Izraela. Bo przez siedm darów Ducha ś. z tego świata do niebieskiego nas prowadzi Jeruzalem. V. Czemu do Trzydziestego roku ani uczył/ ani cudów czynił? M. Bowiem Caepit IESVS facere et docere. Dając nam przykład/ aby żaden przed wieku zdrzałością/ nie ważył się nauczać/ i pierwej nimby sam się wyuczył. V. Cùm in eo fuerit plenitudo diuinitatis corporaliter, a łaski jego która była nieskończona/ nie może się nic przyczynić. Czemuż jest ochrzczony? M. Aby nas wodą oświęcił. V. Czemuż w Wodzie jest ochrzczony? M. Wodajest przeciwna Ogniowi/ A co jest? grzech jeśli nie Ogień w
Izráelá. Bo przez śiedm dárow Duchá ś. z tego świátá do niebieskiego nas prowádźi Hieruzalem. V. Czemu do Trzydźiestego roku áni vczył/ áni cudow czynił? M. Bowiem Caepit IESVS facere et docere. Daiąc nam przykład/ áby żaden przed wieku zdrzáłośćią/ nie ważył się náuczáć/ y pierwey nimby sam się wyuczył. V. Cùm in eo fuerit plenitudo diuinitatis corporaliter, á łáski iego ktora byłá nieskończona/ nie może się nic przyczynić. Czemuż iest okrzczony? M. Aby nas wodą oświęćił. V. Czemuż w Wodźie iest okrzczony? M. Wodáiest przećiwna Ogniowi/ A co iest? grzech ieśli nie Ogień w
Skrót tekstu: AnzObjWaś
Strona: 32
Tytuł:
Objaśnienie trudności teologicznych zebrane z doktorów św. od Anzelma świętego
Autor:
Wojciech Waśniowski
Drukarnia:
Łukasz Kupisz
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
dialogi
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1651
Data wydania (nie wcześniej niż):
1651
Data wydania (nie później niż):
1651
pierwsza — Potwierdza się prawem kupno O. Ekonoma w r. 1698 od Zofii Kowalonki, gdzie O. Ekonąm w tym pomienionym roku kupił chałupę od Zofii Kowalonki za zło. 40, zaczym, jeżeli się będzie zdawało konwęntowi, aby pomienioną chałupę mogli sukcesorowie tejże Zofii Kowalonki odkupić, któryby z nich osobliwie kowalstwa się wyuczył, ten najblizszy do wykupna być powinien, albo Maciej, albo Szymon, albo Józef Kowalczykowie, nie oddalając ich obudwu od dziedzictwa tej chałupy i gruntu, w której siedzi teraz Szymon Piszczek, kowal, z woli dworu do czasu. (Ij. 224)
3636. (966) Sprawa siódma — Między Maciejem Trzepaczką
pierwsza — Potwierdza się prawem kupno O. Ekonoma w r. 1698 od Zofii Kowalonki, gdzie O. Ekonąm w tym pomięnionym roku kupił chałupę od Zofii Kowalonki za zło. 40, zaczym, iezeli się będzie zdawało konwęntowi, aby pomięnioną chałupę mogli successorowie teyże Zofii Kowalonki odkupić, ktoryby z nich osobliwie kowalstwa się wyuczył, tęn nayblizszy do wykupna bydz powinięn, albo Maciey, albo Szymon, albo Iozef Kowalczykowie, nie oddalaiąc ich obudwu od dziedzictwa tey chałupy y gruntu, w ktorey siedzi teraz Szymon Piszczek, kowal, z woli dworu do czasu. (II. 224)
3636. (966) Sprawa siodma — Między Macieiem Trzepaczką
Skrót tekstu: KsKasUl_3
Strona: 400
Tytuł:
Księgi gromadzkie wsi Kasina Wielka, cz. 3
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Kasina Wielka
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
księgi sądowe
Tematyka:
sprawy sądowe
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1702 a 1750
Data wydania (nie wcześniej niż):
1702
Data wydania (nie później niż):
1750
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Księgi sądowe wiejskie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bolesław Ulanowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1921
swoich Mędrców: Homera, Pitagóra, Platona, Licurga, nawet i Solona obydwóch wielkich Prawodawców, i innych wielu, których tu nie wyrażam, umyślnie do Egiptu wyprawiała, aby się tam w doskonałość wbili, i w najosobliwszych każdego rodzaju wyćwiczyli naukach. BÓG sam chwalebnym świadectwem tej sławy popiera, kiedy Mojżesza chwali, że się wyuczył wszystkiej Egipcjanów mądrości. Dla określenia jakiegokolwiek, obyczajów i ustaw Egiptu, zatrzymam się najbardziej w tym, co należy do Królów, i Rządów onego, Duchownych i Wiary, Żołnierzów, i Wojny, Nauk, Konsztuk, i Rzemiósł. Lecz ostrzegam Czytelnika, aby się niedziwił, jeżeli niekędy zwyczaje przeciwne, niby jedne
