Św. Trójcy, w Willanowie Panu Bogu ducha oddał. Interregnum. Rządy przy imć. ks. Radziejowskim kardynale i prymasie korony polskiej i wiel. księstwa lit. Polacy w żalu po takim monarsze.
Sub interregnum Comicia Konwocationis zawołany, podczas których egzemplum Saeculis memorandum stało się. Po złączeniu się izby poselskiej z senatorską, wdarł się w głos marszałka poselskiego imp. Humienieckiego ks. im. prymas et licentio za wiele indulsit sobie i t. d. In instanti wszystka izba poselska z marszałkiem wyszła, et retrogradum uczyniła do izby poselskiej Confoederando se fide, honore et conscientia przy marszałku za jego honor a w osobie jego za honor poselski i wolności.
Św. Trójcy, w Willanowie Panu Bogu ducha oddał. Interregnum. Rządy przy jmć. ks. Radziejowskim kardynale i prymasie korony polskiéj i wiel. księztwa lit. Polacy w żalu po takim monarsze.
Sub interregnum Comicia Convocationis zawołany, podczas których exemplum Saeculis memorandum stało się. Po złączeniu się izby poselskiéj z senatorską, wdarł się w głos marszałka poselskiego imp. Humienieckiego ks. jm. prymas et licentio za wiele indulsit sobie i t. d. In instanti wszystka izba poselska z marszałkiem wyszła, et retrogradum uczyniła do izby poselskiéj Confoederando se fide, honore et conscientia przy marszałku za jego honor a w osobie jego za honor poselski i wolności.
Skrót tekstu: ZawiszaPam
Strona: 186
Tytuł:
Pamiętniki
Autor:
Krzysztof Zawisza
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1715 a 1717
Data wydania (nie wcześniej niż):
1715
Data wydania (nie później niż):
1717
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Julian Bartoszewicz
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Jan Zawisza
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1862
swemi oczyma miewał. Abowiem omnia prospera colentibus Deos, aduersa spernentibus. I w Piśmie świętym. Beatusqui timet Dominum, omnia enim quaecun que faciet illi, prosperabuntur. Gdzie tedy bojaźń Boża namiot swój rozbiła/ i możeż tam być co nagany godnego: Nietylko mówię/ ale i myślić rzecz daremna. Nie wedrze się tam Inuidia (która tym gościńcem biega) bo timor Domini zastąpił. A w kim się ona ukaże/ taki już być Szlachcicem nie może. Abowiem z przyrodzenia zazdrość za cnotą chodzi/ i ten który zajrzy/ mniejszym zawsze od tego któremu zajrzy/ już być musi. Gdyż inuidetur maxime illis quos florere potissimum ex Virtutibus
swemi oczymá miewał. Abowiem omnia prospera colentibus Deos, aduersa spernentibus. Y w Pismie świętym. Beatusqui timet Dominum, omnia enim quaecun que faciet illi, prosperabuntur. Gdzie tedy boiaźń Boża namiot swoy rozbiłá/ y możeż tám bydz co nagány godnego: Nietylo mowię/ ále y myslic rzecz dáremna. Nie wedrze się tám Inuidia (ktora tym gośćińcem biega) bo timor Domini zástąpił. A w kim się oná vkaże/ táki iuż bydz Szláchćicem nie może. Abowiem z przyrodzenia zazdrość zá cnotą chodzi/ y ten ktory záyrzy/ mnieyszym záwsze od tego ktoremu záyrzy/ iuż bydz muśi. Gdyż inuidetur maxime illis quos florere potissimum ex Virtutibus
Skrót tekstu: KunWOb
Strona: B2v
Tytuł:
Obraz szlachcica polskiego
Autor:
Wacław Kunicki
Drukarnia:
Drukarnia dziedziców Jakuba Sibeneychera
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1615
Data wydania (nie wcześniej niż):
1615
Data wydania (nie później niż):
1615
Antonina Syn odródny wszystkich złych Akcyj Ociec, Scurra, Gladiator, non Imperator Rzym zwać kazał Komodianam od swego Imienia.
18 AELIUS Pertinax tak nazwany, że z uporem prżyjął Cesarstwo. Z Kucharskiego Syna przez gradus Militiae do tej przyszedł godności, którego Hasło było: Militemus. Był Profesorem Gramatyki.
