jego, wielu kompetitorów potrwożyły conscios ejusdem machinationis. Ipan wojewoda ad omnia mala fassus, bo sekretarz jego dobrze egzaminowany, etiam corporaliter wszystko wprzód wyjawił i wyśpiewał; do Kenigsteynu relegowany pod wielkiemi wartami.
Król szwedzki pod Adrianopolem przez wszystek ten czas mieszka, swoje przecie wyrabiając machiny. Interea Sztembokowi ściśnionemu od wojsk przeciwnych, nie poszczęściło się, bo musiał poddać się na imię i na parol króla duńskiego i z nim się kapitulować, gloriosa przecie capitulatione, bo z całem wojskiem swojej komendy straktował wynijść do Szwecji, choć po disarmato milite, okupu za to postąpiwszy sto tysięcy talarów, amunicje wszystkie i oręże zostawiwszy, i duński wszystek lud, który stante bello
jego, wielu competitorów potrwożyły conscios ejusdem machinationis. Jpan wojewoda ad omnia mala fassus, bo sekretarz jego dobrze egzaminowany, etiam corporaliter wszystko wprzód wyjawił i wyśpiewał; do Kenigsteynu relegowany pod wielkiemi wartami.
Król szwedzki pod Adryanopolem przez wszystek ten czas mieszka, swoje przecie wyrabiając machiny. Interea Sztembokowi ściśnionemu od wojsk przeciwnych, nie poszczęściło się, bo musiał poddać się na imię i na parol króla duńskiego i z nim się kapitulować, gloriosa przecie capitulatione, bo z całém wojskiem swojéj komendy straktował wynijść do Szwecyi, choć po disarmato milite, okupu za to postąpiwszy sto tysięcy talarów, amunicye wszystkie i oręże zostawiwszy, i duński wszystek lud, który stante bello
Skrót tekstu: ZawiszaPam
Strona: 305
Tytuł:
Pamiętniki
Autor:
Krzysztof Zawisza
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1715 a 1717
Data wydania (nie wcześniej niż):
1715
Data wydania (nie później niż):
1717
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Julian Bartoszewicz
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Jan Zawisza
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1862
odbij jasyry.
Niech nienawiść z jadu mdleje, Widząc Murzy i Giereje, Gdy drudzy są przy podwikach, U twego rycerstwa w łykach.
Pójdź i dalej i Podole Odbierz, oprzyj się w Stambole, I niech po twym mężnym boju Krzyż triumfuje z zawoju.
Niech Bóg szczęści, kto w tej wojnie, Niech mu się poszczęści hojnie, A tego niech diabeł ciśnie, Co mi wlezie na me wiśnie! KONSOLACJA
Tak smętna po Syruciu zostałaś sierota, Żebyś rada do śmierci otworzyła wrota I sama mu pomogła niepowrotnej drogi; Lecz w tym wieku miłości przykład by był srogi. Powściągnij łzy perłowe, Bóg żywotem rządzi, Da-ć w
odbij jasyry.
Niech nienawiść z jadu mdleje, Widząc Murzy i Giereje, Gdy drudzy są przy podwikach, U twego rycerstwa w łykach.
Pójdź i dalej i Podole Odbierz, oprzyj się w Stambole, I niech po twym mężnym boju Krzyż tryumfuje z zawoju.
Niech Bóg szczęści, kto w tej wojnie, Niech mu się poszczęści hojnie, A tego niech diabeł ciśnie, Co mi wlezie na me wiśnie! KONSOLACJA
Tak smętna po Syruciu zostałaś sierota, Żebyś rada do śmierci otworzyła wrota I sama mu pomogła niepowrotnej drogi; Lecz w tym wieku miłości przykład by był srogi. Powściągnij łzy perłowe, Bóg żywotem rządzi, Da-ć w
Skrót tekstu: MorszAUtwKuk
Strona: 341
Tytuł:
Utwory zebrane
Autor:
Jan Andrzej Morsztyn
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1654
Data wydania (nie wcześniej niż):
1654
Data wydania (nie później niż):
1654
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Utwory zebrane
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1971
nie utonie.
Co z jabłoni spadnie, nie daleko upadnie.
Bogatego nie majętnością, lecz uskromnioną mierzaj chciwością.
Kupować nie to, czego trzeba, ale bez czego się obejść nie możemy.
Odpuszczenia nie otrzymasz, póki cudzego co trzymasz.
Czas utracony nigdy się nie wróci.
Czestowano go głową o stół.
Nie każdemu się poszczęści.
Nie zawsze uderzy, gdzie kto z mierzy.
Nie zawsze Z. Jana, bywa też i Szczepana.
