, Tu Pur w brzegach zieloną trzciną otoczonych Dostatcza wód najwiętszym mrozem nie dotknionych”. Com miał czynić? Ni Haśki, ni Paraszki w domu Nie miałem i nie było jagniąt zawrzeć komu. Ale mistrzowie sławni, ale pieśni nowe - Porzuciłem dla ich gry me rzeczy domowe, A oni na przemiany śpiewać się imali, Na przemiany się Muzom pamiętać dawali I lasy odkrzykały raz temu, raz temu; Tityrus wprzód zaczynał, Dametas po niemu. Tityrus Nadobna Amarylli, te kwiatki roźliczne Gdym zbierał chcąc przystroić twoje skroni śliczne, Gęste pczółki, co po tych łąkach miód zbierały, Bezpiecznie mi kwiateczków rwać nie dopuszczały. A ty
, Tu Pur w brzegach zieloną trzciną otoczonych Dostatcza wód najwiętszym mrozem nie dotknionych”. Com miał czynić? Ni Haśki, ni Paraszki w domu Nie miałem i nie było jagniąt zawrzeć komu. Ale mistrzowie sławni, ale pieśni nowe - Porzuciłem dla ich gry me rzeczy domowe, A oni na przemiany śpiewać się imali, Na przemiany się Muzom pamiętać dawali I lasy odkrzykały raz temu, raz temu; Tityrus wprzód zaczynał, Dametas po niemu. Tityrus Nadobna Amarylli, te kwiatki roźliczne Gdym zbierał chcąc przystroić twoje skroni śliczne, Gęste pczółki, co po tych łąkach miód zbierały, Beśpiecznie mi kwiateczków rwać nie dopuszczały. A ty
Skrót tekstu: SzymSiel
Strona: 41
Tytuł:
Sielanki
Autor:
Szymon Szymonowic
Miejsce wydania:
Zamość
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1614
Data wydania (nie wcześniej niż):
1614
Data wydania (nie później niż):
1614
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Sielanki i pozostałe wiersze polskie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Janusz Pelc
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1964
jako Adama pierwszego. 45
Tak więc mastalerz. gdy urodziwego Konia na błoniu zgonić usiłuje, Co zbył munsztuka z siebie pienistego, Stąd koło niego i stąd zaskakuje, Koń przerywa bieg i że w ręce jego Sam się chce podać, rzkomo pokazuje, Ale gdy go już dochodząc chce trzymać, Rączo poskoczy i nie da się imać. ... KSIĘGI CZWARTE ... 24
Rzekł potem Jezus: „Tak się właśnie dzieje Porządek sprawy Królestwa Bożego,
Jako gdy człowiek nasieniem zasieje Ziemię uprawną, potem snu nocnego Zażywa i zaś wstanie, gdy odnieje, Tymczasem ziarna zboża posianego Pukną i trawę z siebie puszczą potym, A ów, który siał
jako Adama pierwszego. 45
Tak więc mastalerz. gdy urodziwego Konia na błoniu zgonić usiłuje, Co zbył munsztuka z siebie pienistego, Stąd koło niego i stąd zaskakuje, Koń przerywa bieg i że w ręce jego Sam się chce podać, rzkomo pokazuje, Ale gdy go już dochodząc chce trzymać, Rączo poskoczy i nie da się imać. ... KSIĘGI CZWARTE ... 24
Rzekł potem Jezus: „Tak się właśnie dzieje Porządek sprawy Królestwa Bożego,
Jako gdy człowiek nasieniem zasieje Ziemię uprawną, potem snu nocnego Zażywa i zaś wstanie, gdy odnieje, Tymczasem ziarna zboża posianego Pukną i trawę z siebie puszczą potym, A ów, który siał
Skrót tekstu: OdymWŚwiatBar_I
Strona: 823
Tytuł:
Świata naprawionego od Jezusa Chrystusa ...