19. DIDIUS Iulianus, wdarł się na Cesarstwo, krótko się nim cieszący.
20. SEPTIMIUS Severus, od Senatu obrany surowy, ale zdrowy Rzeczy Pospolitej, o którym to mówiono: Aut illum Nasci non debuise, aut non Mori. Temu to przypisują Szkocyj od Anglii przez mur seperację. Często mawiał w życiu swoim: Laboremus, a konającego słowa były
Antonina Syn odrodny wszystkich złych Akcyi Ociec, Scurra, Gladiator, non Imperator Rzym zwać kazał Commodianam od swego Imienia.
18 AELIUS Pertinax tak nazwány, że z uporem prżyiął Cesarstwo. Z Kucharskiego Syna przez gradus Militiae do tey przyszedł godności, ktorego Hasło było: Militemus. Był Professorem Grammatyki.
19. DIDIUS Iulianus, wdarł się na Cesarstwo, krotko się nim cieszący.
20. SEPTIMIUS Severus, od Senatu obrany surowy, ale zdrowy Rzeczy Pospolitey, o ktorym to mowiono: Aut illum Nasci non debuise, aut non Mori. Temu to przypisuią Szkocyi od Anglii przez mur seperacyę. Często mawiał w życiu swoim: Laboremus, a konaiącego słowá były
Skrót tekstu: ChmielAteny_I
Strona: 470
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 1
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
20; w odszczepieństwie 14 Żył lat 56. Pochowany bez nadgrobku, bo Groby SS. profanował: ale soripsit in marmore laesus IESUS.
Po śmierci Henryka ukarał BÓG odszczepioną Anglię, że Chłopiec panował, i był Głową jej Kościoła, a po nim Niewiasta: która kądzieli pilnować ma z Pisma Z. Na Sukcesją Piotra wdarli się Protestanci Angielscy, po Neronie sukcesją wzięli, Biskupstwo na Króla złożyli, Kapłaństwo na Laika, jaki nie rozum!
Opiekunowie po śmierci Henryka VIII. Edowarda Syna jego z Jany Sejmery lat 9 mającego Królem w Anglii i Hibernii obwołać kazali, a do tego Głową Kościoła Angielskiego, sami acephali; a jeśli zgłowami, tedy
20; w odszczepieństwie 14 Zył lat 56. Pochowany bez nadgrobku, bo Groby SS. profanował: ale soripsit in marmore laesus IESUS.
Po śmierci Henryka ukarał BOG odszczepioną Anglię, że Chłopiec panował, y był Głową iey Kościoła, á po nim Niewiasta: ktora kądzieli pilnować ma z Pisma S. Na sukcessyą Piotra wdarli się Protestanci Angielscy, po Neronie sukcesyą wzieli, Biskupstwo na Krola złożyli, Kapłaństwo na Laika, iaki nie rozum!
Opiekunowie po śmierci Henryka VIII. Edowarda Syna iego z Iany Seymery lat 9 maiącego Krolem w Anglii y Hibernii obwołać kazali, a do tego Głową Kościoła Angielskiego, sami acephali; á ieśli zgłowami, tedy
Skrót tekstu: ChmielAteny_IV
Strona: 102
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 4
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1756
Data wydania (nie wcześniej niż):
1756
Data wydania (nie później niż):
1756
wrzkomo króla Frydrycha, a na niej zielony krzyż kawalerski. ROZDZIAŁ XIV. O PODDANIU SIĘ MORAWY I STRAŻY ELEARÓW POLSKICH OD WĘGIER. Morawa się zaraz poddała wojska obaczywszy. Węgrowie z miast pogranicznych uciekli, Elearski w Strażnicy odpoczynek 1621; Elearom post nieprzyjazny. Węgry w nocy do Strażnicy wpadli, miasto osiedli, w rynek się wdarli. Chorąży węgierski z kamienicy spadłszy serce im popsował. Nasi pochop wziąwszy, wyparli ich z miasta. Co kto wskórał. Arcymęstwo Elearskie.
