Napisał Introductionem in universum Geographiam, tam veterem, quam novom ksiąg 6. pewnie że doskonale: opisal Italiam antyquam, Sardiniam, Corsicam, Germaniam antiquam etc. Żył około Roku 1616.
CORNELIUS à LAPIDE rodem z Belgium Zakonu Soc: IESU Kapłan, czyli od miejsca à Lapide jak Nicolaus à Lyra, czyli od podstawionego sobie za suggestum kamienia, iż był nie wielkiego wzrostu gdy co mówił do ludu, czyli, iż jako Dawid kamieniem ugodził Goliata, tak Cornelius ten jak kamień, wszytkie w Piśmie świętym vincebat i kruszył trudności swemi Komentarzami, tak nazwany. Języki umiał Hebrajski, Grecki perfectissime, dłatego w Lovanium Mieście Brabancyj (w Belgium
Napisał Introductionem in universum Geographiam, tam veterem, quam novom ksiąg 6. pewnie że doskonale: opisal Italiam antiquam, Sardiniam, Corsicam, Germaniam antiquam etc. Zył około Roku 1616.
CORNELIUS à LAPIDE rodem z Belgium Zakonu Soc: IESU Kapłan, czyli od mieysca à Lapide iak Nicolaus à Lyra, czyli od podstawionego sobie za suggestum kamienia, iż był nie wielkiego wzrostu gdy co mowił do ludu, czyli, iż iako Dawid kamieniem ugodził Goliata, tak Cornelius ten iak kamień, wszytkie w Pismie swiętym vincebat y kruszył trudności swemi Kommentarzami, tak nazwany. Ięzyki umiał Hebrayski, Grecki perfectissime, dłatego w Lovanium Mieście Brabancyi (w Belgium
Skrót tekstu: ChmielAteny_III
Strona: 611
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 3
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1754
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1754
i z wodką/ z tegoż ziela nasienia dystylowaną/ pijąc. Kłącze.
Kłącze tego ziela nie wysoko nad korzeniem wnętrznie zranione/ tym sposobem/ jako Korzeń Sosiku Herkulesowego/ albo Panaku/ pod pewną Konstelacyją/ i znakiem niebieskim/ Sok z siebie lipki/ i zapachu przykrego/ smaku gorzkiego/ wydaje/ który w podstawione naczynie zbierają. Ten Sok wychędożywszy/ naprzód bywa biały/ za czasem rumienny/ na kształt żywice zsychającej się: którego miasto Sagapenu/ chociaż od niego jest różny/ z Medyjej i Armenijej bywa przywożony/ i do lekarstw używany. Zielnik D. Simona Syrenniusa/ Zbieranie Gębczystej materii.
Gębczysta ta Materia/ którą my Sosikami
y z wodką/ z tegoż źiela nasieniá dystyllowáną/ piiąc. Kłącze.
Kłącze tego źiela nie wysoko nád korzeniem wnętrznie zránione/ tym sposobem/ iáko Korzeń Sośiku Herkulesowego/ álbo Panaku/ pod pewną Konstellácyią/ y znákiem niebieskim/ Sok z śiebie lipki/ y zapáchu przykrego/ smáku gorzkiego/ wydáie/ ktory w podstáwione naczynie zbieráią. Ten Sok wychędożywszy/ naprzod bywa biały/ zá czásem rumienny/ ná kształt żywice zsycháiącey sie: ktorego miásto Ságápenu/ choćiaż od niego iest rozny/ z Medyiey y Armeniiey bywa przywożony/ y do lekarstw vżywány. Zielnik D. Simoná Syrenniusá/ Zbieránie Gębczystey máteryey.
Gębczysta tá Máteria/ ktorą my Sośikámi
Skrót tekstu: SyrZiel
Strona: 181
Tytuł:
Zielnik
Autor:
Szymon Syreński
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Tematyka:
botanika, zielarstwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1613
Data wydania (nie wcześniej niż):
1613
Data wydania (nie później niż):
1613
w wierzchu Rurka była Miedziana/ dobrze ciastem albo gliną olutowana/ a podstawiwszy pod Nos Alembika małe naczynie szklane/ któreby się wielkością równało Helmowi/ także oboje dobrze obwarować/ a do wierzchu rurki w Helmie naczynie drugie więtsze przystosować i zlutować. Tak uczyniwszy/ wolnym ogniem to dystylować. A ilekroć dziesięć kropek do naczynia podstawionego Rurze/ wydystylluje się i kapnie/ tyle też kroć podźwignać Rurki w helmie żeby para tym lepiej wzgórę poszła/ do naczynia/ albo recipientu/ zaraz dziurę tej Rury zatykając. Tak ona para obróci się w wodną wilgotność subtelną której po trzydzieści kropek na raz pijąc. Do Wenusa oboję płeć pobudza.
