obiedzie Kielicha, który stary jak te księgi, Godzien pochwały, bo spory i tęgi, Wielki Burgrabia uczynił mię Szklarzem; A że w strych piję, zostaję Strycharzem. PIEŚŃ W OBOZIE POD ŻWANCEM 1653
Bracia, bracia, do koni! Już flaszka na stole! Dopadszy szklanej broni, Wypadajmy w pole!
By zabito żołdową Wojnę i z jej głodem! My wkroczmy służbę nową Z winem albo z miodem!
Chociażby pod Kamieńcem Chmielnicki był z chanem — Mnie pod biesiadnym wieńcem Dobra myśl hetmanem.
Niech, kogo świerzbią plecy, Wsiada na Tatary — Ja z niego drwię pijęcy Petercyment stary.
Nie pytam, co król myśli I co stawa w
obiedzie Kielicha, który stary jak te księgi, Godzien pochwały, bo spory i tęgi, Wielki Burgrabia uczynił mię Szklarzem; A że w strych piję, zostaję Strycharzem. PIEŚŃ W OBOZIE POD ŻWANCEM 1653
Bracia, bracia, do koni! Już flaszka na stole! Dopadszy szklanej broni, Wypadajmy w pole!
By zabito żołdową Wojnę i z jej głodem! My wkroczmy służbę nową Z winem albo z miodem!
Chociażby pod Kamieńcem Chmielnicki był z chanem — Mnie pod biesiadnym wieńcem Dobra myśl hetmanem.
Niech, kogo świerzbią plecy, Wsiada na Tatary — Ja z niego drwię pijęcy Petercyment stary.
Nie pytam, co król myśli I co stawa w
Skrót tekstu: MorszAUtwKuk
Strona: 205
Tytuł:
Utwory zebrane
Autor:
Jan Andrzej Morsztyn
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1654
Data wydania (nie wcześniej niż):
1654
Data wydania (nie później niż):
1654
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Utwory zebrane
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1971
uprzejmie i prowizyjonalnie, tylko w wojsku, nie żałując życia przy całości i rezolucji jego tudzież uczynności i datku przy proporcji zasługi, respektu i promocji, przy godności i cnocie, ludzkości i chleba przy hojnym w pracach posiłku, zgoła samej dusze przy całym i nie rozerwanym żadną potęgą i fakcyją wojsk swoich ciele. Nie bywało żołdowych borgów, defektów wysłużonej należytości, nuży i ruiny aż do ostatniego żołnierzów fałatka, bo jako hetmani wszelakich ordynansów swoich i dyspozycji wielkie u żołnierza mieli bezpieczeństwo i skutek, zażywając go do woli i sławy narodu odważnie i skromnie, tak żołnierz wzajemnie w doskonałej wodzów swoich stymie wszelkie miewał ukontentowanie i satysfakcyją należytości, a tak
uprzejmie i prowizyjonalnie, tylko w wojsku, nie żałując życia przy całości i rezolucyi jego tudzież uczynności i datku przy proporcyi zasługi, respektu i promocyi, przy godności i cnocie, ludzkości i chleba przy hojnym w pracach posiłku, zgoła samej dusze przy całym i nie rozerwanym żadną potęgą i fakcyją wojsk swoich ciele. Nie bywało żołdowych borgów, defektów wysłużonej należytości, nuży i ruiny aż do ostatniego żołnierzów fałatka, bo jako hetmani wszelakich ordynansów swoich i dyspozycyi wielkie u żołnierza mieli bezpieczeństwo i skutek, zażywając go do woli i sławy narodu odważnie i skromnie, tak żołnierz wzajemnie w doskonałej wodzów swoich stymie wszelkie miewał ukontentowanie i satysfakcyją należytości, a tak
Skrót tekstu: MałpaCzłow
Strona: 284
Tytuł:
Małpa Człowiek
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
satyry, traktaty
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1715
Data wydania (nie wcześniej niż):
1715
Data wydania (nie później niż):
1715
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Archiwum Literackie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Paulina Buchwaldówna
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wroclaw
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1962
żeby żołnierz biorący płacą, quis quis ille est, niezasiadał w radach, i sądach Rzeczypospolitej, bo z tąd powaga Jej upada; i nierząd w Sejmach, Sejmikach, Trybunałach, Komisjach, co raz większy się rodzi. SZÓSTA. Kwestia SiódmA. Kwestia VII. Czy lepiej: żeby kwarciane wojsko, to jest żołdowe było? czyli też przez wyprawą Województw i Powiatów? Resolvitur 1mó. Ze lepiej: aby było przez wyprawę Województw, i Powiatów.
