potrzebę bawią”.
Kot zaś na ony słowa tak mu odpowiedział: „Abym też na cię inszej przyczyny nie wiedział, Dosyć ta, iż ty w zbytniej żyjesz nieczystości, Nie mając między dziewką i siostrą różności, A nawet ani matce własnej nie przepuszczasz, Owszem z nią, jak i z inszą, grzechu się dopuszczasz”. Przyznał się kur, lecz że go kot niesłusznie winił, Odpowiedział, bo to on dla dwu przyczyn czynił: Pierwsza dla rozmnożenia własnego narodu, By rósł więtszy pożytek Panu z tego płodu; A druga, iż to musiał czynić przymuszony, Bo mu Pan nie naznaczył jego własnej żony. Rzekł kot: „
potrzebę bawią”.
Kot zaś na ony słowa tak mu odpowiedział: „Abym też na cię inszej przyczyny nie wiedział, Dosyć ta, iż ty w zbytniej żyjesz nieczystości, Nie mając między dziewką i siostrą różności, A nawet ani matce własnej nie przepuszczasz, Owszem z nią, jak i z inszą, grzechu się dopuszczasz”. Przyznał się kur, lecz że go kot niesłusznie winił, Odpowiedział, bo to on dla dwu przyczyn czynił: Pierwsza dla rozmnożenia własnego narodu, By rósł więtszy pożytek Panu z tego płodu; A druga, iż to musiał czynić przymuszony, Bo mu Pan nie naznaczył jego własnej żony. Rzekł kot: „
Skrót tekstu: VerdBłażSet
Strona: 77
Tytuł:
Setnik przypowieści uciesznych
Autor:
Giovanni Mario Verdizzotti
Tłumacz:
Marcin Błażewski
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
przypowieści, specula (zwierciadła)
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1608
Data wydania (nie wcześniej niż):
1608
Data wydania (nie później niż):
1608
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Wilhelm Bruchnalski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1897
się/ czyli nie? tak mu odpowiedział: Jakożkolwiek vczynisz/ bądź to/ bądź owo/ tedyć będzie żal. Dając znać/ że i z żoną siła molestij: i bez żony wiele trudności. Księgi Pierwsze.
Upominał młodzieńce/ aby/ oglądając się we zwierciedle/ jeśliby obaczyli/ że są pięknemi/ nie dopuszczali się tego/ co nieprzystoi piękności: a gdzieby też nie gładyszami siebie być widzieli/ tedy czegoby do gładkości niedostawało/ żeby tego dowcipem i uczciwemi obyczajmi nadstawiali/ i tak swego wetowali. Jako nadobnie mówi Poeta Ouidius, Heriód. Ep. 21 31. Si mihi difficilis formam natura negauit: Ingenio formae
się/ cżyli nie? ták mu odpowiedźiał: Iákożkolwiek vćzynisz/ bądź to/ bądź owo/ tedyć będźie żal. Dáiąc znáć/ że y z żoną śiłá molestiy: y bez żony wiele trudnośći. Kśięgi Pierwsze.
