strony żołnierza i milicyjej obwarować, tak i dostatek jako napilniej opatrzyć, bo i dyscyplina żołnierska za tym idzie. Niepłaconego żołnierza trudno dyscyplinować, trudno na koniec i użyć go do czego.
Strony dostatku, tego wielkiego potrzeba, bo ratunki przeszłe nie jedno już wyszły, ale i długu żołnierzom zasłużonego została niemała suma. Zamki rekuperowane zatrzymawać, nową wojska potężnego wyprawę czynić, aparat wojenny sposabiając; żywność, furmany i inne tym podobne rzeczy, wielki to ciężar, ale bez niego szwankować by wszytkie rzeczy musiały. Nie wątpie J. K. M., że wm. jako baczni ludzie wszytko to uważyć będziecie chcieli i tak w tym postąpić,
strony żołnierza i milicyjej obwarować, tak i dostatek jako napilniej opatrzyć, bo i dyscyplina żołnierska za tym idzie. Niepłaconego żołnierza trudno dyscyplinować, trudno na koniec i użyć go do czego.
Strony dostatku, tego wielkiego potrzeba, bo ratunki przeszłe nie jedno już wyszły, ale i długu żołnierzom zasłużonego została niemała suma. Zamki rekuperowane zatrzymawać, nową wojska potężnego wyprawę czynić, aparat wojenny sposabiając; żywność, furmany i inne tym podobne rzeczy, wielki to ciężar, ale bez niego szwankować by wszytkie rzeczy musiały. Nie wątpie J. K. M., że wm. jako baczni ludzie wszytko to uważyć będziecie chcieli i tak w tym postąpić,
Skrót tekstu: AktaPozn_I_1
Strona: 248
Tytuł:
Akta sejmikowe województw poznańskiego i kaliskiego tom I
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
akta sejmikowe
Tematyka:
polityka, prawo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1601 a 1616
Data wydania (nie wcześniej niż):
1601
Data wydania (nie później niż):
1616
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Włodzimierz Dworzaczek
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Poznań
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowe Wydawnictwo Naukowe
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1957
za sobą już w drodze będącego imp. wojewodę mazowieckiego. Imp. podkomorzy lwowski i imp. starosta kamionacki przyjachali prosić na wesele, które w zapusty ostatnie odprawować się będzie we Lwowie, ale król im. wymówił się, lubo ta była intencja być tymi czasy tam, bo pp. doktorowie nie życzyli tak prędko świeżo rekuperowanemu zdrowie niestatecznej eryjej nabywać, sprawującej katary i insze mutationes w ciele ludzkim delikatnym. Otrzymawszy hanc cathegoricam declarationem odjachali zaraz z imp. kamieniecką wespół. Die 16 ejusdem
Król im. u stołu nie bardzo był dyspozyt, bo nie wiedzieć skąd i jakiej okazji katar go ciężki opanował, że zakaszlawszy się w głowie
wielki ból uczuł
za sobą już w drodze będącego jmp. wojewodę mazowieckiego. Jmp. podkomorzy lwowski i jmp. starosta kamionacki przyjachali prosić na wesele, które w zapusty ostatnie odprawować się będzie we Lwowie, ale król jm. wymówił się, lubo ta była intencyja być tymi czasy tam, bo pp. doktorowie nie życzyli tak prędko świeżo rekuperowanemu zdrowie niestatecznej aeryjej nabywać, sprawującej katary i insze mutationes w ciele ludzkim delikatnym. Otrzymawszy hanc cathegoricam declarationem odjachali zaraz z jmp. kamieniecką wespół. Die 16 eiusdem
Król jm. u stołu nie bardzo był dyspozyt, bo nie wiedzieć skąd i jakiej okazyjej katar go ciężki opanował, że zakaszlawszy się w głowie
wielki ból uczuł
Skrót tekstu: SarPam
Strona: 96
Tytuł:
Pamiętnik z czasów Jana Sobieskiego
Autor:
Kazimierz Sarnecki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1690 a 1696
Data wydania (nie wcześniej niż):
1690
Data wydania (nie później niż):
1696
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Janusz Woliński
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1958
próżne i daremne takie wasze lamenty będą. Choćbyście potym i krwią płakali; ba choćbyście się z drugim Heraklitem łzami rozpłynęli/ i najrzewliwsze treny z oczu wylewali: Już się tam nie wyprosicie; bo już tam nie będzie nadzieje/ aby / jako jeden Teolog mówi/ strata dusznego zbawienia niewrotnym losem pościgniona/ i rekuperowana być mogła!