Autor:
Walenty Odymalski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1670
Data wydania (nie wcześniej niż):
1670
Data wydania (nie później niż):
1670
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Poeci polskiego baroku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jadwiga Sokołowska, Kazimiera Żukowska
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1965
wszytkie rzeczy do tego kresu/ któryć się nawięcej podoba. Abo też niemasz sił tak barzo rzeźwich i więtszych nad twych przeciwników; a na ten czas/ gdyżci schodzi na sile/ masz zażywać fortelów i rozumu; i łapać za okazjami i za czasem to/ czego teraz nie możesz sprawić siłą. Turczyn iż ima się Impres pospolicie/ mając wielką i prawie zbytnią górę nad nieprzyjacielem/ otrzymawszy zwycięstwo/ i wziąwszy jakie miasto abo też królewstwo/ podaje mu bez odwłoki takie sposoby i rządy/ jakie mu się podobają: wykorzenia zaraz pany i domy zacniejsze: odejmuje wolność i majętności poddanych: obraca miasta we wsi i w folwarki/ pałace w
wszytkie rzeczy do tego kresu/ ktoryć się nawięcey podoba. Abo też niemasz śił ták bárzo rzeźwich y więtszych nád twych przećiwnikow; á ná ten czás/ gdyżći schodźi ná śile/ masz záżywáć fortelow y rozumu; y łápáć zá occásiámi y zá czásem to/ czego teraz nie możesz spráwić śiłą. Turczyn iż ima się Impres pospolićie/ máiąc wielką y práwie zbytnią gorę nád nieprzyiaćielem/ otrzymawszy zwyćięstwo/ y wźiąwszy iákie miásto ábo też krolewstwo/ podáie mu bez odwłoki tákie sposoby y rządy/ iákie mu się podobáią: wykorzenia záraz pány y domy zacnieysze: odeymuie wolność y máiętnośći poddánych: obráca miástá we wśi y w folwárki/ páłace w
Skrót tekstu: BotŁęczRel_V
Strona: 46
Tytuł:
Relacje powszechne, cz. V
Autor:
Giovanni Botero
Tłumacz:
Paweł Łęczycki
Drukarnia:
Mikołaj Lob
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
egzotyka, geografia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
izraelskie duchowieństwo kupi. Wnet zgoda na tym stanie, żeby Pana zabić, Nie chcąli od kościoła pospólstwa odwabić; Ale kiedy i jako, uważywszy z gruntu. Porwać go niebezpieczno dla miejskiego buntu: Święta wielkie za pasem, kiedy, wedle skryptu Mojżeszowego, wyścia pamiątkę z Egiptu W wielkonocnym baranku ich zakon obchodzi; Imać się, a cóż gubić nikogo nie godzi. (21)
A w tym diabeł w Judasza, Judasz w onę schadzkę. Zlękną się Żydzi, bo im chodzi o zasadzkę: Znają go przy Jezusie, wiedzą, że kolega Apostołski; że mają między sobą szpiega. Ale ten, zdarszy czoło niewstydliwe Żydom: „Co
izraelskie duchowieństwo kupi. Wnet zgoda na tym stanie, żeby Pana zabić, Nie chcąli od kościoła pospólstwa odwabić; Ale kiedy i jako, uważywszy z gruntu. Porwać go niebezpieczno dla miejskiego buntu: Święta wielkie za pasem, kiedy, wedle skryptu Mojżeszowego, wyścia pamiątkę z Egiptu W wielkonocnym baranku ich zakon obchodzi; Imać się, a cóż gubić nikogo nie godzi. (21)
A w tym diabeł w Judasza, Judasz w onę schadzkę. Zlękną się Żydzi, bo im chodzi o zasadzkę: Znają go przy Jezusie, wiedzą, że kolega Apostolski; że mają między sobą szpiega. Ale ten, zdarszy czoło niewstydliwe Żydom: „Co
Skrót tekstu: PotZacKuk_I
Strona: 556
Tytuł:
Nowy zaciąg ...
