Dei, raritates, dla którego Atyli, włosi alias rzymianie jeszcze, na morzu miasto Wenecję założyli fugientes a facie inimicorum. Okrętów, galer, galead, pełno noworobionych, staropoprawionych i t. d., ale to nadewszystko porządek nieporównany, że w tym arsenale jako w mieście wszyscy rzemieślnicy potrzebni zawierają się: jedni ślusarze, drudzy kowale, co continue czasu wojny i pokoju robią nowe i stare przerabiają; rzemieślnicy do lania armat, rzemieślnicy do robienia okrętów, rzemieślnicy do robienia lin, masztów, żaglów, wioseł i t. d., którym płacą codziennie i nieprzestannie, nie uwalniając ich, aby gdzieindziej na robotę do Państwa jakiego nie
Dei, raritates, dla którego Attyli, włosi alias rzymianie jeszcze, na morzu miasto Wenecyę założyli fugientes a facie inimicorum. Okrętów, galer, galead, pełno noworobionych, staropoprawionych i t. d., ale to nadewszystko porządek nieporównany, że w tym arsenale jako w mieście wszyscy rzemieślnicy potrzebni zawierają się: jedni ślusarze, drudzy kowale, co continue czasu wojny i pokoju robią nowe i stare przerabiają; rzemieślnicy do lania armat, rzemieślnicy do robienia okrętów, rzemieślnicy do robienia lin, masztów, żaglów, wioseł i t. d., którym płacą codziennie i nieprzestannie, nie uwalniając ich, aby gdzieindziéj na robotę do Państwa jakiego nie
Skrót tekstu: ZawiszaPam
Strona: 82
Tytuł:
Pamiętniki
Autor:
Krzysztof Zawisza
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1715 a 1717
Data wydania (nie wcześniej niż):
1715
Data wydania (nie później niż):
1717
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Julian Bartoszewicz
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Jan Zawisza
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1862
wodze pozwolone wziął już do swej ręki: Zatym Pp przymuszonemu Ojcu czyni dzięki. A Pałac Słońca wysoki był. Opisuje tu Poeta Pałac Foebów: a to opisanie czyni na podobieństwo pałacu Kapitolińskiego Rzymskiego, żeby tym więtszą wdzięczność zjednał wierszowi swemu. B Bo tam Mulcyberowa praca. Mulcyber Vulcanus, sym Jowiszów, misterny kowal, ślosarz, złotnik, i puszkarz wieku onego; o tym powieda Poeta, że dwór Słońca misternie zrobił, drzwi ozdobił drogimi kamieńmi, i srebrem: na nich był wyrysował kształt ziemie, obywatelów jej i morza, i niektóre Bogi morskie i Boginie: wyrysował był i kształt nieba, ze dwunastą znaków niebieskich. Księgi Wtóre C
wodze pozwolone wźiął iuż do swey ręki: Zátym Ppp przymuszonemu Oycu czyni dźięki. A Páłac Słońcá wysoki był. Opisuie tu Poetá Páłac Phoebow: a to opisanie czyni ná podobieństwo páłacu Kápitolińskiego Rzymskiego, żeby tym więtszą wdźięczność ziednał wierszowi swemu. B Bo tám Mulcyberowa praca. Mulcyber Vulcanus, sym Iowiszow, misterny kowal, ślosarz, złotnik, y puszkarz wieku onego; o tym powieda Poetá, że dwor Słońcá misternie zrobił, drzwi ozdobił drogimi kámieńmi, y srebrem: ná nich był wyrysował kształt źiemie, obywátelow iey y morzá, y niektore Bogi morskie y Boginie: wyrysował był y kształt niebá, ze dwunastą znákow niebieskich. Kśięgi Wtore C
Skrót tekstu: OvOtwWPrzem
Strona: 55
Tytuł:
Księgi Metamorphoseon
Autor:
Publius Ovidius Naso
Tłumacz:
Walerian Otwinowski
Drukarnia:
Andrzej Piotrkowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1638
Data wydania (nie wcześniej niż):
1638
Data wydania (nie później niż):
1638
