się mógł ubłagać. Wziąwszy tedy strawę którą byli dla siebie narządzili/ i szli do niego. A gdy zakołatali/ pytał uczeń jego/ kto tam. Rzekli: Powiedz ojcu iż Pastor przyszedł/ i pragnie od ciebie błogosławieństwa. A gdy[...] odniósł/ on mu rozkazał. Podź precz/ bo nie mam czasu/ oni[...] łacąc mówili/ nie odejdziemy stąd aż otrzymamy błogosławieństwo. Starzec tedy widząc ich stateczność i pokorę/ wzruszony otworzył im. I wszedszy jedli z nim. A on rzekł: Zaprawdę ninie jest com słyszał o was/ bo stokroć jest tego więcej co wiedzę w uczynku waszym. Od onego tedy dnia stał się im przyjacielem.
sie mogł vbłágáć. Wźiąwszy tedy stráwę ktorą byli dla siebie nárządźili/ y szli do niego. A gdy zákołátáli/ pytał vczeń iego/ kto tám. Rzekli: Powiedz oycu iż Pástor przyszedł/ y prágnie od ćiebie błogosłáwieństwá. A gdy[...] odniosł/ on mu roskazáł. Podź precz/ bo nie mam czasu/ oni[...] łácąc mowili/ nie odeydziemy ztąd áż otrzymamy błogosłáwieństwo. Stárzec tedy widząc ich státeczność y pokorę/ wzruszony otworzył im. Y wszedszy iedli z nim. A on rzekł: Záprawdę ninie iest com słyszał o was/ bo stokroć iest tego więcey co wiedzę w vczynku wászym. Od onego tedy dniá sstał sie im przyiacielem.
Skrót tekstu: ZwierPrzykład
Strona: 248
Tytuł:
Wielkie zwierciadło przykładów
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Szymon Wysocki
Drukarnia:
Jan Szarffenberger
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
przypowieści, specula (zwierciadła)
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
śmierci, ani pragnąc zbytnie, Ani się bojąc że nić życia przytnie, Consultez l’histoire de l’Academie de Paul Pelisson. Niczego. (a) Armans l’age assoiblit mes yeux, Et toute ma chaleur me quitteetc. (b) Franciszka I. (c) Pod Pawią (po łać. Ticinum) we Włoszech, przegrawszy bitwę w niewolą był pojmany od Karola V. Cesarza i Króla Hiszpańskiego, i do Madrytu zaprowadzony. Pochwała
Szlachcic jeden przybywszy z pośrzód głębokiej Prowincyj (a) do Dworu, starając się o jakąś łaskę u Ludwika XI. udał się na tych miast do niektórych Dworzan, i Jego
śmierci, ani pragnąc zbytnie, Ani się boiąc że nić życia przytnie, Consultez l’histoire de l’Academie de Paul Pelisson. Niczego. (a) Armans l’age assoiblit mes yeux, Et toute ma chaleur me quitteetc. (b) Franciszka I. (c) Pod Pawią (po łać. Ticinum) we Włoszech, przegrawszy bitwę w niewolą był poymany od Karola V. Cesarza y Krola Hiszpańskiego, y do Madrytu zaprowadzony. Pochwała
Szlachcic ieden przybywszy z pośrzod głębokiey Prowincyi (a) do Dworu, staraiąc się o iakąś łaskę u Ludwika XI. udał się na tych miast do niektorych Dworzan, y Jego
Skrót tekstu: CoqMinNic
Strona: B5v
Tytuł:
Nic francuskie na nic polskie przenicowane
Autor:
Louis Coquelet
Tłumacz:
Józef Epifani Minasowicz
Drukarnia:
Drukarnia Mitzlerowska
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
traktaty
Poetyka żartu:
tak
Data wydania:
1769
Data wydania (nie wcześniej niż):
1769
Data wydania (nie później niż):
1769
też nogi swoje. Księgi Wtóre
Na toż. ŚLepy nosi Chromego. Patrz jaka podpora; Nie zawsze i niedoszła rzecz szuka Doktora. Który siedział ślepego chromowidz na plecach/ Ślepochodza swym okiem/ kierował jak w lecach. Tak dwie niedoskonałe/ chociaj ciała były; Doskonałe stały się gdy się spół złączyły.
