na suchoty chorując, 1699 w Wilnie zakończył dispositissimus. Daj mu Panie Jezu wieczne odpocznienie i z sobą w niebie mieszkanie. W leciech umarł 36.
Pietraszkiewicz rodem ze Dworca, facetus et jovialis, w Dworcu umarł. Requiescat in sanctissima pace, Anno 1699, w leciech 46. Kochałem go, bo był bardzo żartobliwy.
Ipanna Teressa Olszewska bardzo dobra i wygodna do usług panienka, przy której obie córki nasze Basia i Maryjka rosły, w Wilnie z maligny 18 Octobra, Anno 1700 umarła. Jeśli się nie wypłaciła jeszcze za grzechy, Panie Jezu zmyj je krwią swoją przenajdroższą, a domieść do wiecznej chwały. Amen. Miała lat 30
na suchoty chorując, 1699 w Wilnie zakończył dispositissimus. Daj mu Panie Jezu wieczne odpocznienie i z sobą w niebie mieszkanie. W leciech umarł 36.
Pietraszkiewicz rodem ze Dworca, facetus et jovialis, w Dworcu umarł. Requiescat in sanctissima pace, Anno 1699, w leciech 46. Kochałem go, bo był bardzo żartobliwy.
Jpanna Teressa Olszewska bardzo dobra i wygodna do usług panienka, przy któréj obie córki nasze Basia i Maryjka rosły, w Wilnie z maligny 18 Octobra, Anno 1700 umarła. Jeśli się nie wypłaciła jeszcze za grzechy, Panie Jezu zmyj je krwią swoją przenajdroższą, a domieść do wiecznéj chwały. Amen. Miała lat 30
Skrót tekstu: ZawiszaPam
Strona: 395
Tytuł:
Pamiętniki
Autor:
Krzysztof Zawisza
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1715 a 1717
Data wydania (nie wcześniej niż):
1715
Data wydania (nie później niż):
1717
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Julian Bartoszewicz
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Jan Zawisza
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1862
pace. Jan, masztalerz, człowiek poczciwy i dobrze przez lat dziesiątek służący, którego Lisandrem z żartu zwano, w Rohotnej mało co chorując, umarł Anno 1714. Tamże umarł drugi masztalerz Jurek, nagle a prawie w momencie, Anno 1716.
Tamże umarł Anno 1715 Stawiński, myśliwiec, człowiek zabawny, śmieszny i srodze żartobliwy. Requiescant wszyscy in sanctissima pace. VI. Sejm walny sześcioniedzielny w Warszawie, dnia 30 miesiąca Septembra, Anno 1720, zaczęty solito more podług prawa, a potem niezakonczony, rozpełzły.
Po wysłuchanej wotywie w kościele kolegiackim oo. jezuitów de Spiritu sancto, pontyficaliter, ipanowie posłowie in numerosa frequentia zebrawszy się do izby poselskiej
pace. Jan, masztalerz, człowiek poczciwy i dobrze przez lat dziesiątek służący, którego Lisandrem z żartu zwano, w Rohotnéj mało co chorując, umarł Anno 1714. Tamże umarł drugi masztalerz Jurek, nagle a prawie w momencie, Anno 1716.
Tamże umarł Anno 1715 Stawiński, myśliwiec, człowiek zabawny, śmieszny i srodze żartobliwy. Requiescant wszyscy in sanctissima pace. VI. Sejm walny sześcioniedzielny w Warszawie, dnia 30 miesiąca Septembra, Anno 1720, zaczęty solito more podług prawa, a potém niezakonczony, rozpełzły.
Po wysłuchanéj wotywie w kościele kolegiackim oo. jezuitów de Spiritu sancto, pontyficaliter, jpanowie posłowie in numerosa frequentia zebrawszy się do izby poselskiéj
Skrót tekstu: ZawiszaPam
Strona: 397
Tytuł:
Pamiętniki
Autor:
Krzysztof Zawisza
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1715 a 1717
Data wydania (nie wcześniej niż):
1715
Data wydania (nie później niż):
1717
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Julian Bartoszewicz
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Jan Zawisza
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1862
. Gdzież proszę te dusze po śmierci się dostają? Nie do piekła? bo by to tyranem było czynić Boga: żeby miał za małą winę wiecznie peiklem karać, w którą i sprawiedliwy 7. razy na dzień wpada. Prov. 24. Jako niezbożnie by Sędzia ziemski na gardle kogo karał za słowo z perstrykcją żartobliwe. Nie do Nieba? Bo nic grzechem skażonego nie wnidzie do królestwa Niebieskiego. Ap. 21. Toć do trzeciego od tych, miejsca, to jest Czyśćca.