Vpominał młodźieńce/ áby/ oglądáiąc się we zwierćiedle/ ieśliby obacżyli/ że są pięknemi/ nie dopuszcżáli się tego/ co nieprzystoi pięknośći: á gdźieby też nie głádyszámi śiebie być widźieli/ tedy cżegoby do głádkośći niedostawáło/ żeby tego dowćipem y vcżćiwemi obycżáymi nádstáwiáli/ y ták swego wetowáli. Iáko nadobnie mowi Poetá Ouidius, Heriod. Ep. 21 31. Si mihi difficilis formam natura negauit: Ingenio formae
Skrót tekstu: BudnyBPow
Strona: 5
Tytuł:
Krotkich a wezłowatych powieści [...] księgi IIII
Autor:
Bieniasz Budny
Drukarnia:
Piotr Blastus Kmita
Miejsce wydania:
Lubcz
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Tematyka:
filozofia, historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1614
Data wydania (nie wcześniej niż):
1614
Data wydania (nie później niż):
1614
występek. Ludzie pospolicie swe występki/ abo przeyźrzeniu przypisują: abo na pokusę składają. I dla tego więc mówią/ gdy co zbroją: Tak mi Pan Bóg naznaczył. Abo/ ato mię pokusa uwiodła. Aleć Bóg przyczyną złego nie jest: a pokusy łatwie się odżegnać będziesz mógł: gdy tego nie będziesz się dopuszczał/ co widzisz być złego. Z Nauk Zenonowych to wybrano. Skryta ma być u ciebie rzecz ta którą sam słyszysz. Pochlebcę wiedz swym sidłem zawsze być. Jednemu żwawemu człowiekowi rzekł: gdybyś ty moimi uszyma słuchał/ milczałbyś. I tak nauczał: Nie kwap się mówić/ słuchaj wiele. Kto nie
występek. Ludźie pospolićie swe występki/ ábo przeyźrzeniu przypisuią: ábo ná pokusę skłádáią. Y dla tego więc mowią/ gdy co zbroią: Ták mi Pan Bog náznáczył. Abo/ áto mię pokusá vwiodłá. Aleć Bog przycżyną złego nie iest: á pokusy łatwie się odżegnáć będźiesz mogł: gdy tego nie będźiesz się dopuszcżał/ co widźisz być złego. Z Náuk Zenonowych to wybrano. Skryta ma być v ćiebie rzecż tá ktorą sam słyszysz. Pochlebcę wiedz swym śidłem záwsze być. Iednemu żwáwemu cżłowiekowi rzekł: gdybyś ty moimi vszymá słuchał/ milcżałbyś. Y ták náucżał: Nie kwáp się mowić/ słuchay wiele. Kto nie
Skrót tekstu: BudnyBPow
Strona: 60
Tytuł:
Krotkich a wezłowatych powieści [...] księgi IIII
Autor:
Bieniasz Budny
Drukarnia:
Piotr Blastus Kmita
Miejsce wydania:
Lubcz
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Tematyka:
filozofia, historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1614
Data wydania (nie wcześniej niż):
1614
Data wydania (nie później niż):
1614
bowiem co Z. Apostoł mówi: Godni są śmierci, nie tylko którzy czynią złe, ale też którzy czyniącym zezwalają. Zaczym ja gdy bym zezwolił/ podraczyć sobie nazbyt zezwoliłbym na grzech. Adam: Miły bracie wszak dla tego spowiedź święta. Jan: prawda jest/ ale kto dla spowiedzi grzechy/ dopuszcza się złego w nadzieję spowiedzi/ przeciwko Duchowi Z. grzeszy. Adam: Aleć czas wszytkiemu. JAN: Atoż teraz czas jest i miejsce wstrzemięźliwości: inaczej gdy okazji nie będzie/ nie będzie do niej czasu. Jako niejest czas do cierpliwości i uniżenia siebie samego/ gdy nas wszyscy szanują/ a przykrości żadnej nie
bowiem co S. Apostoł mowi: Godni są śmierći, nie tylko ktorzy czynią złe, ále też ktorzy czyniącym zezwalaią. Zaczym ia gdy bym zezwolił/ podráczyć sobie názbyt zezwoliłbym na grzech. Adam: Miły bráćie wszak dlá tego spowiedź świętá. Ian: práwdá iest/ ále kto dlá spowiedźi grzechy/ dopuszczá się złego w nadźieię spowiedźi/ przećiwko Duchowi S. grzeszy. Adam: Aleć czas wszytkiemu. IAN: Atoż teraz czas iest y mieysce wstrzemięźliwośći: inaczey gdy okazyi nie będźie/ nie będźie do niey czasu. Iáko nieiest czas do ćierpliwośći y vniżeniá śiebie sáme^o^/ gdy nas wszyscy szanuią/ á przykrośći żádney nie
Skrót tekstu: BanHist
Strona: 41
Tytuł:
