. Z gniazda nie idzie, i żaden płodu Nie zna, przyczyną sam jest sweg rodu; I tyle razy żywot swój odnawia: Ile umiera, ile się go zbawia. Albowiem gdy my tysiąc lat upłynie, Tyleż zim z wiosną, tyle jesiń minie: Dopiero długim wiekiem obciążony, Poczyna słabieć; jak gdy się wkrzewiony Na Kaukazjiskiej dąb opoce wali, Którego część deszcz gwałtowny obali: Drugą część wicher szalony zwojuje: Ostatek sa czas, i dawność zespuje. Już wesołego źrzenica tępieje Oka, już wzroku ubywa, jak mdleje Pod chmurą Księżyc, i ludzkiemu oku Ostatnią kwadrą ujmuje widoku; I który dżdżyste przelatywał chmury, Ledwie słabemi z ziemie
. Z gniazdá nie idźie, y żaden płodu Nie zna, przyczyną sam iest sweg rodu; Y tyle rázy żywot swoy odnawia: Ile umiera, ile się go zbawia. Albowiem gdy my tyśiąc lat upłynie, Tyleż źim z wiosną, tyle ieśiń minie: Dopiero długim wiekiem obćiążony, Poczyna słábieć; iák gdy się wkrzewiony Ná Kaukázyiskiey dąb opoce wáli, Ktorego część deszcz gwałtowny obáli: Drugą część wicher szalony zwoiuie: Ostátek sa czás, y dawność zespuie. Iuż wesołego źrzenica tępieie Oká, iuż wzroku ubywa, iák mdleie Pod chmurą Xiężyc, y ludzkiemu oku Ostátnią kwádrą uymuie widoku; Y ktory dzdżyste przelátywał chmury, Ledwie słábemi z źiemie
Skrót tekstu: ClaudUstHist
Strona: 58
Tytuł:
Troista historia
Autor:
Claudius Claudianus
Tłumacz:
Jędrzej Wincenty Ustrzycki
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1700
Data wydania (nie wcześniej niż):
1700
Data wydania (nie później niż):
1700
podwójnej palisadzie przykrycie. 5. Polowałem na zające pod Rozkoszą, tutejszym folwarkiem, których piąciu i lisa dostawszy, powróciłem. 6. Po obiedzie przybył tu do mnie książę IM Don Wiktorius Nessar Maronitice qentis ex Syria. Miasto w którym rezyduje — Antara w Arabii, szczęśliwa nazwanej. Pan w leciech sześciudziesiąt za wkrzewione w imieniu swoim zelum chrześcijaństwa z państw spomnianych od cesarza jegomości Porty Otomańskiej jako tejże feudatarius wydany, z nadzieją jednak powrotu do tychże państw po wyliczeniu cesarzowi jegomości ośmiukroć sto tysięcy, w zastawie których dwóch synów, w podniesionym buncie schwytani zostają żywi, za wielą naszych chrześcijańskich monarchów instancjami do swoich z ojcem powrócić się
podwójnej palisadzie przykrycie. 5. Polowałem na zające pod Rozkoszą, tutejszym folwarkiem, których piąciu i lisa dostawszy, powróciłem. 6. Po obiedzie przybył tu do mnie książę JM Don Victorius Nessar Maroniticae qentis ex Syrja. Miasto w którym rezyduje — Anthara w Arabii, szczęśliwa nazwanej. Pan w leciech sześciudziesiąt za wkrzewione w imieniu swoim zelum chrześciaństwa z państw spomnianych od cesarza jegomości Porty Otomańskiej jako tejże feudatarius wydany, z nadzieją jednak powrotu do tychże państw po wyliczeniu cesarzowi jegomości ośmiukroć sto tysięcy, w zastawie których dwóch synów, w podniesionym buncie schwytani zostają żywi, za wielą naszych chrześciańskich monarchów instancjami do swoich z ojcem powrócić się
Skrót tekstu: RadziwHDiar
Strona: 46
Tytuł:
Diariusze
Autor:
Hieronim Radziwiłł
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1747 a 1756
Data wydania (nie wcześniej niż):
1747
Data wydania (nie później niż):
1756
Tekst uwspółcześniony:
tak
/ za szczęśliwe Panowanie Króla Pana naszego/ i Królowej/ aby mu raczył pomagąć i szczęścić/ żeby lud zawżdy podjarzmem swego rozkazania trzymał/ i wespół z swemi laty dostępując żniwa doskonalości/ od poddanych swych zawsze był miłowany/ od Hołdowników szanowany/ a Pogańskim narodom straszny. Abyśmy kiedy w Pogańskiej ziemi chorągwie jego wkrzewione ogłądali/ i obietnycę narodzenia jego na zniszczenie Turków spełnioną widzieli. Prognosticon o narodzeniu jego.
Aby Królowa za pomocą dobrych rad/ owoce swych cnot w pokoju zbierała/ a powagi swojej szczęśliwie/ tak używała/ jako majestat jej Królewski/ sama uczciwość/ i zwyczaj ludu tego potrzebuje. Aby zamysły zmarłego Króla jej (które
/ zá szcżęśliwe Pánowánie Krolá Páná nászego/ y Krolowey/ áby mu racżył pomágąć y szcżęśćić/ żeby lud záwżdy podiarzmem swego roskazánia trzymał/ y wespoł z swemi láty dostępuiąc żniwá doskonálośći/ od poddánych swych záwsze był miłowány/ od Hołdownikow szánowány/ á Pogáńskim narodom strászny. Abysmy kiedy w Pogáńskiey źiemi chorągwie iego wkrzewione ogłądáli/ y obietnycę narodzenia iego ná zniszcżenie Turkow spełnioną widźieli. Prognosticon o národzeniu iego.
Aby Krolowa zá pomocą dobrych rád/ owoce swych cnot w pokoiu zbieráłá/ á powagi swoiey szcżęśliwie/ ták vżywáła/ iáko máiestat iey Krolewski/ sámá vcżćiwość/ y zwycżay ludu tego potrzebuie. Aby zámysły zmárłego Krolá iey (ktore
Skrót tekstu: JudCerem
Strona: C4v
Tytuł:
Ceremonie i porządek w koronowaniu Marii de Medici
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Bazyli Judycki
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
relacje
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1610
Data wydania (nie wcześniej niż):
1610
Data wydania (nie później niż):
1610
