, które Koiszewski młody, obrany deputat, za-
niósł do ojca mego i oddał mu te pieniądze, a drugie 50 talerów bitych deklarował Koiszewski potem oddać, których, jeżeliby stary Koiszewski nie dał, tedy ja i te drugie 50 talerów bitych inscio ojca mego dać deklarowałem.
Tym tedy sposobem ociec mój uspokojony dał się przeprosić i zaraz te ode mnie wzięte przez ręce Koiszewskiego talerów bitych 50 darował bratu memu Wacławowi i oddał, i drugie 50 talerów bitych, które miał oddać Koiszewski, darował temuż bratu memu. Mówiłem tedy bratu memu, z którego wiadomością i w oczach jego dałem talerów bitych 50 Koiszewskiemu, ażeby drugich 50 talerów
, które Koiszewski młody, obrany deputat, za-
niósł do ojca mego i oddał mu te pieniądze, a drugie 50 talerów bitych deklarował Koiszewski potem oddać, których, jeżeliby stary Koiszewski nie dał, tedy ja i te drugie 50 talerów bitych inscio ojca mego dać deklarowałem.
Tym tedy sposobem ociec mój uspokojony dał się przeprosić i zaraz te ode mnie wzięte przez ręce Koiszewskiego talerów bitych 50 darował bratu memu Wacławowi i oddał, i drugie 50 talerów bitych, które miał oddać Koiszewski, darował temuż bratu memu. Mówiłem tedy bratu memu, z którego wiadomością i w oczach jego dałem talerów bitych 50 Koiszewskiemu, ażeby drugich 50 talerów
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 338
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
hetmańskimi, na którego już miała trąba wyniść, alias miał być za dekretem hetmańskim za infamisa osądzony, stanął dla większego bezpieczeństwa u bernardynów w Nieświeżu w klasztorze. Książę Radziwiłł, wojewoda wileński, hetman wielki W. Ks. Lit., jak między innymi heroicznymi cnotami swymi jest wielkiej dobroci, tak bez długich ceremonii dał się przeprosić Sosnowskiemu. Przyszedł Sosnowski i nie tak barzo pokornie się kłaniał, jednak mu książę hetman wszystko darował, od dekretów, zasiadłszy na sądy, relewował i jeszcze jakiś znaczny dał podarunek. Druga racja przyjazdu Sapiehy, podkanclerzego lit., do Nieświeża była ta, aby według parolu na kombinacji warszawskiej danego ukoncertował restabilicją, alias dekret
hetmańskimi, na którego już miała trąba wyniść, alias miał być za dekretem hetmańskim za infamisa osądzony, stanął dla większego bezpieczeństwa u bernardynów w Nieświeżu w klasztorze. Książę Radziwiłł, wojewoda wileński, hetman wielki W. Ks. Lit., jak między innymi heroicznymi cnotami swymi jest wielkiej dobroci, tak bez długich ceremonii dał się przeprosić Sosnowskiemu. Przyszedł Sosnowski i nie tak barzo pokornie się kłaniał, jednak mu książę hetman wszystko darował, od dekretów, zasiadłszy na sądy, relewował i jeszcze jakiś znaczny dał podarunek. Druga racja przyjazdu Sapiehy, podkanclerzego lit., do Nieświeża była ta, aby według parolu na kombinacji warszawskiej danego ukoncertował restabilicją, alias dekret
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 755
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
4156. (117) Między Grzegorzem laskulką pomienionym z jednej a Jakubem Michalikiem z drugiej strony i zydem Ptaszkowskim arendarzem, stanąwszy przed sądem naszym pomieniony laskułka, który u skarżył się na pomienionego Michalika, iż miał laskulce w gembę dać, jako sam w sądzie przyznał. Z wysłuchanych inquizycjej między nimi sąd nasz nakazuje, aby się przeprosili publicznie; a że się pokazało, iż się wodzili za łeb obadwa i w tym garniec gorzałczany zydowi zepsuli, nakazuje się, aby garniec pomieniony Michalik naprawic kazał w tygodniu jednym od dnia dzisieyszego i grzywien 2 in instanti, aby wyliczył; a ponieważ zyd pomieniony publicznie przyznał, iż uderzył Michalika pomienionego w gembę na
4156. (117) Między Grzegorzem laskulką pomienionym z iedney a Iakubem Michalikiem z drugiey strony y zydem Ptaszkowskim arendarzem, stanąwszy przed sądem naszym pomieniony laskułka, ktory u skarzył się na pomienionego Michalika, isz miał laskulce w gembę dac, iako sam w sądzie przyznał. Z wysłuchanych inquizycyey między nimi sąd nasz nakazuie, aby się przeprosili publicznie; a że się pokazało, isz się wodzili za łeb obadwa y w tym garniec gorzałczany zydowi zepsuli, nakazuie się, aby garniec pomieniony Michalik naprawic kazał w tygodniu iednym od dnia dzisieyszego y grzywien 2 in instanti, aby wyliczył; a poniewasz zyd pomieniony publicznie przyznał, isz uderzył Michalika pomienionego w gembę na
Skrót tekstu: KsPtaszUl_3
Strona: 564
Tytuł:
Księgi gromadzkie wsi Ptaszkowa, cz. 3
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Ptaszkowa
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
księgi sądowe
Tematyka:
sprawy sądowe
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1722 a 1750
Data wydania (nie wcześniej niż):
1722
Data wydania (nie później niż):
1750
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Księgi sądowe wiejskie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bolesław Ulanowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1921
TRANSAKCJA ALBO OPISANIE
Bo gniew, z żałością zmieszany, nie może być miarkowany. Gotówem to powolnością nagrodzić i życzliwością!”
