ale swojemu brzuchowi służą, i słodkiemi słowy a dobrorzeczeniem zwodzą i oszukawają serca ludzi niewinnych. Ale słuchaj jeszcze, co o nich Zbawiciel ku podporze tej naszej powieści mówi. Bieda wam Doktorowie i Faryjzeuszowie pokryci, którzy umywacie kielich i misę zwierzchu, a we wnątrz pełniście drapiestwa i nieczystości, którzy jesteście podobni grobom pobielonym, które z wierzchu pokazują się być ludziom piękne, ano we wnątrz pełno w nich jest kości umarłych, i wszelakiej plugawości. Cóż się o nich prawdziwszego rzec mogło, co słuszniejszego, co znaczniejszego nad to, co niebieskie usta wyrzekły: Ale i Paweł nauczyciel narodów, przejzrzawszy Duchem, że tacy ostateczych czaśów przewrotnicy na
ále swoiemu brzuchowi służą, y słodkiemi słowy á dobrorzecżeniem zwodzą y oszukawáią sercá ludzi niewinnych. Ale słuchay ieszcze, co o nich Zbáwićiel ku podporze tey nászey powieśći mowi. Biedá wam Doktorowie y Phárijzeuszowie pokryći, ktorzy vmywaćie kielich y misę zwierzchu, á we wnątrz pełniśćie drapiestwá y niecżystości, ktorzy iestesćie podobni grobom pobielonym, ktore z wierzchu pokazuią się być ludźiom piękne, áno we wnątrz pełno w nich iest kośći vmárłych, y wszelákiey plugáwośći. Coż się o nich prawdziwszego rzec mogło, co słusznieyszego, co znácżnieyszego nad to, co niebieskie vstá wyrzekły: Ale y Páweł naucżyćiel narodow, przeyzrzawszy Duchem, że tácy ostátecżych cżáśow przewrotnicy ná
Skrót tekstu: SmotLam
Strona: 80
Tytuł:
Threnos, to iest lament [...] wschodniej Cerkwi
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1610
Data wydania (nie wcześniej niż):
1610
Data wydania (nie później niż):
1610
rzeki. Rzeka przedniejsza tam jest Mora/ (od której ma przezwisko ta Prowincja) nad którą leży Ołomuniec miasto główne: po którym może położyć Berno/ a potym Opawę/ Sanę/ Znoinę/ Iglinę/ i inszych miast dosyć/ acz nie wielkich/ ale chędogich: mają drugie domy drzewiane/ a wapnem białym pobielone na glinę: wszytkie leżą w dolinach/ aby się ochroniły od zimna i od wiatru. Grunty tam są barzo dobre/ rodzą wszelakie zboże obficie/ i szafranu też potrosze. Jest tam rzeka Hana/ mając wody tak pożyteczne polom/ iż kupcy ci co pszenicą kupczą zowią ją piersiami Morawskimi. Wino tameczne (iż się
rzeki. Rzeká przednieysza tám iest Morá/ (od ktorey ma przezwisko tá Prouincia) nád ktorą leży Ołomuniec miásto głowne: po ktorym może położyć Berno/ á potym Opáwę/ Sanę/ Znoinę/ Iglinę/ y inszych miast dosyć/ ácz nie wielkich/ ále chędogich: máią drugie domy drzewiáne/ á wapnem białym pobielone ná glinę: wszytkie leżą w dolinách/ áby się ochroniły od źimná y od wiátru. Grunty tám są bárzo dobre/ rodzą wszelákie zboże obfićie/ y száfranu też potrosze. Iest tám rzeká Háná/ máiąc wody ták pożyteczne polom/ iż kupcy ći co pszenicą kupczą zowią ią pierśiámi Moráwskimi. Wino támeczne (iż się
Skrót tekstu: BotŁęczRel_I
Strona: 124