O Ciele z łać. CIało wprzód/ potym po stworzeniu ciała/ Dusza się ciału od nieba dostała. Więc stąd podobno swych dusz nie słuchają Ciała: starszeństwo że nad duszą mają.
Autor sw. Za Duchem. CIało jest z ziemie/ a Duch żasię z nieba/ Niższemu słuchać wyższego potrzeba.
Tenże sw. Za Cialem.
tesz nogi swoie. Kśięgi Wtore
Ná tosz. SLepy nośi Chromego. Pátrz iáka podporá; Nie záwsze y niedoszła rzecz szuka Doktorá. Ktory śiedźiał ślepego chromowidz ná plecách/ Slepochodzá swym okiem/ kierował iák w lecách. Ták dwie niedoskonáłe/ choćiay ćiáłá były; Doskonáłe stáły się gdy się społ złączyły.
O Ciele z łáć. CIáło wprzod/ potym po stworzeniu ćiáłá/ Duszá się ćiáłu od niebá dostáłá. Więc stąd podobno swych dusz nie słucháią Ciáłá: stárszenstwo że nád duszą máią.
Author sw. Za Duchem. CIáło iest z źiemie/ á Duch żáśię z niebá/ Niższemu słucháć wyższego potrzebá.
Tenze sw. Zá Ciálem.
Skrót tekstu: GawDworz
Strona: 57
Tytuł:
Dworzanki albo epigramata polskie
Autor:
Jan Gawiński
Drukarnia:
Balcer Smieszkowicz
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1664
Data wydania (nie wcześniej niż):
1664
Data wydania (nie później niż):
1664
płumien w głowie moi Coś niezwyczainego broi. A gdy jeszcze wonnym sokiem Spimowany/ chwycę okiem Hanny/ lub z nią sięde społem Pasząc się jej ślicznem czołem. Już już szalę/ i duch nowy Wzrywa mię/ a rozum zdrowy/ Nad porządek przyzwoity Służy smysłom wszem podbity. Dworzanek I. Gawińskiego/
Na Gellia z łać. GDyś sama jest; zmarłego namniej Ojca płaczesz. Przykiem; w ten czas pięściami piersi swe kołaczesz. Nie to płakać przy oczach/ płacz ten dumny/ lichy/ Wierny żal/ kiedy w kim jest/ jest skryty i cichy.
O Zenie Almaniego. KTo nam o trzech Furiach oznajmił w Otchłani/ Ten
płumien w głowie moi Coś niezwyczáinego broi. A gdy ieszcze wonnym sokiem Zpimowány/ chwycę okiem Hanny/ lub z nią śięde społem Pásząc się iey ślicznem czołem. Iusz iusz szalę/ y duch nowy Wzrywa mię/ á rozum zdrowy/ Nád porządek przyzwoity Słuzy smysłom wszem podbity. Dworzánek I. Gawinskiego/
Ná Gellia z łáć. GDyś sámá iest; zmárłego namniey Oycá płáczesz. Przykiem; w ten czas pięściámi pierśi swe kołáczesz. Nie to płákáć przy oczách/ płácz ten dumny/ lichy/ Wierny żal/ kiedy w kim iest/ jest skryty i ćichy.
O Zenie Almániego. KTo nam o trzech Furyách oznáymił w Otchłáni/ Ten
Skrót tekstu: GawDworz
Strona: 108
Tytuł:
Dworzanki albo epigramata polskie
Autor:
Jan Gawiński
Drukarnia:
Balcer Smieszkowicz
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1664
Data wydania (nie wcześniej niż):
1664
Data wydania (nie później niż):
1664