Już Już się to w przeszłej dotknęło kwestyj, co to było w Polsce przez wyprawy Zwojewodztw wojować. Najprzód wojowali Polacy wsiadając na koń viritim nemine excepto, kto jeno mogło oręże nieść,
żeby żołnierz biorący płacą, quis quis ille est, niezáśiadał w rádach, y sądách Rzeczypospolitey, bo z tąd powaga Jey upada; y nierząd w Seymách, Seymikách, Trybunałách, Komissyach, co raz większy się rodźi. SZOSTA. KWESTYA SIODMA. KWESTYA VII. Czy lepiey: żeby kwarćiane woysko, to iest żołdowe było? czyli też przez wyprawą Woiewodztw y Powiatow? Resolvitur 1mó. Ze lepiey: áby było przez wyprawę Woiewodztw, y Powiatow.
Już Już się to w przeszłey dotknęło kwestyi, co to było w Polszcze przez wyprawy Zwoiewodztw woiować. Nayprzod woiowali Polacy wśiadaiąc ná koń viritim nemine excepto, kto ieno mogło oręże nieść,
Skrót tekstu: RadzKwest
Strona: 121
Tytuł:
Kwestie polityczne
Autor:
Franciszek Radzewski
Drukarnia:
Drukarnia Akademicka
Miejsce wydania:
Poznań
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1743
Data wydania (nie wcześniej niż):
1743
Data wydania (nie później niż):
1743
. A tak płacąc sobie sami, albo ex possesionibus poczty mając, ktoby niechciał contribuere na zaciężne wyprawy, niebyłoby ani oco, ani komu terrobili nomine zwiazku, Rzeczpospolitą straszyć, przez co i fakcjom zawiłym, i rabunkom okrutnym clauderetur Janua. Kwestia Resolvitur 2dó. Lepiej aby Kwarciane wojsko, albo Żołdowe, na usłudz Rzeczypospolitej było.
1mo. Antiquitatis usus może być renovandus, ale niezawsze imitandus, bo jako wszystkie rządy d koniunktur czasu sposobić się powinne, tak za odmianą świata, kotre co dzień intercedit, powinny i prawa, i Konstytucje odmieniać się. Proste wieki prostych zwyczajów potrzebowały, i rządów, polerowniejszych zaś świat
. A ták płacąc sobie sámi, álbo ex possesionibus poczty maiąc, ktoby niechćiał contribuere ná záćiężne wyprawy, niebyłoby áni oco, áni komu terrobili nomine zwiazku, Rzeczpospolitą straszyć, przez co y fakcyom záwiłym, y rabunkom okrutnym clauderetur Janua. KWESTYA Resolvitur 2dó. Lepiey áby Kwarćiane woysko, álbo Zołdowe, ná usłudz Rzeczypospolitey było.
1mó. Antiquitatis usus może być renovandus, ále niezáwsze imitandus, bo iáko wszystkie rządy d koniunktur czásu sposobić się powinne, ták zá odmianą światá, kotre co dźień intercedit, powinny y prawá, y Konstytucye odmieniać się. Proste wieki prostych zwyczáiow potrzebowały, y rządow, polerownieyszych záś świát
Skrót tekstu: RadzKwest
Strona: 126
Tytuł:
Kwestie polityczne
Autor:
Franciszek Radzewski
Drukarnia:
Drukarnia Akademicka
Miejsce wydania:
Poznań
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1743
Data wydania (nie wcześniej niż):
1743
Data wydania (nie później niż):
1743
. Stamtąd zaś mimo Lwów ku Samborowi poszedszy, wojsko tam trochę spoczęło, dalsze traktamentu wojny obmyślając sposoby.
Szwedzi zaś z Węgrami i z Kozakami taborem ciężkim idąc temiż przeprawami wielkimi i błotnistymi, a wojska zgromić nie mogąc, strudzeni i pomordowani pod Brześciem Litewskim osiąść musieli. Tam dopiero Kozacy i Wołosza o zatrzymane żołdowe piniądze, na które ich był zaciągnął, na Rakoczego następują, i bunt przeciwko niemu podnoszą, których on im potrosze policzywszy, dalej za polskim wojskiem iść królowi szwedzkiemu radzi. Ale król szwedzki na przeszłoroczne koło Jarosławia i Rudnika pamiętając przeprawy, tudzież nieco oziębłości do wojny w ludziach Rakoczego postrzegszy, a najbardziej spróbowawszy jako rzecz
. Stamtąd zaś mimo Lwów ku Samborowi poszedszy, wojsko tam trochę spoczęło, dalsze traktamentu wojny obmyślając sposoby.
