iniquitatis eripitur utiliter vincitur, pozwala. Owo zgoła. Ita bellum suscipiatur, vt nihilaliud quàm pax quaesita videatur. A z tym i Doktorowie święci zgadzają się/ gdy mówią: V wiernych Bożych wojny takie/ które nie chciwość/ ani łakomstwo/ ani okrucieństwo/ ale miłość pokoju wznieca i rozżarza/ aby źli byli pohańbieni i skróceni/ a dobrzy uwielbieni/ i szczęśliwie żyjąc/ Boga chwalili/ grzechu nie czynią. Niechże tedy Koronny Syn miecz ode mnie w prawą podany/ dzierży. Acz tenże święty/ Bellum etiam iustum detestandum woła; Woła i Mistrz Neronów. Alieno sá. guinitanquam suo parcas, et scias homini non esse
iniquitatis eripitur vtiliter vincitur, pozwala. Owo zgołá. Ita bellum suscipiatur, vt nihilaliud quàm pax quaesita videatur. A z tym y Doktorowie święći zgadzáią się/ gdy mowią: V wiernych Bożych woyny tákie/ ktore nie chćiwość/ áni łákomstwo/ áni okrućieństwo/ ále miłość pokoiu wznieca y rozźarza/ áby źli byli poháńbieni y skroceni/ á dobrzy vwielbieni/ y sczęśliwie żyiąc/ Bogá chwalili/ grzechu nie czynią. Niechże tedy Koronny Syn miecz ode mnie w práwą podány/ dźierży. Acz tenże święty/ Bellum etiam iustum detestandum wołá; Woła y Mistrz Neronow. Alieno sá. guinitanquam suo parcas, et scias homini non esse
Skrót tekstu: KunWOb
Strona: F3v
Tytuł:
Obraz szlachcica polskiego
Autor:
Wacław Kunicki
Drukarnia:
Drukarnia dziedziców Jakuba Sibeneychera
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1615
Data wydania (nie wcześniej niż):
1615
Data wydania (nie później niż):
1615
szukając Zakonu sprawiedliwości/ nie doszedł zakonu sprawiedliwości. 32. Dla czegoż? Iż nie z wiary/ ale jako z uczynków zakonu jej szukali: Abowiem się obrazili o kamień obrażenia; 33. Jako napisano: Oto kładę w Syonie kamień obrażenia/ i opokę otrącenia: A wszelki który weń wierzy/ nie będzie pohańbiony. Rozd. X. Do Rzymianów. Rozd. X. ROZDZIAŁ X. Pokazuje skutki wybrania, 3. Iż jedni odrzucają, drudzy przyjmują, 4. CHrystusa, który jest celem zakonu. 15. Powołanie Poganów przez Mojżesza. 20. a Żydów przez Izajasza przepowiedziane jest. 1
. BRacia/ przychylna wola serca
szukając Zakonu spráwiedliwośći/ nie doszedł zakonu spráwiedliwośći. 32. Dla cżegoż? Yż nie z wiáry/ ále jáko z ucżynkow zakonu jey szukáli: Abowiem śię obraźili o kamień obrażenia; 33. Jáko nápisano: Oto kłádę w Syonie kámień obráżenia/ y opokę otrącenia: A wszelki ktory weń wierzy/ nie będźie poháńbiony. Rozd. X. Do Rzymiánow. Rozd. X. ROZDZIAŁ X. Pokázuje skutki wybránia, 3. Yż jedni odrzucáją, drudzy przyjmują, 4. CHrystusá, ktory jest celem zakonu. 15. Powołanie Pogánow przez Mojzeszá. 20. á Zydow przez Izajászá przepowiedźiane jest. 1