Tytuł:
Relacje powszechne, cz. I
Autor:
Giovanni Botero
Tłumacz:
Paweł Łęczycki
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
egzotyka, geografia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
będzie tylko ustna i obludna/ ale serdeczna i skuteczna: By snadź o tobie one z Proroka Izajasza słowa rzeczone nie były: Ten lud przybliża się do mię wargami swymi/ ale serce jego jest daleko odemnie. I tak/ jako mówi Augustyn Z. Christiano nomine tantùm dealbatus esses: Imieniem Krześciańskim tylko byś pobielony był; nie należałbyś między pobożne prawdziwe Krześciańy: Nie godzienbyś też był/ żebyś się dziecięciem Bożym mianował: Bo dziecię cnotliwe o to się usilnie stara/ aby to wszystko czynić mogło/ co się Ojcu jego podoba; czego piękny mamy przykład na Józefie onym synu cnotliwym/ którego to najwiętsze było
będźie tylko ustna y obludna/ ále serdeczna y skuteczna: By snadź o tobie one z Proroká Izáiaszá słowá rzeczone nie były: Ten lud przybliża śię do mię wárgámi swymi/ ále serce iego iest dáleko odemnie. Y ták/ iáko mowi Augustyn S. Christiano nomine tantùm dealbatus esses: Imieniem Krześciáńskim tylko byś pobielony był; nie należałbys między pobożne prawdźiwe Krześciáńy: Nie godźienbyś też był/ żebyś śie dźiećięćiem Bożym miánował: Bo dźiećie cnotliwe o to śię uśilnie stára/ áby to wszystko czynić mogło/ co śie Oycu iego podoba; czego piękny mamy przykład ná Iozefie onym synu cnotliwym/ ktorego to naywiętsze było
Skrót tekstu: GdacPan
Strona: Oiiiv
Tytuł:
O pańskim i szlacheckim [...] stanie dyszkurs
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1679
Data wydania (nie wcześniej niż):
1679
Data wydania (nie później niż):
1679
, bez posowy, bez okna. W tych drzwi na żelaznych zawiasach stare, złe na podwórze, kołowrotek do zapierania drewniany. Wróciwszy się do sieni przy drzwiach schody złe na górę, drzwi na zawiasach żelaznych, skobel jeden żelazny. Dalej schody nachylone dużo. Dach cały zły ze skudeł. Altanka nad gankiem oblepiona i pobielona. Drzwi stolarską robotą, na zawiasach żelaznych, z haczykiem, wrzecządzem żelaznemi. Okna 2, jedno w ołów, drugie w drewno, dobre. Ściany całe, posowa z tarcic nadgnieła, podłoga trochę wylepiona, wierzch skudłami pobity, zły.
Wyszedłszy ze dwora do folwarku, drzwi z dylów ciosanych, na biegunach drewnianych
, bez posowy, bez okna. W tych drzwi na żelaznych zawiasach stare, złe na podwórze, kołowrotek do zapierania drewniany. Wróciwszy się do sieni przy drzwiach schody złe na górę, drzwi na zawiasach żelaznych, skobel jeden żelazny. Dalej schody nachylone dużo. Dach cały zły ze skudeł. Altanka nad gankiem oblepiona i pobielona. Drzwi stolarską robotą, na zawiasach żelaznych, z haczykiem, wrzecządzem żelaznemi. Okna 2, jedno w ołów, drugie w drewno, dobre. Ściany całe, posowa z tarcic nadgnieła, podłoga trochę wylepiona, wierzch skudłami pobity, zły.