Szwedzi zaś z Węgrami i z Kozakami taborem ciężkim idąc temiż przeprawami wielkimi i błotnistymi, a wojska zgromić nie mogąc, strudzeni i pomordowani pod Brześciem Litewskim osiąść musieli. Tam dopiero Kozacy i Wołosza o zatrzymane żołdowe piniądze, na które ich był zaciągnął, na Rakoczego następują, i bunt przeciwko niemu podnoszą, których on im potrosze policzywszy, dalej za polskim wojskiem iść królowi szwedzkiemu radzi. Ale król szwedzki na przeszłoroczne koło Jarosławia i Rudnika pamiętając przeprawy, tudzież nieco oziębłości do wojny w ludziach Rakoczego postrzegszy, a najbardziej spróbowawszy jako rzecz
Skrót tekstu: JemPam
Strona: 240
Tytuł:
Pamiętnik dzieje Polski zawierający
Autor:
Mikołaj Jemiołowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1683 a 1693
Data wydania (nie wcześniej niż):
1683
Data wydania (nie później niż):
1693
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Dzięgielewski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
"DIG"
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
2000
nawet, że król, jako ex sua, tak ich voluntate nie może bellci indicere et munera exercere, o których wiecznych na tym sejmie zamyślali przy zgubie izby poselskiej, by beł tego ten cnotliwy wojewoda nie przestrzegł. Azaż na nas samych non indixerunt wojny teraz pod Sandomierz? A co żałośniejsza, że bezmiłosierni bracia żołdowi zapamiętali sławy przodków swych i swojej, a dali się biednemu groszowi zaprzedać, który częścią w giełdach albo raczej w karczmach i na wszetecznych miejscach potracili. A sława by była nigdy nie obumarła, ty, cny Zebrzydowski, nie chciałeś w tym szeregu z kolegami być twemi, opuściłeś ich, przestając i kontentując się
nawet, że król, jako ex sua, tak ich voluntate nie może bellci indicere et munera exercere, o których wiecznych na tym sejmie zamyślali przy zgubie izby poselskiej, by beł tego ten cnotliwy wojewoda nie przestrzegł. Azaż na nas samych non indixerunt wojny teraz pod Sendomierz? A co żałośniejsza, że bezmiłosierni bracia żołdowi zapamiętali sławy przodków swych i swojej, a dali się biednemu groszowi zaprzedać, który częścią w giełdach albo raczej w karczmach i na wszetecznych miejscach potracili. A sława by była nigdy nie obumarła, ty, cny Zebrzydowski, nie chciałeś w tym szeregu z kolegami być twemi, opuściłeś ich, przestając i kontentując się
Skrót tekstu: ReskryptSzlachCz_II
Strona: 64
Tytuł:
Reskrypt ślachcica jednego na ów skrypt, który przeciwko Zebrzydowskiemu, wojewodzie krakowskiemu, jakiś gregoryanek wydał: »Otóż tobie rokosz«.
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1606
Data wydania (nie wcześniej niż):
1606
Data wydania (nie później niż):
1606
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pisma polityczne z czasów rokoszu Zebrzydowskiego 1606-1608
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Czubek
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1918
którąby żywność sobie do Obozu prowadzili/ ani swych własnych wozów/ za piechotne/ nie będą Oficerowie potrącać (pod odpadnieniem od starszeństwa/ i utratą wszystkiego) kiedy przy weściu do Obozu/ będą wozy z żywnością praesentowali, generalnemu Prowiantowemu/ albo temu/ kogo do tej Rewizjej przyda/ a tę żywność Piechota/ za żołdowe pieniądze/ będzie sobie w ciągnieniu powoli przyspasabiała. A zaś w zatrzymaniu borgowej służby/ Rotmistrz albo Kapitan/ w Mieście którym/ słoniny/ mąki/ Grochów (za pewną asekuracją do skarbu) targiem weźmie/ swego ramienia/ i potrącając w Żołdzie/ po miedzy piechotne wozy podzieli/ którzyby potrzebowali żywności/ jednak ich
ktorąby żywność sobie do Obozu prowádźili/ áni swych włásnych wozow/ zá piechotne/ nie będą Officerowie potrącáć (pod odpadnieniem od stárszeństwá/ y vtrátą wszystkiego) kiedy przy weśćiu do Obozu/ będą wozy z żywnośćią práesentowáli, generalnemu Prowiántowemu/ álbo temu/ kogo do tey Rewizyey przyda/ á tę żywność Piechotá/ zá żołdowe pieniądze/ będźie sobie w ćiągnieniu powoli przyspasabiáłá. Á záś w zátrzymániu borgowey służby/ Rotmistrz álbo Kápitán/ w Mieśćie ktorym/ słoniny/ mąki/ Grochow (zá pewną ássecurátią do skárbu) tárgiem weźmie/ swego ramienia/ y potrącáiąc w Zołdźie/ po miedzy piechotne wozy podźieli/ ktorzyby potrzebowáli żywnośći/ iednák ich
