wstrżemięźliwości czyniła/ nie grzeszywszy z nim nie pomniąc że takie nie ważne są vota. na ZŁOTE JARZMO
Kędy się żona nie zgodzi Takie votum nie uchodzi Małżeńskiej wstrzemięźliwości. Tak zwyczajnie zaszedszy w lata/ dopiero kiedy siły ustają/ kiedy rozchód (co go na niepotrzebne ekspensa zbywało) na domową potrzebę nie wystarcza/ musicie różnie żonkom uchodzić. Stąd jeden Wilie/ Posty choć ich nie masz często obserwuje/ i pobożnym się uczyniwszy/ Świętami się wymawia/ nie pomniąc na owo.
Próżno ten skruchą jest zdjęty. Kto się zwykł wymawiać Święty Z Małżeńskich swych obligów. Drugi Historie prawi/ albo przy świecz bajeczki Jej czyta/ a ono Włoch mówi:
wstrżemięźliwośći czyniłá/ nie grzeszywszy z nim nie pomniąc że tákie nie ważne są vota. ná ZŁOTE IARZMO
Kędy się żoná nie zgodźi Tákie votum nie uchodźi Małżeńskiey wstrzemięźliwości. Tak zwyczáynie zászedszy w látá/ dopiero kiedy śiły ustaią/ kiedy rozchod (co go na niepotrzebne expensá zbywáło) ná domową potrzebę nie wystárcza/ muśićie rożnie żonkom uchodźić. Ztąd jeden Wilie/ Posty choć ich nie mász często obserwuie/ y pobożnym się uczyniwszy/ Swiętámi sie wymawia/ nie pomniąc ná owo.
Prozno ten skruchą iest zdięty. Kto się zwykł wymawiáć Swięty Z Małżenskich swych obligow. Drugi Historye práwi/ álbo przy świecz baieczki Iey czyta/ á ono Włoch mowi:
Skrót tekstu: GorzWol
Strona: 89
Tytuł:
Gorzka wolność młodzieńska
Autor:
Andrzej Żydowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1670 a 1700
Data wydania (nie wcześniej niż):
1670
Data wydania (nie później niż):
1700
) Munera, crede mihi, placant hominesque Deosq; Placatur donis Juppiter ipse datis. Ovid. de arte amandi. b) Nil habet infelix paupertas durius in se, Quam quod ridiculos homines facis. Juven.
Co kłoci najczęściej stadła, i zgodę w dobrym pożyciu zrywa? to, że mężowie znajdują coś zawsze swym żonkom wymawiać, a żonki mężom. Co poróżnienie sprawia jednej sąsiadki z drugą, Ojca z dziećmi, nauczyciela z uczniami; to, że wszyscy sobie znajdują coś jedni drugim przyganiać, i o coś się strofować: co dowodzi nieomylnie zacność Czegoś, ponieważ ganią zwyczajnie tych, w których znajduje się coś nagannego, i lekce ważą
) Munera, crede mihi, placant hominesque Deosq; Placatur donis Juppiter ipse datis. Ovid. de arte amandi. b) Nil habet infelix paupertas durius in se, Quam quod ridiculos homines facis. Juven.
Co kłoci nayczęściey stadła, y zgodę w dobrym pożyciu zrywa? to, że mężowie znayduią coś zawsze swym żonkom wymawiać, a żonki mężom. Co porożnienie sprawia iedney sąsiadki z drugą, Oyca z dziećmi, nauczyciela z uczniami; to, że wszyscy sobie znayduią coś iedni drugim przyganiać, y o coś się strofować: co dowodzi nieomylnie zacność CZEGOS, ponieważ ganią zwyczaynie tych, w ktorych znayduie się coś nagannego, y lekce ważą
Skrót tekstu: CoqMinNic
Strona: C5
Tytuł:
Nic francuskie na nic polskie przenicowane
Autor:
Louis Coquelet
Tłumacz:
Józef Epifani Minasowicz
Drukarnia:
Drukarnia Mitzlerowska
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
traktaty
Poetyka żartu:
tak
Data wydania:
1769
Data wydania (nie wcześniej niż):
1769
Data wydania (nie później niż):
1769