Po zbiciu rebelizantów na Białogórze, 4 niedziele tamże około Pragi Elearowie szable ze krwi kacerskiej ocierali, a gardła z kurzawy Białogórskiej oplukiwali. Potem ruszono ich spólnie z inszemi wojski na
wrzkomo króla Frydrycha, a na niej zielony krzyż kawalerski. ROZDZIAŁ XIV. O PODDANIU SIĘ MORAWY I STRAŻY ELEARÓW POLSKICH OD WĘGIER. Morawa się zaraz poddała wojska obaczywszy. Węgrowie z miast pogranicznych uciekli, Elearski w Strażnicy odpoczynek 1621; Elearom post nieprzyjazny. Węgry w nocy do Strażnicy wpadli, miasto osiedli, w rynek się wdarli. Chorąży węgierski z kamienicy spadłszy serce im popsował. Nasi pochop wziąwszy, wyparli ich z miasta. Co kto wskórał. Arcymęstwo Elearskie.
Po zbiciu rebelizantów na Białogórze, 4 niedziele tamże około Pragi Elearowie szable ze krwi kacerskiej ocierali, a gardła z kurzawy Białogórskiej oplukiwali. Potem ruszono ich spólnie z inszemi wojski na
Skrót tekstu: DembPrzew
Strona: 39
Tytuł:
Przewagi elearów polskich
Autor:
Wojciech Dembołęcki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Tematyka:
historia, wojskowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1623
Data wydania (nie wcześniej niż):
1623
Data wydania (nie później niż):
1623
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Kazimierz Józef Turowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Wydawnictwo Biblioteki Polskiej
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1859
nie nakłonnym dębom siostry moje/ Dajecie w pieśniach mądre pióro swoje/ Ryby pławiste poważny Wierz leją/ Skały umieją. Wyskoczne Rytmy: za waszą przyczyną/ Napojem słodkim cni Poete słyną/ Który dajecie z wód A CYDALISKIECH. I KASTALISKICH. Za waszą łaską piesni nie słychane/ SARMATE wzięły z PEGAZV zesłane/ Pierwszy REJ wdarł się w las cnej KALIOPY. Gdzie Polskie stopy Przedtym nie były/ ze nim wyniosłego Dowcipu/ wziąwszy Dawida siwego/ JAN KOCHANOWSKI mąż nieścigłej cnoty/ Przyniósł Rzym złoty. Potym ZBYLTOWSKI wydwornej wymowy/ Bogaty w rozum brakujący słowy/ KLONOWIC Berło FEBOWE Kochanie. Toż miał staranie. By w Hipokrenie z LATOIDEM małym Służył wam
nie nákłonnym dębom śiostry moie/ Dáiećie w pieśniách mądre pioro swoie/ Ryby płáwiste poważny Wierz leią/ Skáły vmieią. Wyskoczne Rytmy: zá wászą przyczyną/ Napoiem słodkim cni Poete słyną/ Ktory dáiećie z wod A CYDALISKIECH. Y KASTALISKICH. Zá wászą łáską piesni nie słycháne/ SARMATE wźięły z PEGAZV zesłáne/ Pierwszy REY wdárł sie w lás cney KALIOPY. Gdźie Polskie stopy Przedtym nie były/ ze nim wyniosłego Dowćipu/ wźiąwszy Dawidá śiwego/ IAN KOCHANOWSKI mąż nieśćigłey cnoty/ Przyniosł Rzym złoty. Potym ZBYLTOWSKI wydworney wymowy/ Bogáty w rozum brákuiący słowy/ KLONOWIC Berło PHEBOWE Kochánie. Toż miał stáránie. By w Hipokrenie z LATOIDEM máłym Służył wam
Skrót tekstu: WitkWol
Strona: Av
Tytuł:
Złota wolność koronna
Autor:
Stanisław Witkowski
Drukarnia:
Szymon Kempini
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
/ który Kazimierz Wielki od swego imienia założył. Te Miasta praw swych i rady używają: jest i trzecie Miasto przeklętych Zdrajców wszystkich Chrześcijan Żydowskie/ a tych jest wielkość niemała/ zaraz przy Mieście Kazimierskim/ których takowa wielkość jest/ iż się w swoim mieście zmieścić nie mogą/ i ledwie nie w czwartą część miasta Kazimierza wdarli się. Co w sobie te Miasta mają/ porządnie czytaj w Imię Pańskie/ poczynając naprzód od Katedralnego Kościoła. Miasta Krakowa Kościół Katedralny w Zamku I.
