w drewno.
Studnia. — Idąc dalej na dół, studnia murowana, u której wiader dwoje z obręczami, uchami i pałąkami żelaznemi, na lince.
Stajnia. — Przy tej studni stajnia duża, do której wrota podwójne, na zawiasach i hakach żelaznych. W tej stajni haków żelaznych do wieszania szorów, w filary wmurowane, No 20. — Okien, w ołów oprawnych, z kratami żelaznemi, No 5.
Wycieczka. — Idąc dalej na dół, wrota do Wycieczki, podwójne, na zawiasach i hakach żelaznych, nad któremi okno, w ołów oprawne.
Tranzety. — W tejże Wycieczce tranzetów ex opposito siebie dwa, do
w drewno.
Studnia. — Idąc dalej na dół, studnia murowana, u której wiader dwoje z obręczami, uchami i pałąkami żelaznemi, na lince.
Stajnia. — Przy tej studni stajnia duża, do której wrota podwójne, na zawiasach i hakach żelaznych. W tej stajni haków żelaznych do wieszania szorów, w filary wmurowane, No 20. — Okien, w ołów oprawnych, z kratami żelaznemi, No 5.
Wycieczka. — Idąc dalej na dół, wrota do Wycieczki, podwójne, na zawiasach i hakach żelaznych, nad któremi okno, w ołów oprawne.
Tranzety. — W tejże Wycieczce tranzetów ex opposito siebie dwa, do
Skrót tekstu: ZamLaszGęb
Strona: 30
Tytuł:
Opis zamku w Laszkach Murowanych
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Laszki Murowane
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
inwentarze
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1748
Data wydania (nie wcześniej niż):
1748
Data wydania (nie później niż):
1748
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Materiały źródłowe do dziejów kultury i sztuki XVI-XVIII w.
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Mieczysław Gębarowicz
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1973
Idąc krużgankiem z kościoła tego jest dół z wywiedzieniem marmurowym i z kratą, w którym innumera multitudo ciał świętych męczenników leży in unum złożonych. NB
Dalej idąc jest kaplica, która za apostołów po zjawieniu wiary katolickiej et christianitatis najpierwu in toto terrarum orbe była wystawiona. W tej kaplice wszedszy, po prawej ręce jest kamień biały wmurowany, na którym kilkaset męczenników za pogan capite plecti martirii subiere coronam , na którym i teraz, gdy się dobrze przypatrzy, znać krew świętą, którą się często ten kamień płukał. W boku tej kaplicy, w ziemi, jest na kształt turmy, w której apostołowie, święci, biskupi, męczennicy, św
Idąc krużgankiem z kościoła tego jest dół z wywiedzieniem marmurowym i z kratą, w którym innumera multitudo ciał świętych męczenników leży in unum złożonych. NB
Dalej idąc jest kaplica, która za apostołów po zjawieniu wiary katolickiej et christianitatis najpierwu in toto terrarum orbe była wystawiona. W tej kaplice wszedszy, po prawej ręce jest kamień biały wmurowany, na którym kilkaset męczenników za pogan capite plecti martirii subiere coronam , na którym i teraz, gdy się dobrze przypatrzy, znać krew świętą, którą się często ten kamień płukał. W boku tej kaplicy, w ziemi, jest na kształt turmy, w której apostołowie, święci, biskupi, męczennicy, św
Skrót tekstu: BillTDiar
Strona: 147
Tytuł:
Diariusz peregrynacji po Europie
Autor:
Teodor Billewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy podróży, pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1677 a 1678
Data wydania (nie wcześniej niż):
1677
Data wydania (nie później niż):
1678
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Marek Kunicki-Goldfinger
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Biblioteka Narodowa
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
2004
ku Neapolim/ do jednej Paskwalino nazwiskiem przejdziesz Gury/ a ta dla prędszego i wygodniejszego przejazdu jest przekopana. będąc cale ciemna/ wzdłuż o tysiącu krokach/ a wszyrz/ tej co dwa wozy mogą przejść szerokości/ w pojśrzodku której/ jest Ołtarz/ na którym ustawicznie świeca góre/ tę przeszedszy/ obaczysz pozad jeden wmurowany w ścianę kamień/ albo Grób Virgiliusza pod którym pogrzebiony leży/ znapisem takim: Qui Cinere[...] tumuli haec vestigia condidit olim. Ille qui hoc cecinit, Pascua Rura, Duces. ROMA. Delicje Ziemie Włoskiej ROMA. Delicje Ziemie Włoskiej Nie APOLIM. NEAPOLIM.
NEAPOLIM zacne/ i daleko słynące Miasto/ między Morzem/
ku Neápolim/ do iedney Pasqualino názwiskiem przeydźiesz Gury/ á tá dla prętszego y wygodnieyszego przeiázdu iest przekopána. będąc cále ćiemna/ wzdłusz o tyśiącu krokách/ á wszyrz/ tey co dwá wozy mogą przeyść szerokośći/ w poyśrzodku ktorey/ iest Ołtarz/ ná ktorym vstáwicznie świecá gore/ tę przeszedszy/ obaczysz pozad ieden wmurowány w śćiánę kámień/ álbo Grob Virgiliuszá pod ktorym pogrzebiony leży/ znapisem tákim: Qui Cinere[...] tumuli haec vestigia condidit olim. Ille qui hoc cecinit, Pascua Rura, Duces. ROMA. Delicye Ziemie Włoskiey ROMA. Delicye Ziemie Włoskiey NE APOLIM. NEAPOLIM.
