garncy i t. d. Arsenału jest mila polska dobra, pięć włoskich.
Szkoła alias bractwo u św. Rocha: są tam obrazy bardzo piękne dal miniatura; księgi z drzewa robione w szafie, których od prawdziwych ksiąg rozróżnić trudno: jedne wpółotwarte, drugie od szczurów niby pogryzione, trzecie od molów potoczone, inne podarte i t. d.; kałamarzyk w tejże szafie z piórem stoi, malowany jakby prawdziwy: karty z napisami nad szafami jakby papierowe i t. d.: osoby kalek różnych snycerskiej roboty, malowane, jak żywe i t. d. Miejsce śliczne w innej alio, które całą Wenecję a fronte zasłania od
garncy i t. d. Arsenału jest mila polska dobra, pięć włoskich.
Szkoła alias bractwo u św. Rocha: są tam obrazy bardzo piękne dal miniatura; księgi z drzewa robione w szafie, których od prawdziwych ksiąg rozróżnić trudno: jedne wpółotwarte, drugie od szczurów niby pogryzione, trzecie od molów potoczone, inne podarte i t. d.; kałamarzyk w tejże szafie z piórem stoi, malowany jakby prawdziwy: karty z napisami nad szafami jakby papierowe i t. d.: osoby kalek różnych snycerskiéj roboty, malowane, jak żywe i t. d. Miejsce śliczne w innéj alio, które całą Wenecyę a fronte zasłania od
Skrót tekstu: ZawiszaPam
Strona: 82
Tytuł:
Pamiętniki
Autor:
Krzysztof Zawisza
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1715 a 1717
Data wydania (nie wcześniej niż):
1715
Data wydania (nie później niż):
1717
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Julian Bartoszewicz
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Jan Zawisza
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1862
Dziedziniec wychodzące, pierwsze dębowe, na zawiasach żelaznych, z antabkami żelaznemi, drugie takież, na zawiasach i hakach, z zamkiem i klamką żelaznemi. — We środku Sieni latarnia, w ołów oprawna.
Obrazki i kopersztychy: Kwiaty w koszyku, na desce malowane, sub No 279.
Genealogia Paców, papirowa, podarta, w ramkach czarnych, sub No 9.
Pokój. — Wchodząc z Sieni do Pokoju nad Kuchnią, odrzwi z kamienia ciosanego. Drzwi sosnowe, na zawiasach i hakach żelaznych, z zamkiem, klamką i antabkami dwiema, żelaznemi. Okien pięć, w ołów oprawnych, w każdym po dwie kwatery na zawiaskach żelaznych,
Dziedziniec wychodzące, pierwsze dębowe, na zawiasach żelaznych, z antabkami żelaznemi, drugie takież, na zawiasach i hakach, z zamkiem i klamką żelaznemi. — We środku Sieni latarnia, w ołów oprawna.
Obrazki i kopersztychy: Kwiaty w koszyku, na desce malowane, sub No 279.
Genealogia Paców, papirowa, podarta, w ramkach czarnych, sub No 9.
Pokój. — Wchodząc z Sieni do Pokoju nad Kuchnią, odrzwi z kamienia ciosanego. Drzwi sosnowe, na zawiasach i hakach żelaznych, z zamkiem, klamką i antabkami dwiema, żelaznemi. Okien pięć, w ołów oprawnych, w każdym po dwie kwatery na zawiaskach żelaznych,
Skrót tekstu: ZamLaszGęb
Strona: 48
Tytuł:
Opis zamku w Laszkach Murowanych
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Laszki Murowane
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
inwentarze
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1748
Data wydania (nie wcześniej niż):
1748
Data wydania (nie później niż):
1748
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Materiały źródłowe do dziejów kultury i sztuki XVI-XVIII w.
