/ gdzie nawidza światłość oblicza Bożego. Boleść w duszy/ znaczy zewnętrzne jej udręczenie: asmętek i wzdychanie/ znaczą wnętrzne jej w sobie grzyzienie się.
Uważenie Czwarte. Dusz/ męki w ogniu cierpiących/ i z tamtąd przez mężów Świętych modlitwy wyzwolonych/ od Cerkwie naszej Wschodniej przyjęte/ mężom pobożnym od Boga objawione być wierzące się/ i od godnych wiary Cerkiewników na wieczną pamięć i naukę opisane Reuelatiae: jak owidzianym gorzeć w ogniu czyścowym/ pierwe poszyję/ potym do połowice: o owym/ który sobie ogniem Czyścowym rękę opalił/ i do śmierci swej smrodliwą ją w tej bliźnie nosił. i o tym podobnych: prawie jakoby teką nas do
/ gdźie nawidza świátłość oblicza Bożego. Boleść w duszy/ znáczy zewnętrzne iey vdręcżenie: ásmętek y wzdychánie/ znácżą wnętrzne iey w sobie grzyźienie sie.
Vważenie Czwarte. Dusz/ męki w ogniu ćierpiących/ y z támtąd przez mężow Swiętych modlitwy wyzwolonych/ od Cerkwie nászey Wschodniey przyięte/ mężom pobożnym od Bogá obiáwione być wierzące sie/ y od godnych wiáry Cerkiewnikow ná wiecżną pámięć y náukę opisáne Reuelatiae: iák owidźiánỹ gorzeć w ogniu cżyścowym/ pierwe poszyię/ potym do połowice: o owym/ ktory sobie ogniem Czyścowym rękę opalił/ y do śmierći swey smrodliwą ią w tey bliźnie nośił. y o tym podobnych: práwie iákoby teką nas do
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 148
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
Biskup Rzymski w swoich pismach wszytkie ceremonie i obrządki nasze/ pochwala nazywając je święte/ i wszelkiej czci godne. Uważ że tu pobożny Czytelniku Religii Ruskiej/ z kim się nam łączyć i jednoczyć przystoi/ czy z Heretykami wszytkim niebem od nas różnymi/ i nasze wszytko bluźniącymi. Czyli z Rzymiany jedno i toż znami wierzącymi/ i w Kościeleswym mającymi. K. Z. A. D. Omyłki tak poprawisz.
FOl. 2. Ozajmił/ Oznajmił. Fol. 5. z łasti/ z łaski. Fol. 6. ubłagalnią/ ubłagalną. Fol. 8. jak/ Tak. Fol. 9. a z łaski/
Biskup Rzymski w swoich pismách wszytkie ceremonie y obrządki násze/ pochwala názywáiąc ie święte/ y wszelkiey czći godne. Vważ że tu pobożny Czytelniku Religiey Ruskiey/ z kim sie nam łączyć y iednocżyć przystoi/ cży z Haeretykámi wszytkim niebem od nas rożnymi/ y násze wszytko bluźniącymi. Czyli z Rzymiány iedno y toż známi wierzącymi/ y w Kośćieleswym máiącymi. K. S. A. D. Omyłki ták popráwisz.