. BRaćia/ przychylna wola sercá
Skrót tekstu: BG_Rz
Strona: 169
Tytuł:
Biblia Gdańska, List do Rzymian
Autor:
św. Paweł
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
: 9. Ze jeślibyś usty wyznał PAna JEzusa/ i uwierzyłbyś w sercu twoim że go Bóg zmartwych wzbudził/ zbawiony będziesz. 10. ABowiem sercem wierzono bywa ku sprawiedliwości/ ale się usty wyznanie dzieje ku zbawieniu. 11. Bo Pismo mówi: Wszelki/ kto weń wierzy/ nie będzie pohańbiony. 12. Gdyż niemasz różności miedzy Żydem i Grekiem. Bo tenże PAN wszystkich/ bogaty jest ku wszystkim/ którzy go wzywają. 13. Każdy bowiem kto by wżywał Imienia PAńskiego/ zbawiony będzie. 14. Jakoż tedy wzywać będą tego w którego nie uwierzyli? A jako uwierzą w tego o
: 9. Ze jeslibys usty wyznał PAná JEzusá/ y uwierzyłbyś w sercu twojim że go Bog zmartwych wzbudźił/ zbáwiony będźiesz. 10. ABowiem sercem wierzono bywa ku spráwiedliwośći/ ále śię usty wyznánie dźieje ku zbáwieniu. 11. Bo Pismo mowi: Wszelki/ kto weń wierzy/ nie będźie poháńbiony. 12. Gdyż niemász roznośći miedzy Zydem y Grekiem. Bo tenże PAN wszystkich/ bogáty jest ku wszystkim/ ktorzy go wzywáją. 13. Káżdy bowiem kto by wżywał Imienia PAńskiego/ zbáwiony będźie. 14. Jákoż tedy wzywáć będą tego w ktorego nie uwierzyli? A jáko uwierzą w tego o
Skrót tekstu: BG_Rz
Strona: 169
Tytuł:
Biblia Gdańska, List do Rzymian
Autor:
św. Paweł
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
abyśmy cię prawdziwie poznali: a we wszytkich sprawach twoich przypatrując się twojej jasnej mądrości wszechmocności/ dobroci/ miłosierdziu/ sprawiedliwości/ i prawdzie/ ciebie z tego wszytkiego wielbili/ i chwalili/ A ktemu abyśmy żywot nasz wszytek/ myśli/ słowa/ uczynki/ ku temu końcowi wiedli/ jakoby Imię twoje święte nie pohańbione przez nas/ ale sławione i czcione było. Katechizm
123 Która jest wtóra prośba?
Przydź Królestwo twoje: to jest. Rządz nas tak słowem i Duchem Z. swoim abyśmy tobie im dalej tym więcej poddani i posłuszni byli. Zachowaj i pomnażaj Kościół twój. Zepsuj sprawy wszytkie Diabelskie/ i stłum wszelką moc/
ábysmy ćię prawdźiwie poználi: á we wszytkich spráwách twoich przypátruiąc śię twoiey iásney mądrośći wszechmocności/ dobroći/ miłośierdziu/ spráwiedliwośći/ y prawdzie/ ćiebie z tego wszytkiego wielbili/ y chwalili/ A ktemu ábysmy żywot nász wszytek/ myśli/ słowá/ vczynki/ ku temu końcowi wiedli/ iákoby Imię twoie święte nie poháńbione przez nas/ ále słáwione y czćione było. Kátechizm