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Mieczysław Gębarowicz
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1973
tym Konsylium, przydane owe słowa w Składzie Niceńskim, albo w Credo: Et in IESUM CHRISTUM Dominum Nostrum, Filium DEI Unigenitum, et ex Patre natum ante omnia Saecula, Lumen de Lumine, DEUM Verum, de DEO Vero: W których słowach błędy jego wszystkie wspomniane ruunt. Pan CHRYSTUS pokazał się Piotrowi Aleksandryjskiemu w podartej szacie, i pytającemu o rację, odpowiedział: Arius Vestem meam, quae est Ecclesia, laceravit. Na tymże Konsylium Niceńskim dekretum przydawać po Psalmach: Gloria Patri, et Filio, et Spiritui Sancto, przeciw Arianom mówiącym: Gloria Patri per Filium in Spiritu Sancto. Na wygnanie jest dekretowany, na którym na stolcu
tym Koncilium, przydane owe słowa w Składzie Niceńskim, albo w Credo: Et in IESUM CHRISTUM Dominum Nostrum, Filium DEI Unigenitum, et ex Patre natum ante omnia Saecula, Lumen de Lumine, DEUM Verum, de DEO Vero: W ktorych słowach błędy iego wszystkie wspomniane ruunt. Pan CHRYSTUS pokazał się Piotrowi Alexandriyskiemu w podartey szacie, y pytaiącemu o racyę, odpowiedział: Arius Vestem meam, quae est Ecclesia, laceravit. Na tymże Koncilium Niceńskim decretum przydawać po Psalmach: Gloria Patri, et Filio, et Spiritui Sancto, przeciw Arianom mowiącym: Gloria Patri per Filium in Spiritu Sancto. Na wygnanie iest dekretowany, na ktorym na stolcu
Skrót tekstu: ChmielAteny_I
Strona: 1113
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 1
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
Ewangelią, z niemi stanąwszy przed INNOCENTYM Il. Papieżem, Reguły swojej odniósł aprobacją Roku 1209. Tak się Zakon rozkrzewił, iż na pierwszą Kapitułę przybyło do Asyżu Braci 5000. Pokusy odganiał bijąc się powrozem, po śniegu nago tarzając. Sypianie jego na gołej ziemi, potrawy popiołem posypane; strój, jedna i to gruba podarta suknia, milczenia i płaczu ustawicznego pełen, pokory dziwnej i miłości ku bliźnim, grzechy swe by był posponowany, rewelował. Kapłanem nie był tylko Diakonem, ato iż Anioł ukazanym mu kryształowym naczyniem, czystości jak kryształ, w nim pretendował,
Miał honor noc całą mieć Chrystusa maleńkiego i Marią gośćmi. Dwa razy zbierał
Ewangelią, z niemi stanąwszy przed INNOCENTYM Ill. Papieżem, Reguły swoiey odniòsł approbacyą Roku 1209. Tak się Zakon rozkrzewił, iż na pierwszą Kapitułę przybyło do Assyżu Braci 5000. Pokusy odganiał biiąc się powrozem, po sniegu nago tarzaiąc. Sypianie iego na gołey ziemi, potrawy popiołem posypane; stròy, iedna y to gruba podarta suknia, milczenia y płaczu ustawicznego pełen, pokory dziwnèy y miłości ku bliźnim, grzechy swe by był posponowany, rewelował. Kapłanem nie był tylko Dyakonem, ato iż Anioł ukazanym mu kryształowym naczyniem, czystości iak kryształ, w nim pretendował,
