Elektroniczny korpus tekstów polskich z XVII i XVIII w.

arrow_drop_down
arrow_drop_down




arrow_drop_down
arrow_drop_down
Znaleziono 29 wyników.
Lp Lewy kontekst Rezultat Prawy kontekst Skrót tekstu Data
1 Orsza tak szczęśliwa była, Gdzie z ust kanclerza wielkiego wylały [wylać:praet:pl:f:perf] się [się:qub] one Żródła błogosławione. Jedziesz sarmacki Alcydo, mścić się TwarSRytTur między 1631 a 1661
1 Orsza tak szczęśliwa była, Gdzie z ust kanclerza wielkiego wylały [wylać:praet:pl:f:perf] się [się:qub] one Żródła błogosławione. Jedziesz sarmacki Alcydo, mścić się TwarSRytTur między 1631 a 1661
2 , a potem nakielskie Konferował starostwo, toż na przyjacielskie Wylawszy [wylać:pant:perf] się [się:qub] usługi, żadnych jednak nigdy Publik nie omieszkając, na TwarSRytTur między 1631 a 1661
2 , a potem nakielskie Konferował starostwo, toż na przyjacielskie Wylawszy [wylać:pant:perf] się [się:qub] usługi, żadnych jednak nigdy Publik nie omieszkając, na TwarSRytTur między 1631 a 1661
3 , aż i Poznań wszytek, Na festy i niezmierny wyleje [wylać:fin:sg:ter:perf] się [się:qub] zbytek. Tu co dom ma, a cierpi święte TwarSRytTur między 1631 a 1661
3 , aż i Poznań wszytek, Na festy i niezmierny wyleje [wylać:fin:sg:ter:perf] się [się:qub] zbytek. Tu co dom ma, a cierpi święte TwarSRytTur między 1631 a 1661
4 grzechy twe używaj/ bieli ta czarności wszelkie/ gdy się [się:qub] wyleje [wylać:fin:sg:ter:perf] pięknie/ i lubo to jest szósta i ostatnia własność KalCuda 1638
4 grzechy twe vżyway/ bieli tá czarnośći wszelkie/ gdy się [się:qub] wyleie [wylać:fin:sg:ter:perf] pięknie/ y lubo to iest szosta y ostátnia własność KalCuda 1638
5 lochów podziemnych, przeto woda w nich zawarta na ziemię wylała [wylać:praet:sg:f:perf] się [się:qub] , i złączona z deszczem powietrznym, i z deszczem BohJProg_II 1770
5 lochow podziemnych, przeto woda w nich zawarta na ziemię wylała [wylać:praet:sg:f:perf] się [się:qub] , y złączona z deszczem powietrznym, y z deszczem BohJProg_II 1770
6 potym podniósłszy się wyszła z brzegów, i na pola wylała [wylać:praet:sg:f:perf] się [się:qub] , skąd znowu do swego łoża w kilka minut powróciła BohJProg_II 1770
6 potym podniosłszy się wyszła z brzegow, y na pola wylała [wylać:praet:sg:f:perf] się [się:qub] , zkąd znowu do swego łoża w kilka minut powrociła BohJProg_II 1770
7 części domów: niedaleko od tego miasta dwie góry otworzywszy się [się:qub] wylały [wylać:praet:pl:mnanim:perf] wielkie strumienie wody czerwonej, która z wielkim impetem płynęła BohJProg_II 1770
7 części domow: niedaleko od tego miasta dwie gory otworzywszy się [się:qub] wylały [wylać:praet:pl:mnanim:perf] wielkie strumienie wody czerwoney, ktora z wielkim impetem płynęła BohJProg_II 1770
8 tych przepaść była szeroka na 50 łokci, z której wylało [wylać:praet:sg:n:perf] się [się:qub] wiele rzek ognistych lecz trzy najnaczniejsze były. Pierwsza mijstn BohJProg_II 1770
8 tych przepaść była szeroka na 50 łokci, z ktorey wylało [wylać:praet:sg:n:perf] się [się:qub] wiele rzek ognistych lecz trzy naynacznieysze były. Pierwsza miistn BohJProg_II 1770
9 która bez zysku, i żadnej nagrody, Prócz darmo się [się:qub] wylała [wylać:praet:sg:f:perf] , a włos jeden mały Nie zgubiwszy i Króla i TwarSWoj 1681
9 ktora bez zysku, i żadney nagrody, Procz dármo się [się:qub] wylała [wylać:praet:sg:f:perf] , a włos ieden máły Nie zgubiwszy i Krola i TwarSWoj 1681
10 żeby wody Potopu, które 15. łokci nad najwyższe wylały [wylać:praet:pl:f:perf] się [się:qub] były góry, jej nie zrównały, jeżeliby nowy ChmielAteny_I 1755
10 żeby wody Potopu, ktore 15. łokci nad naywyższe wylały [wylać:praet:pl:f:perf] sié [się:qub] były gory, iey nie zrownały, ieżeliby nowy ChmielAteny_I 1755


Copyright © Instytut Języka Polskiego PAN