już późno Wieczor obserwowalismy jeszcze stamtąd pokazujące się co raz płomienie. I. M. P. Admirał Bing kazał nam dać znać potym/ że jeszcze 12. stejże Floty Okrętów trzymał już niby obarczone/ tak że mu uciec żadną miarą nie mogły/ drudzy zaś powiedali i to/ jakoby były miały już być ku londowi przygnane i popalone. z Liworna/ 20. Augusta.
Ponieważ pewną mamy Wiadomość/ że Hiszpańską Flotę Angelska do Gruntu zbiła i zrujnowała: Tedy rozumiemy że i te 34000. na brzeg Sycilijski wysadzonych Hiszpanów/ już są tak dobrze obarczone/ jako gdyby były w pojmaniu/ ile ponieważ im żadnych prawie Wodnych Statków nie zostawiono/
iusz pozno Wieczor obserwowálismy ieszcże ztámtąd pokázuiące śię co raz płomienie. I. M. P. Admirał Bing kazał nam dáć znáć potym/ że ieszcże 12. zteyże Floty Okrętow trzymał iusz niby obarczone/ ták że mu uciec zadną miárą nie mogły/ drudzy záś powiedáli y to/ iakoby były miały iuż bydź ku londowi przygnáne y popalone. z Liworná/ 20. Augusta.
Poniewasz pewną mamy Wiádomość/ że Hiszpáńską Flotę Angelska do Gruntu zbiła y zruinowáłá: Tedy rozumiemy że y te 34000. ná brzeg Syciliiski wysádzonych Hiszpánow/ iusz są ták dobrze obarcżone/ iáko gdyby były w poimániu/ ile poniewasz im zadnych práwie Wodnych Státkow ńie zostáwiono/
Skrót tekstu: PoczKról
Strona: 61
Tytuł:
Poczta Królewiecka
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Królewiec
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
wiadomości prasowe i druki ulotne
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1718
Data wydania (nie wcześniej niż):
1718
Data wydania (nie później niż):
1718
posłudze Tatarskiej. Przypomnię jednak z Chronik/ na pierwszym w stępie dwie znaczne Przygnanie Tatar do W. X. Li c li. 4. ca. 4. dw roku 1397. e którą Tatarowie Don zowią. e Tatarowie dla triumfu do Litwy przypędzeni. Tatarowie bredzą. f Tatarowiewłapciach i wszywych kożuchach do Litwy/ przygnani/ a teraz bławatno sią noszą. Rycerskie przysługi Tatarskie. Przysługi wojenne Tatar Lit: § 2. Hostiliter sed non militariter,
PIerwsza. Gdy była sławna i szczęśliwa wojna/ Króla Jagiełła/ i Witołda W. X. L. z Krzyżakami w polachGrunewaldskich w Prusiech/ a na którą też rozkazano było Tatarom Litewskim
posłudze Tatarskiey. Przypomnię iednak z Chronik/ ná pierwszym w stępie dwie znácżne Przygnánie Tátar do W. X. Li c li. 4. ca. 4. dw roku 1397. e ktorą Tátárowie Don zowią. e Tátárowie dla triumfu do Litwy przypędzeni. Tátárowie bredzą. f Tátárowiewłápćiách y wszywych kożuchách do Litwy/ przygnáni/ á teraz błáwátno sią noszą. Rycerskie przysługi Tátárskie. Przysługi woienne Tátar Lit: § 2. Hostiliter sed non militariter,
PIerwszá. Gdy byłá sławná y szcżęśliwá woyná/ Krolá Iagiełłá/ y Witołdá W. X. L. z Krzyżákámi w poláchGrunewaldskich w Pruśiech/ a ná ktorą też roskazáno było Tatarom Litewskim
Skrót tekstu: CzyżAlf
Strona: 3
Tytuł:
Alfurkan tatarski
Autor:
Piotr Czyżewski
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
egzotyka, historia, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1617
Data wydania (nie wcześniej niż):
1617
Data wydania (nie później niż):
1617
iż się ich wiele o tym pyta/ d Tatarowie gdy się potykać/ uciekają/ a kiedy stacją brać/ nie. e Srebro na Tatarach skąd? z Konfederaciej. f w roku 1609. 1611. 1613. o nawiązce i głowszczyznie Tatar. g lib. 3. fol: 281 Tatarowie w niewolą do Litwy przygnani/ a teraz miasto niewoli nas samych kiedy chcą niewolą. Dla czego nawiązka Szlachecka Tatarzynowi dana? § 3. Consilium praecox, et inconsultum.