FOl. 2. Ozaymił/ Oznáymił. Fol. 5. z łásti/ z łáski. Fol. 6. vbłagálnią/ vbłagálną. Fol. 8. iák/ Ták. Fol. 9. á z łáski/
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 203
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
, Zazdrość przy gorliwości, presumpcja z skryptu (Mojżesz mówić nie umiał, słany do Egiptu), Sam się usprawiedliwiać, bliźniego do prędkiej Odsądzać zguby, własna dziesięcina z miętki. Nie takieć delikaty, nie takie pieszczochy Posyłał Pan do pogan otrzepować prochy. Do pogan, nie chrześcijan, gdzie zdjąwszy maszkarę,
W każdym wierzącym święte cnoty żywią wiarę. Źle by Chrystus na świecie, rzekszy prawdę, gościół, Gdyby w was samych jego miał zawisnąć kościół I dopiero się począł, gdy (sto lat nie minie) Wasze schizma od Lutra porze się w Socynie. Ani to wiara, idąc za swej głowy szumem, Nic nie wierzyć, tylko
, Zazdrość przy gorliwości, presumpcyja z skryptu (Mojżesz mówić nie umiał, słany do Egiptu), Sam się usprawiedliwiać, bliźniego do prędkiej Odsądzać zguby, własna dziesięcina z miętki. Nie takieć delikaty, nie takie pieszczochy Posyłał Pan do pogan otrzepować prochy. Do pogan, nie chrześcijan, gdzie zdjąwszy maszkarę,
W każdym wierzącym święte cnoty żywią wiarę. Źle by Chrystus na świecie, rzekszy prawdę, gościół, Gdyby w was samych jego miał zawisnąć kościół I dopiero się począł, gdy (sto lat nie minie) Wasze schizma od Lutra porze się w Socynie. Ani to wiara, idąc za swej głowy szumem, Nic nie wierzyć, tylko
Skrót tekstu: PotFrasz4Kuk_I
Strona: 215
Tytuł:
Fraszki albo Sprawy, Powieści i Trefunki.
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1669
Data wydania (nie wcześniej niż):
1669
Data wydania (nie później niż):
1669
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
kończą) któryby żyjąc po woli Bożej rodziców uweselał/ prosiła: ponieważ Błogosławieństwo to jest Boże mieć synów jako latorślij oliwnych wiele około stołu swego: To zskruchą serdeczną/ owoc żywota swego miłująca matka/ uczyniwszy odjachała /i tym się pewnie upewniła/ że co porodzi zdrowe i długoletnie żyć mające spłodzi; jakoż wierzącej tak się stało/ bo wedle wiary i prośby ich obojga/ dał Pan miłosierny za przyczyną Przeczystej i Przebłogosławionej Matki swojej Mariej Panny/ i za modłami Świętych Patriarchów naszych Antonisza i Teodozjusza Pieczarskich/ potomka onym mężkiej płci/ którego rodzicielka nazwała Adamem/ snadź aby jako do pierwszego rozrosło się ludzkie plemię/ i od tego także
kończą) ktoryby żyiąc po woli Bożey rodźicow vweselał/ prośiłá: ponieważ Błogosłáwienstwo to iest Boże mieć synow iáko latorsliy oliwnych wiele około stołu swego: To zskruchą serdeczną/ owoc żywotá swego miłuiąca mátka/ vczyniwszy odiácháłá /y tym się pewnie vpewniłá/ że co porodźi zdrowe y długoletnie żyć máiące spłodzi; iákoż wierzącey ták się sstáło/ bo wedle wiáry y prośby ich oboygá/ dał Pan miłośierny zá przyczyną Przeczystey y Przebłogosłáwioney Mátki swoiey Máryey Pánny/ y zá modłámi Swiętych Pátryárchow nászych Antoniszá y Theodozyuszá Pieczárskich/ potomká onym mężkiey płći/ ktorego rodźićielká názwáłá Adámem/ snadź áby iáko do pierwszego rozrosło się ludzkie plemię/ y od tego tákże
Skrót tekstu: KalCuda
Strona: 159.