XII. Idąc jeszcze wyżej imaginacją nad Czyściec, jest dawnych Patriarchów i Proroków starozakonnych cale co do winy i kary usprawiedliwionych, otchłań w której zostawały te dusze
. Gdzież proszę te dusze po śmierci się dostaią? Nie do piekłá? bo by to tyrannem było czynić Boga: żeby miał zá máłą winę wiecznie peiklem karać, w ktorą y sprawiedliwy 7. razy na dzień wpada. Prov. 24. Iako niezbożnie by Sędzia ziemski na gardle kogo karał za słowo z perstrykcyą żartobliwe. Nie do Nieba? Bo nic grzechem zkażonego nie wnidzie do krolestwa Niebieskiego. Ap. 21. Toć do trzeciego od tych, mieysca, to iest Czysca.
XII. Idąc ieszcze wyżey imaginacyą nad Czyściec, iest dawnych Patryarchow y Prorokow starozakonnych cale co do winy y kary usprawiedliwionych, otchłań w ktorey zostawały te dusze
Skrót tekstu: BystrzInfGeogr
Strona: B2
Tytuł:
Informacja geograficzna
Autor:
Wojciech Bystrzonowski
Drukarnia:
Drukarnia lubelska Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Lublin
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
geografia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1743
Data wydania (nie wcześniej niż):
1743
Data wydania (nie później niż):
1743
Kraju wyrugowana jest, która była okazją domowych długich i krwawych wojen. Dla tego się zaś mówi Kościół Francuski, iż Duchowieństwo Francuskie wiele sobie ma nadanych osobliwszych od Stolice Rzymskiej przywilejów, przy których się statecznie z wyznaniem i uszanowaniem Najwyższej Głowy Kościoła Katolickiego Biskupa Rzymskiego, utrzymuje. ATLAS DZIECINNY.
Obywatele tego Kraju są weseli, żartobliwi, w obcowaniu przyjemni, ludzcy: wesołość swoję nazywają naturalną żywością rozumu, ale ich sąsiedzi mają to za lekkomyślność. U nich nauki, rzemiosła, i sztuki Rycerskie kwitną, przeto nie zbywa u nich na ludziach uczonych, doskonałych rzemieślnikach, dowcipnych wynalazcach, odważnych żołnierzach, mimo jednak tego wszystkiego pospolicie im przypisują lekkość i
Kraiu wyrugowana iest, ktora była okazyą domowych długich y krwawych woien. Dla tego się zaś mowi Kościoł Francuski, iż Duchowieństwo Francuskie wiele sobie ma nadanych osobliwszych od Stolice Rzymskiey przywileiow, przy ktorych się statecznie z wyznaniem y uszanowaniem Naywyższey Głowy Kościoła Katolickiego Biskupa Rzymskiego, utrzymuie. ATLAS DZIECINNY.
