, Co się nieszczęśliwemu stało Orlandowi. Zerbin ledwie dowierza, chocia świeże szlaki, Chocia tego przed sobą ma tak wielkie znaki. Zsiada z konia skwapliwy, smutkiem napełniony I okrutnem na sercu żalem przerażony, I zbiera przedtem sławne i tak zawołane Nieszczęśliwe ostatki, różnie rozmiotane.
LIII.
Zsiadła i Izabella z konia i zbierała Rozciskane oręże, a rzewno płakała; A wtem ich nadjachała zbytnie utroskana Piękna panna, na gładkiej twarzy upłakana. Chcecie wiedzieć, kto to jest i o co się psuje Ustawiczną żałością, o co się frasuje? Fiordyliza to piękna, co wszędzie swojego, Wyjachawszy z Paryża, szukała miłego. PIEŚŃ XXIV.
LIV.
Brandymart
, Co się nieszczęśliwemu stało Orlandowi. Zerbin ledwie dowierza, chocia świeże szlaki, Chocia tego przed sobą ma tak wielkie znaki. Zsiada z konia skwapliwy, smutkiem napełniony I okrutnem na sercu żalem przerażony, I zbiera przedtem sławne i tak zawołane Nieszczęśliwe ostatki, różnie rozmiotane.
LIII.
Zsiadła i Izabella z konia i zbierała Rozciskane oręże, a rzewno płakała; A wtem ich nadjachała zbytnie utroskana Piękna panna, na gładkiej twarzy upłakana. Chcecie wiedzieć, kto to jest i o co się psuje Ustawiczną żałością, o co się frasuje? Fiordyliza to piękna, co wszędzie swojego, Wyjachawszy z Paryża, szukała miłego. PIEŚŃ XXIV.
LIV.
Brandymart
Skrót tekstu: ArKochOrlCz_II
Strona: 243
Tytuł:
Orland szalony, cz. 2
Autor:
Ludovico Ariosto
Tłumacz:
Piotr Kochanowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1620
Data wydania (nie wcześniej niż):
1620
Data wydania (nie później niż):
1620
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Czubek
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1905
