co samo trzy wyraża Osoby TrójcY Świętej. Drugi Tekst Pisma Z. także w Księgach Rodzaju cap: 3 22 Ecce Adam, quasi unus ex nobis factus est, sciens bonum et malum. I tu oczywiście wiele Osób TrójcY Najświętszej Tekst wspomina.
Na te alegowane teksty odpowiadają wykrętni Żydzi: że BÓG numero plurali mówi, poważając się, authoritatem sobie czyniąc, jak Monarchowie ziemscy i każda Zwierzchność, którzy także dla powagi, terminów in numero plurali zażywają, naprzykład: Mandamus, Volummus, Statuimus. Na ten ich wykręt odpowiedzieć ma Chrześcijanin: Czemuż na innych miejscach Pisma Z, owszem zaraz w następujących słowach, numero singulari mówi Pan BÓG:
co samo trzy wyrażá Osoby TROYCY Swiętey. Drugi Text Pisma S. tákże w Księgach Rodzaiu cap: 3 22 Ecce Adam, quasi unus ex nobis factus est, sciens bonum et malum. Y tu oczywiście wiele Osob TROYCY Náyświętszey Text wspominá.
Na te allegowáne texty odpowiadaią wykrętni Zydzi: że BOG numero plurali mowi, poważáiąc się, authoritatem sobie czyniąc, iak Monárchowie ziemscy y káżda Zwierzchność, ktorzy także dlá powági, terminow in numero plurali záżywaią, náprzykład: Mandamus, Volummus, Statuimus. Na ten ich wykręt odpowiedzieć ma Chrześcianin: Czemuż na innych mieyscach Pisma S, owsżem zaraz w nástępuiących słowach, numero singulari mowi Pan BOG:
Skrót tekstu: ChmielAteny_I
Strona: 1077
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 1
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
igneum, i słuszniej daleko niż owego który go nazwał Scribam ex thyco recoctum, et virum nullarum literarum, jakoby to namędrszymi byli/ którzy nauczeńszymi/ co owszem częstokroć/ w tej zwłaszcza nauce którą on podawa/ opak bywa/ ten mówię Machiawel w Przemowie do Pana swego/ wymawiając się/ że człowiekiem prywatnym będąc/ poważa się o jego powinności Dyskurować/ tę przyczynę po sobie przynosi/ iż jako kto kraj opisuje/ góry z dołu mierzy/ i uważa/ a na padoły i równiny z góry patrzy/ tak na uznanie natury poddanych/ trzeba być Panem/ na uznanie natury Panów trzeba być poddanym. Ja też tak powiadam/ że na uznanie
igneum, y słuszniey dáleko niż owego ktory go názwał Scribam ex thyco recoctum, et virum nullarum literarum, iakoby to namędrszymi byli/ ktorzy náuczeńszymi/ co owszem częstokroć/ w tey zwłaszczá náuce ktorą on podawa/ opák bywa/ ten mowię Máchiáwel w Przemowie do Páná swego/ wymawiáiąc śię/ że człowiekiem prywatnym będąc/ poważa śię o iego powinnośći diszkurowáć/ tę przyczynę po sobie przynośi/ iż iáko kto kray opisuie/ gory z dołu mierzy/ y vważa/ á ná pádoły y rowńiny z gory pátrzy/ ták ná vznáńie natury poddánych/ trzeba bydz Pánem/ ná vznanie natury Pánow trzeba bydz poddanym. Ia też ták powiadam/ że ná vznánie
Skrót tekstu: OpalŁRoz
Strona: B2
Tytuł:
Rozmowa plebana z ziemianinem
Autor:
Łukasz Opaliński
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
dialogi, pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka, prawo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1641
Data wydania (nie wcześniej niż):
1641
Data wydania (nie później niż):
1641