Trzeba wiedzieć, jako przyjaciela szanować.
Będzie dobrze, gdy złe ominie.
Człowiek się nie dla siebie tylko rodzi.
Zle czynić się nie godzi, choć się dobre stąd urodzi.
Chcąc niechcąc musiał.
nie utonie.
Co z jabłoni spadnie, nie daleko upadnie.
Bogatego nie majętnośćią, lecz uskromnioną mierzay chciwośćią.
Kupować nie to, czego trzeba, ale bez czego śię obeyść nie możemy.
Odpuszczenia nie otrzymasz, poki cudzego co trzymasz.
Czas utracony nigdy sié nie wroći.
Czestowano go głową o stoł.
Nie każdemu śię poszczęśći.
Nie zawsze uderzy, gdzie kto z mierzy.
Nie zawsze S. Jana, bywa też y Szczepana.
Trzeba wiedzieć, jako przyjaciela szanować.
Będzie dobrze, gdy złe ominie.
Człowiek śię nie dla śiebie tylko rodźi.
Zle czynić śię nie godźi, choć śię dobre ztąd urodźi.
Chcąc niechcąc muśiał.
Skrót tekstu: FlorTriling
Strona: 113
Tytuł:
Flores Trilingues
Autor:
Anonim
Drukarnia:
Johannes Zacharias Stollius
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
przysłowia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1702
Data wydania (nie wcześniej niż):
1702
Data wydania (nie później niż):
1702
Abowiem jeślibyście miłowali te co was miłuja/ co za zapłatę mieć będziecie? a zaż i celnicy tego nie czynią? A jeślibyście pozdrawiali tylko bracią waszę/ cóż więcej czynicie? a zaż i pogani tego nie czynią? Bądzciesz wytedy doskonali/ jako i Ociec wasz niebieski doskonałym jest. Wczymże by się poszczęściło mów z Dawidem świętym: Boże pokwap się ku wspomożeniu memu/ Panie pospiesz się ku ratunku memu. Mat. 5. PUNKT PIĄTY W tym ostatnym Punkcie rozstrząśni sobie na których miejscach osobliwie z wielkiej nader hojności swej chciał dla ciebie Pan twój pięć.
NAprzód tedy cierpiał w Ogrojcu/ kędy pojmany, i związanybył;
Abowiem ieslibyśćie miłowali te co was miłuia/ co zá zápłátę mieć będźiećie? á zaż y celnicy tego nie czynią? A ieślibyśćie pozdráwiáli tylko bráćią wászę/ coż więcey czynićie? á záż y pogáni tego nie czynią? Bądzćiesz wytedy doskonali/ iako y Oćiec wasz niebieski doskonałym iest. Wczymże by się poszczęśćiło mow z Dawidem świętym: Boże pokwáp się ku wspomożeniu memu/ Pánie pospiesz się ku rátunku memu. Mat. 5. PVNKT PIĄTY W tym ostátnym Punkćie rozstrząśni sobie ná ktorych mieyscach osobliwie z wielkiey nader hoynośći swey chciał dla ćiebie Pan twoy pieć.
NAprzod tedy ćierpiáł w Ogroycu/ kędy poimany, y związanybył;
Skrót tekstu: BanHist
Strona: 145
Tytuł:
Bankiet albo historia jako Adam bankietował
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1650
Data wydania (nie później niż):
1650
P. 1228. Grzegorza IX. 2. Fryderyka II. 9. Roberta 9. 7. Z. Ludwik wykorzenił Albigensów.
Do Ludwika też Króla Francuskiego Papież wysłał Romana Kardynała/ aby Królestwo swoje od Albigensów oczyścił. Przytaczał mu w liście i Nabuchodonozora przykład/ który będąc poganinem/ zakazał bluźnić Boga Izraelskiego. I poszczęściło się młodemu Królowi/ że tego roku wykorzeniona prawie była Albigensów Herezja/ i wojna się z niemi zakończyła. Wysłał naprzód Kardynał do Tolossanów Opata Gundysalwa/ wiodąc ich do pokoju z Kościołem; oni wstesknieni kląskami przeszłemi i Wojska się Katolickiego obawiając/ nakłonili się do traktatów o pokoju/ które w Meldzie były. Przyjachał tam Rajmundus i
