wielą innych naszych Ojców i braciej słyszelismy to z ust jego. Iż to miasto jako i wszytko Królestwo barzo zheretyczało: zdał urząd Heretycki na śmierć winowajcę jednego/ który i Katolikiem był zawsze/ i nabożeństwo miał ku ś. Barbarze/ na każdy dzień na cześć jej modlitwy pewne odprawując. Słyszał bowiem od kogoś iż ta Święcica takich jest u Pana Boga zasług/ że kto się do niej ucieka/ bez Sakramentów z tego świata nie zejdzie. Ten tedy gdy był osądzon aby był na pal wbity/ dla przeszkody od Heretyków spowiadać się nie mógł. Widząc się blizko śmierci wisząc na onym palu/ wołał na ś. Barbarę sercem nabożnym/ u
wielą inych nászych Oycow y bráćiey słyszelismy to z vst iego. Iż to miásto iako y wszytko Krolestwo bárzo zheretycżáło: zdał vrząd Heretycki ná śmierć winowáycę iednego/ ktory y Kátholikiem był záwsze/ y nabożeństwo miał ku ś. Bárbárze/ ná káżdy dźień ná cześć iey modlitwy pewne odpráwuiąc. Słyszał bowiem od kogoś iż tá Swięćicá tákich iest v Páná Bogá zasług/ że kto sie do niey vćieka/ bez Sákrámentow z tego świátá nie zeydźie. Ten tedy gdy był osądzon áby był ná pal wbity/ dla przeszkody od Heretykow spowiádać sie nie mogł. Widząc sie blizko śmierći wisząc ná onym palu/ wołał ná ś. Bárbárę sercem nabożnym/ v
Skrót tekstu: ZwierPrzykład
Strona: 73
Tytuł:
Wielkie zwierciadło przykładów
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Szymon Wysocki
Drukarnia:
Jan Szarffenberger
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
przypowieści, specula (zwierciadła)
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
w innych księgach da P. Bóg nie zamilczę. A tak i to, i Miłość gorąca ku P. Bogu W M mej M. Paniej, Nabożeństwo usilne, Bogo- bojność, i insze Cnoty przednie, którymi P. Bóg Wszechmogący hojnie prawie a szczodrobliwie ubogacić W. M. raczył, więc iż ta przedziwna Święcica a Oblubienica Pańska Z. KATARZYNA Panna i Męczenniczka jest Patronka W. M. mej M. Paniej, to mowie wszytko, było mi pobudką, zem takową Historią W. M. mej M. Paniej przypisał. Zalecać jej nie będę, ma w sobie ozdób barzo wiele, rzeczy i duchownych, i świeckich
w inych kśięgách da P. Bog nie zámilczę. A ták y to, y Miłość gorąca ku P. Bogu W M mey M. Pániey, Nabożeństwo uśilne, Bogo- boyność, y insze Cnoty przednie, ktorymi P. Bog Wszechmogący hoynie práwie á sczodrobliwie ubogáćić W. M. raczył, więc iż tá przedziwna Swięćicá á Oblubienicá Páńska S. KATARZYNA Pánná y Męczenniczká iest Pátronká W. M. mey M. Pániey, to mowie wszytko, było mi pobudką, zem tákową Historią W. M. mey M. Pániey przypisał. Zálecáć iey nie będę, ma w sobie ozdob bárzo wiele, rzeczy y duchownych, y świeckich
Skrót tekstu: BreyWargPereg
Strona: 14
Tytuł:
Peregrynacja arabska albo do grobu św. Katarzyny
Autor:
Bernhard Breydenbach
Tłumacz:
Andrzej Wargocki
Drukarnia:
Szymon Kempini
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy podróży
Tematyka:
geografia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1610
Data wydania (nie wcześniej niż):
1610
Data wydania (nie później niż):
1610
i Męczenniczka Z. krew swoję przelała/ rozkazał Aniołom swoim/ aby Ciało jej święte na wierzch tej góry zanieśli/ i strzegli go/ co trwało/ przez lat trzysta/ aż potym za objawieniem na dół zniesione/ i tamże w grobie położone było/ oczym wszytkim niżej będzie. Co zaś była zacz ta błogosławiona święcica: odsyłam cię do Historyjej jej żywota/ ja do swej Peregrynacjej idę. Nieśmieli do niej ludzie chodzić Tajemnica zbawienia naszego Peregrynacja Zakon z strachem dany. Pod strażą Anielską lat trzysta
Imiona tych Peregrynów
ROku tedy Pańskiego/ tak takom wyższej w Jerozolimskiej Peregrynacjej powiedżyał 1483. a miesiąca Lipca 22. dnia Z. Mariej Magdaleny