i sprawiedliwości, w którą oprócz sumnienia głęboka uwaga, rozsądek i prawo wchodzić powinny. Gdzież to jest? pytam się. O, jako wielu niesłusznie i nieprzyzwoicie ginie na katowskie potępionych odbyty, jak ich niewinnie napełnia pale, szubienice i insze niesławne śmierci warsztaty. Często po osiecku za szewca obwieszą kołodzieja, za ślusarza gancarza, za winowajcę stracą niewinnego. Forma sądów ucieszna, inkwizycja plotki, Sakson na pozór rozłożony zadrze nogi do góry, sentencja racji, dekret żadnego mieć nie będzie fundamentu. Za trzepaczkę na gardło, za wołu na grzywny i gorzałkę, za zabójstwo na misterne pod pręgą plagi, albo z miasta wywołanie i wyświecenie skażą
i sprawiedliwości, w którą oprócz sumnienia głęboka uwaga, rozsądek i prawo wchodzić powinny. Gdzież to jest? pytam się. O, jako wielu niesłusznie i nieprzyzwoicie ginie na katowskie potępionych odbyty, jak ich niewinnie napełnia pale, szubienice i insze niesławne śmierci warsztaty. Często po osiecku za szewca obwieszą kołodzieja, za ślusarza gancarza, za winowajcę stracą niewinnego. Forma sądów ucieszna, inkwizycyja plotki, Sakson na pozór rozłożony zadrze nogi do góry, sentencyja racyi, dekret żadnego mieć nie będzie fundamentu. Za trzepaczkę na gardło, za wołu na grzywny i gorzałkę, za zabójstwo na misterne pod pręgą plagi, albo z miasta wywołanie i wyświecenie skażą
Skrót tekstu: MałpaCzłow
Strona: 201
Tytuł:
Małpa Człowiek
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
satyry, traktaty
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1715
Data wydania (nie wcześniej niż):
1715
Data wydania (nie później niż):
1715
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Archiwum Literackie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Paulina Buchwaldówna
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wroclaw
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1962
Gdy Franciszek Francuski, i Hentyk Angielski Królowie, na granicy Morynów mieli swoje colloqujum, Król Francuski wspaniałemi popisował się namiotami, Angielski zaś ruchomym Pałacem wiele Pokojów, przednim malowaniem, i złotem adornowanych, reprezentującym szczycił się, który pro libitu w momencie złożony, i rozebrany mógł być, tak wszystkie części jego od Architektów, ślusarzów pięknie akomodowane były, jako świadczy Jowiusz Historyk.
Jeszcze większe Miraculum naturae et artis wynalazły ingenia septemtrionalnych Nacyj, kiedy z lodu jak z marmuru Pałace wystawiają in Ianuario, łupając bryłami lody, obrabiają pod linią hyblują, fornerują, po tym jak z kamienia murują, wodą polewając na ciężkim mrozie, a tak lody z lodami
Gdy Franciszek Francuzki, y Hentyk Angielski Krolowie, na granicy Morynow mieli swoie colloquium, Krol Francuzki wspaniałemi popisował się namiotami, Angielski zas ruchomym Pałacem wiele Pokoiow, przednim malowaniem, y złotem adornowanych, reprezentuiącym szczycił się, ktory pro libitu w momencie złożony, y rozebrany mogł bydź, tak wszystkie części iego od Architektow, ślusarzow pięknie akkommodowane były, iako świadczy Iowiusz Historyk.
Ieszcze większe Miraculum naturae et artis wynalazły ingenia septemtrionalnych Nacyi, kiedy z lodu iak z marmuru Pałace wystawiaią in Ianuario, łupaiąc bryłami lody, obrabiaią pod linią hybluią, forneruią, po tym iak z kamienia muruią, wodą polewáiąc na cięszkim mrozie, a tak lody z lodami
Skrót tekstu: ChmielAteny_I
Strona: 675
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 1
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
, zgoła po tyrańsku postąpił sobie. pag. 182. METRYKA CHRZTÓW Katedry Lwowskiej łacińskiej ab Anno 1731 ad 1765. Volumen .quartum in folio, zawiera różne wiadomości z tych mniej wiadome tu następują: 1754. 1757. 1759. 1760.