Oboję płeć tak do
w wierzchu Rurka byłá Miedźiána/ dobrze ćiástem álbo gliną olutowána/ á podstáwiwszy pod Nos Alembiká máłe naczynie sklane/ ktoreby śię wielkośćią rownáło Helmowi/ tákże oboie dobrze obwárowáć/ á do wierzchu rurki w Helmie naczynie drugie więtsze przjstosowáć y zlutowáć. Ták vczyniwszy/ wolnym ogniem to distyllowáć. A ilekroć dźieśięć kropek do naczynia podstáwionego Rurze/ wydystylluie sie y kápnie/ tyle też kroć podźwignać Rurki w helmie żeby párá tym lepiey wzgorę poszłá/ do naczynia/ álbo recipientu/ záraz dźiurę tey Rury zátykáiąc. Ták oná párá obroći sie w wodną wilgotność subtelną ktorey po trzydźieści kropek ná raz piiąc. Do Venusá oboię płeć pobudza.
Oboię płeć ták do
Skrót tekstu: SyrZiel
Strona: 181
Tytuł:
Zielnik
Autor:
Szymon Syreński
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Tematyka:
botanika, zielarstwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1613
Data wydania (nie wcześniej niż):
1613
Data wydania (nie później niż):
1613
mająca.
Gdy tedy w flaszę MM, otworem Z, który potym zatkasz, (w drugiej flaszy NN, otwór Z do wylewania z niej wody służy,) wina do połowy nalejesz, a we flaszę NN, lejkiem IH wodę lać będziesz; wino z flaszy MM rurką C, w górę pójdzie, i w podstawione naczynie lub szklankę płynąć będzie.
215. Gdy woda ciężkością swoją na dół we flaszę NN spada; powietrze z niej, nie mając gdzie indziej wyniścia, przechodzi rurką P we flaszę MM, i rozpierając się przyciska wino, które przeto w górę płynąć musi. Doświadczenia Doświadczenie IV
216. Dwa naczynia AB i CD
maiąca.
Gdy tedy w flaszę MM, otworem S, ktory potym zatkasz, (w drugiey flaszy NN, otwor S do wylewania z niey wody służy,) wina do połowy naleiesz, á we flaszę NN, leykiem IH wodę lać będziesz; wino z flaszy MM rurką C, w gorę poydzie, y w podstawione naczynie lub szklankę płynąć będzie.
215. Gdy woda ciężkością swoią na doł we flaszę NN spada; powietrze z niey, nie maiąc gdzie indziey wyniścia, przechodzi rurką P we flaszę MM, y rozpieraiąc się przyciska wino, które przeto w górę płynąć musi. Doświadczenia Doświadczenie IV
216. Dwa naczynia AB y CD
Skrót tekstu: ChróśSFizyka
Strona: 191
Tytuł:
Fizyka doświadczeniami potwierdzona
Autor:
Samuel Chróścikowski
Drukarnia:
Drukarnia Scholarum Piarum J.K.Mci i Rzeczypospolitej
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
fizyka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1764
Data wydania (nie wcześniej niż):
1764
Data wydania (nie później niż):
1764
którą sobie sam chłop postawił, chlewa nia masz żadnego. Nie ma nic pańskiego, tylko kosę do sieczenia, na chałupne wziął zasiewki i role.
4) Matusz półrolnik tutajszy poddany ma córeczek 3 małych. Jego chałupa, u której są ściany niezłe, tylko przyciesi pognieły, u komina belka złamana, podpora pod nie podstawiona, poszycie na niej złe. Stodółkę i chlewiki sobie postawił. Ma wołów pańskich parę, koni parę, wóz, płużne żelaza, kosy 2, ale nie wziął nic na półrolek: ani z pola, ani z stodoły.
5) Walenty chałupnik także poddany ma synków 3 małych. Którego chałupa zła, przyciesi pod
którą sobie sam chłop postawił, chlewa nia masz żadnego. Nie ma nic pańskiego, tylko kosę do sieczenia, na chałupne wziął zasiewki i role.
4) Matusz półrolnik tutajszy poddany ma córeczek 3 małych. Jego chałupa, u której są ściany niezłe, tylko przyciesi pognieły, u komina belka złamana, podpora pod nie podstawiona, poszycie na niej złe. Stodółkę i chlewiki sobie postawił. Ma wołów pańskich parę, koni parę, wóz, płużne żelaza, kosy 2, ale nie wziął nic na półrolek: ani z pola, ani z stodoły.
5) Walenty chałupnik także poddany ma synków 3 małych. Którego chałupa zła, przyciesi pod
Skrót tekstu: InwKal_II
Strona: 104
Tytuł:
Inwentarze dóbr szlacheckich powiatu kaliskiego, t. 2
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
inwentarze
Tematyka:
gospodarstwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1751 a 1775
Data wydania (nie wcześniej niż):
1751
Data wydania (nie później niż):
1775
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Władysław Rusiński
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1959