SLusznie od tego Kościoła początek się wziąć ma/ który miedzy Kościóły Korony Polskiej/ i Państw do niej należących/ przodek po Gnieźnieńskim zdawna otrzymał. Ten jest na wysokiej
/ ktory Káźimierz Wielki od swego imieniá záłożył. Te Miástá praw swych y rády vżywáią: iest y trzećie Miásto przeklętych Zdraycow wszystkich Chrześćian Zydowskie/ á tych iest wielkość niemáła/ záraz przy Mieśćie Káźimierskim/ ktorych tákowa wielkość iest/ iż się w swoim mieśćie zmieśćić nie mogą/ y ledwie nie w czwartą część miástá Káźimierzá wdárli się. Co w sobie te Miástá máią/ porządnie czytay w Imię Páńskie/ poczynáiąc naprzod od Káthedrálnego Kośćiołá. Miástá Krákowá Kośćioł Káthedrálny w Zamku I.
SLusznie od tego Kośćiołá początek się wźiąć ma/ ktory miedzy Kośćióły Korony Polskiey/ y Państw do niey należących/ przodek po Gnieźnieńskim zdawná otrzymał. Ten iest ná wysokiey
Skrót tekstu: PruszczKlejn
Strona: 2
Tytuł:
Klejnoty stołecznego miasta Krakowa
Autor:
Piotr Hiacynt Pruszcz
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
przewodniki
Tematyka:
architektura, geografia, historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1650
Data wydania (nie później niż):
1650
wschodni Isaacjusza brata oślepił. 3. Baldwin Comes Flandryj Aleksego młodego ratuje. 4. Baldwin Królem Jerozolimskim uczyniony. 5. Pierwszy Patriarcha Carogordzki łacinnik Tomas Maurocenus.
W Sycylii że po śmierci Tangreda Króla/ syn Fryderyk jeszcze młodziuchny rządów objąć nie mógł/ matka jego Konstancja to Królestwo za pozwoleniem Papieskim trzymała. Lecz Markualdus wdarł się na to Państwo i po tyrańsku się ze wszytkiemi tam obchodził. Obległ i Kasyn; gdzie gdy obleżonym wody nie stało/ w dzień Świętego Maura cudownie deszcz spadł/ który i fontanny Klasztorne napełnił/ i nieprzyjaciele z pola spędził. A żołnierze Markualda/ że się i na Kościoły rzucili/ jednemu ołtarz Bogarodzice ździerającemu ręka uschła
wschodni Isáácyuszá brátá oślepił. 3. Báldwin Comes Flándryi Alexego młodego rátuie. 4. Báldwin Krolem Ierozolimskim uczyniony. 5. Pierwszy Pátryárchá Carogordzki łáćinnik Thomas Maurocenus.
W Sycylii że po śmierći Tángredá Krolá/ syn Fryderyk ieszcze młodźiuchny rządow obiąć nie mogł/ mátká iego Konstáncya to Krolestwo zá pozwoleniem Papieskim trzymáłá. Lecz Márkuáldus wdárł się ná to Páństwo i po tyráńsku się ze wszytkiemi tám obchodźił. Obległ i Kássyn; gdźie gdy obleżonym wody nie stáło/ w dźień Swiętego Maurá cudownie deszcz spadł/ ktory i fontány Klasztorne nápełnił/ i nieprzyiaćiele z polá spędźił. A żołnierze Márkuáldá/ że się i ná Kośćioły rzućili/ iednemu ołtarz Bogárodźice źdźieráiącemu ręká uschłá
Skrót tekstu: KwiatDzieje
Strona: 5
Tytuł:
Roczne dzieje kościelne
Autor:
Jan Kwiatkiewicz
Drukarnia:
Drukarnia Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Kalisz
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Tematyka:
historia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1695
Data wydania (nie wcześniej niż):
1695
Data wydania (nie później niż):
1695
8. Król Bułgarski wyklęty.
Zlecił też Grzegorz Biskupom klątwę na Asanesa Króla Bułgarskiego; że się złączył z Janem Watacjuszem Grekiem/ głównym nieprzyjacielem Chrześcijan; ale Georgius Acropolita pisze: iż Asanes odstąpił zawartego z nim przymierza i przyjaźni/ nie tak dla klątwy/ jako dla bojaźni/ żeby zaś Watacjusz abo Dukas wzmocniwszy się nie wdarł się na Cesarstwo Carogrodzkie: zaczym Asanes się nań oburzył/ że niektóre już Prowincje Greckiego Państwa był opanował. 9. Krzywdy odpuścić niechcącego skaranie.