Obywatele tego Kraiu są weseli, żartobliwi, w obcowaniu przyiemni, ludzcy: wesołość swoię nazywaią naturalną żywością rozumu, ale ich sąsiedzi maią to za lekkomyślność. U nich nauki, rzemiosła, y sztuki Rycerskie kwitną, przeto nie zbywa u nich na ludziach uczonych, doskonałych rzemieślnikach, dowcipnych wynalazcach, odważnych żołnierzach, mimo iednak tego wszystkiego pospolicie im przypisują lekkość y
Skrót tekstu: SzybAtlas
Strona: 38
Tytuł:
Atlas dziecinny
Autor:
Dominik Szybiński
Drukarnia:
Michał Groell
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
astronomia, geografia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1772
Data wydania (nie wcześniej niż):
1772
Data wydania (nie później niż):
1772
omylne. V. Którzyż jeszcze występują przeciw temu Przykazaniu? M. Kłamcy/ którzy się z prawdą mijają/ boć i kłamstwo/ jest niejako fałszywe świadectwo/ gdyż na myśli insze/ a w uściech insze. V. Jestże zawsze grzechem śmiertelnym kłamstwo. M. Nie/ bo niektóre kłamstwo jest tylko żartobliwe/ które dla uciechy/ bez krzywdy/ uszczyrbku/ i osławienia jest. Inne nazywają Hostitiosum, które nikomu nie szkodzi/ a sobie może być pożyteczne; a te bywają grzechami powszechnymi/ z innych okoliczności/ może być śmiertelne: I dla tegoż Bóg nie każe kłamać powszechnym kłamstwem/ na zatrzymanie wszytkiego świata V.
omylne. V. Ktorzyż ieszcze występuią przećiw temu Przykazániu? M. Kłamcy/ ktorzy się z prawdą miiáią/ boć y kłamstwo/ iest nieiáko fałszywe świádectwo/ gdyż ná myśli insze/ á w vśćiech insze. V. Iestże záwsze grzechem śmiertelnym kłamstwo. M. Nie/ bo niektore kłamstwo iest tylko żártobliwe/ ktore dla vćiechy/ bez krzywdy/ vszczyrbku/ y osławienia iest. Inne názywáią Hostitiosum, ktore nikomu nie szkodźi/ á sobie może bydź pożyteczne; á te bywáią grzechámi powszechnymi/ z innych okolicznośći/ może bydź śmiertelne: Y dla tegoż Bog nie każe kłamáć powszechnym kłamstwem/ ná zátrzymánie wszytkiego świátá V.
Skrót tekstu: AnzObjWaś
Strona: 69
Tytuł:
Objaśnienie trudności teologicznych zebrane z doktorów św. od Anzelma świętego
Autor:
Wojciech Waśniowski
Drukarnia:
Łukasz Kupisz
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
dialogi
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1651
Data wydania (nie wcześniej niż):
1651
Data wydania (nie później niż):
1651
; niech im nie będzie przyczyną do wytrzymania jego złego humoru, jako czynią niektórzy, którzy się nie znają na prawach przyjaźni. Poczciwy człowiek powinien, ile możności, umykać Przyjaciółom swoim przykrości, i jedynie się starać, aby ich uczynił szczęśliwemi. LEKCJA. XXIX. O wesołości, i zwyczaju żartowania.
Jeżeli charakter człowieka żartobliwego nie jest taki, żeby się nie mógł zgodzić z charakterem człowieka mądrego, przynajmniej jeden drugiemu pospolicie jest przeciwny. Pierwszy coś tylko po wierzchu nieco umysłu pokazuje, nie zdającego się do wielkich rzeczy; drugi zaś z przeciwnej strony znakiem jest głębokiego umysłu, który, gardząc bagatelami, idzie do gruntowych rzeczy, ani się nie
; niech im nie będzie przyczyną do wytrzymania iego złego humoru, iako czynią niektorzy, ktorzy się nie znaią na prawach przyiaźni. Poczciwy człowiek powinien, ile możności, umykać Przyiaciołom swoim przykrości, y iedynie się starać, aby ich uczynił szczęśliwemi. LEKCYA. XXIX. O wesołości, y zwyczaiu żartowania.