torrentem niti tej influencyj Niebieskiej, gdyż wiem i doznaję, że durum est, contra stimulum Świętych instynktów calcitrare. Słuchając tedy Boskiej wokacyj, która jak Samuela nie raz mię pobudza, muszę mówić: loquere Domine, ecce audit servue tuus. Oraz wiedząc Chrystusowe monitorium i asekuracją: pulsate et aperietur vobis, z nieomylną nadzieją poważam się do klasztornej Prześwietnego Zakonu kołatać forty. Nim tedy siebie samego oddam całemu najprzewielebniejszego zgromadzenia Capitulo, supplicem przesyłam manum, żebrząc moim chęciom annutum, a żebym to pium velle Zakonnego życia mógł perficere, i gratiam Powołania do tej Reguły uczynić przez wykonanie efficacem. Jakoż trzymam po łasce Prześwietnego zgromadzenia iż którego Bóg powołał zgodnym głosem
torrentem niti tey influencyi Niebieskiey, gdyż wiem y doznáję, że durum est, contra stimulum Swiętych instynktow calcitrare. Słuchájąc tedy Boskiey wokácyi, która ják Sámuela nie raz mię pobudza, muszę mowić: loquere Domine, ecce audit servue tuus. Oraz wiedząc Chrystusowe monitorium y ássekurácyą: pulsate et aperietur vobis, z nieomylną nádźieją powáżam śię do klásztorney Prześwietnego Zakonu kołátáć forty. Nim tedy śiebie sámego oddam cáłemu nayprzewielebnieyszego zgromádzenia Capitulo, supplicem przesyłám manum, żebrząc moim chęćiom annutum, á żebym to pium velle Zakonnego żyćia mogł perficere, y gratiam Powołánia do tey Reguły uczynić przez wykonánie efficacem. Jákoż trzymam po łásce Prześwietnego zgromádzenia iż ktorego Bog powołał zgodnym głosem
Skrót tekstu: BystrzPol
Strona: C7v
Tytuł:
Polak sensat
Autor:
Wojciech Bystrzonowski
Drukarnia:
Drukarnia Akademicka Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1733
Data wydania (nie wcześniej niż):
1733
Data wydania (nie później niż):
1733
altum, nie było upadku profundum. Co z dobrego afektu wypisawszy, zostaję N.N. Przyjaciel do Ojca skarży na Pana Dyrektóra, ratione złej edukacyj Syna w cudzych Krajach.
LUbo wiem: że ciężką meo stylo zadam W. P. ranę, jednak, że utiliora sunt Amici vulnera, quam oscula inimici; poważam się tego, i nie omylnie tuszę: że tak zranione serce tym samym będzie mi Przyjaciel. Raczej obrałem offendere veris, quam plácere adulando, nie chcąc moją konniwencją dalszym występkom czynić pochop, na się zaś ściągnąć winę; bo wiem że amici vitia si feras,facis tua. A żebym dłuższą sustentationis figurą większego
altum, nie było upadku profundum. Co z dobrego áffektu wypisawszy, zostáję N.N. Przyjaćiel do Oycá skárży ná Páná Dyrektora, ratione złey edukácyi Syná w cudzych Krájách.
LUbo wiem: że ćiężką meo stylo zádam W. P. ránę, jednák, że utiliora sunt Amici vulnera, quam oscula inimici; poważam śię tego, y nie omylnie tuszę: że ták zránione serce tym sámym będźie mi Przyjaćiel. Ráczey obráłem offendere veris, quam plácere adulando, nie chcąc moją konniwencyą dálszym występkom czynić pochop, ná śię záś śćiągnąć winę; bo wiem że amici vitia si feras,facis tua. A żebym dłuższą sustentationis figurą większego
Skrót tekstu: BystrzPol
Strona: F
Tytuł:
Polak sensat
Autor:
Wojciech Bystrzonowski
Drukarnia:
Drukarnia Akademicka Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1733
Data wydania (nie wcześniej niż):
1733
Data wydania (nie później niż):
1733
za tego, który był, jest i będzie.