W Belgium abo Niderlandzie/ Iacobus Vitriacus Wojnę Świętą na Saraceny opowiadał/ Tam widząc dwu na siebie samych barzo zagniewanych/ ukrzywdzonemu do nóg raz i drugi upadszy prosił go/ aby
8. Krol Bulgárski wyklęty.
Zlećił też Grzegorz Biskupom klątwę ná Asánesá Krolá Bulgárskiego; że się złączył z Ianem Wátácyuszem Grekiem/ głownym nieprzyiaćielem Chrześcian; ale Georgius Acropolita pisze: iż Asánes odstąpił záwártego z nim przymierza i przyiaźni/ nie ták dla klątwy/ iáko dla boiáźni/ żeby zaś Watacyusz abo Dukás wzmocniwszy się nie wdárł się ná Cesarstwo Cárogrodzkie: záczym Asánes się nań oburzył/ że niektore iuż Prowincye Greckiego Páństwá był opánował. 9. Krzywdy odpuśćić niechcącego skaránie.
W Belgium ábo Niderlándźie/ Iacobus Vitriacus Woynę Swiętą ná Sáráceny opowiádáł/ Tám widząc dwu ná śiebie sámych bárzo zágniewánych/ ukrzywdzonemu do nog raz i drugi upadszy prośił go/ áby
Skrót tekstu: KwiatDzieje
Strona: 82
Tytuł:
Roczne dzieje kościelne
Autor:
Jan Kwiatkiewicz
Drukarnia:
Drukarnia Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Kalisz
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Tematyka:
historia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1695
Data wydania (nie wcześniej niż):
1695
Data wydania (nie później niż):
1695
obwarowanej bronił się, do której gdy szturm przypuszczono, piechoty nieco było, między którymi Gębart, mąż dzielny i czynów cudzoziemskich wiadomy, mężnie piechotą przywodząc, poległ. Znowu z rana szturm przypusczono, który leweńcy przez dzień wytrzymując, aż ku wieczorowi pierzchać od wałów poczęli, w tym tez wojsko hurmem na wały wdarło się i uciekających w Dniestr napędzali, drugich w miasteczku jako jaką kapustę siekali, samego Hreczkę w tumulcie ubito. Toż się stało w miasteczku Czetusz i w inszych miastach obronnych, gdzie się tylko chłopstwo z lasów zbiegszy się, zawierało i broniło. O czym gdy się dalsze dowiedziały fortece, co żywo w głębszą Ukrainę,
obwarowanej bronił się, do której gdy szturm przypuszczono, piechoty nieco było, między którymi Gębart, mąż dzielny i czynów cudzoziemskich wiadomy, mężnie piechotą przywodząc, poległ. Znowu z rana szturm przypusczono, który leweńcy przez dzień wytrzymując, aż ku wieczorowi pierzchać od wałów poczęli, w tym tez wojsko hurmem na wały wdarło się i uciekających w Dniestr napędzali, drugich w miasteczku jako jaką kapustę siekali, samego Hreczkę w tumulcie ubito. Toż się stało w miasteczku Czetusz i w inszych miastach obronnych, gdzie się tylko chłopstwo z lasów zbiegszy się, zawierało i broniło. O czym gdy się dalsze dowiedziały fortece, co żywo w głębszą Ukrainę,
Skrót tekstu: JemPam
Strona: 121
Tytuł:
Pamiętnik dzieje Polski zawierający
Autor:
Mikołaj Jemiołowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1683 a 1693
Data wydania (nie wcześniej niż):
1683
Data wydania (nie później niż):
1693
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Dzięgielewski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
"DIG"
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
2000