Poseła i on wzajemnie, powiedając, że: „daremnie Miedzy nami te niechęci - wypuścić je już z pamięci! Nacobym się obligował, gdybym to znowu tamował ?” I tak ci się przeprosili, a ten akt jeszcze kończyli. Przeprosili się.
Toż się dzieje dnia trzeciego. I choć już pana młodego Coraz popychają do mnie, leć on mówi: „Cóż tam po mnie?” Jeśli przydzie, to pogląda, abo klejnoty ogląda; Choć co powie, to nic grzeczy, bo o ladajakiej rzeczy
TRANSAKCYJA ALBO OPISANIE
Bo gniew, z żałością zmieszany, nie może być miarkowany. Gotówem to powolnością nagrodzić i życzliwością!”
Poseła i on wzajemnie, powiedając, że: „daremnie Miedzy nami te niechęci - wypuścić je już z pamięci! Nacobym się obligował, gdybym to znowu tamował ?” I tak ci się przeprosili, a ten akt jeszcze kończyli. Przeprosili się.
Toż się dzieje dnia trzeciego. I choć już pana młodego Coraz popychają do mnie, leć on mówi: „Cóż tam po mnie?” Jeśli przydzie, to pogląda, abo klejnoty ogląda; Choć co powie, to nic grzeczy, bo o ledajakiej rzeczy
Skrót tekstu: StanTrans
Strona: 24
Tytuł:
Transakcja albo opisanie całego życia jednej sieroty
Autor:
Anna Stanisławska
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1685
Data wydania (nie wcześniej niż):
1685
Data wydania (nie później niż):
1685
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Ida Kotowa
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Polska Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1935
, nie może być miarkowany. Gotówem to powolnością nagrodzić i życzliwością!”
Poseła i on wzajemnie, powiedając, że: „daremnie Miedzy nami te niechęci - wypuścić je już z pamięci! Nacobym się obligował, gdybym to znowu tamował ?” I tak ci się przeprosili, a ten akt jeszcze kończyli. Przeprosili się.
Toż się dzieje dnia trzeciego. I choć już pana młodego Coraz popychają do mnie, leć on mówi: „Cóż tam po mnie?” Jeśli przydzie, to pogląda, abo klejnoty ogląda; Choć co powie, to nic grzeczy, bo o ladajakiej rzeczy.
Taż ochota, co i wczora,
, nie może być miarkowany. Gotówem to powolnością nagrodzić i życzliwością!”
Poseła i on wzajemnie, powiedając, że: „daremnie Miedzy nami te niechęci - wypuścić je już z pamięci! Nacobym się obligował, gdybym to znowu tamował ?” I tak ci się przeprosili, a ten akt jeszcze kończyli. Przeprosili się.
Toż się dzieje dnia trzeciego. I choć już pana młodego Coraz popychają do mnie, leć on mówi: „Cóż tam po mnie?” Jeśli przydzie, to pogląda, abo klejnoty ogląda; Choć co powie, to nic grzeczy, bo o ledajakiej rzeczy.
Taż ochota, co i wczora,
Skrót tekstu: StanTrans
Strona: 24
Tytuł:
Transakcja albo opisanie całego życia jednej sieroty
Autor:
Anna Stanisławska
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1685
Data wydania (nie wcześniej niż):
1685
Data wydania (nie później niż):
1685
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Ida Kotowa
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Polska Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1935
gdy się zaś obaczyła, żem nic nagle nie czyniła, - Prawniem postępować chciała, sprawiedliwości czekała, - Więceśmy się pogodzili i w przyjaźni z sobą żyli, Czekając, aż nas osądzą, komu należy, przysądzą. Rekoligowawszy się, żem o zajaździe nie myśliła, bom prawnie postępowała, potym przeprosili się. Tren 54.
