Korba

Elektroniczny korpus tekstów polskich z XVII i XVIII w.

Korpus

Ramy czasowe

Zapytanie

Warstwa wyświetlania

Liczba wyników na stronę

Znaleziono 24 wyników.

Lp	Lewy kontekst	Rezultat	Prawy kontekst	Skrót tekstu	Data
1	jako zła z nim zwada, Milczy, choć mu	się [się:qub] przymyka [przymykać:fin:sg:ter:imperf]	do żony. I Jowisz nawet swe dawne amory,	MorszZWierszeWir_I	1675
1	jako zła z nim zwada, Milczy, choć mu	się [się:qub] przymyka [przymykać:fin:sg:ter:imperf]	do żony. I Jowisz nawet swe dawne amory,	MorszZWierszeWir_I	1675
2	się usuwa jako gdy w Styczniu i Lutym do nas	się [się:qub] przymyka [przymykać:fin:sg:ter:imperf]	: XXV. Krajów zasłonecznych, między solstycjonalnym, i	BystrzInfGeogr	1743
2	się usuwa iáko gdy w Styczniu y Lutym do nas	się [się:qub] przymyka [przymykać:fin:sg:ter:imperf]	: XXV. Kráiow zasłonecznych, między solstycyonalnym, y	BystrzInfGeogr	1743
3	że się będziesz tykać Ręki, do której nie śmiem	się [się:qub] przymykać [przymykać:inf:imperf]	. Szczęśliwa lutni! Twych, niż będzie grała,	MorszAUtwKuk	1654
3	że się będziesz tykać Ręki, do której nie śmiem	się [się:qub] przymykać [przymykać:inf:imperf]	. Szczęśliwa lutni! Twych, niż będzie grała,	MorszAUtwKuk	1654
4	799. Na Wacława. Nasz Wacław do zwyczajów dawnych	się [się:qub] przymyka [przymykać:fin:sg:ter:imperf]	, Żonę jako w więzieniu tak w domu zamyka.	TrembWierszeWir_II	między 1643 a 1719
4	799. Na Wacława. Nasz Wacław do zwyczajow dawnych	się [się:qub] przymyka [przymykać:fin:sg:ter:imperf]	, Żonę jako w więzieniu tak w domu zamyka.	TrembWierszeWir_II	między 1643 a 1719
5	ani na dół/ ani w zgórę nie ma	przemykać [przemykać:inf:imperf] się [się:qub]	/ boby też tak i po gębie musiał Końskiej	PienHip	1607
5	áni ná doł/ áni w zgorę nie ma	przemykáć [przemykać:inf:imperf] sie [się:qub]	/ boby też ták y po gębie muśiáł Końskiey	PienHip	1607
6	namniej/ ani na tę stronę/ ani na owę	przemykać [przemykać:inf:imperf] się [się:qub]	. Ale co najprościej usieść. Jako niektórzy działają zgarbiwszy	PienHip	1607
6	namniey/ áni ná tę stronę/ áni ná owę	przemykáć [przemykać:inf:imperf] sie [się:qub]	. Ale co nayprośćiey vśieść. Iáko niektorzy dźiáłáią zgárbiwszy	PienHip	1607
7	ż ogień on na jednym miejscu zawsze trwa/ nie	przemykając [przemykać:pcon:imperf] się [się:qub]	na drugie/ a ona siarka po cząstce pomyka się	SykstCiepl	1617
7	ż ogień on ná iednym mieyscu záwsze trwa/ nie	przemykáiąc [przemykać:pcon:imperf] się [się:qub]	ná drugie/ á oná śiárká po cżąstce pomyka się	SykstCiepl	1617
8	por, a zatym leniwiej postępować, i do słońca	przymykać [przymykać:inf:imperf] się [się:qub]	musiała. Każdego zaś obrotu swego tym sposobem coraz więcej	BohJProg_I	1770
8	por, a zatym leniwiey postępować, y do słońca	przymykać [przymykać:inf:imperf] się [się:qub]	musiała. Każdego zaś obrotu swego tym sposobem coraz więcey	BohJProg_I	1770
9	odgłos; a coraz muzyka I pienie młodzi, bliżej	się [się:qub] przymyka [przymykać:fin:sg:ter:imperf]	. Pienie na różne podzielone chory, Wsi napełniając pola	ClaudUstHist	1700
9	odgłos; a coraz muzyká Y pienie młodźi, bliżey	się [się:qub] przymyka [przymykać:fin:sg:ter:imperf]	. Pienie ná rożne podźielone chory, Wśi nápełniáiąc polá	ClaudUstHist	1700
10	konkurent pnie się w niebo wyżej: Tym do piorunu	przymyka [przymykać:fin:sg:ter:imperf] się [się:qub]	bliżej. 152. To mówiąc nisko na kolana padnie	ClaudUstHist	1700
10	konkurrent pnie się w niebo wyżey: Tym do piorunu	przymyka [przymykać:fin:sg:ter:imperf] się [się:qub]	bliżey. 152. To mowiąc nisko ná koláná pádnie	ClaudUstHist	1700

1 2 3 »