Skrót tekstu: FredKon
Strona: 17
Tytuł:
Potrzebne konsyderacje około porządku wojennego
Autor:
Andrzej Maksymilian Fredro
Drukarnia:
Franciszek Glinka
Miejsce wydania:
Słuck
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
wojskowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1675
Data wydania (nie wcześniej niż):
1675
Data wydania (nie później niż):
1675
uspokoją, Jakoż stało się, strach zatym rozgłosi Ze Koniuraci o sądy nie stoją Ze się, gdy Szlachtę do siebie zgromadzą Już i nad pierwsze Magistraty sadzą. CLV. Testament zatym wniosą Cezarowy Żeby go czytać, Szlachta zaraz krzyczy; W nim z Siostrzenice Sukcesor gotowy Na Państwie jego Oktawi dziedziczy Ogrody na Skarb czytają żołdowy Toż się każdemu siedmdziesiąt pięć liczy Atickich groszy, Żołnierzowi w dary Znowu to wzburzy, nowe w gminie swary. CLVI. Kiedy Ojczyzny znają miłośnikiem Co go niedawno zwali Opressorem Najbardziej na to poruszą się krzykiem Decimuc Brutus ze następcą wtórem Mają to bowiem Rzymianie pewnikiem Gdy pierwszych niemasz, drugi Sukcesorem Wezdrgną się; że jest
uspokoią, Iakosz stało śię, strach zatym rozgłośi Ze Koniuraci ó sądy nie stoią Ze śię, gdy Szlachtę do śiebie zgromadzą Iuz y nad pierwsze Magistraty sadzą. CLV. Testament zatym wniosą Caezarowy Zeby go czytać, Szlachta zaraz krzyczy; W nim z Siestrzenice Sukcessor gotowy Na Państwie iego Oktawi dźiedźiczy Ogrody na Skarb czytaią żołdowy Tosz śię każdemu śiedmdźiesiąt pięć liczy Attickich groszy, Zołnierzowi w dary Znowu to wzburzy, nowe w gminie swary. CLVI. Kiedy Oyczyzny znaią miłośnikiem Co go niedawno zwali Oppressorem Naybardźiey na to poruszą śię krzykiem Decimuc Brutus ze następcą wtorem Maią to bowiem Rzymianie pewnikiem Gdy pierwszych niemasz, drugi Sukcessorem Wezdrgną śię; że iest
Skrót tekstu: ChrośKon
Strona: 42
Tytuł:
Pharsaliej... kontynuacja
Autor:
Wojciech Stanisław Chrościński
Drukarnia:
Klasztor Oliwski
Miejsce wydania:
Oliwa
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1693
Data wydania (nie wcześniej niż):
1693
Data wydania (nie później niż):
1693
Komunika; Part, Arab, Medus w swoim Sajdaczniku Sukursów dosyć licznych nie umyka; W tymże królowie z Tetrarchami szyku, Z Gallograecjej stawią zaciężnika, I okrom piechot, na dziesięć tysięcy Sprowadzą jazdy w odzieży zwierzęcy. LXI. Więc gdy się popis odprawi wojskowy, Wnet obiecane donatywy liczą, Którymi żołnierz nietylko żołdowy Ale się nawet i posiłki szczycą. Bo wtym Hetmańskie pracowały głowy Skutkiem lud trzymać, a nie obietnicą, I Weteranów pociągać szczodrotą Żeby tak na plac z większą śli ochotą. LXII. A iż to Wodzów przegarało znacznie, Żeby Cesarskie imię Wojsk nie zwiodło, Tych osobliwie; którzy nieobacznie Juliuszowe piastowali siodło. Mądrze obiema
Kommunika; Parth, Arab, Medus w swoim Saydaczniku Sukkursow dosyc licznych nie umyka; W tymze krolowie z Tetrarchami szyku, Z Gallograecyey stawią zaciężnika, I okrom piechot, na dziesięc tysięcy Sprowadzą iazdy w odzieży zwierzęcy. LXI. Więc gdy się popis odprawi woyskowy, Wnet obiecane donatywy liczą, Ktorymi żołnierz nietylko żołdowy Ale się nawet y posiłki sżczycą. Bo wtym Hetmańskie pracowały głowy Skutkiem lud trzymać, á nie obietnicą, I Weteranow pociągac sżczodrotą Zeby tak na plac z większą sli ochotą. LXII. A isz to Wodzow przegarało znacznie, Żeby Cesarskie imię Woysk nie zwiodło, Tych osobliwie; ktorzy nieobacznie Iuliuszowe piastowali siodło. Mądrze obiema
Skrót tekstu: ChrośKon
Strona: 229
Tytuł:
Pharsaliej... kontynuacja
Autor:
Wojciech Stanisław Chrościński
Drukarnia:
Klasztor Oliwski
Miejsce wydania:
Oliwa
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1693
Data wydania (nie wcześniej niż):
1693
Data wydania (nie później niż):
1693