Tuś, Fortuno, już biegała, byś mię znowu oszukała, Różne sidła zastawując, a do tego mię wokując, TRANSAKCJA ALBO OPISANIE
Abym ów stan odmieniła, com w nim już żyć umyśliła, Mówiąc, że nie narzekają, co wdowi stan odmieniają. Różne okazje trafiają się
gdy się zaś obaczyła, żem nic nagle nie czyniła, - Prawniem postępować chciała, sprawiedliwości czekała, - Więceśmy się pogodzili i w przyjaźni z sobą żyli, Czekając, aż nas osądzą, komu należy, przysądzą. Rekoligowawszy się, żem o zajaździe nie myśliła, bom prawnie postępowała, potym przeprosili się. Tren 54.
Tuś, Fortuno, już biegała, byś mię znowu oszukała, Różne sidła zastawując, a do tego mię wokując, TRANSAKCYJA ALBO OPISANIE
Abym ów stan odmieniła, com w nim już żyć umyśliła, Mówiąc, że nie narzekają, co wdowi stan odmieniają. Różne okazyje trafiają się
Skrót tekstu: StanTrans
Strona: 133
Tytuł:
Transakcja albo opisanie całego życia jednej sieroty
Autor:
Anna Stanisławska
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1685
Data wydania (nie wcześniej niż):
1685
Data wydania (nie później niż):
1685
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Ida Kotowa
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Polska Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1935
Siódma sprawa Lukazka Matysa i Wojciecha Łacnego alias Caliksta.— Wojciech Lacny wołał na Matysową o czary, ze jest podezrana w czarach, a Matys Łukasz popas owies Lacnemu, za czem, ze to z gniewu wołał Lacny na Matysową, a nimiał czem dowodzic, musiał opuścić owę szkodę, co mu owies popasli, i przeprosili się u prawa zaras, a jeśliby się wazyła tego która strona wołać na się niesłuszne rzeczy jakie, a nie będzie mog dowiesc, powinien dać winy Pańskiej grzywien trzy, albo u kościoła siedzieć we trzy swieta w kunie.
3295. (625) Osma Sprawa Sebastiana Chrustka z Gieczmolem. - Skarżył Sebastian Chrustek na Wojciecha
Siodma sprawa Lukazka Matysa ÿ Woyciecha Łacnego alias Calixta.— Woyciech Lacny wołał na Matysową o czary, ze iest podezrana w czarach, a Matys Lukasz popas owies Lacnemu, za częm, ze to z gniewu wołał Lacny na Matysową, a nimiał częm dowodzic, musiał opuscic owę szkodę, co mu owies popasli, ÿ przeprosili sie u prawa zaras, a iesliby sie wazyła tego ktora strona wołac na sie niesłuszne rzeczy iakie, a nie bedzie mog dowiesc, powinien dac winy Panskiey grzywięn trzÿ, albo u koscioła siedziec we trzy swieta w kunie.
3295. (625) Osma Sprawa Sebestiana Chrustka z Gieczmolem. - Skarzył Sebestyąn Chrustek na Woyciecha
Skrót tekstu: KsKasUl_1
Strona: 347
Tytuł:
Księgi gromadzkie wsi Kasina Wielka, cz. 1
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Kasina Wielka
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
księgi sądowe
Tematyka:
sprawy sądowe
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1601 a 1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1601
Data wydania (nie później niż):
1650
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Księgi sądowe wiejskie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bolesław Ulanowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1921
Kasiny. Pan Kosinski pobił parobka Szladze, który jechał przez grunt jego w Kobielniku, wymawiając mu, ze wasz Pan w Kasinie niedopuscza piwa przedawać w Kasinie yednanem sposobem; miał płacić razy pan Kosinski temu parobkowi, ale ze ten parobek mówił słowa nieucciwe panu Kosin-
skiemu i wyzywał go na rękę, nakazał urząd, żeby się przeprosili, a ze pan Kosinski porąbał koła, zapłacił ich zaras Stanisławowi Szladze. — Dał mu na inszą parę nowych.
3299. (629) Dwunasta sprawa o nieposłuszenstwo Fornalika. — Wsadzony był Tomas Fornalik, ze nie chciał robić na pańskie, za tę wine powinien odrobić dwa dni, a jeśliby się tego więcej
Kasiny. Pan Kosinski pobił parobka Szladze, ktory iechał przez grunt iego w Kobielniku, wymawiaiąc mu, ze wasz Pąn w Kasinie niedopuscza piwa przedawac w Kasinie yednanem sposobęm; miał placic razy pąn Kosinski tęmu parobkowi, ale ze tęn parobek mowił słowa nieucciwe panu Kosin-
skięmu y wyzywał go na rękę, nakazał urząd, zeby sie przeprosili, a ze pąn Kosinski porąbał koła, zapłacił ich zaras Stanisławowi Szladze. — Dał mu na inszą parę nowych.