123 Ktora iest wtora proźbá?
Przydź Krolestwo twoie: to iest. Rządz nas ták słowem y Duchem S. swoim ábysmy tobie im dáley tym więcey poddáni y posłuszni byli. Záchoway y pomnażay Kośćioł twoy. Zepsuy spráwy wszytkie Diabelskie/ y stłum wszelką moc/
Skrót tekstu: RybMKat
Strona: 50
Tytuł:
Katechizmy
Autor:
Maciej Rybiński
Drukarnia:
Andrzej Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1619
Data wydania (nie wcześniej niż):
1619
Data wydania (nie później niż):
1619
jakowi byli, pełne są historie. Codrus, rex Atheniensium, accepto responso ab Apolline, iż »zwycięstwo otrzymasz nad nieprzyjacielem, gdy sam będziesz zabity«, tunc ille mutato habitu (nie ważąc więcej gardła swego, niż ojczyzny) ad hostes processit et percussus occidit i wolał dla miłości ojczyzny gardło dać, niżeli być pohańbiony od nieprzyjaciela. A wy, jako prywat przestrzegacie, nie tylko gardła, nie tylko subsidia, sił albo pieniędzy swych jej nie udzielacie, ale jeszcze, czego jej nie dali, odbierają, a ona in praedani zostaje. Cóż czynili maiores nostri? Ich sobie tylko przed oczy przełóżmy, a dosyć nam na tym będzie
jakowi byli, pełne są historye. Codrus, rex Atheniensium, accepto responso ab Apolline, iż »zwycięstwo otrzymasz nad nieprzyjacielem, gdy sam będziesz zabity«, tunc ille mutato habitu (nie ważąc więcej gardła swego, niż ojczyzny) ad hostes processit et percussus occidit i wolał dla miłości ojczyzny gardło dać, niżeli być pohańbiony od nieprzyjaciela. A wy, jako prywat przestrzegacie, nie tylko gardła, nie tylko subsidia, sił albo pieniędzy swych jej nie udzielacie, ale jeszcze, czego jej nie dali, odbierają, a ona in praedani zostaje. Cóż czynili maiores nostri? Ich sobie tylko przed oczy przełóżmy, a dosyć nam na tym będzie
Skrót tekstu: DecPerorCz_III
Strona: 64
Tytuł:
Votum albo ostatnia decyzya rokoszowych peroracyj pod Sędomirzem szlachcica polskiego
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1606
Data wydania (nie wcześniej niż):
1606
Data wydania (nie później niż):
1606
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pisma polityczne z czasów rokoszu Zebrzydowskiego 1606-1608
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Czubek
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1918
Senatorów/ i inszych urzędników kościelnych: postanowił Seminaria/ fundował Kolegia/ reformował Akademią Krakowską: Nakoniec przykładem/ i poważnością/ i rozmaitemi przemysłami/ wiele ratował wiary nabożeństwa katolickiego. W roku 1585. nawrócił się w Krakowie Minister Kalwiński/ i odprzysiągł się herezjej jawnie/ przy wielkości ludzi rozmaitych/ przez co barzo byli pohańbieni tamci z sekty Kalwińskiej. Zbor ich też/ który przedtym stał przez 20. lat/ po pierwszym zburzeniu/ od chłopiąt i od pospólstwa zapalony był w roku 1587. a znowu w roku 1592. i z drugim Arriańskim: od którego też czasu już im więcej król Zygmunt nie dopuścił fundować ich w tym mieście
Senatorow/ y inszych vrzędnikow kośćielnych: postánowił Seminária/ fundował Collegia/ reformował Akádemią Krákowską: Nákoniec przykłádem/ y poważnośćią/ y rozmáitemi przemysłámi/ wiele rátował wiáry nábożeństwá kátholickiego. W roku 1585. náwroćił się w Krákowie Minister Kálwiński/ y odprzyśiągł się haerezyey iáwnie/ przy wielkośći ludźi rozmáitych/ przez co bárzo byli poháńbieni támći z sekty Kálwińskiey. Zbor ich też/ ktory przedtym stał przez 20. lat/ po pierwszym zburzeniu/ od chłopiąt y od pospolstwá zápalony był w roku 1587. á znowu w roku 1592. y z drugim Arriáńskim: od ktorego też czásu iuż im więcey krol Zygmunt nie dopuśćił fundowáć ich w tym mieśćie