NEAPOLIM zacne/ y dáleko słynące Miásto/ między Morzem/
Skrót tekstu: DelicWłos
Strona: 199
Tytuł:
Delicje ziemie włoskiej
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
geografia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1665
Data wydania (nie wcześniej niż):
1665
Data wydania (nie później niż):
1665
chrześcijańską miłość, lecz na wspanialsze owego Jerzego, osobliwszego czci Najświętszej Marii Panny stróża, nie dosyć
było. Fundował ku czci tej Niepokalanie Poczętej Panny księży marianów, klasztor im i kościół wymurował. Kościół modlitwami swymi do niej poświęcił. A czy dosyć już dowodu miłości ku Najświętszej Marii? Dosyć, dosyć, ponieważ tak żyje wmurowana w kamienie miłość Jerzego, że nie będzie mogła u potomnych wieków w pamięci zaginąć. Dosyć, ponieważ tak pobożności swojej ku Bogarodzicy Pannie pamiątkę zostawił, że chwalić Jej marianie nie ustaną.
Tych i takich cnót przykładów, zasług jako człowiek chrześcijański pełen był. Wszakże takiego znaliście, pobliscy ziemianie, sąsiada? Wy,
chrześcijańską miłość, lecz na wspanialsze owego Jerzego, osobliwszego czci Najświętszej Marii Panny stróża, nie dosyć
było. Fundował ku czci tej Niepokalanie Poczętej Panny księży marianów, klasztor im i kościół wymurował. Kościół modlitwami swymi do niej poświęcił. A czy dosyć już dowodu miłości ku Najświętszej Marii? Dosyć, dosyć, ponieważ tak żyje wmurowana w kamienie miłość Jerzego, że nie będzie mogła u potomnych wieków w pamięci zaginąć. Dosyć, ponieważ tak pobożności swojej ku Bogarodzicy Pannie pamiątkę zostawił, że chwalić Jej marianie nie ustaną.
Tych i takich cnót przykładów, zasług jako człowiek chrześcijański pełen był. Wszakże takiego znaliście, pobliscy ziemianie, sąsiada? Wy,
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 490
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
czeladna, a co kucharka ma
2 spodnie dobre pierzyny, jedna sirsza a druga wesza, 3 poduszki głuwne, 1 pierzyna dobra, zwirschnia. Młodszy dzywki takaż
2 szpodnie pierzyni, jedna sirsza nisz druga, 3 głównie poduski. 1 zwirschnia pierzyna dobra. Sprzed drewniany, co w czałym domu jest nie przybity any wmurowany, a naprzud w sieni, w dum wszedszy k. 40
1 slabanek zułto malowany, w sieny pod oknem stojej.
2 ławie długie, zułto malowanę, w dum wchodząc po prawy rece stoją.
1 magla wielka, dębowa, i przykricie na ny takię, 3 wałki do ny, ołuw, co w ny
czeladna, a co kucharka ma
2 spodnie dobre pierzyny, iedna sirsza a druga wesza, 3 poduszky głuwne, 1 pierzyna dobra, zwirschnia. Młodszy dzywky takasz
2 szpodnie pierzyni, iedna sirsza nisz druga, 3 głownie podusky. 1 zwirschnia pierzyna dobra. Sprzed drewniany, co w czałym domu iest nie przybity any wmurowany, a naprzud w sieni, w dum wszedszy k. 40
1 slabanek zułto malowany, w sieny pod oknem stoiey.
2 ławie długie, zułto malowanę, w dum wchodząc po prawy rece stoią.
1 magla wielka, dębowa, y przikricie na ny takię, 3 wałky do ny, ołuw, co w ny
Skrót tekstu: SzumInw
Strona: 75
Tytuł:
Gdański inwentarz mienia domowego Magdaleny Szumanowej
Autor:
Magdalena Szumanowa
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
inwentarze
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1706
Data wydania (nie wcześniej niż):
1706
Data wydania (nie później niż):
1706
izbie komora, drzwi na zawiasach żelaznych, police w komorze 2, u drzwi są skoble, wrzeciądz i kłódka. Z tej komory drugie drzwi do sieni na zawiasach żelaznych. Przy izbie kuchnia murowana zapadła była, ale ją Imp. Płachecki wystawić kazał; komin wszytek murowany wywiedziony do góry z cegły; w kuchni ława wmurowana drewniana. Izba druga czeladna w szachulec z oknami, na jednej strony sw ołów, na drugiej stronie połowa zalepiona była, teraz cale okna nie masz. W tej izbie czeladnej z tarcic alkierzyk przybudowany, należycie opatrzony, w nim okien 2 w ołów dobre. Z tej izby komora, drzwi do niej na zawiasach
izbie komora, drzwi na zawiasach żelaznych, police w komorze 2, u drzwi są skoble, wrzeciądz i kłotka. Z tej komory drugie drzwi do sieni na zawiasach żelaznych. Przy izbie kuchnia murowana zapadła była, ale ją Jmp. Płachecki wystawić kazał; komin wszytek murowany wywiedziony do góry z cegły; w kuchni ława wmurowana drewniana. Izba druga czeladna w szachulec z oknami, na jednej strony sw ołów, na drugiej stronie połowa zalepiona była, teraz cale okna nie masz. W tej izbie czeladnej z tarcic alkierzyk przybudowany, należycie opatrzony, w nim okien 2 w ołów dobre. Z tej izby komora, drzwi do niej na zawiasach
Skrót tekstu: InwChełm
Strona: 80
Tytuł:
Inwentarze dóbr biskupstwa chełmińskiego
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
inwentarze
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1723 a 1747
Data wydania (nie wcześniej niż):
1723
Data wydania (nie później niż):
1747
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Ryszard Mienicki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Toruń
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowe Wydawnictwo Naukowe
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1956