Jeżeli charakter człowieka żartobliwego nie iest taki, żeby się nie mogł zgodzić z charakterem człowieka mądrego, przynaymniey ieden drugiemu pospolicie iest przeciwny. Pierwszy coś tylko po wierzchu nieco umysłu pokazuie, nie zdaiącego się do wielkich rzeczy; drugi zaś z przeciwney strony znakiem iest głębokiego umysłu, ktory, gardząc bagatelami, idzie do gruntowych rzeczy, ani się nie
Skrót tekstu: AkDziec
Strona: 124
Tytuł:
Akademia dziecinna albo zbiór nauk różnych
Autor:
Anonim
Drukarnia:
Drukarnia JKM i Rzeczypospolitej Scholarum Piarum
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1761
Data wydania (nie wcześniej niż):
1761
Data wydania (nie później niż):
1761
: zostawmy drobnym ludziom to rzemiosło, rozweselenia kompanii, którzy jeżeli mile rozprawują, aplaudują im; jeżeli zaś nie mówią, tylko błazeństwa, śmieją się z nich: co wszystko na nic się nie przyda. Lecz ci, którzy są dystyngwowani Urodzeniem, albo godnością, poniżają siebie samych, kiedy się chcą udawać za ludzie żartobliwych, i podawają się w pogardę ludzi, którzy ich słuchają: Urząd to jest bardzo podły drugich do śmiechu pobudzać, chyba żeby się to przez okazją trafiło, i to bez pokazania, że się z umysłu słowo do śmiechu wyrzekło. Tym czasem nie jestem tak surowy, abym chciał z towarzystwa zacnych ludzi rugować wesoły
: zostawmy drobnym ludziom to rzemiosło, rozweselenia kompanii, ktorzy ieżeli mile rozprawuią, applauduią im; ieżeli zaś nie mowią, tylko błazeństwa, śmieią się z nich: co wszystko na nic się nie przyda. Lecz ci, ktorzy są dystyngwowani Urodzeniem, albo godnością, poniżaią siebie samych, kiedy się chcą udawać za ludzie żartobliwych, y podawayą się w pogardę ludzi, którzy ich słuchaią: Urząd to iest bardzo podły drugich do śmiechu pobudzać, chyba żeby się to przez okazyą trafiło, y to bez pokazania, że się z umysłu słowo do śmiechu wyrzekło. Tym czasem nie iestem tak surowy, abym chciał z towarzystwa zacnych ludzi rugować wesoły
Skrót tekstu: AkDziec
Strona: 125
Tytuł:
Akademia dziecinna albo zbiór nauk różnych
Autor:
Anonim
Drukarnia:
Drukarnia JKM i Rzeczypospolitej Scholarum Piarum
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1761
Data wydania (nie wcześniej niż):
1761
Data wydania (nie później niż):
1761
nauczyć nie widząc nic, przytym i Teologii tak się dobrze wyuczył że zasłużył sobie Katedrę w sławnej szkole Aleksandryjskiej o czym świadczy Z. Hieronim i Rufinus Dyscypułowie Z. Dydymusa. Ktezybiusz zaś był inwentorem Organ grających przez inspiracją wód, których Neron miał pierwszą inwencją, o czym Suetonius pisze w życiu Nerona. Aleksandryjczykowie byli żartobliwi ale francja, i lubieżni, według przysłowia Deliciae Alexandrinae. Propertius pisze o ich frantostwie lib. 3. Noxia Alexandrina dolis aptissima tellus. Egipcjanie będąc doskonali w Astronomii, oni najpierwsi wyznaczyli czas Wielkanocny co rok, jedni ją celebrowali 14. Marca, drudzy w Niedzielę pierwszą następującą Miesiąca Marca, Ofius na to miał Konsylium
náuczyć nie widząc nic, przytym y Teologii ták się dobrze wyuczył że zásłużył sobie Kátedrę w słáwney szkole Alexandryiskiey o czym swiádczy S. Hieronim y Rufinus Dyscypułowie S. Dydymusa. Ktezybiusz záś był inwentorem Organ graiących przez inspiracyą wod, ktorych Neron miáł pierwszą inwencyą, o czym Suetonius pisze w zyciu Nerona. Alexandryiczykowie byli żártobliwi ále franciá, y lubieżni, według przysłowia Deliciae Alexandrinae. Propertius pisze o ich frantostwie lib. 3. Noxia Alexandrina dolis aptissima tellus. Egypcyanie będąc doskonáli w Astronomii, oni náypierwsi wyznáczyli czás Wielkánocny co rok, iedni ią celebrowáli 14. Marca, drudzy w Niedzielę pierwszą nástępuiącą Miesiąca Márcá, Ofius ná to miáł Concilium
