gościńców wolnych dla przyjazdu do Wilna/ przed nimi i my sami/ i czeladź/ i poddani naszy/ nie mamy. Tatarzyn z przodku jako i Żyd kozubales dawał. Tatarzyn teraz od Chrześcijan po głowie Chrześcijańskiei odbiera kozubales.
Druga przyczyna nawiązki Szlacheckiej. Wziąwszy wiadomość Witołd/ iż tam cię Tatarowie do Polski zagnani/ wszyscy się pochrzcili/ i stali się jednym ludem z Polaki/ mając nadzieję o tych Litewskich iż także pochrzcić się mieli/ a chcąc ich ochotniejszemi do przyjęcia wiary ChrystUSOWEJ uczynić/ nie tylko szczodrobliwością swoją/ gdy im osiałości nadał/ ale też i nawiązką Szlachecką/ chciał ich do tego przywieść: Ale iż wzatwardziałym przedsięwzięciu Pogańskim/ i w
gościncow wolnych dla przyiazdu do Wilná/ przed nimi y my sámi/ y cżeladź/ y poddáni nászy/ nie mamy. Tátárzyn z przodku iáko y Zyd kozubales dawał. Tátárzyn teraz od Chrześćián po głowie Chrześćiánskiei odbiera kozubales.
Drugá przycżyná náwiąski Szlácheckiey. Wźiąwszy wiádomość Witołd/ iż tám ćie Tatárowie do Polski zagnáni/ wszyscy się pochrzćili/ y stáli się iednym ludem z Poláki/ máiąc nádźieię o tych Litewskich iż tákże pochrzćić się mieli/ á chcąc ich ochotnieyszemi do przyięćiá wiáry CHRISTVSOWEY vcżynić/ nie tylko szcżodrobliwośćią swoią/ gdy im ośiáłośći nádáł/ ále też y nawiąską Sżláchecką/ chćiáł ich do tego przywieść: Ale iż wzatwardźiáłym przedśięwźięćiu Poganskim/ y w
Skrót tekstu: CzyżAlf
Strona: 4
Tytuł:
Alfurkan tatarski
Autor:
Piotr Czyżewski
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
egzotyka, historia, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1617
Data wydania (nie wcześniej niż):
1617
Data wydania (nie później niż):
1617
naszy/ nie mamy. Tatarzyn z przodku jako i Żyd kozubales dawał. Tatarzyn teraz od Chrześcijan po głowie Chrześcijańskiei odbiera kozubales.
Druga przyczyna nawiązki Szlacheckiej. Wziąwszy wiadomość Witołd/ iż tam cię Tatarowie do Polski zagnani/ wszyscy się pochrzcili/ i stali się jednym ludem z Polaki/ mając nadzieję o tych Litewskich iż także pochrzcić się mieli/ a chcąc ich ochotniejszemi do przyjęcia wiary ChrystUSOWEJ uczynić/ nie tylko szczodrobliwością swoją/ gdy im osiałości nadał/ ale też i nawiązką Szlachecką/ chciał ich do tego przywieść: Ale iż wzatwardziałym przedsięwzięciu Pogańskim/ i w nabożeństwie swym zabobonnym upornie trwają/ i niemasz żadnej nadzieje/ aby kiedy do wiary Chrześcijańskiej po
nászy/ nie mamy. Tátárzyn z przodku iáko y Zyd kozubales dawał. Tátárzyn teraz od Chrześćián po głowie Chrześćiánskiei odbiera kozubales.
Drugá przycżyná náwiąski Szlácheckiey. Wźiąwszy wiádomość Witołd/ iż tám ćie Tatárowie do Polski zagnáni/ wszyscy się pochrzćili/ y stáli się iednym ludem z Poláki/ máiąc nádźieię o tych Litewskich iż tákże pochrzćić się mieli/ á chcąc ich ochotnieyszemi do przyięćiá wiáry CHRISTVSOWEY vcżynić/ nie tylko szcżodrobliwośćią swoią/ gdy im ośiáłośći nádáł/ ále też y nawiąską Sżláchecką/ chćiáł ich do tego przywieść: Ale iż wzatwardźiáłym przedśięwźięćiu Poganskim/ y w nábożeństwie swym zabobonnym vpornie trwáią/ y niemász żádney nadźieie/ áby kiedy do wiary Chrześćianskiey po
Skrót tekstu: CzyżAlf
Strona: 4
Tytuł:
Alfurkan tatarski
Autor:
Piotr Czyżewski
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
egzotyka, historia, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1617
Data wydania (nie wcześniej niż):
1617
Data wydania (nie później niż):
1617
mil Włoskich/ drogi niebezpiecznej i barzo słej) dla uciechy słowa Bożego. Lecz im zagrodzono onę drogę/ a zaraz i pracą: abowiem w połowicy drogi będąc/ niespodziewanie napadli na nich ze wszytkich stron Tupinaquini: i tam miasto wody chrztu ś. której pragnęli/ nabyli łaźniej z własnej krwie swej/ i w niej się pochrzcili. Pobici są i pomarli z taką ufnością o dusznym zbawieniu/ iż przy śmierci swej mówili mężobójcom swym: Możecie wy rąbać wedle waszego upodobania te członki zwiędłe i sprochniałe; jednak nie dokażecie/ aby dusze nasze nie miały zabieżeć do nieba ku swemu twórcy. Opowiedział tę sprawę jeden z onych Hiszpanów/ co byli w ich
