miewają. Wżdy towarów dodają. Polacy.
Które Polak odbiera/ Choć sam głogu przymiera: By głodem zdechnąć w domu/ Przecię swój chleb da komu. Za to Paniej trzewiczki/ A sobie rękawiczy. Za kęs barskiego mydła/ Każe zagnać sto bydła. Więc nakupi migdałów/ Dzwonków do psów/ cymbałów. Albo jedwabiu świtek/ Motek Wrocławskich nitek. Paniej za bawełnicę/ Da tłustą jałowicę: I cukier i migdały/ Za to nie będą stały/ Na bałamuty na ty/ Siła w Polsce utraty: Więc się każdy z nas stroi/ A za fraszkę to stoi. Ale zaś serce mężne/ Czyni męże potężne. Polak serca dobrego/
miewáią. Wżdy towárow dodáią. Polacy.
KTore Polak odbiera/ Choć sam głogu przymiera: By głodem zdechnąć w domu/ Przećię swoy chleb da komu. Zá to Pániey trzewiczki/ A sobie rękáwiczi. Zá kęs barskiego mydłá/ Káże zágnáć sto bydłá. Więc nákupi migdałow/ Dzwonkow do psow/ cymbałow. Albo iedwabiu świtek/ Motek Wrocłáwskich nitek. Pániey zá báwełnicę/ Da tłustą iáłowicę: Y cukier y migdały/ Zá to nie będą stáły/ Ná báłámuty ná ty/ Siłá w Polscze vtráty: Więc się káżdy z nas stroi/ A zá frászkę to stoi. Ale zaś serce mężne/ Czyni męże potężne. Polak sercá dobrego/
Skrót tekstu: FraszSow
Strona: B4v
Tytuł:
Fraszki Sowiźrzała nowego
Autor:
Jan z Kijan
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
tak
Data wydania:
1614
Data wydania (nie wcześniej niż):
1614
Data wydania (nie później niż):
1614
. M. Jako w Kolędzie. JEzusa Panna powiła/ Bożego Syna/ wdzięczna nowina. P. Rada mu będę: M. Przyjm za Kolędę. Przyjadą i Trzej Królowie/ przywiożą złoto. P. Mało dbam oto. M. A o Kadzidło/ P. Wolę ja mydło. Abo zwierciadło Wenecki: jedwabiu świtek mój towar wszytek. M. Wszak masz zwierciadło? P. Bo się rozpadło. Jakom je na listwie miała spadło mi było aż mi nie miło. P. A to co długie: M. Rzeczki też drugie. Są to w trąbce uwinione/ Fraszeczki nowe Sowiźrzałowe. P. A cóż wam ponich
. M. Iáko w Kolędźie. IEzusá Pánná powiłá/ Bożego Syná/ wdźięcżna nowiná. P. Rádá mu będę: M. Prziym zá Kolędę. Przyiádą y Trzey Krolowie/ przywiożą złoto. P. Máło dbam oto. M. A o Kádźidło/ P. Wolę ia mydło. Abo zwierćiádło Wenecki: iedwabiu świtek moy towar wszytek. M. Wszák masz zwierćiádło? P. Bo się rozpádło. Iákom ie ná listwie miáłá spádło mi było áż mi nie miło. P. A to co długie: M. Rzeczki też drugie. Są to w trąbce vwinione/ Frászeczki nowe Sowiźrzałowe. P. A coż wam ponich
Skrót tekstu: FraszSow
Strona: D
Tytuł:
Fraszki Sowiźrzała nowego
Autor:
Jan z Kijan
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
tak
Data wydania:
1614
Data wydania (nie wcześniej niż):
1614
Data wydania (nie później niż):
1614
rodu, Wiernie pilnując wydanego płodu, Gadzin podziemnych z okropnego lochu, Dobytych mnóstwo, w różności posturach, Ujrzysz robactwo gminami jak prochu, W odmienne centki skropione po skurach, Tu wąż chcąc pozbyć przeszło-rocznej suknie, Zbolem ją zrzuca, w nowej się wysmuknie. Gospodarz pilny w zasiewie zimowym, Z niecierpliwością upatruje świtku, Wybiega w pole chce wzrok cieszyć, owym Zyskiem, co w ziemie schował do pożytku, Zniemylną wróżką prowizja chodzi, Ze mu siedm ziarnek sto kłosów urodzi; Uważa jeśli posiane pszenice, Bezpiecznie swoje rozścielają brody, Zagon niebrozdzi, z brodą o granice, Bo już to sobie wymówili wprzody, Aby gdzie tylko golizna
rodu, Wiernie pilnuiąc wydanego płodu, Gádzin podziemnych z okropnego lochu, Dobytych mnostwo, w rożności posturach, Uyrzysz robáctwo gminami iák prochu, W odmienne centki skropione po skurach, Tu wąż chcąc pozbyć przeszło-roczney suknie, Zbolem ią zrzuca, w nowey się wysmuknie. Gospodárz pilny w zasiewie zimowym, Z niecierpliwością upátruie świtku, Wybiega w pole chce wzrok cieszyć, owym Zyskiem, co w ziemie schował do pożytku, Zniemylną wrożką prowizya chodzi, Ze mu siedm ziarnek sto kłosow urodzi; Uważa ieśli posiane pszenice, Bespiecznie swoie rozścielaią brody, Zágon niebrozdzi, z brodą o gránice, Bo iuż to sobie wymowili wprzody, Aby gdzie tylko golizna
Skrót tekstu: DrużZbiór
Strona: 104
Tytuł:
Zbiór rytmów
Autor:
Elżbieta Drużbacka
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
pieśni, poematy epickie, satyry, żywoty świętych
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1752
Data wydania (nie wcześniej niż):
1752
Data wydania (nie później niż):
1752