Bankiet albo historia jako Adam bankietował
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1650
Data wydania (nie później niż):
1650
plotą mianując i te i owe uwierzywszy jako Ewangeliej płonnym ich baikom/ one piszą/ i bez żadnego braku ani respektu na dobrą nigdy nienaruszoną sławę ich/ i zachowanie starożytne w sąsiestwie bez żadnej nagany/ one by wierutne złoczynce okrutnie łapają/ wiązą/ niewstydliwie obnażają/ męczą/ morza/ palą/ bez żadnego polutowania niedopuszczając się jem sprawić/ ani osobie sprawę dać/ że im i sam żywot w takich katowniach obrzydnie/ i za takim nieporządnym postępkiem/ przychodzi im do tego/ że to wszystko choć bez winne na się czasem wyznawają/ o co ich pomawia- ją: byle onemu utrapieniu/ przez śmierć jakążkolwiek koniec miały/ abo się więc z
plotą miánuiąc y te y owe vwierzywszy iáko Ewángeliey płonnym ich baikom/ one piszą/ y bez żadnego bráku áni respektu ná dobrą nigdy nienáruszoną sławę ich/ y záchowánie stárożytne w sąśiestwie bez żadney nagány/ one by wierutne złoczynce okrutnie łápáią/ wiązą/ niewstydliwie obnáżáią/ męczą/ morza/ palą/ bez żadnego polutowania niedopusczáiąc sie iem spráwić/ áni osobie spráwę dáć/ że im y sam żywot w takich kátowniách obrzydnie/ y zá tákim nieporządnym postępkiem/ przychodzi im do tego/ że to wszystko choć bez winne ná sie czasem wyznawaią/ o co ich pomawiá- ią: byle onemu vtrapieniu/ przez śmierć iakążkolwiek koniec miały/ ábo sie więc z
Skrót tekstu: WisCzar
Strona: 54
Tytuł:
Czarownica powołana
Autor:
Daniel Wisner
Drukarnia:
Wojciech Laktański
Miejsce wydania:
Poznań
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
magia, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1680
Data wydania (nie wcześniej niż):
1680
Data wydania (nie później niż):
1680
ten czas: 18. I będą się pilnie wywiadowali Sędziowie/ a obacząli że świadek on/ jest świadkiem fałszywym/ kłamstwo powiadając na brata swego. 19. Uczyńcie mu/ jako on myślił uczynić bratu swemu: i odejmiesz złe z pośrzodku siebie: 20. Aby drudzy usłyszawszy to/ ulękli się/ i nie dopuszczali się więcej takowej złości czynić w pośrzód ciebie. 21. A nie sfolguje oto twoje: gardło za gardło/ oko za oko/ ząb za ząb/ ręka za rękę/ noga za nogę będzie. Rozdział XX. Wspomożenie Boże. 3. napominanie Kapłańskie. 5. i Hetmańskie do wojska. 10. Prawo dobywania miast
ten cżás: 18. Y będą śię pilnie wywiádowáli Sędźiowie/ á obacząli że świádek on/ jest świádkiem fałszywym/ kłamstwo powiádájąc ná brátá swego. 19. Uczyńćie mu/ jáko on myślił ucżynić brátu swemu: y odejmiesz złe z pośrzodku śiebie: 20. Aby drudzy usłyszawszy to/ ulękli śię/ y nie dopuszcżáli śię więcey tákowey złośći cżynić w pośrzod ćiebie. 21. A nie zfolguje oto twoje: gárdło zá gárdło/ oko zá oko/ ząb zá ząb/ ręká zá rękę/ nogá zá nogę będźie. ROZDZIAL XX. Wspomożenie Boże. 3. nápominánie Kápłanskie. 5. y Hetmánskie do woyská. 10. Prawo dobywánia miast
Skrót tekstu: BG_Pwt
Strona: 206
Tytuł:
Biblia Gdańska, Księga Powtórzonego Prawa
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
więcej ex rancoreale i o publiczną, jako się wyższej wspominało, bez sądu, bez prawa nikomu nic a nic król nie może wziąć. Ato w tej sprawie król pierwej poenam egzekwuje, niźli kto z prawa pospolitego osądzony winien się pokaże. Kiedy kto o wolność swoję mówi, mając in Republica vocem liberam nie dopuszczać się opprimere, to mu za to król auctoritate privata (jako) perduelli bierze dzierżawę jego z dawna za krwawe zasługi w domu jego będącą. Awa wszystko, co się im podoba, czynią, nie to, co prawo pospolite i wolności nasze dozwalają; a ks. prymas przecię szlachcicowi milczeć każe.