Tytuł:
Teratourgema lubo cuda
Autor:
Atanazy Kalnofojski
Drukarnia:
Drukarnia Kijowopieczerska
Miejsce wydania:
Kijów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
relacje
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1638
Data wydania (nie wcześniej niż):
1638
Data wydania (nie później niż):
1638
promieni, ukazować końce: Toż na wdziecznym Pasterze cieple osychają, I w fojarki powoli sobie swe zagrają. Czemu wiary przybylo gdy tymże wieczorem, Ruszywszy się ze wszytkim Chmielnicki Taborem Ku Zamkowi staremu, na góre przenosi. A tu pierwej przez Hasła trąby odnosi, Ze nazad do plawiec obronno uchodzi: Czym nas sndno wierzących jako zawsze zwodzi. Bo z-owych tak przylgłych blisko nam okopów, Przytajonych umyślnie nie ruszając chłopów, Myślił w-tym co inszego, a dopiął popregów Tym nam cieśniej, jako gdy z-przezroczystych łegów Białopiórych gromade gesi popedziwszy Wielki Orzeł zasadzi, czym je przestraszywszy, Tylkoż która z-pód miedze ukaże co szyje, Każdą jako piorunem
promieni, ukazowáć końce: Toż na wdźiecznym Pasterze ćieple osychaią, I w foiarki powoli sobie swe zagraią. Czemu wiary przybylo gdy tymże wieczorem, Ruszywszy sie ze wszytkim Chmielnicki Táborem Ku Zamkowi staremu, na gore przenośi. A tu pierwey przez Hásłá trąby odnośi, Ze nazad do plawiec obronno uchodźi: Czym nas sndno wierzących iako zawsze zwodźi. Bo z-owych tak przylgłych blisko nam okopow, Przytaionych umyślnie nie ruszáiąc chłopow, Myślił w-tym co inszego, á dopiął popregow Tym nam ćieśniey, iako gdy z-przezroczystych łegow Białopiorych gromade geśi popedźiwszy Wielki Orzeł zasadźi, czym ie przestraszywszy, Tylkoż ktora z-pod miedze ukaże co szyie, Każdą iako piorunem
Skrót tekstu: TwarSWoj
Strona: 76
Tytuł:
Wojna domowa z Kozaki i z Tatary
Autor:
Samuel Twardowski
Drukarnia:
Collegium Calissiensis Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Kalisz
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1681
Data wydania (nie wcześniej niż):
1681
Data wydania (nie później niż):
1681
między inszymi Pogany. 14. I Grekom/ i grubym narodom, i mądrym/ i głupim/ jestem dłużnikiem; 15. Tak/ iż ile ze mnie jest/ gotowem jest i wam którzyście w Rzymie Ewangelią opowiadać. 16. Abowiem nie wstydam się za Ewangelią CHrystusowę: ponieważ jest Mocą Bożą ku zbawieniu każdemu wierzącemu/ Żydowi naprzód potem i Greczynowi. 17. Bo sprawiedliwość Boża przez nią bywa objawiona z wiary w wiarę/ jako napisano; Że sprawiedliwy z wiary żyć będzie. 18. BO gniew Boży objawia się z nieba/ przeciwko wszelakiej niepobożności i niesprawiedliwości tych ludzi/ którzy zatrzymawają prawdę Bożą w niesprawiedliwości. 19. Przeto iż
między inszymi Pogány. 14. Y Grekom/ y grubym narodom, y mądrym/ y głupim/ jestem dłużnikiem; 15. Ták/ iż ile ze mnie jest/ gotowem jest y wam ktorzysćie w Rzymie Ewángelią opowiádáć. 16. Abowiem nie wstydam się zá Ewángelią CHrystusowę: ponieważ jest Mocą Bożą ku zbáwieniu káżdemu wierzącemu/ Zydowi naprzod potem y Grecżynowi. 17. Bo spráwiedliwosć Boża przez nię bywa objáwiona z wiáry w wiárę/ jáko nápisano; Że spráwiedliwy z wiáry żyć będźie. 18. BO gniew Boży objawia się z niebá/ przećiwko wszelákiey niepobożnosći y niespráwiedliwosći tych ludźi/ ktorzy zátrzymawáją prawdę Bożą w niespráwiedliwosći. 19. Przeto iż
