osobno szatanowi którejkolwiek godziny może być oddany. Jawny i zawołany sposób bywa/ gdy czarownice dnia pewnego do kupy się gromadzą/ i szatana w postaci ludzkiej widzą/ który gdy ich do dotrzymania sobie wiary/ obiecując szczęśliwe na świecie powodzenie/ i długi żywot/ upomina: one czarownice zalecają mu nowiciatkę/ to jest/ nowo przystającą/ prosząc/ żeby ją w opiekę swą przyjął. Szatan tedy/ jeśli do odstąpienia wiary i nabożeństwa Chrześcijańskiego/ także też szerokiej niewiasty/ (ponieważ tak błogosławioną Pannę Marią nazywają) i do znieważenia Sakramentów/ obaczy nowiciatkę/ abo ucznia nowego chętnego/ podaje rękę/ wzajem też nowy uczeń/ abo nowiciatka rękę dawszy/
osobno szátánowi ktoreykolwiek godźiny może być oddány. Iáwny y záwołány sposob bywa/ gdy czárownice dniá pewnego do kupy sie gromádzą/ y szátáná w postáci ludzkiey widzą/ ktory gdy ich do dotrzymánia sobie wiáry/ obiecuiąc sczęśliwe ná świećie powodzenie/ y długi żywot/ vpomina: one czarownice zálecáią mu nowiciatkę/ to iest/ nowo przystáiącą/ prosząc/ żeby ią w opiekę swą przyiął. Szátan tedy/ iesli do odstąpienia wiáry y nabożeństwá Chrześćiáńskiego/ tákże też szerokiey niewiásty/ (poniewasz ták błogosłáwioną Pánnę Máryą názywáią) y do znieważenia Sákrámentow/ obaczy nowiciatkę/ ábo vczniá nowego chętnego/ podáie rękę/ wzáiem też nowy vczeń/ ábo nowiciatká rękę dawszy/
Skrót tekstu: SpInZąbMłot
Strona: 39
Tytuł:
Młot na czarownice
Autor:
Jacob Sprenger, Heinrich Institor
Tłumacz:
Stanisław Ząbkowic
Drukarnia:
Szymon Kempini
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
traktaty
Tematyka:
magia, obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1614
Data wydania (nie wcześniej niż):
1614
Data wydania (nie później niż):
1614
. Naostatek, że ja, i my wszyscy, kondicjom od J. M. Pana Hetmana Koronnego Polskiego, nam podanym dosyć czyniemy. Tak mi niech Pan Bóg wszechmogący w Trojcy ś. jedyny dopomoże, i ta święta Ewangelia. Rola przysięgi, którą Piechota wszystka nieprzyjacielska, do Wojska J. K. Mości przystająca, przed. J. M. P. Hetmanem uczyniła.
Ja N. i my wszyscy tu przytomnie stojący, przysięgamy Panu Bogu wszechmogącemu w Trojcy ś. jedynemu, że od tego czasu (którego zdrowie etc.) Najaśniejszemu
Królowi Polskiemu i wszytkiej Koronie Polskiej, i J. M. Panu Hetmanowi Koronnemu Polskiemu,
. Naostatek, że ia, y my wszyscy, kondicyom od J. M. Pana Hetmana Koronnego Polskiego, nam podanym dosyć czyniemy. Tak mi niech Pan Bóg wszechmogący w Troycy ś. iedyny dopomoże, y ta święta Ewangelia. Rola przysięgi, którą Piechota wszystka nieprzyiacielska, do Woyska J. K. Mości przystaiąca, przed. J. M. P. Hetmanem uczyniła.