W. M. Pana N. N. List przepraszający Przyjaciela.
Jako nie trzymam po Chrześcijańskiej miłości, i Braterskim afekcie W. M. Pana abyś miał indelebilem characterem uraz swoich, pisać in nomen inimicitiae, które mortale sit necesse, być wiekopomnym; tak poważam się świeżej jeszcze ranie, ne dilatum, sit insanabile vulnus, jak mogę mederi. Znam do siebie, że peccavi in caelum et coram te, aleć dufam po Braterskim afekcie W. M. Pana, że użyczysz remissivam gratiam. Boć rozumiem: iż nie jest to peccatum irremissibile, aby miało być contra me
zá tego, ktory był, jest y będźie.
W. M. Páná N. N. List przepraszájący Przyjaćielá.
Jáko nie trzymam po Chrześćiańskiey miłośći, y Bráterskim áffekćie W. M. Páná ábyś miáł indelebilem characterem uraz swoich, pisáć in nomen inimicitiae, ktore mortale sit necesse, być wiekopomnym; ták poważam śię świeżey jeszcze ranie, ne dilatum, sit insanabile vulnus, ják mogę mederi. Znam do śiebie, że peccavi in caelum et coram te, áleć dufam po Bráterskim áffekćie W. M. Páná, że użyczysz remissivam gratiam. Boć rozumiem: iż nie jest to peccatum irremissibile, áby miáło być contra me
Skrót tekstu: BystrzPol
Strona: F4v
Tytuł:
Polak sensat
Autor:
Wojciech Bystrzonowski
Drukarnia:
Drukarnia Akademicka Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1733
Data wydania (nie wcześniej niż):
1733
Data wydania (nie później niż):
1733
którym też pisze Egesipus starożytny Historyk lib. 3. o 2. innych wiele który wielkiej sobie słowy u Rzymian i u Nerona Cesarza dostał/ przez sztuki takowe Czarnoksięskie/ żego też i za Boga mieli/ i bałwan abo obraz jego wystawili/ na wieczną pamiątkę/ z takim napisem Simon Deo sancto. Ten i umarłe poważał się wskrzeszać w Rzymie przybytności Piotra i Pawła świętego/ acz tego niedokazał/ chyba że trup trochę ruszał głową mocą czarta od niego wzywanego. I potym chcąc poprawić sławy/ w oczach wszystkiego Rzymu/ ważył się widomie i począł z kapitolium po powietrzu w dzień latać/ ale modlitwą Piotra Z. gdy czarci którzy go
ktorym też pisze Egesippus starożytny Historyk lib. 3. o 2. innych wiele ktory wielkiey sobie słowy v Rzymian y v Nerona Cesárzá dostał/ przez sztuki takowe Czárnokśięskie/ żego też y zá Bogá mieli/ y báłwan abo obraz iego wystawili/ ná wieczną pamiątkę/ z tákim napisem Simon Deo sancto. Ten y vmárłe poważał się wskrzeszać w Rzymie przybytnośći Piotrá y Pawłá świętego/ ácz tego niedokazał/ chybá że trup trochę ruszał głową mocą czártá od niego wzywanego. Y potym chcąc popráwić sławy/ w oczach wszystkiego Rzymu/ ważył się widomie y począł z kápitolium po powietrzu w dzien latáć/ ále modlitwą Piotrá S. gdy czárći ktorzy go
Skrót tekstu: WisCzar
Strona: 37
Tytuł:
Czarownica powołana
Autor:
Daniel Wisner
Drukarnia:
Wojciech Laktański
Miejsce wydania:
Poznań
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
magia, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1680
Data wydania (nie wcześniej niż):
1680
Data wydania (nie później niż):
1680
by bronili. Tegoż zakazu tak Cesarzów jako i Stolice Apostołskiej/ powszechnego/ wszyscy do jednego Doktorowie w prawie biegli/ tak wduchownym jako i świeckiem mocno się tryzmają. Jako wywodzi Delrius lib. 4. disq. Mag. I przytacza tamże Doktorów dwudziestu/ którzy uczą/ ktoby przeciw takiemu srogiemu zakazaniu/ poważał się tego czynić/ grzeszy śmiertelnie i duszę zabija swoję. Aim błąd większy i ludziom szkodliwszy/ tym też będzie grzech cięższy/ i większe potępienie. A któż tego niewidzi jako przez takowe szalbierstwa/ i proby szatańskie wiele ludzi ginie? Animi tego mów: nie za nas się to poczęło/ dawno tego śrzodku