DWie przyczynie pewne tego kładę. Jedna/ iż z przodku za przygnaniem tej hałastry Tatarskiej do W. X. L. tedy lada żaczek/ rzemieślniczek/ lada czura i mużyk
iż się ich wiele o tym pytá/ d Tátárowie gdy się potykáć/ vćiekaią/ á kiedy stácyą bráć/ nie. e Srebro ná Tátárach skąd? z Confederáciey. f w roku 1609. 1611. 1613. o nawiąsce y głowszcżyznie Tátár. g lib. 3. fol: 281 Tátárowie w niewolą do Litwy przygnáni/ á teraz miasto niewoli nas sámych kiedy chcą niewolą. Dla cżego nawiąská Szlachecka Tátarzynowi dáná? § 3. Consilium praecox, et inconsultum.
DWie przycżynie pewne tego kłádę. Iedná/ iż z przodku zá przygnaniem tey cháłástry Tatárskiey do W. X. L. tedy ledá żácżek/ rzemieśnicżek/ ledá cżura y mużyk
Skrót tekstu: CzyżAlf
Strona: 4
Tytuł:
Alfurkan tatarski
Autor:
Piotr Czyżewski
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
egzotyka, historia, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1617
Data wydania (nie wcześniej niż):
1617
Data wydania (nie później niż):
1617
insze stare Statuty/ począwszy od Z. Pamięci Władysława Jagiela Króla Polskiego/ aż do dzisiejszych czasów/ anigdym tego nie nalazł/ a nim się mógł doczytać/ aby Tatarowie w Wielkim X. L. Szlachtą i Ziemianinami byli/ abo za Indygeny przyjęci: tylko com doszedł dowodnie z Chronik/ iż za niewolniki tu przygnani/ a jako ich chłopami przygnano/ tak i teraz mużykami są/ Wtóry dowód/ z prawa naszego ukazuję/ b Człowiek prostego stanu żadnym urzędnikiem Ziemskim/ ani starostą być nie może. A iż Tatarowie Litewscy urzędnikami Ziemskimi/ i starostami być nie mogą/ ani byli nigdy/ znać iż nie są Szlachtą ani Ziemianinami/
insze stare Statuty/ pocżąwszy od S. Pámięći Włádysławá Iagielá Krolá Polskiego/ áż do dźiśieyszych cżásow/ ánigdym tego nie nálazł/ á nim się mogł docżytać/ áby Tátarowie w Wielkim X. L. Sżlachtą y Ziemiáninami byli/ ábo zá Indigeny przyięći: tylko com doszedł dowodnie z Chronik/ iż zá niewolniki tu przygnani/ á iáko ich chłopámi przygnáno/ tak y teraz mużykámi są/ Wtory dowod/ z prawá nászego vkázuię/ b Człowiek prostego stánu żádnym vrzędnikiem Ziemskim/ áni starostą być nie może. A iż Tátárowie Litewscy vrzędnikámi Ziemskimi/ y starostámi być nie mogą/ áni byli nigdy/ znáć iż nie są Szlachtą áni Ziemiáninámi/
Skrót tekstu: CzyżAlf
Strona: 5
Tytuł:
Alfurkan tatarski
Autor:
Piotr Czyżewski
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
egzotyka, historia, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1617
Data wydania (nie wcześniej niż):
1617
Data wydania (nie później niż):
1617
zaś państwach prostego stanu człowiek/ nie waży się stroić w szaty nad Szlachcica: a tu Tatarowie niewolnicy naszy/ których Książę Witułd na triumf do Litwy przygnał/ więtsze triumfy z nas odnoszą/ buczniej się nosząc i strojąc w szaty/ niż szlachta nasza. W hordzie Zawolskiej/ Prekopskiej i Nahajskiej/ skąd ci naszy Litewscy przygnani/ (dla tego ją też Nahajską zowią/ iż tam wszytko Nahajki robili/ a skóry dubili/ a tu u nas zbucznieli/ nahajek się wstydzą robić/ i skur wyprawować) Carowie ledwie suknie mają/ szable żelazem prostym oprawne nosząc/ a inszy zaś Tatarowie/ w chodakach/ w kożuchach/ i w szłykach