8. Uspokojenie sprawy
więcej ex rancoreale i o publiczną, jako się wyszszej wspominało, bez sądu, bez prawa nikomu nic a nic król nie może wziąć. Ato w tej sprawie król pierwej poenam egzekwuje, niźli kto z prawa pospolitego osądzony winien się pokaże. Kiedy kto o wolność swoję mówi, mając in Republica vocem liberam nie dopuszczać się opprimere, to mu za to król auctoritate privata (jako) perduelli bierze dzierżawę jego z dawna za krwawe zasługi w domu jego będącą. Awa wszystko, co się im podoba, czynią, nie to, co prawo pospolite i wolności nasze dozwalają; a ks. prymas przecię szlachcicowi milczeć każe.
8. Uspokojenie sprawy
Skrót tekstu: RepRespCz_III
Strona: 401
Tytuł:
Replika na respons ks. prymasa
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1606 a 1608
Data wydania (nie wcześniej niż):
1606
Data wydania (nie później niż):
1608
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pisma polityczne z czasów rokoszu Zebrzydowskiego 1606-1608
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Czubek
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1918
/ ale wszyscy na puszczy wymarli. V. Szkodzi to co sprawiedliwym/ gdy abo zabitą/ abo nagłą śmiercią schodzą? M. Jakożkolwiek sprawiedliwi umierają/ zawsze śmierć ich droga jest/ przed obliczem Bożym/ ani ich sprawiedliwość/ takiemi przypadkami/ od nich oddalona bywa/ owszem zbywają karania grzechów/ których z ułomności ludzkiej się dopuszczali. V. Jestże co pomocno złym/ że długo przed śmiercią chorują? M. Nic/ nagła bowiem ta ich śmierć jest/ o której zadobrego zdrowia nie myślili/ ani pokuty czynili/ zaczym ich zejście jest/ jakowe Prorok opisał: Mors peccatorum pessima. V. Szkodnoż to świętym/ gdy przy Kościele pogrzebieni
/ ále wszyscy ná puszczy wymárli. V. Szkodźi to co spráwiedliwym/ gdy ábo zábitą/ ábo nagłą śmierćią zchodzą? M. Iákożkolwiek spráwiedliwi vmieráią/ záwsze śmierć ich droga iest/ przed obliczem Bożym/ áni ich spráwiedliwość/ tákiemi przypadkámi/ od nich oddalona bywa/ owszem zbywáią karánia grzechow/ ktorych z vłomnośći ludzkiey się dopuszczáli. V. Iestże co pomocno złym/ że długo przed śmierćią choruią? M. Nic/ nagła bowiem tá ich śmierć iest/ o ktorey zádobrego zdrowia nie myślili/ áni pokuty czynili/ záczym ich ześćie iest/ iákowe Prorok opisał: Mors peccatorum pessima. V. Szkodnoż to świętym/ gdy przy Kośćiele pogrzebieni
Skrót tekstu: AnzObjWaś
Strona: 11
Tytuł:
Objaśnienie trudności teologicznych zebrane z doktorów św. od Anzelma świętego
Autor:
Wojciech Waśniowski
Drukarnia:
Łukasz Kupisz
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
dialogi
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1651
Data wydania (nie wcześniej niż):
1651
Data wydania (nie później niż):
1651
