strudná nápotym wykorzenić. Wtore.
Naprzod tedy iuż ná stáyni ogłaskánego nákłádáć trzebá do noszenia śiodłá/ ktore y słomiáne bez strzemion y bez żadnych przęcek być ma/ áby go nic nie tknęło/ zrázu bárzo trochę podpináiąc/ potym tężey/ áż ták zlekká do swey kloby prziydźie/ żadney vzdy áni munsztuká w gębę nie kłádąc/ ále káweczan ábo z dużych stryczkow vczyniony wszytek/
Skrót tekstu: DorHip_I
Strona: F
Tytuł:
Hippica to iest o koniach księgi_I
Autor:
Krzysztof Dorohostajski
Drukarnia:
Andrzej Piotrkowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1603
Data wydania (nie wcześniej niż):
1603
Data wydania (nie później niż):
1603
jako najkrocej starać się będę/ z tym oświadczeniem. Iż nie to jest przedsięwzięcie moje/ chłopa siedzieć z pisma dobrze i kształtownie na koniu wyuczyć/ ale tego który już dobre ma początki i wziął sposób siedzenia warownego/ wie co jest Kaweczan/ jako im władać/ jako palcata i ostróg zażywać/ jako ma młodego źrzebca ogłaskanego siodło na sobie już znoszącego do jazdy począć sposabiać i wprawować/ dalej przyćwiczyć/ abo przynamniej przedtym umiejącemu dla jakiego zaniedbania abo pamięci wywietrzałej przypomnieć. A nauki w tym rycerskim rzemieśle uczciwym doskonalej kto chce być prawdziwym uczestnikiem/ niech mistrzów przednich i krajów w tym obfitujących uprzejmie szuka/ przyłożywszy chęci/ kosztu i prace/ łacniej
iáko naykrocey stáráć się będę/ z tym oświádczeniem. Iż nie to iest przedsięwźięćie moie/ chłopá śiedźieć z pismá dobrze y kształtownie ná koniu wyuczyć/ ále tego ktory iuż dobre ma początki y wźiął sposob śiedzenia wárowne^o^/ wie co iest Káweczan/ iáko im włádáć/ iáko pálcatá y ostrog záżywáć/ iáko ma młodego źrzebcá ogłaskánego śiodło ná sobie iuż znoszącego do iázdy począć sposábiáć y wpráwowáć/ dáley przyćwiczyć/ ábo przynamniey przedtym vmieiącemu dla iákiego zániedbánia ábo pámięći wywietrzáłey przypomnieć. A náuki w tym rycerskim rzemięśle vczćiwym doskonáley kto chce być prawdźiwym vczestnikiem/ niech mistrzow przednich y kráiow w tym obfituiących vprzeymie szuka/ przyłożywszy chęći/ kosztu y prace/ łácniey
Skrót tekstu: DorHip_I
Strona: Gv
Tytuł:
Hippica to iest o koniach księgi_I
Autor:
Krzysztof Dorohostajski
Drukarnia:
Andrzej Piotrkowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1603
Data wydania (nie wcześniej niż):
1603
Data wydania (nie później niż):
1603
Gdy z gębę chleba?
Toć moje wszytkie klejnoty: Dobra myśl, taniec, zaloty,
Wieniec na głowie, Fraszka królowie!
O pompy żadne nie stoję, Mając wcale wioskę swoję.
Z kmiotkami sprawa Moja zabawa.
Zaprzągszy w pług sforne woły Rad zasiadam z przyjacioły;
Wszytkie tytuły Pełne ampuły.
W stajni turek ogłaskany, W stadzie sekiel farbowany,
Jest i siedzenie Świetne na ścienie.
Nie trudno o kopę w domu, Za nią nie służąc nikomu.
Sługa i drugi Jest od posługi.
Najdzie w piwnicy węgrzyna, Chmiel wystały; do komina
Niech przykładają A w dudy grają.
W kuchni domowa zwierzyna; Sarny, jeleń nie nowina
Gdy z gębę chleba?
Toć moje wszytkie klejnoty: Dobra myśl, taniec, zaloty,
Wieniec na głowie, Fraszka krolowie!
O pompy żadne nie stoję, Mając wcale wioskę swoję.
Z kmiotkami sprawa Moja zabawa.
Zaprzągszy w pług sforne woły Rad zasiadam z przyjacioły;
Wszytkie tytuły Pełne ampuły.
W stajni turek ogłaskany, W stadzie sekiel farbowany,
Jest i siedzenie Świetne na ścienie.
Nie trudno o kopę w domu, Za nię nie służąc nikomu.
Sługa i drugi Jest od posługi.
Najdzie w piwnicy węgrzyna, Chmiel wystały; do komina
Niech przykładają A w dudy grają.
W kuchni domowa zwierzyna; Sarny, jeleń nie nowina
Skrót tekstu: SzlichWierszeWir_I
Strona: 168
Tytuł:
Wiersze rozmaite JE. Mci Pana Jerzego z Bukowca Szlichtinka
Autor:
Jerzy Szlichtyng
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
pieśni
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1620 a 1640
Data wydania (nie wcześniej niż):
1620
Data wydania (nie później niż):
1640
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Wirydarz poetycki
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Aleksander Brückner
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Lwów
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Towarzystwo dla Popierania Nauki Polskiej
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1910
by nimi rządził i rozkazował kiedy i jako/ wiele mają się wydawać. Co kiedy rozum czyni/ tedy one są pomocą wielką i jakoby instrumentami człowiekowi do wszytkiego dobrego/ do cnoty/ do dzielności/ do ostróżności/ do uciechy. Kiedy zaś bez wodze rozumnego rządu wywrą się/ i rozpuszczą/ tedy jako dzikie i nieogłaskane besyte bystrością swą we wszytko złe cielesne i duszne człowieka wprawują/ do wszytkich grzechów są pobudką i początkiem wszytkie mieszaniny w-człeku/ w-domu/ ba i w królestwach całych wzniecają: Jako się to daje widzieć w gniewliwych/ w bojaźliwych/ w smutnych/ i innymi pasjami sturbowanych ludziach. A tak/ kto
by nimi rządźił i roskazował kiedy i iáko/ wiele máią się wydawáć. Co kiedy rozum czyni/ tedy one są pomocą wielką i iákoby instrumentámi człowiekowi do wszytkiego dobrego/ do cnoty/ do dźielnośći/ do ostrożnośći/ do vćiechy. Kiedy záś bez wodze rozumnego rządu wywrą się/ i rospuszczą/ tedy iáko dźikie i nieogłaskáne besyte bystrośćią swą we wszytko złe ćielesne i duszne człowieká wpráwuią/ do wszytkich grzechow są pobudką i początkiem wszytkie mieszániny w-człeku/ w-domu/ bá i w krolestwách cáłych wzniecáią: Iáko się to dáie widźieć w gniewliwych/ w boiáźliwych/ w smutnych/ i innymi pássyámi zturbowánych ludźiách. A ták/ kto
Skrót tekstu: DrużbDroga
Strona: 64
Tytuł:
Droga doskonałości chrześcijańskiej
Autor:
Kasper Drużbicki
Drukarnia:
Drukarnia Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Kalisz
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1665
Data wydania (nie wcześniej niż):
1665
Data wydania (nie później niż):
1665