záś páństwách prostego stanu cżłowiek/ nie waży się stroić w száty nád Szláchćicá: á tu Tátárowie niewolnicy nászy/ ktorych Xiążę Witułd na triumph do Litwy przygnał/ więtsze tryumphy z nas odnoszą/ bucżniey się nosząc y stroiąc w száty/ niż szláchtá nászá. W hordźie Záwolskiey/ Prekopskiey y Náháyskiey/ skąd ći nászy Litewscy przygnáni/ (dla tego ią też Náháyską zowią/ iż tám wszytko Náháyki robili/ á skury dubili/ á tu v nas zbucżnieli/ náháiek się wstydzą robić/ y skur wypráwowáć) Cárowie ledwie suknie máią/ száble żelázem prostym opráwne nosząc/ á inszy záś Tátárowie/ w chodákách/ w kożuchách/ y w szłykách
Skrót tekstu: CzyżAlf
Strona: 44
Tytuł:
Alfurkan tatarski
Autor:
Piotr Czyżewski
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
egzotyka, historia, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1617
Data wydania (nie wcześniej niż):
1617
Data wydania (nie później niż):
1617
. Do tego też jeśli im pozwolimy w sukni salendyszowej chodzić/ przynamniej niechby z skóry baraniej abo koziej kołnierz do suknie przyszyty nosili; także barani abo kozi szłyk/ żeby znaczni byli od Chrześcijan (jako żydzi we Włoszech w żółtych kapeluszach chodzą/ dla różności od Chrześcijan) żeby pamiętali w jakiej kożuchowej barwie tu są przygnani. byliby trochę skromniejszymi/ i nie byliby tak bucznymi jako teraz: gdy ubrawszy się w strojne szaty/ żadnej uczciwości nie czynią/ ani Duchownym ani świeckim osobom. Powiemci jednak z kąd to przychodzi/ Asan w Altemnasic nosi się. b. Dio li. 57. c. Aelianus. Iustinus. Szat
. Do tego też ieśli im pozwolimy w sukni sálendyszowey chodźić/ przynamniey niechby z skury bárániey ábo koźiey kołnierz do suknie przyszyty nośili; tákże báráni abo koźi szłyk/ żeby znacżni byli od Chrześćian (iáko żydźi we Wloszech w żołtych kapeluszach chodzą/ dla roznośći od Chrześćian) żeby pámiętáli w iákiey kożuchowey bárwie tu są przygnáni. byliby trochę skromnieyszymi/ y nie byliby ták bucżnymi iáko teraz: gdy vbrawszy się w stroyne száty/ żadney vcżćiwośći nie cżynią/ áni Duchownym áni świeckim osobom. Powiemći iednák z kąd to przychodźi/ Assan w Altemnásic nośi się. b. Dio li. 57. c. Aelianus. Iustinus. Szát
Skrót tekstu: CzyżAlf
Strona: 45
Tytuł:
Alfurkan tatarski
Autor:
Piotr Czyżewski
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
egzotyka, historia, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1617
Data wydania (nie wcześniej niż):
1617
Data wydania (nie później niż):
1617
Żywot za Ostróg poczęła unosić/ Ni K. I. M. w tym ich chżyał dobywać: O inszym dziele począł zamysłiwać.