mil Włoskich/ drogi niebespieczney y bárzo słey) dla vćiechy słowá Bożego. Lecz im zágrodzono onę drogę/ á záraz y pracą: ábowiem w połowicy drogi będąc/ niespodźiewánie nápádli ná nich ze wszytkich stron Tupináquini: y tám miásto wody chrztu ś. ktorey prágnęli/ nábyli łáźniey z własney krwie swey/ y w niey się pochrzćili. Pobići są y pomárli z táką vfnośćią o dusznym zbáwieniu/ iż przy śmierći swey mowili mężoboycom swym: Możećie wy rąbáć wedle wászego vpodobánia te członki zwiędłe y zprochniáłe; iednák nie dokażećie/ áby dusze násze nie miáły zábieżec do niebá ku swemu tworcy. Opowiedźiał tę spráwę ieden z onych Hiszpanow/ co byli w ich
Skrót tekstu: BotŁęczRel_V
Strona: 90
Tytuł:
Relacje powszechne, cz. V
Autor:
Giovanni Botero
Tłumacz:
Paweł Łęczycki
Drukarnia:
Mikołaj Lob
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
egzotyka, geografia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
/ iż barzo wiele ich niesłusznie schodziło na on świat bez wody zbawienny. postarał się ten pan/ przez dwu Kapłanów Katolickich/ aby był podał ku pośmakowaniu wiarę Katolicką/ jako jest dobra/ uczciwa/ i przystojna. Za czym z radością i z dzięką wielu dobrych/ odnowiło się wiele obrządków i zwyczajów Chrześcijańskich/ i pochrzciło się barzo wiele dzieci. przyczynia nadzieje zupełnego nawrócenia Czechów/ Seminarium fundowane od Grzegorza XIII. z którego ustawicznie wychodzą ludzie godni na urzędy kościelne. I w roku 1584. 18. młodzieńców/ którzy tam weszli byli heretykami/ zostali wszyscy Katolikami. Księgi pierwsze. Czwartej Części, Księgi pierwsze. MORAWA, SLASKO, LUSATIA.
/ iż bárzo wiele ich niesłusznie zchodźiło ná on świát bez wody zbáwienny. postárał się ten pan/ przez dwu Kápłanow Kátholickich/ áby był podał ku posmákowániu wiárę Kátholicką/ iáko iest dobra/ vczćiwa/ y przystoyna. Zá czym z rádośćią y z dźięką wielu dobrych/ odnowiło się wiele obrządkow y zwyczáiow Chrześćiáńskich/ y pochrzćiło się bárzo wiele dźieći. przyczynia nádźieie zupełnego náwrocenia Czechow/ Seminarium fundowáne od Grzegorzá XIII. z ktorego vstáwicznie wychodzą ludźie godni ná vrzędy kośćielne. Y w roku 1584. 18. młodźieńcow/ ktorzy tám weszli byli haeretykámi/ zostáli wszyscy Kátholikámi. Kśięgi pierwsze. Czwartey Częśći, Kśięgi pierwsze. MORAWA, SLASKO, LVSATIA.
Skrót tekstu: BotŁęczRel_IV
Strona: 27
Tytuł:
Relacje powszechne, cz. IV
Autor:
Giovanni Botero
Tłumacz:
Paweł Łęczycki
Drukarnia:
Mikołaj Lob
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
egzotyka, geografia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
i z matką swą zostać Chrześcijaninem/ i żeby przyszedł pochrzcić ich: lecz on/ aby ich jeszcze lepiej wyćwiczył w wierze/ zaniechał do kilku dni. Nakoniec po 25 dniach od przyjazdu swego/ ochrzcił króla i matkę z uczciwością i z ozdobą wielką: tam tego nazwał Sebastianem/ a tę Marią. Wrychle potym pochrzciło się około 300 Panów. Poważali i czcili tego ojca oni ludzie/ dla jego wielkiej powściągliwości i miłości/ i roztropności/ i dla inszych jasnych i wielkich cnot/ jako coś niebieskiego i Boskiego: i tak szły rzeczy szczęśliwie/ i z dziwnym postępkiem. Aleć oto powstawszy nawałność straszliwa zatopiła okręt. Było przy dworze cztery
y z mátką swą zostáć Chrześćiáninem/ y żeby przyszedł pochrzćić ich: lecz on/ áby ich iescze lepiey wyćwiczył w wierze/ zániechał do kilku dni. Nákoniec po 25 dniách od przyiázdu swego/ ochrzćił krolá y mátkę z vczćiwośćią y z ozdobą wielką: tám tego názwał Sebástianem/ á tę Márią. Wrychle potym pochrzćiło się około 300 Pánow. Poważáli y czćili tego oycá oni ludźie/ dla iego wielkiey powśćiągliwośći y miłośći/ y rostropnośći/ y dla inszych iásnych y wielkich cnot/ iáko coś niebieskiego y Boskiego: y ták szły rzeczy sczęśliwie/ y z dźiwnym postępkiem. Aleć oto powstawszy nawáłność strászliwa zátopiłá okręt. Było przy dworze cztery
Skrót tekstu: BotŁęczRel_IV
Strona: 234
Tytuł:
Relacje powszechne, cz. IV
Autor:
Giovanni Botero
Tłumacz:
Paweł Łęczycki
Drukarnia:
Mikołaj Lob
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
egzotyka, geografia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