Miał honor noc całą mieć Chrystusa maleńkiego y Maryą gośćmi. Dwa razy zbierał
Skrót tekstu: ChmielAteny_III
Strona: 4
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 3
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1754
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1754
na nim żadnego pierwszej cery znaku/ z któregoby od najznajomszego mógł być poznany. Mat: 26. O tu być mógł rzec prawdziwie Pietrze Non novi hominem. Psal: 44. Nie znam tego człowieka! Ah nie taki mój był Pan! nie taki najmilszy mój/ Speciosuspre filijs hominum nauczyciel Jezus. Pleca podarte/ grzbiet poszarpany/ ramiona przetarte/ piersi potargane/ głowa skłota/ włosy wyrwane/ Twarz ściniała/ wargi napuchłe/ stawy wyciągnione/ żyły wyniszczone/ ręce i nogi twardymi/ tępemi goźdźmi przykowane; Wszytek/ wszytek/ nie już mówię poraniony/ ale jedna rana/ mój i twój bolesny JEZUS! 8. Tak się
ná nim żadnego pierwszey cery znáku/ z ktoregoby od náyznaiomszego mogł być poznány. Mat: 26. O tu być mogł rzec prawdźiwie Pietrze Non novi hominem. Psal: 44. Nie znam tego człowieka! Ah nie táki moy był Pan! nie táki náymilszy moy/ Speciosusprae filiis hominum náuczyćiel Iezus. Plecá podarte/ grzbiet poszárpány/ ramioná przetárte/ pierśi potargáne/ głowá skłotá/ włosy wyrwáne/ Twarz sćiniáła/ wárgi nápuchłe/ stawy wyćiągnione/ żyły wyńiszczone/ ręce y nogi twárdymi/ tępemi goźdźmi przykowáne; Wszytek/ wszytek/ nie iuż mowię porániony/ ále iedna ráná/ moy y twoy bolesny IEZVS! 8. Ták się
Skrót tekstu: BujnDroga
Strona: 327
Tytuł:
Droga do domu
Autor:
Michał Bujnowski
Drukarnia:
Akademia Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1688
Data wydania (nie później niż):
1688
Podszyty, bojąc, żeby nie rozpuścił zwierza, Bo go tam jako Noe do korabia zbiera I mocno pasem z taśmy jedwabnej zawiera, Choć ziaje i ociera bez przestanku czoło, Chociaż pot jako w łaźni kapie z niego wkoło, Nie chce zdjąć na przymówki i na różne żarty; Znać, pod futrem zbieranym żupan miał podarty. Nikomu jednak, tylko sam sobie, tym szkodzi, Póki ziaje; lecz kiedy do ziajania smrodzi, Wielka nam niewygoda, bo się wszędzie za niem Wleką bździny, chociaż już i od stołu wstaniem. W tym jedna dama pewny list mi w oknie czyta, Aż się do nas importun i ten bździoch przypyta.
Podszyty, bojąc, żeby nie rozpuścił zwierza, Bo go tam jako Noe do korabia zbiera I mocno pasem z taśmy jedwabnej zawiera, Choć ziaje i ociera bez przestanku czoło, Chociaż pot jako w łaźni kapie z niego wkoło, Nie chce zdjąć na przymówki i na różne żarty; Znać, pod futrem zbieranym żupan miał podarty. Nikomu jednak, tylko sam sobie, tym szkodzi, Póki ziaje; lecz kiedy do ziajania smrodzi, Wielka nam niewygoda, bo się wszędzie za niem Wleką bździny, chociaż już i od stołu wstaniem. W tym jedna dama pewny list mi w oknie czyta, Aż się do nas importun i ten bździoch przypyta.