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1680
Data wydania (nie wcześniej niż):
1680
Data wydania (nie później niż):
1680
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
. A małoż takich Jezu namilszy/ którzy na trzcinie polegają? a małoż takich którzy się płonnych rzeczy chwytają? i że w słabości nadzieje pokładają/ marnie też giną. Kto w rzeczach Boskich na gruncie się nie osadza/ ale na jakiej słabości; za nic u niego wszytkie dobroci. Kto nie do gruntu ima się umartwienia/ ale tak tylko powierzchownie/ tak tylko z ceremonią/ tak tylko po troszeczce/ tak dla zwyczaju/ abo dla oka ludzkiego nic zgoła w duchownym biegu nie sprawi. Na trzcinie polec/ a nie na krzyżu/ który wszytkie moc do złe czynienia odejmuje/ jest zgoła złości nie odstępować/ jest chcieć być dobrym
. A máłoż tákich IEZV namilszy/ ktorzy ná trzćinie polegáią? a máłoż tákich ktorzy się płonnych rzeczy chwytáią? y że w słábośći nadźieie pokłádáią/ márnie też giną. Kto w rzeczách Boskich ná grunćie się nie osadza/ ale ná iákiey słábośći; zá nic v niego wszytkie dobroći. Kto nie do gruntu ima się vmartwienia/ ale tak tylko powierzchownie/ tak tylko z ceremonią/ ták tylko po troszeczce/ ták dla zwyczaiu/ ábo dla oká ludzkiego nic zgołá w duchownym biegu nie spráwi. Na trzćinie polec/ a nie ná krzyżu/ ktory wszytkie moc do złe czynieniá odeymuie/ iest zgoła złośći nie odstępowáć/ iest chćieć być dobrym
Skrót tekstu: HinPlęsy
Strona: 464
Tytuł:
Plęsy Jezusa z aniołami
Autor:
Marcin Hińcza
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1636
Data wydania (nie wcześniej niż):
1636
Data wydania (nie później niż):
1636
LXXX.
Watran, król Bułgariej, roztropny, serdeczny, Wypadł z swemi, odbija raz zły, niebezpieczny I gdzie jest nieprzyjaciel gęsty, gdzie szturmuje, Sam się uwija, siecze, rannych posiłkuje. W tem razie otoczył go Leon z przedniejszemi, Konia skłół i gwałtem paść przymusił na ziemi; Ale gdy żadną miarą imać się nie daje, Ztem szabel trup na placu przebity zostaje.
LXXXI.
Bułgarowie pozbywszy hetmana swojego, Zwątpili o wygranej, nie mogą przykrego Znieść zapędu w tak gęstej ludzi nawałności, Uciekają, a nowe strach czyni trudności. Rugier, co miedzy greckiem wojskiem beł wmieszany, Wielką w Bułgarach szkodę, srogie widząc rany,
LXXX.
Watran, król Bulgaryej, roztropny, serdeczny, Wypadł z swemi, odbija raz zły, niebezpieczny I gdzie jest nieprzyjaciel gęsty, gdzie szturmuje, Sam się uwija, siecze, rannych posiłkuje. W tem razie otoczył go Leon z przedniejszemi, Konia skłół i gwałtem paść przymusił na ziemi; Ale gdy żadną miarą imać się nie daje, Stem szabel trup na placu przebity zostaje.
LXXXI.