P. 1228. Grzegorza IX. 2. Fryderyka II. 9. Roberta 9. 7. S. Ludwik wykorzenił Albigensow.
Do Ludwiká też Krolá Fráncuskiego Papież wysłał Románá Kárdynałá/ áby Krolestwo swoie od Albigensow oczyśćił. Przytaczał mu w liśćie i Nábuchodonozorá przykład/ ktory będąc pogáninem/ zákazał bluźnić Bogá Izráelskiego. I poszczęśćiło się młodemu Krolowi/ że tego roku wykorzeniona práwie byłá Albigensow Herezya/ i woyná się z niemi zákończyłá. Wysłał naprzod Kárdynał do Tolossánow Opátá Gundysalwá/ wiodąc ich do pokoiu z Kośćiołem; oni wstesknieni kląskámi przeszłemi i Woyská się Kátolickiego obawiáiąc/ nákłonili się do tráktatow o pokoiu/ ktore w Meldźie były. Przyiáchał tám Ráymundus i
Skrót tekstu: KwiatDzieje
Strona: 64
Tytuł:
Roczne dzieje kościelne
Autor:
Jan Kwiatkiewicz
Drukarnia:
Drukarnia Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Kalisz
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Tematyka:
historia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1695
Data wydania (nie wcześniej niż):
1695
Data wydania (nie później niż):
1695
nic otym nienapisali wiedzą biedę co się w Niebie dzieje, albo raczej napisano. Podobniej by mu wiedzieć kiedy zona do kogo inszego kartki pisze a niewie chyba dopiro się dowiedział kiedy przestrzezony faktórkę złąpał i kartkę jej wydarszy przeczytał.
Wjazd margrabstwo do Książa JoMŚCi Pana Margrabie Stanisława oraz i przysięga 1ma Decembris i Nieposzczęściło się tez bo się niedługo Panowało. A przecie to zawsze obserwować trzeba i wystrzegać się.
Tego Roku Wojska nasze na miejscu stały nic nierobiły. Buławę wielką dano Panu Jabłonowskiemu Polną Panu Sieniawskiemu. Rok Pański 1683.
Daj Panie Boże szczęście zacząnem tam ze w olszowce. Zaczął się ten Rok od Węsela JoMŚCi Pana Margrabie
nic otym nienapisali wiedzą biedę co się w Niebie dzieie, albo raczey napisano. Podobniey by mu wiedziec kiedy zona do kogo inszego kartki pisze a niewie chyba dopiro się dowiedział kiedy przestrzezony faktorkę złąpał y kartkę iey wydarszy przeczytał.
Wiazd margrabstwo do Xiąza IoMSCi Pana Margrabie Stanisława oraz y przysięga 1ma Decembris y Nieposzczęsciło się tez bo się niedługo Panowało. A przecie to zawsze obserwować trzeba y wystrzegać się.
Tego Roku Woyska nasze na mieyscu stały nic nierobiły. Buławę wielką dano Panu Iabłonowskiemu Polną Panu Sieniawskiemu. Rok Panski 1683.
Day Panie Boze szczęscie zacząnęm tam ze w olszowce. Zaczął się ten Rok od Węsela IoMSCi Pana Margrabie
Skrót tekstu: PasPam
Strona: 258
Tytuł:
Pamiętniki
Autor:
Jan Chryzostom Pasek
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1656 a 1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1656
Data wydania (nie później niż):
1688
nasz przypuścił naród. Ale co też wy macie w swych księgach? Co to się dzieje za omyłka? Bośmy mieli byli wprzód posiąść wszystko chrześcijaństwo i onemu panować, a wy dopiero potem. Ale na co spieszycie? Czy życzycie już Sądnego Dnia? Bo u nas tak stoi w naszych księgach, że skoro chrześcijaństwu się poszczęści i zwojują Turków, to już zaraz nastać ma Sądny Dzień. I jakoż sobie tedy macie tak prędko życzyć Sądnego Dnia?" Odpowiedział im z uśmiechem p. starosta, że "my się Sądnego Dnia nie wzdrygamy, a was wojować nie przestaniemy". List, który Forval pisał świeżo do p. Gizy, posyłam
nasz przypuścił naród. Ale co też wy macie w swych księgach? Co to się dzieje za omyłka? Bośmy mieli byli wprzód posiąść wszystko chrześcijaństwo i onemu panować, a wy dopiero potem. Ale na co spieszycie? Czy życzycie już Sądnego Dnia? Bo u nas tak stoi w naszych księgach, że skoro chrześcijaństwu się poszczęści i zwojują Turków, to już zaraz nastać ma Sądny Dzień. I jakoż sobie tedy macie tak prędko życzyć Sądnego Dnia?" Odpowiedział im z uśmiechem p. starosta, że "my się Sądnego Dnia nie wzdrygamy, a was wojować nie przestaniemy". List, który Forval pisał świeżo do p. Gizy, posyłam