Skrót tekstu: BotŁęczRel_IV
Strona: 116
Tytuł:
Relacje powszechne, cz. IV
Autor:
Giovanni Botero
Tłumacz:
Paweł Łęczycki
Drukarnia:
Mikołaj Lob
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
egzotyka, geografia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
i nauki. I tak on Vicerex zlecał temu Lancienowi/ żeby o tym wszytkim uczynił Inkwizicją: a gdzieby znalazł księżą winną/ żeby je wygnał do Meako/ abo przynamniej żeby ich wyprowadził z Ściauchinu/ naznaczywszy im na mieszkanie miejsce jedno Bonzów rzeczone Nanchon. Lancienus/ i Mandaryni/ przyjąwszy i tę Komisią/ zostali pohańbionymi/ za odprawą tak dobrą/ którą niedawno byli odnieśli. jednak im przecię radzili ustąpić. Ojcowie/ aczkolwiek justyficowawszy sprawę swą/ otrzymali zwłokę czasu; musieli jednak wyniść z Scjauchinu/ i dla tego iż byli cudzoziemcy; i dla tego iż różną naukę mieli od ich Bonzów. A co się tknęło domu ich/ który
y náuki. Y ták on Vicerex zlecał temu Láncienowi/ żeby o tym wszytkim vczynił Inquisitią: á gdźieby ználasł kśiężą winną/ żeby ie wygnał do Meako/ ábo przynamniey żeby ich wyprowádźił z Sciauchinu/ náznáczywszy im ná mieszkánie mieysce iedno Bonzow rzeczone Nánchon. Láncienus/ y Mándárini/ przyiąwszy y tę Commisią/ zostáli pohańbionymi/ zá odpráwą ták dobrą/ ktorą niedawno byli odnieśli. iednák im przećię rádźili vstąpić. Oycowie/ áczkolwiek iustyficowawszy spráwę swą/ otrzymáli zwłokę czásu; muśieli iednák wyniść z Scyáuchinu/ y dla tego iż byli cudzoźiemcy; y dla tego iż rożną náukę mieli od ich Bonzow. A co się tknęło domu ich/ ktory
Skrót tekstu: BotŁęczRel_IV
Strona: 204
Tytuł:
Relacje powszechne, cz. IV
Autor:
Giovanni Botero
Tłumacz:
Paweł Łęczycki
Drukarnia:
Mikołaj Lob
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
egzotyka, geografia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
Izraelskie Panny i dziewice stały się jako branki, Niewolnice. Na szubienicach zawiśły Książęta, Twarz Starców niegdy wstydliwa i Święta, Żadnej u dzikich nie miała profosów, Wagi, litości, z swoich siwych włosów. Młodź obracają na swoje niewstydy, Toż wykonawszy zbrodnie i ohydy, Jakoby winnych, w swym zajadłym gniewie, Na pohańbionym zawieższają drżewie. Nie widać w bramach starych Sędziów, którzy Rozeznawali, kto komu doskorży, Ustały wdzięczne Chory i Kapele, Które więc brzmiały w twym Świętym Kościele. Zgoła pociecha, część, radość, i chwała Serca naszego wszytka już ustała, I co wprzód grały o twej mocy, chutnie Obróciły się w smutek nasze
Izràélskie Pánny i dźiewice stały sie iáko branki, Niewolnice. Ná szubienicách zawiśły Xiążętá, Twarż Stárcow niegdy wstydliwa i Swiętá, Zadney u dźikich nie miáła profosow, Wagi, litośći, z swoich śiwych włosow. Młodź obracaią ná swoie niewstydy, Toż wykonawszy zbrodnie i ohydy, Iákoby winnych, w swym zaiádłym gniewie, Ná pohańbionym zawieższáią drżewie. Nie widać w bramách stárych Sędźiow, ktorży Rozeznawáli, kto komu doskorży, Vstáły wdźięczne Chory i Kapele, Ktore więc brżmiały w twym Swiętym Kośćiele. Zgoła poćiecha, część, radość, i chwáła Sercá nászego wszytka iuż ustáła, I co wprzod grały o twey mocy, chutnie Obrociły się w smutek násze
Skrót tekstu: ChrośJob
Strona: 203
Tytuł:
Job cierpiący
Autor:
Wojciech Stanisław Chrościński
Drukarnia:
Drukarnia Ojców Scholarum Piarum
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1705