Wyszedłszy ze dwora do folwarku, drzwi z dylów ciosanych, na biegunach drewnianych
Skrót tekstu: InwKal_II
Strona: 14
Tytuł:
Inwentarze dóbr szlacheckich powiatu kaliskiego, t. 2
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
inwentarze
Tematyka:
gospodarstwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1751 a 1775
Data wydania (nie wcześniej niż):
1751
Data wydania (nie później niż):
1775
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Władysław Rusiński
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1959
mogły. 9 Zagórzynek (część)
Najprzód oddaje się gościniec zaraz przy bitej drodze kaliskiej, ze stajnią wjezdną. Ten wszystek nadpustoszały, ściany, przyciesi popróchniałe. Drzwi dwoje na biegonach drewnianych, złe, stare. W izbie podłogi nie masz, okienko jedno w drewno oprawne, drugie deskami zabite. Piec i kominek biało pobielony, z cegieł stawiany. Chlewiki, stodółkę, te sobie gościnny postawił. Wołów pańskich ma parę i koni parę. Robić powinien dni 3 w tydzień dwojgiem.
Drugiego oddaje się chałupnika Chałaczyka. Ten ma chałupę ze wszystkim dobrą i nową. Wołów pańskich ma parę. Robić powinien w tydzień dni 3 po jednemu.
Także
mogły. 9 Zagórzynek (część)
Najprzód oddaje się gościniec zaraz przy bitej drodze kaliskiej, ze stajnią wjezdną. Ten wszystek nadpustoszały, ściany, przyciesi popróchniałe. Drzwi dwoje na biegonach drewnianych, złe, stare. W izbie podłogi nie masz, okienko jedno w drewno oprawne, drugie deskami zabite. Piec i kominek biało pobielony, z cegieł stawiany. Chlewiki, stodółkę, te sobie gościnny postawił. Wołów pańskich ma parę i koni parę. Robić powinien dni 3 w tydzień dwojgiem.
Drugiego oddaje się chałupnika Chałaczyka. Ten ma chałupę ze wszystkim dobrą i nową. Wołów pańskich ma parę. Robić powinien w tydzień dni 3 po jednemu.
Także
Skrót tekstu: InwKal_II
Strona: 33
Tytuł:
Inwentarze dóbr szlacheckich powiatu kaliskiego, t. 2
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
inwentarze
Tematyka:
gospodarstwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1751 a 1775
Data wydania (nie wcześniej niż):
1751
Data wydania (nie później niż):
1775
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Władysław Rusiński
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1959
. Już nie wiele cegieł mamy. Ba i więcej wapna i piasku musicie dać przywieść. A komin wywiedźcie dosyć wysoko/ żeby się nie kurzyło. Nie wierzysz ty temu/ jako nasz dom będzie piękny. Pójdź zemną a oglądaj. Będzie to Izba piękna/ wielka i przestworna. Skoro filsami będzie położona/ i pięknie pobielona/ i pomalowana/ a jako też w niej będzie piec/ szorstyn/ ławy/ stoły i okna/ tedy dopiero będzie prawie cudna * chędoga.) Nuże dzieci/ a rychłoż będzie koniec. Zmowcie się jedno z cieślami/ żeby balki i przetrze położyli/ kozły postawili/ i łaty przybili. Nie wiem/
. Iuż nie wiele cegieł mamy. Bá y więcey wapná y piasku muśicie dáć przywieść. A komin wywiedźćie dosyć wysoko/ żeby śię nie kurzyło. Nie wierzysz ty temu/ jáko nasz dom będźie piękny. Poydź zemną á ogląday. Będźie to Izbá piękna/ wielka y przestworna. Skoro filsámi będźie położona/ y pięknie pobielona/ y pomálowána/ á jako też w niey będźie piec/ szorstyn/ łáwy/ stoły y okná/ tedy dopiero będźie práwie cudna * chędoga.) Nuże dźieći/ á rychłoż będźie koniec. Zmowćie się jedno z ćieślámi/ żeby balki y przetrze położyli/ kozły postáwili/ y łáty przybili. Nie wiem/
Skrót tekstu: VolcDial
Strona: 154
Tytuł:
Viertzig dialogi
Autor:
Nicolaus Volckmar
Miejsce wydania:
Toruń
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
rozmówki do nauki języka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