Mach. 11. Za przyjacioły się swe ujmują; 4. Reg. 6. Chetmanów obierają; Iud. 6. Przyszłej klęski nie tają; Apoc. 18. Wymownymi czynią; Isa. c. 6 Chorych uzdrawiają; Ioan. c. 5. Spracowanych posiłkują; 3. Reg. 19. Swoim zwyciężyć się dopuszczają; Gen. 32. Smętnych cieszą; Gen 21. Do dobroczynności napominają; Actor. 8. Modlącym się otuchę dają: Iud. 13. W czystych kochają; Iudith 13. V. Ogolne i pospolite to wszystkich Aniołów są urzędy: któreż są szczególne Anioła Stróża? M. Anioł Stróż rodzących się pilniej
Mach. 11. Zá przyiaćioły się swe vymuią; 4. Reg. 6. Chetmánow obieráią; Iud. 6. Przyszłey klęski nie táią; Apoc. 18. Wymownymi czynią; Isa. c. 6 Chorych vzdrawiáią; Ioan. c. 5. Zprácowánych pośiłkuią; 3. Reg. 19. Swoim zwyćiężyć się dopuszczáią; Gen. 32. Smętnych ćieszą; Gen 21. Do dobroczynnośći nápomináią; Actor. 8. Modlącym się otuchę dáią: Iud. 13. W czystych kocháią; Iudith 13. V. Ogolne y pospolite to wszystkich Anyołow są vrzędy: ktoreż są szczegulne Anyołá Strożá? M. Anyoł Stroż rodzących się pilniey
Skrót tekstu: AnzObjWaś
Strona: 19
Tytuł:
Objaśnienie trudności teologicznych zebrane z doktorów św. od Anzelma świętego
Autor:
Wojciech Waśniowski
Drukarnia:
Łukasz Kupisz
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
dialogi
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1651
Data wydania (nie wcześniej niż):
1651
Data wydania (nie później niż):
1651
czym się już na kilku miejscach powiedziało/ czyniony/ z nasienia albo i z korzenia tego ziela. Księgi Pierwsze. Wątrób:
Wątrobie. Żołądkowi. Pęcherzowi. Żołądkowi. Pęcherzu. Zołci.
Zołci i jej Męchyrzykowi śłuży. Przeto Flegmy klejowate i lipkie/ z głowy do tych pomienionych części spływająće. W nyrkach także nie dopuszcza się im zgromadzać. Flegmie w głowie. Młodym ludziomdychawicznem
Tego też Olejku półłota biorąc/ z olejkiem Laniego Czyśćcu i Mastykowym/ wszystkich zarówno wziąwszy. Młodzieńczykom dychawicznym i ciężko tchniącym/ z spadków flegmistych w piersi i w płuca/ jest wielkim ratunkiem/ częścią tego dając co trzeciej godziny z łyżki ciepło lizać/ częścią szyjenad
czym sie iuż ná kilku mieyscách powiedźiáło/ czyniony/ z naśienia álbo y z korzeniá tego źiela. Kśięgi Pierwsze. Wątrob:
Wątrobie. Zołądkowi. Pęchyrzowi. Zołądkowi. Pęchyrzu. Zołći.
Zołći y iey Męchyrzykowi śłuży. Przeto Flágmy kliiowáte y lipkie/ z głowy do tych pomienionych częśći spływáiąće. W nyrkách tákże nie dopuscza sie im zgromadzáć. Flágmie w głowie. Młodym ludźiomdycháwicznem
Te^o^ też Oleyku połłotá biorąc/ z oleykiem Lániego Czyścu y Mástykowym/ wszystkich zárowno wźiąwszy. Młodźieńczykom dycháwicznym y ćiężko tchniącym/ z spadkow flegmistych w pierśi y w płucá/ iest wielkim rátunkiem/ częśćią tego dáiąc co trzećiey godźiny z łyszki ćiepło lizáć/ częśćią szyięnád
Skrót tekstu: SyrZiel
Strona: 146
Tytuł:
Zielnik
Autor:
Szymon Syreński
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Tematyka:
botanika, zielarstwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1613
Data wydania (nie wcześniej niż):
1613
Data wydania (nie później niż):
1613
