na to/ przy jakim się Panu bawił. Jest i dziś przy dworzech takich Arystodemów niemało: trzebaby na nie Antygona.
Gdy Ateńczycy niewolnika jego/ chcąc mu się tym przysłużyć/ przyjęli za obywatela/ na to Antygonus tak powiedział. Nie życzyłbym tego Panom Atenianom/ aby jeden z nich był ode mnie usieczony biczem. Bo niewolnika swego wolno było wysiec. Tenże Król obaczywszy/ iż syn jego/ z tymi których miał pod swą mocą srogo się obchodził: tak go upominał. Synu/ abo tego niewiesz/ że nasze panowanie jest świetna niewola. Upatrował Pan mądry/ iż w wolnym Państwie/ nierówne pożyteczniejsza Panięciu/
ná to/ przy iákim się Pánu báwił. Iest y dźiś przy dworzech tákich Aristodemow niemáło: trzebáby ná nie Antigoná.
Gdy Atheńcżycy niewolniká iego/ chcąc mu się tym przysłużyć/ przyięli zá obywátelá/ ná to Antigonus ták powiedźiał. Nie życżyłbym tego Pánom Atheniánom/ áby ieden z nich był ode mnie vśiecżony bicżem. Bo niewolniká swego wolno było wyśiec. Tenże Krol obacżywszy/ iż syn iego/ z tymi ktorych miał pod swą mocą srogo się obchodźił: ták go vpominał. Synu/ ábo tego niewiesz/ że násze pánowánie iest świetna niewola. Vpátrował Pan mądry/ iż w wolnym Páństwie/ nierowne pożytecznieysza Panięćiu/
Skrót tekstu: BudnyBPow
Strona: 103
Tytuł:
Krotkich a wezłowatych powieści [...] księgi IIII
Autor:
Bieniasz Budny
Drukarnia:
Piotr Blastus Kmita
Miejsce wydania:
Lubcz
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Tematyka:
filozofia, historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1614
Data wydania (nie wcześniej niż):
1614
Data wydania (nie później niż):
1614
Witaj Królu żydowski.5. Do złoczyńców naostatek na krzyżu przylączony i imieniem królewskim na chorągwi krzyżowej napisanym wyśmiany. JEZUS NAZARETAŃSKI Król ŻydOWSKI Cierpiał przykre i gęste katowania, 1. Gdy był z mieczmi i kijmi pojmany; jako łotra wyszliście z mieczmi etc.nia wtłoczyli na głowę jego:7. Biczmi gęstymi usieczony. A JEZUSA ubiczowanego podali im.8. Gozdźmi ostremi przybity: i ukrzyżowali go.9. Zołcią i octem napojony; i dali mu wino pić z żołcią zmieszane.10. Bok przenadroższy włócznią przebodziony. Cierpiał śmierć która była. 1. Barzo gorzka; Stał się posłuszny do śmierci krzyżowey.2.
Witay Krolu żydowski.5. Do złoczyńcow naostatek ná krzyżu przylączony y imieniem krolewskim ná chorągwi krzyżowey napisanym wyśmiany. IEZVS NAZARETANSKI KROL ZYDOWSKI Cierpiał przykre y gęste katowania, 1. Gdy był z mieczmi y kiymi poymány; iáko łotrá wyszliśćie z mieczmi etc.niá wtłoczyli ná głowę iego:7. Biczmi gęstymi vśieczony. A IEZVSA vbiczowanego podali im.8. Gozdźmi ostremi przybity: y vkrzyżowáli go.9. Zołćią y octem napoiony; y dali mu wino pić z żołćią zmieszáne.10. Bok przenadroższy włocznią przebodźiony. Cierpiał śmierć ktorá była. 1. Bárzo gorzká; Stał się posłuszny do śmierći krzyżowey.2.