Ja N. y my wszyscy tu przytomnie stoiący, przysiegamy Panu Bogu wszechmogącemu w Troycy ś. iedynemu, że od tego czasu (którego zdrowie etc.) Naiaśnieyszemu
Królowi Polskiemu y wszytkiey Koronie Polskiey, y J. M. Panu Hetmanowi Koronnemu Polskiemu,
Skrót tekstu: KoniecSSud
Strona: 246
Tytuł:
Rozprawa... Stanisława z Koniecpola Koniecpolskiego,
Autor:
Stanisław Koniecpolski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
relacje
Tematyka:
historia, wojskowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1627
Data wydania (nie wcześniej niż):
1627
Data wydania (nie później niż):
1627
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pamiętniki o Koniecpolskich. Przyczynek do dziejów polskich XVII wieku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Stanisław Przyłęcki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Lwów
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Leon Rzewuski
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1842
krzście zwykło bywać: nie trzeba się dziwować/ bo nie wszyscy Rzymianie bierzmowani bywają/ i dla tego niebierzmowanych bierzmować każe. Wyrzekać się też errorów/ a wyznanie Prawosławnej wiary czynić: To oboje póki między nami zgoda ona święta dawna nie będzie/ tak być musi/ gdyż i u Panów Rzymian od nas do ich Kościoła przystawającym/ jako ty sam powiadasz/ toż czynić każą. Niemiejcisz tedy za złe/ bo ta kukiełka wzajemna być musi. Ostrogskiego też Trebnika praefacja tymże fałszem szczypiesz/ a w tej Praefacjej żadnej o tym wzmianki penitus niemasz/ aby Rzymian znowu potrzeba krzścić. Wstydzże się niezbędny potwarco/ że takiemi jawnemi Scommatami narabiając/
krzśćie zwykło bywáć: nie trzebá się dziwowáć/ bo nie wszyscy Rzymiánie bierzmowáni bywáią/ y dla tego niebierzmowánych bierzmowáć każe. Wyrzekáć się też errorow/ á wyznánie Práwosławney wiáry czynić: To oboie poki między námi zgodá ona święta dawna nie będzie/ ták być muśi/ gdyż y v Pánow Rzymian od nas do ich Kośćiołá przystáwáiącym/ iáko ty sam powiádasz/ toż czynić każą. Niemieyćisz tedy zá złe/ bo tá kukiełká wzáiemna być muśi. Ostrogskiego też Trebnika praefácyia tymże fałszem szczypiesz/ á w tey Praefácyey żadney o tym wzmianki penitus niemász/ áby Rzymian znowu potrzebá krzśćić. Wstydzże się niezbędny potwarco/ że tákiemi iáwnemi Scommatami narabiáiąc/
Skrót tekstu: MohLit
Strona: 14
Tytuł:
Lithos abo kamień z procy prawdy [...] wypuszczony
Autor:
Piotr Mohyła
Miejsce wydania:
Kijów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1644
Data wydania (nie wcześniej niż):
1644
Data wydania (nie później niż):
1644
? jeżeli Ostry? albo Rozwarty. Przystaw do ściany jednej danego angułu węgielnicę: Jeżeli na druga ścianę angułu, przypadnie ramię drugie węgielnice; będzie anguł Krzyżowy. Jeżeli druga ściana padnie między węgienicą; anguł będzie Ostry. Jeżeli minie Węgielnicę; anguł będzie Rozwarty. DEMONSTRACJA. Węgielnica jest anguł krzyżowy. Zaczym anguł do niej przystający, jest Krzyżowy: szczuplejszy, jest Ostry: szerszy, jest Rozwarty. Miasto Węgielnice, posłużyć może na te probę, karta papieru dwa razy przewiniona, (według Nauki 3. Zabawy 2.) Węgielnicę reprezentującą. Nauka V. Drugi sposób wyprobowania angułu. Końce E, i T, dwóch linij EV, i
? ieżeli Ostry? álbo Rozwárty. Przystaw do śćiány iedney dánego ángułu węgielnicę: Ieżeli ná druga śćiánę ángułu, przypádnie rámię drugie węgielnice; będżie ánguł Krzyżowy. Ieżeli druga śćiáná pádnie między węgienicą; ánguł będźie Ostry. Ieżeli minie Węgielnicę; ánguł będżie Rozwárty. DEMONSTRACYA. Węgielnicá iest ánguł krzyżowy. Záczym ánguł do niey przystáiący, iest Krzyżowy: szczupleyszy, iest Ostry: szerszy, iest Rozẃárty. Miásto Węgielnice, posłużyć może ná te probę, kártá pápieru dwá rázy przewiniona, (według Náuki 3. Zábawy 2.) Węgielnicę reprezentuiącą. NAVKA V. Drugi sposob wyprobowánia ángułu. Końce E, y T, dwuch liniy EV, y
Skrót tekstu: SolGeom_I
Strona: 96
Tytuł:
Geometra polski cz. 1
Autor:
Stanisław Solski
Drukarnia:
Jerzy i Mikołaj Schedlowie
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
matematyka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1683
Data wydania (nie wcześniej niż):
1683
Data wydania (nie później niż):
1683