swoich Mędrcow: Homerá, Pitagorá, Platoná, Licurgá, nawet y Soloná obudwuch wielkich Prawodawcow, y innych wielu, ktorych tu nie wyrażam, umyślnie do Egyptu wypráwiała, aby się tam w doskonáłość wbili, y w nayosobliwszych każdego rodzaiu wyćwiczyli naukach. BOG sam chwalebnym świádectwem tey sławy popierá, kiedy Moyżeszá chwali, że się wyuczył wszystkiey Egypcyánow mądrośći. Dla okryśleniá iákiegokolwiek, obyczaiow y ustaw Egyptu, zatrzymam się naybardziey w tym, co należy do Krolow, y Rządow onego, Duchownych y Wiary, Zołnierzow, y Woyny, Nauk, Konsztuk, y Rzemiosł. Lecz ostrzegam Czytelniká, áby się niedziwił, ieżeli niekędy zwyczaie przećiwne, niby iedne
Skrót tekstu: RolJabłADziej
Strona: 99
Tytuł:
Dziejopis starożytny Egipcjanów, Kartainców, Assyryjczyków, Babilonców, Medów, Persów, Macedończyków i Greków
Autor:
Charles Rollin
Tłumacz:
Józef Aleksander Jabłonowski
Drukarnia:
Drukarnia Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lublin
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1743
Data wydania (nie wcześniej niż):
1743
Data wydania (nie później niż):
1743
i kiedy im czego trzeba/ a czasem nic. I do takiejż to szkoły wzywacie Pany nasze/ Króle wasze/ Senatory wasze/ mili Dysydenci/ w której Rektorem jest Lucyper z piekła: takąże to Akademią Dworom Pańskim zalecacie/ w której się wyćwiczyli wszyscy synowie zatracenia; w której Antychryst wszytkich zbrodni i szalbierstw się wyuczy/ jako o nim świadczy Paweł ś. Którego przyszcie jest, według roboty szatańskiej, we wszelakiej potędze, w znakach, i w cudach kłamliwych, i we wszelkim z wiedzieniu nieprawości. Kwitujemy was z takich szkół i z preceptorów/ bodaj ich zbyć jako naprędzej. 7. Przyczyna/ a zaraz i Egzorbitancja wasza
y kiedy im czego trzebá/ á czásem nic. Y do tákieyż to szkoły wzywáćie Pány násze/ Krole wásze/ Senatory wásze/ mili Dyssydenći/ w ktorey Rektorem iest Lucyper z piekłá: tákąże to Akádemią Dworom Páńskim zálecaćie/ w ktorey się wyćwiczyli wszyscy synowie zátrácenia; w ktorey Antychryst wszytkich zbrodni y szálbierstw się wyuczy/ iáko o nim świádczy Páweł ś. Ktorego przyszćie iest, według roboty szátáńskiey, we wszelákiey potędze, w znákách, y w cudách kłamliwych, y we wszelkim z wiedzieniu niepráwośći. Kwituiemy was z tákich szkoł y z preceptorow/ boday ich zbydź iáko naprędzey. 7. Przyczyná/ á záraz y Exorbitáncya wászá
Skrót tekstu: BirkEgz
Strona: 9
Tytuł:
O Egzorbitancjach kazania dwoje
Autor:
Fabian Birkowski
Drukarnia:
Andrzej Piotrkowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania, pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
damnifiacyj Skarbowi na swój pożytek czynią, to sobie za skrupuł niemają, a raczej go jako klin zgłowy wybijają. Naprzód mówią: Rzecz- pospolita nienaznaczyła Pensyj za koszta i prace koło dochodów swych wybierania, a zaś: Qui Altari servit ex Altari vivit. To znowu Officium nemini debet esse damnosum i innych podobnych wyuczyli się Sentencyj, które zarówno i podobno wyżej praeferentes nad Dekalog trzymają, i miasto poćściwej rekompensy i sprawiedliwego zysku, co mogą sobie inwentują pożytku i zblizniego szkoda, i z ujmą publicznych Dochoduw. Drugą alegują ciz Podskarbiowie sami racją eks abusu weksy na Skarb, a nie z Prawa Bożego Ewngelicznego wyciągnioną racją; bo mówią:
damnifiacyi Skarbowi na swoy pożytek czynią, to sobie za skrupuł niemaią, a raczey go iako klin zgłowy wybijaią. Naprzod mowią: Rzecz- pospolita nienaznaczyła Pensyi za koszta y prace koło dochodow swych wybierania, a zaś: Qui Altari servit ex Altari vivit. To znowu Officium nemini debet esse damnosum y innych podobnych wyuczyli się Sentencyi, ktore zarowno y podobno wyzey praeferentes nad Dekalog trzymaią, y miasto poćśćiwey rekompensy y sprawiedliwego zysku, co mogą sobie inwentuią pozytku y zblizniego szkoda, y z uymą publicznych Dochoduw. Drugą alleguią ćiz Podskarbiowie sami racyą ex abusu wexy na Skarb, a nie z Prawa Bożego Ewngelicznego wyciągnioną racyą; bo mowią:
Skrót tekstu: JabłSkrup
Strona: 29
Tytuł:
Skrupuł bez skrupułu w Polszcze
Autor:
Jan Stanisław Jabłonowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1730
Data wydania (nie wcześniej niż):
1730
Data wydania (nie później niż):
1730
mianowana a. 1725 de tenore sequenti obwarowała komisyja: „Zważając zaś”.