Skrót tekstu: BanHist
Strona: 130
Tytuł:
Bankiet albo historia jako Adam bankietował
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1650
Data wydania (nie później niż):
1650
uczynił, mówię teraz jaśniej, Żebym go dał krzyżować dla plotek, dla baśni? Nie tak w skok ludzkie na śmierć skazujemy głowy, Choć nas to poganami zowiecie, jako wy. (261)
Lecz żebym serca wasze jego krwią napoił, Acz ci nic takowego mym zdaniem nie zbroił, Niech rzymskim obyczajem usieczony będzie. Więcej nie wyglądajcie po moim urzędzie.” To rzekszy, sam się od nich na ratusz oddala; A siepacze do słupa z Panem czy do pala. Zdzierają z niego szaty jako psi łakomi: Owę naprzód, którą go głupim oznajomi Herod, chcą tym rzymskiemu staroście pochlebić (Żałować raczej głupich należy, a
uczynił, mówię teraz jaśniej, Żebym go dał krzyżować dla plotek, dla baśni? Nie tak w skok ludzkie na śmierć skazujemy głowy, Choć nas to poganami zowiecie, jako wy. (261)
Lecz żebym serca wasze jego krwią napoił, Acz ci nic takowego mym zdaniem nie zbroił, Niech rzymskim obyczajem usieczony będzie. Więcej nie wyglądajcie po moim urzędzie.” To rzekszy, sam się od nich na ratusz oddala; A siepacze do słupa z Panem czy do pala. Zdzierają z niego szaty jako psi łakomi: Owę naprzód, którą go głupim oznajomi Herod, chcą tym rzymskiemu staroście pochlebić (Żałować raczej głupich należy, a
Skrót tekstu: PotZacKuk_I
Strona: 576
Tytuł:
Nowy zaciąg ...
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1680
Data wydania (nie wcześniej niż):
1680
Data wydania (nie później niż):
1680
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
z turmy miejscy słudzy Barabasza wiodą. Padnie ten przed Piłatem, dziękując za zdrowie. „Nie ja — rzecze — ale cię puścili Żydowie.” Czym bardzo dziś na Osiek poszło Jeruzalem: Stalmach kradł, wykupić go od śmierci kowalem. ... (361)
Skoro się zdarł Barabasz jako ryba z wędy, Usieczonego i krwią zbroczonego wszędy, Wszędy rana, gdzie się go dotkniesz, wszędy boli, Oddał Piłat Jezusa Żydom do ich woli. Ach, jakoż żal, jakoż był smutek wonczas wielki Apostołów i świętej Pańskiej Rodzicielki! Już nie płacze, nie wzdycha, w samo serce ranna, Nie mając i łez, i tchu
z turmy miejscy słudzy Barabasza wiodą. Padnie ten przed Piłatem, dziękując za zdrowie. „Nie ja — rzecze — ale cię puścili Żydowie.” Czym bardzo dziś na Osiek poszło Jeruzalem: Stalmach kradł, wykupić go od śmierci kowalem. ... (361)
Skoro się zdarł Barabasz jako ryba z wędy, Usieczonego i krwią zbroczonego wszędy, Wszędy rana, gdzie się go dotkniesz, wszędy boli, Oddał Piłat Jezusa Żydom do ich woli. Ach, jakoż żal, jakoż był smutek wonczas wielki Apostołów i świętej Pańskiej Rodzicielki! Już nie płacze, nie wzdycha, w samo serce ranna, Nie mając i łez, i tchu
Skrót tekstu: PotZacKuk_I
Strona: 583
Tytuł:
Nowy zaciąg ...