28a Maij in Celsztate miles Wolski zabity, nieostrożnie strzeliła hakownica, której poprawił ślusarz i w niej był stępel i kula i stemplem trafiony, aż w wodę wpadł, i stępel w pół w nim został, któren dobyty, ale drugiego dnia umarł.
23a Junii Jenerał Laudon w Śląsku zbił Jenerała Fukiera Pruskiego i w niewolę ze wszystkim zabrał.
14ta Augusti w wigilią Wniebowzięcia była solenna pro-
cessja z obrazem
, zgoła po tyrańsku postąpił sobie. pag. 182. METRYKA CHRZTÓW Katedry Lwowskiej łacińskiej ab Anno 1731 ad 1765. Volumen .quartum in folio, zawiera różne wiadomości z tych mniej wiadome tu następują: 1754. 1757. 1759. 1760.
28a Maij in Celsztate miles Wolski zabity, nieostrożnie strzeliła hakownica, której poprawił ślusarz i w niej był stępel i kula i stęplem trafiony, aż w wodę wpadł, i stępel w pół w nim został, któren dobyty, ale drugiego dnia umarł.
23a Junii Jenerał Laudon w Szląsku zbił Jenerała Fukiera Pruskiego i w niewolę ze wszystkim zabrał.
14ta Augusti w wigilią Wniebowzięcia była solenna pro-
cessya z obrazem
Skrót tekstu: KronZakBarącz
Strona: 210
Tytuł:
Kronika zakonnic ormiańskich reguły ś. Benedykta we Lwowie
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1703 a 1756
Data wydania (nie wcześniej niż):
1703
Data wydania (nie później niż):
1756
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pamiętnik dziejów polskich: z aktów urzędowych lwowskich i z rękopisów
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Wojciech Maniecki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Lwów
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1855
świętych po kościołach kości? Choć żebrze chudy żołnierz i chce się bić nagi, Milej wam przewiesiwszy wędrować biesagi. Nie powinność, miłość tu raczej niechaj płaci! Żalcie się chwały bożej, żalcie szlachty braci, Żalcie ... dalszego ciągu brak 233 (P). TRUDNO OSZUKAĆ BOGA, RYCHLEJ SAM SIEBIE
Strzelec i ślusarz, człowiek z wielką mnie wygodą, Skoro stara umarła, pojął żonę młodą. Nie mogły w równi ciągnąć woły nie do pary, Uprzykrzył mu się kłopot i częste z nią swary. Na koniec, kiedy długą chorobą złożony Nie ma pociechy ani wygody od żony, Bo ta młodszych patrzyła, wpadnie w rozpacz skrytą:
świętych po kościołach kości? Choć żebrze chudy żołnierz i chce się bić nagi, Milej wam przewiesiwszy wędrować biesagi. Nie powinność, miłość tu raczej niechaj płaci! Żalcie się chwały bożej, żalcie szlachty braci, Żalcie ... dalszego ciągu brak 233 (P). TRUDNO OSZUKAĆ BOGA, RYCHLEJ SAM SIEBIE
Strzelec i ślusarz, człowiek z wielką mnie wygodą, Skoro stara umarła, pojął żonę młodą. Nie mogły w równi ciągnąć woły nie do pary, Uprzykrzył mu się kłopot i częste z nią swary. Na koniec, kiedy długą chorobą złożony Nie ma pociechy ani wygody od żony, Bo ta młodszych patrzyła, wpadnie w rozpacz skrytą:
Skrót tekstu: PotFrasz3Kuk_II
Strona: 653
Tytuł:
Ogrodu nie wyplewionego część trzecia
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1677
Data wydania (nie wcześniej niż):
1677
Data wydania (nie później niż):
1677
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