Skrót tekstu: BG_Rz
Strona: 160
Tytuł:
Biblia Gdańska, List do Rzymian
Autor:
św. Paweł
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
Bożemu. 20. Przeto z uczynków zakonu nie będzie usprawiedliwione żadne ciało/ przed oblicznością jego: gdyż przez zakon jest poznanie grzechu. 21. Lecz teraz bez zakonu sprawiedliwość Boża objawiona jest/ mająca świadectwo z zakonu i z Proroków. 22. Sprawiedliwość mówię Boża/ przez wiarę JEzusa CHrystusa ku wszystkim/ i na wszystkie wierzące: boć różności niemasz. 23. Abowiem wszyscy zgrzeszyli/ i niedostawa im chwały Bożej. 24. A bywają usprawiedliwieni darmo z łaski jego przez odkupienie/ które się stało w CHrystusie JEzusie. 25. Którego Bóg wystawił ubłaganiem przez wiarę we krwi jego/ ku okazaniu sprawiedliwości swojej przez odpuszczenie przed tym popełnionych
Bożemu. 20. Przeto z ucżynkow zakonu nie będźie uspráwiedliwione żadne ćiáło/ przed oblicżnosćią jego: gdyż przez zakon jest poznánie grzechu. 21. Lecż teraz bez zakonu spráwiedliwosć Boża objáwiona jest/ májąca swiadectwo z zakonu y z Prorokow. 22. Spráwiedliwosć mowię Boża/ przez wiárę JEzusá CHrystusá ku wszystkim/ y ná wszystkie wierzące: boć roznosći niemász. 23. Abowiem wszyscy zgrzeszyli/ y niedostawa im chwały Bożey. 24. A bywáją uspráwiedliwieni dármo z łáski jego przez odkupienie/ ktore się stało w CHrystusie JEzusie. 25. Ktorego Bog wystáwił ubłagániem przez wiárę we krwi jego/ ku okazániu spráwiedliwosći swojey przez odpuszcżenie przed tym popełnionych
Skrót tekstu: BG_Rz
Strona: 163
Tytuł:
Biblia Gdańska, List do Rzymian
Autor:
św. Paweł
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
2. Bo jeśli Abraham z uczynków jest usprawiedliwiony; ma się czym chlubić/ ale nie u Boga. 3. Abowiem cóż pismo mówi? Uwierzył Abraham Bogu/ i przyczytano mu to za sprawiedliwość. 4. A robiącemu zapłata nie bywa przyczytana podług łaski/ ale podług długu. 5. Nie robiącemu zaś/ lecz wierzącemu w tego który usprawiedliwia niepobożnego/ przyczytana bywa wiara jego za sprawiedliwość. 6. Jako i Dawid powiada/ Ze błogosławieństwo człowieka jest/ któremu Bóg przyczyta sprawiedliwość bez uczynków/ mówiąc: 7. Błogosławieni których odpuszczone są nieprawości/ a których zakryte są grzechy. 8. Błogosławiony mąż/ któremu PAn grzechu nie przyczyta. 9
2. Bo jesli Abráhám z ucżynkow jest uspráwiedliwiony; ma się cżym chlubić/ ále nie u Bogá. 3. Abowiem coż pismo mowi? Uwierzył Abráhám Bogu/ y przycżytano mu to zá spráwiedliwosć. 4. A robiącemu zapłátá nie bywá przycżytána podług łáski/ ále podług długu. 5. Nie robiącemu zás/ lecż wierzącemu w tego ktory uspráwiedliwia niepobożnego/ przycżytána bywa wiára jego zá spráwiedliwosć. 6. Jáko y Dawid powiáda/ Ze błogosłáwieństwo cżłowieká jest/ ktoremu Bog przycżyta spráwiedliwosć bez ucżynkow/ mowiąc: 7. Błogosłáwieni ktorych odpuszcżone są niepráwosći/ á ktorych zákryte są grzechy. 8. Błogosłáwiony mąż/ ktoremu PAn grzechu nie przycżyta. 9