Straszna to była u Rzymian/ gdy kogo na śmierć sądzono; Jeszcze nie straszna/ choć Sędzia na Majestacie sądowym siedział/ choć i tak z mieczem gotowym przytomny był: Ale skoro togę swoję szkarłatną wywrócił/ a podszewką czarną na wierzch obrócił; zaraz i snopki żołnierskie na ziemię upadały/ aż osądzony już
prożne y dáremne tákie wásze lamenty będą. Choćbyśćie potym y krwią płákáli; bá choćbyście śię z drugim Heraklitem łzámi rozpłynęli/ y nayrzewliwsze treny z oczu wylewáli: Iuż śię tám nie wyprośićie; bo iuż tám nie będźie nádźieie/ áby / iáko ieden Teolog mowi/ strátá dusznego zbáwienia niewrotnym losem pośćigniona/ y rekuperowána bydź mogłá!
Strászna to byłá u Rzymian/ gdy kogo ná śmierć sądzono; Iescze nie strászna/ choć Sędźiá ná Máiestaćie sądowym śiedźiał/ choć y ták z mieczem gotowym przytomny był: Ale skoro togę swoię szkárłatną wywroćił/ á podszewką czarną ná wierzch obroćił; záraz y snopki żołnierskie ná źiemię upadáły/ aż osądzony iuż
Skrót tekstu: GdacPan
Strona: Aaiiv
Tytuł:
O pańskim i szlacheckim [...] stanie dyszkurs
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1679
Data wydania (nie wcześniej niż):
1679
Data wydania (nie później niż):
1679
/ ale za to Rzymianie byli dobrze skarani/ bo za Decjego powietrze powstawszy/ aż do tego trwało/ i tam gdzie były zaszły mandaty/ na mord Chrześcijanów/ wszędy mor wyplenił/ gdyż nie tylko factores ale consentientes na taką srogość zdychali/ wszędy były wojny powstały/ i Dacja od Rzymu od Padła/ więcej nie rekuperowana.
274. Dziewiąta za Aureliana/ gdy siła Chrześcijan zginęło dla Chrystusa/ za czym błyskawica z nieba spadła tak straszna/ że samego Cesarza przestraszyła/ gniewu Boskiego znak/ aby go od srogości odwiodła/ ale iż niedbał żaraz zabity.
294. Dziesiąta z rozkazania Dioklecjana/ które nad tamte
piewsze okrutniejsze było/ bo
/ ále zá to Rzymiánie byli dobrze skaráni/ bo za Decyego powietrze powstawszy/ áż do tego trwáło/ y tám gdźie były zaszły mándaty/ ná mord Chreśćiánow/ wszędy mor wyplenił/ gdyż nie tylko factores ále consentientes ná táką srogość zdycháli/ wszędy były woiny powstały/ y Dácya od Rzymu od Padłá/ więcey nie rekuperowána.
274. Dżiewiąta zá Aurelianá/ gdy śiłá Chrześćian zginęło dla Chrystusá/ zá czym błyskáwicá z nieba spádłá ták strászna/ że sámego Cesárzá przestraszyłá/ gniewu Boskiego znák/ aby go od srogośći odwiodłá/ ále iż niedbał żáraz zabity.