Bulgarowie pozbywszy hetmana swojego, Zwątpili o wygranej, nie mogą przykrego Znieść zapędu w tak gęstej ludzi nawałności, Uciekają, a nowe strach czyni trudności. Rugier, co miedzy greckiem wojskiem beł wmieszany, Wielką w Bulgarach szkodę, srogie widząc rany,
Skrót tekstu: ArKochOrlCz_III
Strona: 329
Tytuł:
Orland szalony, cz. 3
Autor:
Ludovico Ariosto
Tłumacz:
Piotr Kochanowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1620
Data wydania (nie wcześniej niż):
1620
Data wydania (nie później niż):
1620
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Czubek
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1905
DZIESIĄTY SPOSÓB, JAKO SIĘ MA ODMIENIAĆ ŁAWICA NA DZIEŃ ŚWIĘTY BARBARY ROZDZIAŁ I
Naprzód na dzień św. Barbary rano kazać mieć mszą świętą w bractwie św. Barbary solemniter za śpiewaniem odprawując i mają mieć dnia tego wolność, mają zaś wyprawić jednego spośrodku siebie dla elemozyny do miasta, do skrzynki braterski. ROZDZIAŁ II
Tego dnia imają się wszyscy spowiadać, komunikować, a po obiedzie ma się ławica odmieniać, to jest cechmistrz z kolegami, pisarz i z sługą, obrawszy inszych między puszkarzami, jako się powi niży. ROZDZIAŁ III
Inżynier, cejgwart, cechmistrz, kolegowie i inszy wszyscy mają się po obiedzie zgromadzić na salę. ROZDZIAŁ IV
Pisarz ma popisać imiona
DZIESIĄTY SPOSÓB, JAKO SIĘ MA ODMIENIAĆ ŁAWICA NA DZIEŃ ŚWIĘTY BARBARY ROZDZIAŁ I
Naprzód na dzień św. Barbary rano kazać mieć mszą świętą w bractwie św. Barbary solemniter za śpiewaniem odprawując i mają mieć dnia tego wolność, mają zaś wyprawić jednego spośrodku siebie dla elemozyny do miasta, do skrzynki braterski. ROZDZIAŁ II
Tego dnia imają się wszyscy spowiadać, komunikować, a po obiedzie ma się ławica odmieniać, to jest cechmistrz z kolegami, pisarz i z sługą, obrawszy inszych między puszkarzami, jako się powi niży. ROZDZIAŁ III
Indzinier, cejgwart, cechmistrz, kolegowie i inszy wszyscy mają się po obiedzie zgromadzić na salę. ROZDZIAŁ IV
Pisarz ma popisać imiona
Skrót tekstu: AquaPrax
Strona: 467
Tytuł:
Praxis ręczna działa
Autor:
Andrzej Dell'Aqua
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
wojskowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1624 a 1639
Data wydania (nie wcześniej niż):
1624
Data wydania (nie później niż):
1639
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Tadeusz Nowak
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1969
spustoszywszy, wtargnął do Prus, gdzie przeciwne wojsko Krzyżaków Pruskich, i Inflanckich rozproszywszy, z wielką zdobyczą nazad powrócił. Litwa poganie okrutnie tam się obchodzili, i na 140 Kościołów złupili,y spalili. Trafiło się że Litwin jeden pojmał tam Mniszkę, która uchodząc zelżywości, obiecała mu taki dać olejek, którym namaszczonego żelazo imać się nie miało. Żeby zaś tym prędzej poganina uwiodła, kazała mu tego doświadczyć na swojej własnej szyj. Uwierzył temu Litwin, i dobywszy szabli jednym zamachem ściął głowę. Tak świętym fortelem Panna zgwałconego wstydu uszła skazy.
Stoczył Łokietek żwawą bitwę z Krzyżakami, i sławne nad niemi odniósł zwycięstwo. Zmocniony bowiem sukursem Litewskim, i
spustoszywszy, wtargnął do Prus, gdźie przećiwne woysko Krzyżakow Pruskich, y Inflantskich rosproszywszy, z wielką zdobyczą nazad powroćił. Litwa poganie okrutnie tam śię obchodźili, y na 140 Kośćiołow złupili,y spalili. Trafiło śię że Litwin jeden poimał tam Mniszkę, która uchodząc zelżywośći, obiecała mu taki dać olejek, którym namaszczonego żelazo imać śie nie miało. Zeby zaś tym prędzey poganina uwiodła, kazała mu tego doświadczyć ná swojey własney szyi. Uwierzył temu Litwin, y dobywszy szabli jednym zamachem śćiął głowę. Tak świętym fortelem Panna zgwałconego wstydu uszła skazy.
Stoczył Łokietek żwawą bitwę z Krzyżakami, y sławne nad niemi odniosł zwyćięstwo. Zmocniony bowiem sukkursem Litewskim, y
Skrót tekstu: HylInf
Strona: 44
Tytuł:
Inflanty w dawnych swych i wielorakich aż do wieku naszego dziejach i rewolucjach
Autor:
Jan August Hylzen
Drukarnia:
Drukarnia J.K.M. Akademicka Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
traktaty
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1750
Data wydania (nie wcześniej niż):
1750
Data wydania (nie później niż):
1750