Skrót tekstu: PotFrasz3Kuk_II
Strona: 532
Tytuł:
Ogrodu nie wyplewionego część trzecia
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1677
Data wydania (nie wcześniej niż):
1677
Data wydania (nie później niż):
1677
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
mówię, w śmiertelnym nie utłuścił grzechu, I dojdzie wybornego światłością arkusza, Z którym jako się złączy odrodzona dusza, Już krwią, nie inkaustem znaki na nim nowe Oraz napiszą święte imię barankowe
I wszyją do żywota wieczystego księgi: Tej ci dojdą godności śmiertelne siermięgi. Parę chustek do pełnej łez ojcowskich kadzi Całych i nie podartych śmierć okrutna wsadzi: Ledwie rąk rodzicielskich tknęły się od tkacza, Ledwie że obaczyły świat, zaraz je macza, Żeby z folusza i z tych gorących łez pralnie Przerobione papierem stały się tuwalnie. Mój ci to Stefan, moja Zofija te chustki; Smutne w osierociałym uczyniwszy pustki Domu, co gorsza w sercu żałosnego ojca:
mówię, w śmiertelnym nie utłuścił grzechu, I dojdzie wybornego światłością arkusza, Z którym jako się złączy odrodzona dusza, Już krwią, nie inkaustem znaki na nim nowe Oraz napiszą święte imię barankowe
I wszyją do żywota wieczystego księgi: Tej ci dojdą godności śmiertelne siermięgi. Parę chustek do pełnej łez ojcowskich kadzi Całych i nie podartych śmierć okrutna wsadzi: Ledwie rąk rodzicielskich tknęły się od tkacza, Ledwie że obaczyły świat, zaraz je macza, Żeby z folusza i z tych gorących łez pralnie Przerobione papierem stały się tuwalnie. Mój ci to Stefan, moja Zofija te chustki; Smutne w osierociałym uczyniwszy pustki Domu, co gorsza w sercu żałosnego ojca:
Skrót tekstu: PotNabKuk_I
Strona: 519
Tytuł:
Pieśni nabożne ...
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
pieśni
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1677
Data wydania (nie wcześniej niż):
1677
Data wydania (nie później niż):
1677
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
Dziesiąta. Chorągiewka kitajczana, barszczowa, łokci półtora długa, 2 łokcia szeroka, drzewce proste, bez grotu.
Jedenasta. Chorągiew spłowiała, czerwona, stara, kitajczana, zielone brzeżki, łokci pół trzecia wzdłuż, dwa łokcia wszerz, drzewce proste, bez grotu.
Dwunasta. Kitajczana, biała, z krzyżem barszczowym, podarta, niewielka, na drzewcu z kopiej ułamanej.
Trzynasta. Chorągiew wpółczerwona, wpółbiała, wzdłuż łokci półtrzecia, wszerz łokci 2, drzewce proste, bez grotu, kitajczana.
Czternasta. Chorągiew kitajczana, czerwona, o 3 ogonach, na drzewcu, bez grotu, prostym.
Piętnasta. Chorągiew biała, brzegi zielone, śrzodkiem
Dziesiąta. Chorągiewka kitajczana, barszczowa, łokci półtora długa, 2 łokcia szeroka, drzewce proste, bez grotu.
Jedenasta. Chorągiew spłowiała, czerwona, stara, kitajczana, zielone brzeżki, łokci pół trzecia wzdłuż, dwa łokcia wszerz, drzewce proste, bez grotu.
Dwunasta. Kitajczana, biała, z krzyżem barsczowym, podarta, niewielka, na drzewcu z kopiej ułamanej.
Trzynasta. Chorągiew wpółczerwona, wpółbiała, wzdłuż łokci półtrzecia, wszerz łokci 2, drzewce proste, bez grotu, kitajczana.
Czternasta. Chorągiew kitajczana, czerwona, o 3 ogonach, na drzewcu, bez grotu, prostym.
Piętnasta. Chorągiew biała, brzegi zielone, śrzodkiem
Skrót tekstu: ZdobChorGęb
Strona: 128
Tytuł:
Spis zdobycznych chorągwi spod Chocimia z 1673 r.
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
inwentarze
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1673
Data wydania (nie wcześniej niż):
1673
Data wydania (nie później niż):
1673
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Materiały źródłowe do dziejów kultury i sztuki XVI-XVIII w.
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Mieczysław Gębarowicz
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1973
o 3 ogonach, na drzewcu, bez grotu, prostym.
Piętnasta. Chorągiew biała, brzegi zielone, śrzodkiem szabla zielona, dwoista, nad szablą miesiąc i trzy gwiazdy, kitajczana, łokci 2 długa, półtrzecia szeroka, na drzewcu prostym, bez grotu.
Szesnasta. Chorągiew czerwona, kitajczana, spłowiała, zła, podarta, maluśka, na drzewcu prostym, bez grotu.