Skrót tekstu: BG_Rz
Strona: 163
Tytuł:
Biblia Gdańska, List do Rzymian
Autor:
św. Paweł
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
mówimy/ Iż wiara Abrahamowi jest przyczytana za sprawiedliwość. 10. Jakoż mu tedy przyczytana? Gdy był w obrzezce? czyli w nieobrzezce? Nie w obrzezce; ale w nieobrzezce. 11. I przyjął znak obrzezki za pieczęć sprawiedliwości onej wiary/ która była w nieobrzezce: Na to/ aby był Ojcem wszystkich wierzących w nieobrzezce/ aby i onym przyczytaana była sprawiedliwość: 12. I aby był Ojcem obrzezki/ nie tylko tych którzy są z obrzezki/ ale też i tych którzy chodzą stopami wiary Ojca naszego Abrahama/ która była w nieobrzezce. 13. ABowiem nie przez Zakon się stała obietnica Abrahamowi albo nasieniu jego/ aby był dziedzicem
mowimy/ Iż wiára Abráhámowi jest przycżytána zá spráwiedliwosć. 10. Jákoż mu tedy przycżytana? Gdy był w obrzezce? cżyli w nieobrzezce? Nie w obrzezce; ále w nieobrzezce. 11. Y przyjął znák obrzezki zá piecżęć spráwiedliwosći onej wiáry/ ktora byłá w nieobrzezce: Ná to/ áby był Ojcem wszystkich wierzących w nieobrzezce/ áby y onym przycżytáana byłá spráwiedliwosć: 12. Y áby był Ojcem obrzezki/ nie tylko tych ktorzy są z obrzezki/ ále też y tych ktorzy chodzą stopámi wiáry Ojcá nászego Abráháma/ ktora byłá w nieobrzezce. 13. ABowiem nie przez Zakon się stáłá obietnicá Abráhámowi álbo nasieniu jego/ áby był dźiedźicem
Skrót tekstu: BG_Rz
Strona: 163
Tytuł:
Biblia Gdańska, List do Rzymian
Autor:
św. Paweł
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
którą czynię do Boga za Izraelem/ jestci ku zbawieniu. 2. Abowiem dawam im świadectwo/ iż gorliwość ku Bogu mają; ale nie według wiadomości. 3. Bo nie znając sprawiedliwości Bożej/ a chcąc własną sprawiedliwość wystawić/ sprawiedliwości Bożej nie byli poddani. 4. Abowiem koniec zakonu jest CHrystus/ ku sprawiedliwości każdemu wierzącemu. 5. Gdyż Mojżesz pisze o sprawiedliwości która jest z Zakonu/ iż ktobykolwiek te rzeczy czynił/ przez nie żyć będzie. 6. Ale sprawiedliwość która jest z wiary/ tak mówi: Nie mów w sercu swym/ Kto wstąpi na niebo? to jest/ CHrystusa na dół sprowadzić. 7. Albo kto zstąpi
ktorą cżynię do Bogá zá Izráelem/ jestći ku zbáwieniu. 2. Abowiem dawam im świadectwo/ iż gorliwość ku Bogu máją; ále nie według wiádomośći. 3. Bo nie znájąc spráwiedliwośći Bożey/ á chcąc włásną spráwiedliwość wystáwić/ spráwiedliwośći Bożey nie byli poddáni. 4. Abowiem koniec zakonu jest CHrystus/ ku spráwiedliwośći káżdemu wierzącemu. 5. Gdyż Mojzesz pisze o spráwiedliwośći ktora jest z Zakonu/ iż ktobykolwiek te rzecży cżynił/ przez nie żyć będźie. 6. Ale spráwiedliwość ktora jest z wiáry/ ták mowi: Nie mow w sercu swym/ Kto wstąpi ná niebo? to jest/ CHrystusá ná doł zprowádźić. 7. Albo kto zstąpi
Skrót tekstu: BG_Rz
Strona: 169
Tytuł:
Biblia Gdańska, List do Rzymian
Autor:
św. Paweł
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