, masz wszytko gotowo; Księdza trzeba, przed którym rzeczem sobie słowo. Tylko się z warcabnicą swToją chciej ośmielić, A co które z nas wygra, będziemy się dzielić. Dalej w przegniłej desce puszczą nity, ćwieczki Abo też zardzewieją do szachów zameczki; Wszytko nieużywaniem psuje sam czas cichy, Żeć potem przyjdzie szukać ślusarzów z wytrychy. Porwon nieszczęściu! woliż męża z kluczem, pierwej Nim zamek zardzewieje, stoczą deszczkę czerwy. 85. NA JEDNO STADŁO
Grał młodzian z panną szachy: ta wieniec położy Zakładem, jeśli przegra, ów nożyk raroży. Wziąwszy oraz szach i met, przegra panna wieniec; A nożyk jej dyskretny daruje młodzieniec
, masz wszytko gotowo; Księdza trzeba, przed którym rzeczem sobie słowo. Tylko się z warcabnicą swToją chciej ośmielić, A co które z nas wygra, będziemy się dzielić. Dalej w przegniłej desce puszczą nity, ćwieczki Abo też zardzewieją do szachów zameczki; Wszytko nieużywaniem psuje sam czas cichy, Żeć potem przyjdzie szukać ślusarzów z wytrychy. Porwon nieszczęściu! woliż męża z kluczem, pierwej Nim zamek zardzewieje, stoczą deszczkę czerwy. 85. NA JEDNO STADŁO
Grał młodzian z panną szachy: ta wieniec położy Zakładem, jeśli przegra, ów nożyk raroży. Wziąwszy oraz szach i met, przegra panna wieniec; A nożyk jej dyskretny daruje młodzieniec
Skrót tekstu: PotPoczKuk_III
Strona: 435
Tytuł:
Poczet herbów szlachty
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
herbarze
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1696
Data wydania (nie wcześniej niż):
1696
Data wydania (nie później niż):
1696
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
piekarz, ili doma bochen wyjmie z pieca, Tyli przedaje, darmo na rynku zaleca. Krawiec w sukni, szwiec w bocie, tkacz w płótnie pokawi, Ukróci, bez szwu ani bez węzłu nadstawi; W futrze łata nie wadzi do setnego razu; Mogą malarze pęzlem poprawić obrazu; Ba, i kowal, i ślusarz, jeśli gdzie zuboży, Włożywszy w komin, znowu żelaza nadłoży. Raz, dwa źle urobiwszy, może dobrze trzeci; Rzemieślnika na rynku robota nie szpeci. Tanio kto rzecz potrzebną czyli kupił drogo, Zapłaciwszy, idzie precz, nie pyta, u kogo. Ten przywilej jarmarków: co kto kupi, trzyma; Dołoży
piekarz, ili doma bochen wyjmie z pieca, Tyli przedaje, darmo na rynku zaleca. Krawiec w sukni, szwiec w bocie, tkacz w płótnie pokawi, Ukróci, bez szwu ani bez węzłu nadstawi; W futrze łata nie wadzi do setnego razu; Mogą malarze pęzlem poprawić obrazu; Ba, i kowal, i ślusarz, jeśli gdzie zuboży, Włożywszy w komin, znowu żelaza nadłoży. Raz, dwa źle urobiwszy, może dobrze trzeci; Rzemieślnika na rynku robota nie szpeci. Tanio kto rzecz potrzebną czyli kupił drogo, Zapłaciwszy, idzie precz, nie pyta, u kogo. Ten przywilej jarmarków: co kto kupi, trzyma; Dołoży
Skrót tekstu: PotMorKuk_III
Strona: 27
Tytuł:
Moralia
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty, pieśni
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1688
Data wydania (nie później niż):
1688
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