Oboż na tych miast toczyć rozkazował/ Sam i na szańce miejsca upatrował/ Sam w którym która piechota by stała Uważał szańcu zbroiny lud/ i działa.
Pan Arcyszewski/ w tym płonnym przygnany Glosem/ powiedział/ ze blokauz sypany Przy Cerkwiach Piotra Pawła opuścili Nieprzyjaciele: gdy uciec myślili.
Rzecł jeszcze/ a daj/ by ich i co było/ Jednak wiem/ że się mało ośmieliło. Bez straty blokauz potrzebny otrzymam: Tak sobie tuszę/ w Bogu nadzieję mam.
Za dozwoleniem K. le. Mści
Zywot zá Ostrog pocżęła unosić/ Ni K. I. M. w tym ich chżiał dobywáć: O inszym dziele pocżął zámysłiwáć.
Oboż ná tych miast tocżyć roskazował/ Sam y ná szańce mieysca upatrował/ Sam w ktorym ktora piechota by stáła Vwáżał szańcu zbroiny lud/ y dźiáła.
Pan Arćiszewski/ w tym płonnym przygnány Glosem/ powiedział/ ze blokauz sypány Przy Cerkwiach Piotra Pawła opuścili Nieprzyiáćiele: gdy ućiec myślili.
Rzecł ieszcże/ á day/ by ich y co było/ Iednak wiem/ że się máło osmieliło. Bez stráty blokauz potrzebny otrzymam: Tak sobie tuszę/ w Bogu nádżieię mam.
Zá dozwoleniem K. le. Mśći
Skrót tekstu: ChełHWieść
Strona: C3
Tytuł:
Wieść z Moskwy
Autor:
Henryk Chełchowski
Drukarnia:
Franciszek Schnellboltz
Miejsce wydania:
Toruń
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
poematy epickie, relacje
Tematyka:
historia, wojskowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1634
Data wydania (nie wcześniej niż):
1634
Data wydania (nie później niż):
1634
/ wpadli jak szarańcza do królestwa Kongo/ i zwiodszy z nim bitwę/ przygnali go do ucieczki: a nie bacząc się być bezpiecznym w mieście/ opuścił królestwo/ i udał się na jednę wyspę Zairską/ nazwaną/ Wyspa Końska/ wespół z księżą Portugalską/ i z pany onego królestwa. Bacząc się już tak być przygnanym do ostatka w rzeczach swych; abowiem oprócz utracenia królestwa/ lud też on co z nim był/ wymarł mu od nędze i od głodu/ i przedawali jeden drugiego lada za co/ dla pożywienia tylo nędznego; udał się o pomoc i państwu swemu/ i religii do Sebastiana króla Portugalskiego/ i otrzymał od niego 600
/ wpádli iák száráńcza do krolestwá Congo/ y zwiodszy z nim bitwę/ przygnáli go do vćieczki: á nie bacząc się być bespiecznym w mieśćie/ opuśćił krolestwo/ y vdał się ná iednę wyspę Záirską/ názwáną/ Wyspá Końska/ wespoł z kśiężą Portogálską/ y z pány onego krolestwá. Bacząc się iuż ták być przygnánym do ostátká w rzeczách swych; ábowiem oprocz vtrácenia krolestwá/ lud też on co z nim był/ wymárł mu od nędze y od głodu/ y przedawáli ieden drugiego ledá zá co/ dla pożywienia tylo nędznego; vdał się o pomoc y páństwu swemu/ y religiey do Sebástianá krolá Portogálskieg^o^/ y otrzymał od niego 600
Skrót tekstu: BotŁęczRel_IV
Strona: 231
Tytuł:
Relacje powszechne, cz. IV
Autor:
Giovanni Botero
Tłumacz:
Paweł Łęczycki
Drukarnia:
Mikołaj Lob
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
egzotyka, geografia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
gościu drogi, Tych progów: wielką bojaźń wlał w nich tyran srogi. I nie dziw: najsroższemi pokarał mękami Wielu, co malusieńki czas tu byli z nami. Więc i do kasztelu wniósł tak przykre zwyczaje, Iż gorszych nie słychały nigdy dzikie kraje.