Siedmnasta. Kawałek chorągwi białej, z barszczowemi brzegami, na drzewcu malowanym, z grotem żelaznym.
Ośmnasta. Chorągiewka biała, zła, kitajczana, drzewce malowane, proste.
Dziewiętnasta. Chorągiew czerwona, brzegi barszczowe, podarte, dziurawa, kitajczana, we śrzodku miesiąc z
o 3 ogonach, na drzewcu, bez grotu, prostym.
Piętnasta. Chorągiew biała, brzegi zielone, śrzodkiem szabla zielona, dwoista, nad szablą miesiąc i trzy gwiazdy, kitajczana, łokci 2 długa, półtrzecia szeroka, na drzewcu prostym, bez grotu.
Szesnasta. Chorągiew czerwona, kitajczana, spłowiała, zła, podarta, maluśka, na drzewcu prostym, bez grotu.
Siedmnasta. Kawałek chorągwi białej, z barsczowemi brzegami, na drzewcu malowanym, z grotem żelaznym.
Ośmnasta. Chorągiewka biała, zła, kitajczana, drzewce malowane, proste.
Dziewiętnasta. Chorągiew czerwona, brzegi barsczowe, podarte, dziurawa, kitajczana, we śrzodku miesiąc z
Skrót tekstu: ZdobChorGęb
Strona: 128
Tytuł:
Spis zdobycznych chorągwi spod Chocimia z 1673 r.
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
inwentarze
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1673
Data wydania (nie wcześniej niż):
1673
Data wydania (nie później niż):
1673
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Materiały źródłowe do dziejów kultury i sztuki XVI-XVIII w.
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Mieczysław Gębarowicz
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1973
Chorągiew czerwona, kitajczana, spłowiała, zła, podarta, maluśka, na drzewcu prostym, bez grotu.
Siedmnasta. Kawałek chorągwi białej, z barszczowemi brzegami, na drzewcu malowanym, z grotem żelaznym.
Ośmnasta. Chorągiewka biała, zła, kitajczana, drzewce malowane, proste.
Dziewiętnasta. Chorągiew czerwona, brzegi barszczowe, podarte, dziurawa, kitajczana, we śrzodku miesiąc z szablą dwoistą, drzewce proste, grot żelazny.
Dwudziesta. Chorągiew czerwona, kitajczana, wzdłuż łokci 4, wszerz 2, na drzewcu prostym, z grotem żelaznym.
Dwudziesta pierwsza. Chorągiewka czerwona, kitajczana, obszarpana, na drzewcu prostym, z grotem żelaznym.
— Wtóra
Chorągiew czerwona, kitajczana, spłowiała, zła, podarta, maluśka, na drzewcu prostym, bez grotu.
Siedmnasta. Kawałek chorągwi białej, z barsczowemi brzegami, na drzewcu malowanym, z grotem żelaznym.
Ośmnasta. Chorągiewka biała, zła, kitajczana, drzewce malowane, proste.
Dziewiętnasta. Chorągiew czerwona, brzegi barsczowe, podarte, dziurawa, kitajczana, we śrzodku miesiąc z szablą dwoistą, drzewce proste, grot żelazny.
Dwudziesta. Chorągiew czerwona, kitajczana, wzdłuż łokci 4, wszerz 2, na drzewcu prostym, z grotem żelaznym.
Dwudziesta pierwsza. Chorągiewka czerwona, kitajczana, obszarpana, na drzewcu prostym, z grotem żelaznym.
— Wtóra
Skrót tekstu: ZdobChorGęb
Strona: 128
Tytuł:
Spis zdobycznych chorągwi spod Chocimia z 1673 r.
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
inwentarze
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1673
Data wydania (nie wcześniej niż):
1673
Data wydania (nie później niż):
1673
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Materiały źródłowe do dziejów kultury i sztuki XVI-XVIII w.
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Mieczysław Gębarowicz
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1973