Toż samo i na dalszy czas observabitur, to jest, ażeby obywatele miasteczek Wieliczki, Bochni i Mierzączki z przedmieściem oraz wsi Legnicy i innych żupnych gruntów pierwszy przystęp nad cudzych ludzi do roboty skarbowej mieli, rzemieślnicy zaś rzemiesła swoje, których się wyuczyli, actualiter robiący i z nich sposób do życia mający, do osady nie będą przypuszczeni. Atoli jednak jeżeliby casu quo rzemiesłów swoich zaniechali, hoc etiam attento, że do różnych robót w minach zwyczajnych niektórzy rzemieślnicy nad prostych ludzi daleko są sposobniejszemi, tedy takowi mogą być admissibiles. Jako niemniej gdy się cudzy ludzie trafią
mianowana a. 1725 de tenore sequenti obwarowała komisyja: „Zważając zaś”.
Toż samo i na dalszy czas observabitur, to jest, ażeby obywatele miasteczek Wieliczki, Bochni i Mierzączki z przedmieściem oraz wsi Legnicy i innych żupnych gruntów pierwszy przystęp nad cudzych ludzi do roboty skarbowej mieli, rzemieślnicy zaś rzemiesła swoje, których się wyuczyli, actualiter robiący i z nich sposób do życia mający, do osady nie będą przypuszczeni. Atoli jednak jeżeliby casu quo rzemiesłów swoich zaniechali, hoc etiam attento, że do różnych robót w minach zwyczajnych niektórzy rzemieślnicy nad prostych ludzi daleko są sposobniejszemi, tedy takowi mogą być admissibiles. Jako niemniej gdy się cudzy ludzie trafią
Skrót tekstu: InsGór_3
Strona: 135
Tytuł:
Instrukcje górnicze dla żup krakowskich z XVI-XVIII wieku, cz. 3
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
instrukcje
Tematyka:
górnictwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1706 a 1743
Data wydania (nie wcześniej niż):
1706
Data wydania (nie później niż):
1743
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Antonina Keckowa
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1963
) zwierzchności żupnej prezentować na dowód, jako się tej roboty, do której z wozackiej będą usiłowali postąpić, należycie wyuczyli i wydołać jej dostatecznie mogą. Jakoż in eum finem wprzód się przy majstrach pomienionych, actualiter w robocie skarbowej zostających, przez czas jaki bawić oraz przy nich tejże roboty, do której aspirabunt, należycie się wyuczyć i za takową naukę z temiż samemi majstrami umówić i ugodzić się powinni będą. A to prócz żadnego za takową ich naukę nakładu skarbowego.
I toć to jest niniejsze nasze dobrego porządku w żupach krakowskich co do płacy i pracy robotniczej postanowienie, które jako z wyraźnej woli i rozkazu j. k. mci pana
) zwierzchności żupnej prezentować na dowód, jako się tej roboty, do której z wozackiej będą usiłowali postąpić, należycie wyuczyli i wydołać jej dostatecznie mogą. Jakoż in eum finem wprzód się przy majstrach pomienionych, actualiter w robocie skarbowej zostających, przez czas jaki bawić oraz przy nich tejże roboty, do której aspirabunt, należycie się wyuczyć i za takową naukę z temiż samemi majstrami umówić i ugodzić się powinni będą. A to prócz żadnego za takową ich naukę nakładu skarbowego.