LXXXI.
Biała głowa, co tędy umyślnie pojedzie, Lub trafunkiem przygnana, pokarmować będzie, Prawo tak chce, aby grzbiet, nędzna, nagi dała Pod miotły z orszakiem swem, będzieli go miała. Potem, kiedy ją wygnać z miasta będą chcieli, Trzeba, żeby jej szaty po piersi urznęli: Niech u niej widzą wszyscy, co natura kryje; A żołnierstwo zaś mężczyzn, będąli
gościu drogi, Tych progów: wielką bojaźń wlał w nich tyran srogi. I nie dziw: najsroższemi pokarał mękami Wielu, co malusieńki czas tu byli z nami. Więc i do kasztelu wniósł tak przykre zwyczaje, Iż gorszych nie słychały nigdy dzikie kraje.
LXXXI.
Biała głowa, co tędy umyślnie pojedzie, Lub trafunkiem przygnana, pokarmować będzie, Prawo tak chce, aby grzbiet, nędzna, nagi dała Pod miotły z orszakiem swem, będzieli go miała. Potem, kiedy ją wygnać z miasta będą chcieli, Trzeba, żeby jej szaty po piersi urznęli: Niech u niej widzą wszyscy, co natura kryje; A żołnierstwo zaś mężczyzn, będąli
Skrót tekstu: ArKochOrlCz_III
Strona: 148
Tytuł:
Orland szalony, cz. 3
Autor:
Ludovico Ariosto
Tłumacz:
Piotr Kochanowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1620
Data wydania (nie wcześniej niż):
1620
Data wydania (nie później niż):
1620
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Czubek
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1905
od sołtysa w lat 7 — 2, wół czerwony rosły w lat 8 — 1, woleć czerwony gniazdowaty 1; summa wołów 12. Krowy: krów z bura czerwonych starych 2, krowa bura w lat 6 — 1, krowa czerwona łysa w lat 5 – 1; summa krów 4. Bydło młode z Mirakowa przygnane: stadnik czerwony w lat 4 — 1, byczków dwuletnich na głowach z różnymi odmianami czerwonych 8, jałoszek dwuletnych takichże 8; summa bydła młodego z Mirakowa 18. Konie robotne: wałachów gniadych 2, wałach kary 1; klaczy: kara, gniada i siwa 3, ogierek skarogniady z Starogrodu 1; summa koni
od sołtysa w lat 7 — 2, wół czerwony rosły w lat 8 — 1, woleć czerwony gniazdowaty 1; summa wołów 12. Krowy: krów z bura czerwonych starych 2, krowa bura w lat 6 — 1, krowa czerwona łysa w lat 5 – 1; summa krów 4. Bydło młode z Mirakowa przygnane: stadnik czerwony w lat 4 — 1, byczków dwuletnich na głowach z różnymi odmianami czerwonych 8, jałoszek dwuletnych takichże 8; summa bydła młodego z Mirakowa 18. Konie robotne: wałachów gniadych 2, wałach kary 1; klaczy: kara, gniada i siwa 3, ogierek skarogniady z Starogrodu 1; summa koni
Skrót tekstu: InwChełm
Strona: 117
Tytuł:
Inwentarze dóbr biskupstwa chełmińskiego
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
inwentarze
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1723 a 1747
Data wydania (nie wcześniej niż):
1723
Data wydania (nie później niż):
1747
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Ryszard Mienicki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Toruń
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowe Wydawnictwo Naukowe
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1956