Skrót tekstu: ŁubŚwiat
Strona: 624
Tytuł:
Świat we wszystkich swoich częściach
Autor:
Władysław Aleksander Łubieński
Drukarnia:
Wrocławska Akademia Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Wrocław
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
relacje
Tematyka:
egzotyka, geografia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1740
Data wydania (nie wcześniej niż):
1740
Data wydania (nie później niż):
1740
dziwna) tak przez siedm llat chodził/ W ośmym roku powtóre/ na nich że ugodził/ I rzekł: gdyż uderzone moc takową macie/ Ze winowajce swego w płeć inszą wdawacie/ I teraz was nie minę. ledwo co ich zgodził Laską/ odzyskał zaraz twarz w której się rodził. Ten/ z żartobliwej sporki za roziemcę wzięty/ Po Jowiszu natychmiast puścił ortel święty. Marnie/ i zdróżnie Juno tym się uraziła/ I w pamiętnym sędziego swego oślepiła. A ojciec wszechmogący/ że boskich nicować Spraw bóg nie ma/ rzeczy mu dał przyszłe zwiadować; W nagrodę zbytych oczu: tąż czcią zelżył kary. Ten sławny w
dźiwna) tak przez śiedm llat chodźił/ W osmym roku powtore/ ná nich że vgodźił/ Y rzekł: gdyż vderzone moc tákową maćie/ Ze winowáyce swego w płeć inszą wdawaćie/ Y teraz wás nie minę. ledwo co ich zgodźił Laską/ odyskał záraz twarz w ktorey się rodźił. Ten/ z żártobliwey sporki zá rozięmcę wźięty/ Po Iowiszu nátychmiast puśćił ortel święty. Márnie/ y zdrożnie Iuno tym się vráźiłá/ Y w pámiętnym sędźiego swego oślepiłá. A oyćiec wszechmogący/ że boskich nicowáć Spraw bog nie ma/ rzeczy mu dał przyszłe zwiádowáć; W nágrodę zbytych oczu: tąż czćią zelżył káry. Ten sławny w
Skrót tekstu: OvŻebrMet
Strona: 65
Tytuł:
Metamorphoseon
Autor:
Publius Ovidius Naso
Tłumacz:
Jakub Żebrowski
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1636
Data wydania (nie wcześniej niż):
1636
Data wydania (nie później niż):
1636
długo trwający: łakomy; skąpy: o przyjaźń niedbający: o sobie wiele rozumiejący etc. Atoli w afekcie stateczny: sekretu dochowujący: w zaczętej pracy trwały: do rządów, zgodny: w Przedsięwzięciu nieodmienny słowny: w radzie gruntowny etc. Skutki natury krwistej bywają te. Ze krwisty lubi rozrywki, biesiady, tańce, żartobliwy: mniej przypadki lubo nieszczęśliwe aprehendujący: od pracy i sedentaryj uciekający: mniej w naukach się kochający, do amorów skłonny. etc. Atoli do pożycia jest miły i ludzki: szczodry: pokoj swój kochający: szczery: przyjaźni dochowujący, etc. Skutki natury Flegmatycznej bywają te. Ze flegmatyk jest ospały: leniuch:
długo trwáiący: łákomy; skąpy: o przyiaźń niedbáiący: o sobie wiele rozumieiący etc. Atoli w affekcie státeczny: sekretu dochowuiący: w zaczętey pracy trwały: do rządow, zgodny: w Przedsięwzięciu nieodmienny słowny: w rádzie gruntowny etc. Skutki nátury krwistey bywáią te. Ze krwisty lubi rozrywki, biesiady, tańce, żártobliwy: mniey przypadki lubo nieszczęśliwe apprehenduiący: od pracy y sedentaryi uciekáiący: mniey w náukach się kochaiący, do ámorow skłonny. etc. Atoli do pożycia iest miły y ludzki: szczodry: pokoy swoy kochaiący: szczery: przyiazni dochowuiący, etc. Skutki nátury Flegmatyczney bywaią te. Ze flegmatyk iest ospały: leniuch:
Skrót tekstu: BystrzInfAstrol
Strona: 13
Tytuł:
Informacja astrologiczna
Autor:
Wojciech Bystrzonowski
Miejsce wydania:
Lublin
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
astrologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1743
Data wydania (nie wcześniej niż):
1743
Data wydania (nie później niż):
1743