I toć to jest niniejsze nasze dobrego porządku w żupach krakowskich co do płacy i pracy robotniczej postanowienie, które jako z wyraźnej woli i rozkazu j. k. mci pana
Skrót tekstu: InsGór_3
Strona: 135
Tytuł:
Instrukcje górnicze dla żup krakowskich z XVI-XVIII wieku, cz. 3
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
instrukcje
Tematyka:
górnictwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1706 a 1743
Data wydania (nie wcześniej niż):
1706
Data wydania (nie później niż):
1743
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Antonina Keckowa
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1963
/ chybkiego/ pracowietego/ konia i tę naukę z natury nie z musu/ nie dla zysku jakiego uprzejmie miłującego/ acz inszych cnot człowiekowi dobremu przynależących nie odrzucam/ te tylko pomieniam/ które właśnie do nauki przynależą. Sposób umiejętności jezdżenia/ osiedzenia/ ćwiczenia konia/ tej nie z moich ksiąg/ ale od mistrza dobrego wyuczyć się onemu trzeba. Około chorób końskich umiejętność jest onemu wielce potrzebna/ i sposób kowania nie zawadzi/ ani się tego ma wstydać przyuczyć/ gdyż nie zawżdy dosiąc dobrego kowala/ zwłaszcza w naszych krajach okazja się podaje. Ma też mieć pilne oko nie tylko na konie/ ale i na stajenną czeladź/ na porządek stajenny/
/ chybkiego/ prácowietego/ koniá y tę náukę z nátury nie z musu/ nie dla zysku iákiego vprzeymie miłuiącego/ ácz inszych cnot człowiekowi dobremu przynależących nie odrzucam/ te tylko pomieniam/ ktore własnie do náuki przynależą. Sposob vmieiętnośći iezdżenia/ ośiedzenia/ ćwiczenia koniá/ tey nie z moich kśiąg/ ále od mistrzá dobrego wyuczyć się onemu trzebá. Około chorob końskich vmieiętność iest onemu wielce potrzebna/ y sposob kowánia nie záwádźi/ áni się tego ma wstydáć przyuczyć/ gdyż nie záwżdy dośiąc dobrego kowalá/ zwłaszczá w nászych kráiách okázya się podáie. Ma też mieć pilne oko nie tylko ná konie/ ále y ná stáienną czeladź/ ná porządek stáienny/
Skrót tekstu: DorHip_I
Strona: Fivv
Tytuł:
Hippica to iest o koniach księgi_I
Autor:
Krzysztof Dorohostajski
Drukarnia:
Andrzej Piotrkowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1603
Data wydania (nie wcześniej niż):
1603
Data wydania (nie później niż):
1603
życzyła) z uprzejmego serca. Ale kiedy kto Ojca i Matki słuchać nie chce/ tam słaba nadzieja. Drugi brat mój starszy/ ten statecznie sobie poczyna. Ociec dał go do sukiennika/ tkacza/ kocielnika/ konwisarza/ nożewnika/ paśnika/ powroźnika/ stelmacha/ kołodzieja/ na skosztowanie. Już się douczy. Jużci się wyuczył/ już mu jego Mistrz dał za wyuczone. Robi za towarzysza. Powędrował precz. Wrócił się po rodowy * ródny) list. Chce Mistrzem ostać/ miejskie przyjąć/ ożenić się. Z radością to słyszę/ Panie Boże mu błogosław. XIX. DIALÓG. XIX. DIALÓG. XIX. DIALÓG. XIX. DIALÓG
życżyłá) z uprzeymego sercá. Ale kiedy kto Oycá y Mátki słucháć nie chce/ tám słaba nádźieiá. Drugi brát moy stárszy/ ten státecżnie sobie pocżyna. Oćiec dał go do sukienniká/ tkacżá/ koćielniká/ konwisarzá/ nożewniká/ paśniká/ powroźniká/ stelmáchá/ kołodźiejá/ ná skosztowánie. Iuż się doucży. Iużći się wyucżył/ już mu jego Mistrz dał zá wyucżone. Robi zá towárzyszá. Powędrował precż. Wroćił się po rodowy * rodny) list. Chce Mistrzem ostáć/ mieyskie przyjąć/ ożenić się. Z rádośćią to słyszę/ Panie Boże mu błogosław. XIX. DIALOG. XIX. DIALOG. XIX. DIALOG. XIX. DIALOG
Skrót tekstu: VolcDial
Strona: 71v
Tytuł:
Viertzig dialogi
Autor:
Nicolaus Volckmar
Miejsce wydania:
Toruń
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
rozmówki do nauki języka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