y Męczęnniczká S. krew swoię przelałá/ rozkazał Aniołom swoim/ áby Ciało iey święte ná wierzch tey gory zánieśli/ y strzegli go/ co trwáło/ przez lat trzystá/ áż potym zá obiáwieniem ná doł znieśione/ y támże w grobie położone było/ oczym wszytkim niżey będźie. Co záś byłá zacz tá błogosłáwiona święćicá: odsyłam ćię do Historyey iey żywotá/ ia do swey Peregrynacyey idę. Nieśmieli do niey ludzie chodzić Táiemnicá zbáwienia nászego Peregrinacya Zakon z strachem dány. Pod stráżą Anielską lat trzystá
Imioná tych Peregrynow
ROku tedy Páńskiego/ ták tákom wysszey w Ierozolimskiey Peregrynácyey powiedżiał 1483. á mieśiącá Lipcá 22. dniá S. Máryey Mágdáleny
Skrót tekstu: BreyWargPereg
Strona: 2
Tytuł:
Peregrynacja arabska albo do grobu św. Katarzyny
Autor:
Bernhard Breydenbach
Tłumacz:
Andrzej Wargocki
Drukarnia:
Szymon Kempini
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy podróży
Tematyka:
geografia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1610
Data wydania (nie wcześniej niż):
1610
Data wydania (nie później niż):
1610
Dzwon uszom, obraz oczom; daremnie się przy twej Zasadzasz opinijej pobudką modlitwy.” „Jako — odpowie luter — niepodobna dowieść? Więc słuchaj, com sam widział, powiem ci, nie powieść. Widziałem na podsieniu, w jednym wielkim mieście, Obraz młodej i pięknej podobien niewieście, Znać, że któraś święcica, ołtarz srebrem lity, Obraz wszytek w klejnotach, w drogie aksamity, W kobierce świeże z kramu i w wielkie dywany, Z srogą pompą obite okolicznie ściany. Ćma ludzi, co ich rynek przestrony osięże, Ten klęczy, choć z daleka, drugi krzyżem lęże, Kapłani, którzy tam on obraz przyprowadzą,
Dzwon uszom, obraz oczom; daremnie się przy twej Zasadzasz opinijej pobudką modlitwy.” „Jako — odpowie luter — niepodobna dowieść? Więc słuchaj, com sam widział, powiem ci, nie powieść. Widziałem na podsieniu, w jednym wielkim mieście, Obraz młodej i pięknej podobien niewieście, Znać, że któraś święcica, ołtarz srebrem lity, Obraz wszytek w klejnotach, w drogie aksamity, W kobierce świeże z kramu i w wielkie dywany, Z srogą pompą obite okolicznie ściany. Ćma ludzi, co ich rynek przestrony osięże, Ten klęczy, choć z daleka, drugi krzyżem lęże, Kapłani, którzy tam on obraz przyprowadzą,
Skrót tekstu: PotFrasz2Kuk_II
Strona: 364
Tytuł:
Ogrodu nie wyplewionego część wtora
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1677
Data wydania (nie wcześniej niż):
1677
Data wydania (nie później niż):
1677
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
dozorcę. Lecz to Panna B. Negra samemu Panu Bogu w cierpliwości ofiarowała/ przeto Bóg zesłał Anioła ś. który ją w więzieniu cieszył/ i rozmawiał z nią/ jako przyjaciel z przyjacielem. Co gdy usłyszała służebnica/ powiedziała matce jej/ że tam ma kogoś zsobą/ i rozmawia się z kimsi ta wasza Święcica/ i podała ją w podejźrzenie do Matki/ a że w ten czas kiedy szła opowiedzieć ona wypuściła od siebie. Narzekać pocznie matka/ łając/ złorzeczyć/ frasować się/ zle rozumiejąc o Córce: zasadziwszy strażą w ciemnym więzieniu trzymała Córkę: i jednej nocy obudzi matkę ona służebnica/ która jej strzegła/ opowiadając że
dozorcę. Lecz to Pánná B. Negrá sámemu Pánu Bogu w ćierpliwośći ofiárowáłá/ przeto Bog zesłał Anyołá ś. ktory ią w więźieniu ćieszył/ y rozmawiał z nią/ iáko przyiaćiel z przyiaćielem. Co gdy vsłyszáłá służebnicá/ powiedźiáłá mátce iey/ że tám ma kogoś zsobą/ y rozmawia się z kimśi tá wászá Swięćicá/ y podáłá ią w podeyźrzenie do Mátki/ á że w ten czás kiedy szłá opowiedźieć oná wypuśćiłá od śiebie. Nárzekáć pocznie mátká/ łáiąc/ złorzeczyć/ frásowáć się/ zle rozumieiąc o Corce: zásádźiwszy strażą w ćiemnym więźieniu trzymáłá Corkę: y iedney nocy obudźi mátkę oná służebnicá/ ktora iey strzegłá/ opowiádáiąc że
Skrót tekstu: OkolNiebo
Strona: 33
Tytuł:
Niebo ziemskie aniołów w ciele
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Szymon Okolski
Drukarnia:
Drukarnia Jezuitów
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
żywoty świętych
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1644
Data wydania (nie wcześniej niż):
1644
Data wydania (nie później niż):
1644