Skrót tekstu: SobJListy
Strona: 567
Tytuł:
Listy do Marysieńki
Autor:
Jan Sobieski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
listy
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1665 a 1683
Data wydania (nie wcześniej niż):
1665
Data wydania (nie później niż):
1683
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
"Czytelnik"
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1962
Syriej tłuką się sromotnie, A Sycylia strachem i nadzieją Gubi swe Miasta, i pewnie jej dotnie Pompejusz w morską uzbrojony flotę Mając niemałą z Rozbójników quotę. CXLII. Afrykę na dwie Rzym rozdziela części I Pierwszą zowie Prowincją starą; Gdzie Kartagiński Naród się zagęści; Drugą (skąd Juba wypadł za niewiarą Gdy Cezarowi na nim się poszczęści, Ze przyzwoitą uskromi go karą,) Nową zwie, a tę Sekstius imieniem Cesarskim trzymał z jego pozwoleniem. CXLIII. I obwieszczał tym Kornificjusza; Aby z Prowincyj ustąpił mu stary, Bo wszytkie Afry do Octawiusza, Z troistej Mężów należą pomiary; Ów; że nic niewie, co klei, co wzrusza,
Syryey tłuką się sromotnie, A Sycylia strachem y nadzieią Gubi swe Miasta, y pewnie iey dotnie Pompeiusz w morską uzbroiony flotę Maiąc niemałą z Rozboynikow quotę. CXLII. Afrykę na dwie Rzym rozdziela częsci I Pierwszą zowie Prowincyą starą; Gdzie Karthaginski Narod się zagęsci; Drugą (zkąd Juba wypadł za niewiarą Gdy Caezarowi na nim się posżczęsci, Ze przyzwoitą uskromi go karą,) Nową zwie, á tę Sextius imieniem Cesarskim trzymał z iego pozwoleniem. CXLIII. I obwiesżczał tym Kornificiusza; Aby z Prowincyi ustąpił mu stary, Bo wszytkie Afry do Octawiusza, Z troistey Mężow należą pomiary; Ow; że nic niewie, co klei, co wzrusza,
Skrót tekstu: ChrośKon
Strona: 194
Tytuł:
Pharsaliej... kontynuacja
Autor:
Wojciech Stanisław Chrościński
Drukarnia:
Klasztor Oliwski
Miejsce wydania:
Oliwa
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1693
Data wydania (nie wcześniej niż):
1693
Data wydania (nie później niż):
1693
w Rzymie Konfidenta; de exitu Antonij, dość zgodnie prorokujący. Plutar. in Vita ejus. KSIĘGA PIĄTA Co wprzód wszytko zwał maginacją i próżną. Kontynuacji Farsaliej albo Wojen domowych Rzymskich Zrażają go Kasjani podobnym fortelem. KSIĘGA PIĄTA Ad unius Tribũi mãdatum pro rumpunt Brutiani milites, inscijs Imperatoribus; i stąd bitwa się zaczęła. Poszczęściło się Brutianom że nie tylko ludzi Antoniusza zrazili, ale i na Cesarza się za tą okazją ośmielą. Kontynuacji Farsaliej albo Wojen domowych Rzymskich Animuje swych Brutus; widząc ich in opere w I obóz Cesarski się przerzyna. Gdzie żołnierz na łup opada; a przez to na sztych Kasjusza wydał. Anton postaremu na Kasjusza uderza i
w Rzymie Konfidenta; de exitu Antonij, dosc zgodnie prorokuiący. Plutar. in Vita ejus. KSIĘGA PIĄTA Co wprzod wszytko zwał maginatią i prozną. Kontynuacyey Pharsaliey albo Woien domowych Rzymskich Zrażaią go Kassyani podobnym fortelem. KSIĘGA PIĄTA Ad unius Tribũi mãdatum pro rumpunt Brutiani milites, inscijs Imperatoribus; y ztąd bitwa się zaczęła. Poszczęsciło się Brutianom że nie tylko ludzi Antoniusza zrazili, ale y na Cesarza się za tą okazyą osmielą. Kontynuacyey Pharsaliey albo Woien domowych Rzymskich Animuie swych Brutus; widząc ich in opere w I oboz Cesarski się przerzyna. Gdzie żołnierz na łup opada; á przez to na sztych Kassyusza wydał. Anton postaremu na Kassyusza uderza y
Skrót tekstu: ChrośKon
Strona: 267
Tytuł:
Pharsaliej... kontynuacja
Autor:
Wojciech Stanisław Chrościński
Drukarnia:
Klasztor Oliwski
Miejsce wydania:
Oliwa
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1693
Data wydania (nie wcześniej niż):
1693
Data wydania (nie później niż):
1693