3299. (629) Dwunasta sprawa o nieposłuszenstwo Fornalika. — Wsadzony był Thomas Fornalik, ze nie chciał robic na panskie, za tę wine powinięn odrobic dwa dni, a iesliby sie tego więcey
Skrót tekstu: KsKasUl_1
Strona: 348
Tytuł:
Księgi gromadzkie wsi Kasina Wielka, cz. 1
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Kasina Wielka
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
księgi sądowe
Tematyka:
sprawy sądowe
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1601 a 1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1601
Data wydania (nie później niż):
1650
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Księgi sądowe wiejskie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bolesław Ulanowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1921
312)
3318. (648) 21 Septembris była gromada i prawo osadzone Wojciecha Kanie, wójta Kasińskiego, i z ławnikami.
3319. (649) Sprawa Wojciecha Lacznego i Stanisława Frasunka — Uskarżał się Lacny na Frasunka, ze mu mówił słowa nieucciwe przy ludziach, a przedtem kilka niedziel nakazał Pan temu Frasunkowi, żeby się przeprosili i przy ludziach, których na to wysadził, jako wójta i Wojciecha Knapa, w Niedzielę przyszłą. Frasunek lece waząc rozkazanie pańskie, nie stanął na czas i miejsce naznaczone; osądziło prawo: za to nieposłuszęnstwo ma dać winy: wosku funtów dwa do kosciołka Marijej Magdalęny, i zaraz przeprosili się i zaręczyli, pod winą
312)
3318. (648) 21 Septembris była gromada y prawo osadzone Woyciecha Kanie, woyta Kasinskiego, y z ławnikami.
3319. (649) Sprawa Woyciecha Lacznego y Stanisława Frasunka — Uskarzał sie Lacny na Frasunka, ze mu mowił słowa nieucciwe przy ludziach, a przedtem kielka niedziel nakazał Pąn tęmu Frasunkowi, zeby sie przeprosili y przy ludziach, ktorych na to wysadził, yako woyta y Woyciecha Knapa, w Niedzielę przyszłą. Frasunek lece waząc roskazanie panskie, nie stanął na czas y mieysce naznaczone; osądziło prawo: za to nieposłuszęnstwo ma dac winy: wosku funtów dwa do kosciołka Maryiey Magdalęny, y zaraz przeprosili sie y zaręczyli, pod winą
Skrót tekstu: KsKasUl_1
Strona: 351
Tytuł:
Księgi gromadzkie wsi Kasina Wielka, cz. 1
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Kasina Wielka
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
księgi sądowe
Tematyka:
sprawy sądowe
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1601 a 1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1601
Data wydania (nie później niż):
1650
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Księgi sądowe wiejskie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bolesław Ulanowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1921
Pan temu Frasunkowi, żeby się przeprosili i przy ludziach, których na to wysadził, jako wójta i Wojciecha Knapa, w Niedzielę przyszłą. Frasunek lece waząc rozkazanie pańskie, nie stanął na czas i miejsce naznaczone; osądziło prawo: za to nieposłuszęnstwo ma dać winy: wosku funtów dwa do kosciołka Marijej Magdalęny, i zaraz przeprosili się i zaręczyli, pod winą dwóch grzywien do skrzynki gromadzkiej, ze nimają mówić sobie takich Słów niepocciwych, któryby dał powod z siebie podpada te winę; ręczył za Lacnego: Wojciech Zęba, za Frasunka: Stanisław Nowak. (I. 313)
3320. (650) Sprawa druga Symona Puta. — Symon Puto
Pąn tęmu Frasunkowi, zeby sie przeprosili y przy ludziach, ktorych na to wysadził, yako woyta y Woyciecha Knapa, w Niedzielę przyszłą. Frasunek lece waząc roskazanie panskie, nie stanął na czas y mieysce naznaczone; osądziło prawo: za to nieposłuszęnstwo ma dac winy: wosku funtów dwa do kosciołka Maryiey Magdalęny, y zaraz przeprosili sie y zaręczyli, pod winą dwoch grzywięn do skrzynki gromadzkiey, ze nimaią mowic sobie takich słow niepocciwych, ktoryby dał powod z siebie podpada te winę; ręczył za Lacnego: Woyciech Zęba, za Frasunka: Stanisław Nowak. (I. 313)
3320. (650) Sprawa druga Symona Puta. — Symon Puto
Skrót tekstu: KsKasUl_1
Strona: 351
Tytuł:
Księgi gromadzkie wsi Kasina Wielka, cz. 1
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Kasina Wielka
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
księgi sądowe
Tematyka:
sprawy sądowe
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1601 a 1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1601
Data wydania (nie później niż):
1650
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Księgi sądowe wiejskie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bolesław Ulanowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1921