294. Dźieśiąta z roskazania Dyoklecyaná/ ktore nád támte
piewsze okrutnieysze było/ bo
Skrót tekstu: ZrzenNowiny
Strona: Aiiij
Tytuł:
Nowe nowiny z Czech, Tatar i Węgier
Autor:
Jan Zrzenczycki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
wiadomości prasowe i druki ulotne
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1620
Data wydania (nie wcześniej niż):
1620
Data wydania (nie później niż):
1620
jednemu Krzywoprzysięscy pałaszem po łbie macał. Nie wspominã wspomnienia godnej mądrości: To tylko wspomnię/ iż ten Jaśnie Wiel: Senator tak mądrością szafował/ że po onej utracie wieki następujące/ i Monarchie same sobie dla nabycia jej certować będą. Wielka zaiste utrata/ a utrata niewrotnym lotem pościgniona/ równą uciechą ani nagrodzona/ ani rekuperowana być nie może. Lecz i ta mądrość nie zmytym wiecznie na czele każdego z nas została napisana charakterem. Nie ubłagana/ ale śmielej rzekę natrętna śmierci nie jedno sierockie mieczem żałości przeniknełaś i przeraziłaś serce: nieznośnych lugubracij pełneś nasypała miejsca/ a jęczeniem i sieroctwem wszytkęś Ojczyznę otoczyła. Wszytko to tylko na to
iednemu Krzywoprzyśięscy páłaszem po łbie mácał. Nie wspominã wspomnienia godney mądrośći: To tylko wspomnię/ iż ten Iásnie Wiel: Senator ták mądrośćią száfował/ że po oney vtráćie wieki nástępuiące/ y Monárchie sáme sobie dla nábyćia iey certowáć będą. Wielka záiste vtrátá/ á vtratá niewrotnym lotem pośćigniona/ rowną vćiechą áni nágrodzona/ áni rekuperowána być nie może. Lecz y tá mądrość nie zmytym wiecznie ná czele kożdego z nas zostáłá nápisána chárákterem. Nie vbłágána/ ále śmieley rzekę nátrętna śmierći nie iedno śierockie mieczem żałośći przeniknełáś y przeráźiłáś serce: nieznośnych lugubráciy pełneś násypáłá mieyscá/ á ięczeniem y śieroctwem wszytkęś Oyczyznę otoczyłá. Wszytko to tylko ná to
Skrót tekstu: WojszOr
Strona: 150
Tytuł:
Oratora politycznego [...] część pierwsza pogrzebowa
Autor:
Kazimierz Wojsznarowicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
mowy okolicznościowe
Tematyka:
retoryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1644
Data wydania (nie wcześniej niż):
1644
Data wydania (nie później niż):
1644
był uformowany, i ku temu krzyżowi przebijało się wprost mężnie wojsko J. K. M. a skoro był widziany ten krzyż, tedy już nie tylko nienacierał więcej, ale ani odwrotu przez sześć mil nieczynił nieprzyjaciel. Więc i to uważać potrzeba, że w dzień ś. Antoniego z Padwi, Smoleńsk był rekuperowany, a w oktawę tegoż święta, to jest 20. Junij praesentis to zwycięstwo nad nieprzyjacielem jest otrzymane. Z tych dwóch konsideratiy jawnie widzieć każdy może, że za szczęściem i pobożnością J. K. Mci z miłosierdzia swego Pan Bóg, któremu niech będzie wieczna chwała, raczył pobłogosławić narodowi naszemu nad tym nieprzyjacielem.
był uformowany, y ku temu krzyżowi przebiiało się wprost mężnie woysko J. K. M. a skoro był widziany ten krzyż, tedy iuż nie tylko nienacierał więcey, ale ani odwrotu przez sześć mil nieczynił nieprzyiaciel. Więc y to uważać potrzeba, że w dzień ś. Antoniego z Padwi, Smoleńsk był rekuperowany, a w oktawę tegoż święta, to iest 20. Junij praesentis to zwycięstwo nad nieprzyiacielem iest otrzymane. Z tych dwóch consideratiy iawnie widzieć każdy może, że za szczęściem y pobożnością J. K. Mći z miłosierdzia swego Pan Bóg, któremu niech będzie wieczna chwała, raczył pobłogosławić narodowi naszemu nad tym nieprzyiacielem.
Skrót tekstu: TatKoniec
Strona: 257
Tytuł:
Pogrom Tatarski
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
relacje
Tematyka:
wojskowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1624
Data wydania (nie wcześniej niż):
1624
Data wydania (nie później niż):
1624
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pamiętniki o Koniecpolskich. Przyczynek do dziejów polskich XVII wieku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Stanisław Przyłęcki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Lwów
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Leon Rzewuski
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1842