by bronili. Tegoż zakázu ták Cesarzow iako y Stolice Apostolskiey/ powszechnego/ wszyscy do iednego Doktorowie w práwie biegli/ tak wduchownym iáko y świeckiem mocno się tryzmáią. Iáko wywodzi Delrius lib. 4. disq. Mag. Y przytacza támże Doktorow dwudziestu/ ktorzy vczą/ ktoby przeciw tákiemu srogiemu zákazániu/ poważał sie tego czynić/ grzeszy śmiertelnie y duszę zábiia swoię. Aim błąd większy y ludziom szkodliwszy/ tym też będzie grzech ćięższy/ y większe potępienie. A ktosz tego niewidzi iáko przez tákowe szálbierstwá/ y proby szatánskie wiele ludzi ginie? Animi tego mow: nie zá nas sie to poczęło/ dawno tego śrzodku
Skrót tekstu: WisCzar
Strona: 73
Tytuł:
Czarownica powołana
Autor:
Daniel Wisner
Drukarnia:
Wojciech Laktański
Miejsce wydania:
Poznań
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
magia, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1680
Data wydania (nie wcześniej niż):
1680
Data wydania (nie później niż):
1680
kto was słucha/ mnie słucha/ kto wami gardzi/ mną gardzi. Luc. 10. A kto Kościoła nie słucha/ miej go za poganina i jawnogrzesznika. Wtóra iż ku temu koncowi taki zmierza/ aby tajemnice samemu Bogu wiadome i zachowane/ on ciekawo i dwornie przez diabła wyczerpnął. I wielka to śmiałość/ poważać się o te rzeczy/ i w nich szpyrać/ o których ani sam Kościół może sądzić/ bo Ecclsia non iudicat de occultis, ale to do samego Boga/ który wie i widzi skrytości serca ludzkiego odsyła. Trzecia iż takowy kusi Boga/ przeciwko pierwszemu Bożemu przykażaniu/ i pismu świętemu. Nie będziesz kusił Pana Boga twego
kto was słucha/ mnie słucha/ kto wámi gárdzi/ mną gardzi. Luc. 10. A kto Kośćiołá nie słucha/ miey go zá pogániná y iáwnogrzesznika. Wtora iż ku temu koncowi táki zmierza/ áby táiemnice sámemu Bogu wiádome y záchowane/ on ćiekáwo y dwornie przez diabłá wyczerpnął. Y wielka to smiáłość/ poważáć się o te rzeczy/ y w nich szpyráć/ o ktorych áni sam Kośćioł może sądzić/ bo Ecclsia non iudicat de occultis, ále to do sámego Bogá/ ktory wie y widzi skrytośći sercá ludzkiego odsyłá. Trzećia iż tákowy kusi Bogá/ przeciwko pierwszemu Bożemu przykażániu/ y pismu świętemu. Nie będziesz kuśił Pana Bogá twego
Skrót tekstu: WisCzar
Strona: 75
Tytuł:
Czarownica powołana
Autor:
Daniel Wisner
Drukarnia:
Wojciech Laktański
Miejsce wydania:
Poznań
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
magia, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1680
Data wydania (nie wcześniej niż):
1680
Data wydania (nie później niż):
1680
na kwestie/ tedy je trzeba odłożyć/ aż gdy po połogu dobrze wzmoże. Które prawo nietylko u Chrześcijan/ ale i u starych pogan świątobliwie zachowano/ i teraz zachowują/ masz o tym często w żywociech świętych. Gdzie poganie dla wiary ś. białychgłów Chrześcijańskich/ przeto iż były brzemienne męczyć na gardle karać nie poważali się/ ale ich ze wszelaką ochroną dochowali/ az się z połogiem odprawiły. A niedziw bo tego surowo prawa choć pogańskie zakazowały. To bowiem krzywo niewinne dziecię/ choćby dobrze co matka przewiniła/ że mu oraz bez winnemu żywot duszny i cielesny okrutnie i bez prawne odejmujesz? Przetoż jest Dekret albo Bula Siksti V.