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1680
Data wydania (nie wcześniej niż):
1680
Data wydania (nie później niż):
1680
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
że się rozejdą do jednego, jeśli ich dłużej trzymać będzie. To tak dla chłopa uczynić co kiedy! Co strony szylwachta, lubo go już i postem morzę, co samemu bardzo szkodzi pryncypałowi, nic mu to przecię nie pomaga: Wytrwać dłużej niepodobna. Siec go może chyba śliczna ręka najwdzięczniejszej Astrei, od której być usieczoną i samala Poudremiałaby sobie za największe szczęście, byleby to jednak być mogło jak najprędzej. Najśliczniejsza Jutrzenka, znać, że mało dba i o Celadona, i szylwachta, bo się i nie pyta, jeśli się zaleca, ani mu tego broni i zakazuje, co jest takim znakiem odmiany i niekochania,
że się rozejdą do jednego, jeśli ich dłużej trzymać będzie. To tak dla chłopa uczynić co kiedy! Co strony szylwachta, lubo go już i postem morzę, co samemu bardzo szkodzi pryncypałowi, nic mu to przecię nie pomaga: Wytrwać dłużej niepodobna. Siec go może chyba śliczna ręka najwdzięczniejszej Astrei, od której być usieczoną i samala Poudremiałaby sobie za największe szczęście, byleby to jednak być mogło jak najprędzej. Najśliczniejsza Jutrzenka, znać, że mało dba i o Celadona, i szylwachta, bo się i nie pyta, jeśli się zaleca, ani mu tego broni i zakazuje, co jest takim znakiem odmiany i niekochania,
Skrót tekstu: SobJListy
Strona: 268
Tytuł:
Listy do Marysieńki
Autor:
Jan Sobieski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
listy
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1665 a 1683
Data wydania (nie wcześniej niż):
1665
Data wydania (nie później niż):
1683
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
"Czytelnik"
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1962
. Tak było trzeba duszo JEZUSA, napędzać ludzie do wolności/ do Boskiej łaski/ do Pana dziedzicznego/ do Ojczyzny/ w niewolej się kochające. Musiały ręce święte jego dźwigać ciężary łańcuszne/ aby niewolnik ziemski wolny od żelaz/ wolnymi rękoma zarabiał sobie i mógł zarabiać na wieczną wolność. Musiał być JEZUS rozgami i biczmi usieczony/ aby niewolnik wżdy kiedy sobie wytchnął od bicia czartowskiego. Namilsze Panię tak ciała subtelniuchnego/ jakoż cię nie mam miłować? jakoż przy tobie/ przy boku twoim nie mam ustawnie pilnować? gdyś ty tak mnie nędznego więźnia umiłował/ żeś się umyślnie dla mnie w więzy zaprzedał. Abyć jaka z tąd
. Tak było trzebá duszo IEZVSA, napędzáć ludzie do wolnośći/ do Boskiey łaski/ do Pána dźiedźicznego/ do Oyczyzny/ w niewoley się kocháiące. Muśiáły ręce święte iego dźwigać ćiężary łáńcuszne/ áby niewolnik źiemski wolny od żelaz/ wolnymi rękomá zárabiał sobie y mogł zárabiáć ná wieczną wolność. Muśiał być IEZVS rozgámi y biczmi vśieczony/ áby niewolnik wżdy kiedy sobie wytchnął od bićia czartowskiego. Namilsze Panię ták ćiáłá subtelniuchnego/ iakoż ćię nie mam miłowáć? iákoż przy tobie/ przy boku twoim nie mam vstáwnie pilnowáć? gdyś ty ták mnie nędznego więźniá vmiłował/ żeś się vmyślnie dla mnie w więzy záprzedał. Abyć iáka z tąd
Skrót tekstu: HinPlęsy
Strona: 164
Tytuł:
Plęsy Jezusa z aniołami
Autor:
Marcin Hińcza
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1636
Data wydania (nie wcześniej niż):
1636
Data wydania (nie później niż):
1636