Data wydania (nie wcześniej niż):
1705
Data wydania (nie później niż):
1705
cierpienia uczyni/ alić się żaraz zmorduje/ zaraz się przykrzy krotofila. Kto tak wysoko wyskoczyć może/ jak JEZUS skakał od ziemie? Mizerni ludzie/ ledwo się od ziemie podniesiemy/ ledwie na tylec noża cierpienie uczujemy/ zaraz pragniemy z ziemie pociechy ulżyć o jak sercu prędko sposobów szukamy/ bolom folgi i chorobom zadamy; pohańbieni namniejszym słowem/ zaraz szukamy aby nas do czci przywrócono/ aby sowicie przeproszono. Nieumie człowiek tak chyżo skakać w cierpieniu/ jak JEZUS skakał choć mały leżał we żłobie. Naucz mię kochanie moje/ naucz mię Ojca wiecznego krotofilo/ swego skakania sposobu/ powiedź ten sekret do sera mego/ jakby też miało wprawić się
ćierpienia vczyni/ álić się źáraz zmorduie/ záraz się przykrzy krotofilá. Kto ták wysoko wyskoczyć może/ iák IEZVS skakał od źiemie? Mizerni ludźie/ ledwo się od źiemie podnieśiemy/ ledwie ná tylec nożá ćierpienie vczuiemy/ záraz pragniemy z źiemie poćiechy vlżyć o iak sercu prędko sposobow szukamy/ bolom folgi y chorobom zadamy; poháńbieni namnieyszym słowem/ záraz szukamy áby nas do czći przywrocono/ áby sowićie przeproszono. Nieumie człowiek ták chyżo skakáć w ćierpieniu/ iak IEZVS skakał choć mały leżał we żłobie. Náucz mię kochánie moie/ náucz mię Oycá wiecznego krotofilo/ swego skakánia sposobu/ powiedź ten sekret do sera mego/ iakby też miało wprawić się
Skrót tekstu: HinPlęsy
Strona: 381
Tytuł:
Plęsy Jezusa z aniołami
Autor:
Marcin Hińcza
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1636
Data wydania (nie wcześniej niż):
1636
Data wydania (nie później niż):
1636
we krwi swej własnej po Dnieprach/ i po innych Dunajowych nurtach płynąc/ karki pod miecz poddają/ wiecznemi się niewolnikami być opowiedają/ Tu przed tym imieniem pierzchają kosze Tatarskie/ i swoje z łukiem napięte cięciwy/ na Sarmackiego Syna wyciągnione przerwawszy/ sami drętwicią/ a dziełem i ręką odważnych Hetmanów/ przyciśnione/ znacznym zwycięstwem pohańbione na hoło wieczny przysięgają/ To Najasniejszego WLADYSLAWA imię/ Kornety same Szwedzkie przegraną swą wytrębując wystawiają/ za niezwyciężonego Monarchę swym okrzykiem. Viuat REX VLADISLAVS, Viuat victor gentium VLADISLAVS. Viuat REX Regum VLADISLAVS światu ogłaszają. I nie tylko mu to jedno państwo/ że jest REX Regum, Król Królów/ i Pan Panów/
we krwi swey włásney po Dnieprách/ y po innych Dunáiowych nurtách płynąc/ kárki pod miecz poddáią/ wiecznemi się niewolnikámi być opowiedáią/ Tu przed tym imieniem pierzcháią kosze Tátárskie/ y swoie z łukiem nápięte cięćiwy/ ná Sármáckiego Syná wyćiągnione przerwawszy/ sámi drętwicią/ á dźiełem y ręką odważnych Hetmánow/ przyćiśnione/ znácznym zwyćięstwem poháńbione ná hoło wieczny przyśięgáią/ To Naiásnieyszego WLADYSLAWA imię/ Kornety sáme Szwedzkie przegráną swą wytrębuiąc wystawiáią/ zá niezwyćiężonego Monárchę swym okrzykiem. Viuat REX VLADISLAVS, Viuat victor gentium VLADISLAVS. Viuat REX Regum VLADISLAVS świátu ogłaszáią. Y nie tylko mu to iedno páństwo/ że iest REX Regum, KROL Krolow/ y Pan Pánow/
Skrót tekstu: WojszOr
Strona: 10
Tytuł:
Oratora politycznego [...] część pierwsza pogrzebowa
Autor:
Kazimierz Wojsznarowicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
mowy okolicznościowe
Tematyka:
retoryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1644
Data wydania (nie wcześniej niż):
1644
Data wydania (nie później niż):
1644