na kwestie/ tedy ie trzebá odłożyć/ aż gdy po połogu dobrze wzmoże. Ktore práwo nietylo v Chrześćian/ ále y v stárych pogan świątobliwie záchowáno/ y teraz záchowuią/ masz o tym często w żywoćiech świętych. Gdzie pogánie dla wiáry ś. białychgłow Chrześcianskich/ przeto iż były brzemienne męczyć ná gárdle karáć nie poważáli się/ ále ich ze wszeláką ochroną dochowáli/ az się z połogiem odpráwiły. A niedziw bo tego surowo práwá choć pogánskie zákazowáły. To bowiem krzywo niewinne dziećię/ choćby dobrze co mátká przewiniłá/ że mu oraz bez winnemu żywot duszny y ćielesny okrutnie y bez práwne odeymuiesz? Przetoz iest Dekret albo Bula Sixti V.
Skrót tekstu: WisCzar
Strona: 93
Tytuł:
Czarownica powołana
Autor:
Daniel Wisner
Drukarnia:
Wojciech Laktański
Miejsce wydania:
Poznań
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
magia, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1680
Data wydania (nie wcześniej niż):
1680
Data wydania (nie później niż):
1680
uzurpują; jako na koniec podniesienim praw, przywilejów i dekretów tak sejmowych, jako trybunalnych, fundamenta prawa pospolitego z gruntu wzruszają; jako sami absolute wszytkim prawem władnąć i wolnościami rządzić chcą. Co też z tych uniwersałów, które po Koronie rosełają, snadnie obaczyć każdy może, że więcej autoryzować, więcej rządzić, więcej rozkazować poważają się, niżeli senatowi z nami, niżeli nam z rycerstwem, niżeli całemu sejmowi, R. P. kiedy w moc podała. Oto pobory, których tylko sejmików zgodnych pozwalanie na walnym zawiera się sejmie, na uprz. i wiern. waszych sua privata autoritate wyciskają; oto pospolitym ruszenim, które aż trzecie zaciągać wici i
uzurpują; jako na koniec podniesienim praw, przywilejów i dekretów tak sejmowych, jako trybunalnych, fundamenta prawa pospolitego z gruntu wzruszają; jako sami absolute wszytkim prawem władnąć i wolnościami rządzić chcą. Co też z tych uniwersałów, które po Koronie rosełają, snadnie obaczyć każdy może, że więcy autoryzować, więcy rządzić, więcy rozkazować poważają się, niżeli senatowi z nami, niżeli nam z rycerstwem, niżeli całemu sejmowi, R. P. kiedy w moc podała. Oto pobory, których tylko sejmików zgodnych pozwalanie na walnym zawiera się sejmie, na uprz. i wiern. waszych sua privata autoritate wyciskają; oto pospolitym ruszenim, które aż trzecie zaciągać wici i
Skrót tekstu: AktaPozn_I_1
Strona: 317
Tytuł:
Akta sejmikowe województw poznańskiego i kaliskiego tom I
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
akta sejmikowe
Tematyka:
polityka, prawo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1601 a 1616
Data wydania (nie wcześniej niż):
1601
Data wydania (nie później niż):
1616
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Włodzimierz Dworzaczek
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Poznań
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowe Wydawnictwo Naukowe
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1957
