podwoje, Utni łeb Kozakowi, skrop krwią kości moje. Dziadom swemu star. Filipowskiemu.
Tu wielki patriarcha, tu mąż doskonały Wygląda okazania onej wiecznej chwały. Oneć to wdzięczne drzewo, co z swego korzenia Tak wiele w domu bożym puściło szczepienia I choć już samo uschło, jednak jako owa Kwitnie w potomkach swoich laska Aronowa. Stryjowi swemu Samuelowi Morsztynowi od ojca jednym słowem przeklętemu.
Tu leżę jednym słowem ojcowskim zabity. Nie pomógł mi już potym jego płacz obfity. Panie, jeślić tak wiele jednym słowem sprawił, Pomni i na te, co mi nimi błogosławił. Drugiemu stryjowi Stephanowi Morsztynowi
.
Prawy dziedzic ojcowskich cnot i majętności, Tu
podwoje, Utni łeb Kozakowi, skrop krwią kości moje. Dziadom swemu star. Filipowskiemu.
Tu wielki patriarcha, tu mąż doskonały Wygląda okazania onej wiecznej chwały. Oneć to wdzięczne drzewo, co z swego korzenia Tak wiele w domu bożym puściło szczepienia I choć już samo uschło, jednak jako owa Kwitnie w potomkach swoich laska Aronowa. Stryjowi swemu Samuelowi Morstynowi od ojca jednym słowem przeklętemu.
Tu leżę jednym słowem ojcowskim zabity. Nie pomogł mi już potym jego płacz obfity. Panie, jeślić tak wiele jednym słowem sprawił, Pomni i na te, co mi nimi błogosławił. Drugiemu stryjowi Stephanowi Morstynowi
.
Prawy dziedzic ojcowskich cnot i majętności, Tu
Skrót tekstu: MorszZWierszeWir_I
Strona: 475
Tytuł:
Wiersze
Autor:
Zbigniew Morsztyn
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
pieśni
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1675
Data wydania (nie wcześniej niż):
1675
Data wydania (nie później niż):
1675
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Wirydarz poetycki
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Aleksander Brückner
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Lwów
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Towarzystwo dla Popierania Nauki Polskiej
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1910
7. OPISUIĄC DUCH Z. wyście Izraelczyków z-Egiptu mówi tak. Wyszli z-Egiptu pułkami swemi, w-ręku Mojżesza i Aarona. To jest, wyprowadził ich Mojżesz i Aaron. Wiemy że wódz ludu Bożego, jeden był tylko Mojżesz, a czemuż wyście ludu Izraelskiego, przyczyta się i rękom Aaronowym? Mojżeszu, dobrzesz tobie było cale się zdać na Pana Boga osadzonego w-krzaku, nie wołano tam na Aarona, ale na Mojżesza, tyś się wymawiał, promowowałeś Aarona, u Majestatu Pańskiego był twoją kreaturą, sameś na się skarżył, żeś nie miał dobrej eksplicatywy: Non sum eloquens,
7. OPISUIĄC DUCH S. wyśćie Izráelczykow z-Egiptu mowi ták. Wyszli z-Egiptu pułkámi swęmi, w-ręku Moyzeszá i Aároná. To iest, wyprowádźił ich Moyzesz i Aáron. Wiemy że wodz ludu Bożego, ieden był tylko Moyzesz, á czemusz wyśćie ludu Izraelskiego, przyczyta się i rękom Aáronowym? Moyzeszu, dobrzesz tobie było cále się zdáć ná Pana Bogá osadzonego w-krzaku, nie wołano tám ná Aároná, ále ná Moyzeszá, tyś się wymawiał, promowowałeś Aároná, v Máiestatu Páńskiego był twoią kreaturą, sameś ná się skárzył, żeś nie miał dobrey explicátywy: Non sum eloquens,
Skrót tekstu: MłodzKaz
Strona: 46
Tytuł:
Kazania i homilie
Autor:
Tomasz Młodzianowski
Drukarnia:
Collegium Poznańskiego Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Poznań
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1681
Data wydania (nie wcześniej niż):
1681
Data wydania (nie później niż):
1681
ś nie miał dobrej eksplicatywy: Non sum eloquens, aż ten Aaron, o bok teraz z-tobą chodzi, dzielą między wami sławę, in manu Moysi et Aaron, w-ręku Mojżesza i Aarona. Do tego gdy nie będzie jedynowłactwa, to jedni pójdą za głową ukoronowaną Mojżesza, a drudzy pójdą za laską albo Pastorałem Aaronowym, aż tu będzie lud rozdwojony: jednych będą zwali, ci Mojżescy, ci Aarończykowie, a nie będzie z-tego pociechy. Toć też to tu widzę jest Monarchia, niby nie Monarchia, jedynowłactwo, niby nie jedynowłactwo. Ale to tak tłumaczy Tostatus; Przeto to wspominają Aarona, quia tamen erat unus de honoratissimus
ś nie miał dobrey explicátywy: Non sum eloquens, áż ten Aáron, o bok teraz z-tobą chodźi, dźielą między wámi sławę, in manu Moysi et Aaron, w-ręku Moyzeszá i Aároná. Do tego gdy nie będźie iedynowłactwá, to iedni poydą zá głową vkoronowáną Moyzeszá, á drudzy poydą zá laską álbo Pástorałem Aáronowym, áż tu będźie lud rozdwoiony: iednych będą zwáli, ći Moyżescy, ći Aárończykowie, á nie będźie z-tego poćiechy. Toć też to tu widzę iest Monárchia, niby nie Monárchia, iedynowłactwo, niby nie iedynowłactwo. Ale to ták tłumáczy Tostatus; Przeto to wspomináią Aároná, quia tamen erat unus de honoratissimus