, politykę do teologiej naciągają, która sama jest nawyższą mistrzynią wszytkich profesyj i nauk; bo naprzedniejszą ona sama odprawuje robotę, do zbawienia i szczęścia wiecznego prowadząc, któremu wszytkie polityki i inne nauki służyć mają. Ma swoję zabawę cieśla, który drzewo na dom gotuje i w nią się inny rzemieślnik nie wdawa; ma swoję ślosarz, który zamki i zawiasy do drzwi robi, i mularz, który kominy muruje, i garncarz, który piece stawi; ale tych wszytkich budowniczy dogląda, aby taki dom stanął, jako go on pirwej w głowie swej postawił. Teolog i kaznodzieja może nauczać o wojnach, o prawach, o rządach, o sądach,
, politykę do teologiej naciągają, która sama jest nawyższą mistrzynią wszytkich profesyj i nauk; bo naprzedniejszą ona sama odprawuje robotę, do zbawienia i szczęścia wiecznego prowadząc, któremu wszytkie polityki i ine nauki służyć mają. Ma swoję zabawę cieśla, który drzewo na dom gotuje i w nię się inny rzemieśnik nie wdawa; ma swoję ślosarz, który zamki i zawiasy do drzwi robi, i mularz, który kominy muruje, i garncarz, który piece stawi; ale tych wszytkich budowniczy dogląda, aby taki dom stanął, jako go on pirwej w głowie swej postawił. Teolog i kaznodzieja może nauczać o wojnach, o prawach, o rządach, o sądach,
Skrót tekstu: SkarArtykułCz_III
Strona: 102
Tytuł:
Na artykuł o Jezuitach zjazdu sędomierskiego odpowiedź
Autor:
Piotr Skarga
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1606
Data wydania (nie wcześniej niż):
1606
Data wydania (nie później niż):
1606
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pisma polityczne z czasów rokoszu Zebrzydowskiego 1606-1608
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Czubek
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1918
/ ale i ku zepsowaniu gęby końskiej nie może być wynaleziona szkodliwsza. Bowiem ani do nich Wędzidła prawie pomiernie grubego/ które gębę mniej niżli subtelne psuje/ przyrobić/ ani Lancuszka właśnie przynależącego/ któryby w miarę swą prawie pod podbrodkiem leżał/ z długiemi z obu stron haczykami dla naruszenia tego błahego kształtu/ przyprawić żaden ślosarz może: ani żaden jeździec by najwolniejszej ręki/ w czynieniu pracowitym/ abo w ćwiczeniu temu tak nie dogodzi/ aby nie porywając koń wodzą abo nie wsparzając/ w miarę bez rozkrwanienia abo naruszenia dziąsł i warg/ głowę i kark nosić kiedy mógł. Czego nie tylko racjami/ ale i doświadczeniem każdy baczny snadnie dosiądź może
/ ále y ku zepsowániu gęby końskiey nie może być wynáleźiona szkodliwsza. Bowiem áni do nich Wędźidłá práwie pomiernie grubego/ ktore gębę mniey niżli subtelne psuie/ przyrobić/ áni Láncuszká własnie przynależącego/ ktoryby w miárę swą práwie pod podbrodkiem leżał/ z długiemi z obu stron haczykámi dla náruszenia tego błáhego kształtu/ przypráwić żaden ślosarz może: áni żaden ieźdźiec by naywolnieyszey ręki/ w czynieniu prácowitym/ ábo w ćwiczeniu temu ták nie dogodźi/ áby nie porywáiąc koń wodzą ábo nie wsparzáiąc/ w miárę bez roskrwánienia ábo náruszenia dźiąsł y warg/ głowę y kárk nośić kiedy mogł. Czego nie tylko rátiámi/ ále y doświádczeniem káżdy báczny snádnie dośiądz może
Skrót tekstu: DorHip_II
Strona: Av
Tytuł:
Hippica to iest o koniach księgi_II
Autor:
Krzysztof Dorohostajski
Drukarnia:
Andrzej Piotrkowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1603
Data wydania (nie wcześniej niż):
1603
Data wydania (nie później niż):
1603