wieku/ siec tak okrutnie będą/ że wszytkie białość ciała swojego pokryje krwi szarłatem/ i posieczone ciało biczami/ od wiatru ostrego bólu więtszego nabędzie. Teraz to Dziecię lubo na rękach Matki odpoczywa; przecię nas wszytkich mocą swą dźwiga w dziecinnej swojej sile się zatrzymywając. Dojdzie lecz dalej/ i będzie dźwigał potężniej/ gdy usieczony od głowy aż do stopy/ ledwo na swoich nogach zemdlony stojąc/ wszytek świat na swoim grzbiecie podźwignie. A nie tu koniec potęgi będzie/ zajdzie ten dalej Wojownik/ mając to zawsze przed oczyma/ aby dla ludzi zaszedł Plus ultra, Jeszcze dalej. A człowiek ledwo co postąpiwszy/ ledwo co cnoty nabywszy/ woła
wieku/ śiec ták okrutnie będą/ że wszytkie biáłość ćiáłá swoiego pokryie krwi szárłatem/ y pośieczone ćiáło biczámi/ od wiátru ostrego bolu więtszego nabędźie. Teraz to Dźiećię lubo ná rękach Mátki odpoczywa; przećię nas wszytkich mocą swą dźwiga w dźiećinney swoiey śile się zatrzymywaiąc. Doydźie lecz dáley/ y będźie dźwigał potężniey/ gdy vśieczony od głowy áż do stopy/ ledwo ná swoich nogach zemdlony stoiąc/ wszytek świat ná swoim grzbiećie podźwignie. A nie tu koniec potęgi będźie/ zaydźie ten dáley Woiownik/ máiąc to záwsze przed oczymá/ áby dla ludźi zászedł Plus vltra, Ieszcze daley. A człowiek ledwo co postąpiwszy/ ledwo co cnoty nábywszy/ woła
Skrót tekstu: HinPlęsy
Strona: 221
Tytuł:
Plęsy Jezusa z aniołami
Autor:
Marcin Hińcza
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1636
Data wydania (nie wcześniej niż):
1636
Data wydania (nie później niż):
1636
i skutkiem pokazano; bo Pękosławskiego, na dom jego nasławszy, wzięto, związanego podle konia do króla wiedziono, do Krakowa więźniem zawieziono, tam na dno do wieże wsadzono i dotąd, już opuchłego, niemiłosiernie trzymają; na Herburta Szczęsnego, na dom pana wojewody wo- łyńskiego, ojca żony jego, nasławszy wojsko, samego usieczonego wzięto, żonę odarto, zelżono, dwór spalono, związanego do Krakowa wieziono i teraz w więzieniu go trzymają; Wężyka także w domu powinnej jego nastano, pojmano i teraz okowany ciężkie cierpi więzienie; inszych na domy nasyłano, dobywano, Lanckoronę synowi wojewody krakowskiego, pod te czasy w cudzych krainach będącemu ani o rokoszu wiedzącemu
i skutkiem pokazano; bo Pękosławskiego, na dom jego nasławszy, wzięto, związanego podle konia do króla wiedziono, do Krakowa więźniem zawieziono, tam na dno do wieże wsadzono i dotąd, już opuchłego, niemiłosiernie trzymają; na Herburta Szczęsnego, na dom pana wojewody wo- łyńskiego, ojca żony jego, nasławszy wojsko, samego usieczonego wzięto, żonę odarto, zelżono, dwór spalono, związanego do Krakowa wieziono i teraz w więzieniu go trzymają; Wężyka także w domu powinnej jego nastano, pojmano i teraz okowany ciężkie cierpi więzienie; inszych na domy nasyłano, dobywano, Lanckoronę synowi wojewody krakowskiego, pod te czasy w cudzych krainach będącemu ani o rokoszu wiedzącemu
Skrót tekstu: GenRevCz_III
Strona: 391
Tytuł:
Genuina revifìcatio calamitatis Polonae
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1607
Data wydania (nie wcześniej niż):
1607
Data wydania (nie później niż):
1607
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pisma polityczne z czasów rokoszu Zebrzydowskiego 1606-1608
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Czubek
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1918