Skrót tekstu: MłodzKaz
Strona: 46
Tytuł:
Kazania i homilie
Autor:
Tomasz Młodzianowski
Drukarnia:
Collegium Poznańskiego Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Poznań
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1681
Data wydania (nie wcześniej niż):
1681
Data wydania (nie później niż):
1681
/ iż In ipso viuimus, mouemur, et sumus. Trzecia zasię litera Vah, jest to terminus co pulatiuus u Żydów/ i znaczy nam Ducha świętego/ który Est nexus amoris inter Patrem et Filium. Figurę tego mieli Żydowie w starym zakonie swoim onę Arkę w Świątnicy Pańskiej/ w której trzy rzeczy chowano. Rozgę Aaronową/ Przykazanie na tablicach napisane/ i Mannę/ którą na pustyni jadali Virga, znaczyła Ojca, pierwszą osobę Trójce przenaświętszej/ któremu przyczytamy Wszechmocność. Zakon znaczy nam mądrość/ to jest wtórą osobę w Bóstwie/ Syna/ który jest Patris Sapientia, et imago diuinitatis illius. A manna nakoniec słodkością swoją znaczyła Ducha świętego
/ iż In ipso viuimus, mouemur, et sumus. Trzećia záśię literá Vah, iest to terminus co pulatiuus v Zydow/ y znáczy nam Duchá świętego/ ktory Est nexus amoris inter Patrem et Filium. Figurę tego mieli Zydowie w stárym zakonie swoim onę Arkę w Swiątnicy Páńskiey/ w ktorey trzy rzeczy chowano. Rozgę Aaronową/ Przykazánie ná tablicách nápisane/ y Mánnę/ ktorą ná pustyni iadáli Virga, znáczyłá Oyca, pierwszą osobę Troyce przenaświętszey/ ktoremu przyczytamy Wszechmocność. Zakon znáczy nam mądrość/ to iest wtorą osobę w Bostwie/ Syná/ ktory iest Patris Sapientia, et imago diuinitatis illius. A mánná nakoniec słodkośćią swoią znáczyłá Duchá świętego
Skrót tekstu: StarKaz
Strona: 10
Tytuł:
Arka testamentu zamykająca w sobie kazania niedzielne cz. 2 kazania
Autor:
Szymon Starowolski
Drukarnia:
Krzysztof Schedel
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1649
Data wydania (nie wcześniej niż):
1649
Data wydania (nie później niż):
1649
światłu tak przeciwne/ jako ta troista liczba Czartu przeklętemu jest przeciwna i straszna dla tego że wyraża Trójcę Przenaświętszą w sobie/ i odejmuje jakąś skrytą mocą w sobie siły czartowi że niemoże szkodzić nikomu kto się jeno Nierozdzielnej Trójcy Świętej kłania/ i onę usty swojemi z nabożeństwem wyznawa. Cudowna rzecz upatrujemy w postępku Mojżeszowym i Aaronowym kiedy przed faraonem Królem cuda rozmaite czynili. Naprzód obrócili wodę w krew. . Alić Czarnoksiężnicy Faraonowi powiadają ze to nie wielka sztuka uczyniemy też to i my/ mówi pismo święte: Fecerunt similiter malefici AEgyptiorum incantationibus suis. Potym Aaron brat Mojżeszów uczyni z wody żaby/ że nieznać było/ ani ziemie ani wody/
świátłu ták przećiwne/ iáko tá troista liczbá Czártu przeklętemu iest przećiwna y strászna dla tego że wyraza Troycę Przenaświętszą w sobie/ y odeymuie iákąś skrytą mocą w sobie śiły czártowi że niemoże szkodźić nikomu kto się ieno Nierozdźielney Troycy Swiętey kłánia/ y onę vsty swoiemi z nabożeństwem wyznawa. Cudowna rzecz vpátruiemy w postępku Moyżeszowym y Aáronowym kiedy przed fáráonem Krolem cudá rozmáite czynili. Naprzod obroćili wodę w krew. . Alić Czárnokśiężnicy Pháráonowi powiádáią ze to nie wielka sztuká vczyniemy też to y my/ mowi pismo święte: Fecerunt similiter malefici AEgyptiorum incantationibus suis. Potym Aáron brát Moyżeszow vczyni z wody żáby/ że nieznáć było/ áni źiemie áni wody/
Skrót tekstu: StarKaz
Strona: 13
Tytuł:
Arka testamentu zamykająca w sobie kazania niedzielne cz. 2 kazania
Autor:
Szymon Starowolski
Drukarnia:
Krzysztof Schedel
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1649
Data wydania (nie wcześniej niż):
1649
Data wydania (nie później niż):
1649
? Możesz mówić Elżbieto ś. więcej/ i zawołać na wszytkie kreatury/ aby tak zacnego Pana i Gościa z nieba przychodzącego w żywot Matki swej/ przywitali. Wszystek świat niechaj gotuje potrzeby tak wielkiemu Gościowi/ niechaj pokaże wdzięczność i radość swoję/ na przyszcie jego. Tak miało być: ale nie było. Córka Aaronowa z Zachariaszem mężem swoim/ a Jan trzeci/ jeszcze za ścianą/ umieli przywitać Pana; ta wdzięcznym głosem: Błogosławionaś któraś uwierzyła. ten węzły językowe potargawszy: Błogosławiony Bóg nasz Izraelski, krzyczy; i dalej. a dziecię, jako Dawid nowy przed Arką/ tak i ten przed Arką/ i tym który w
? Możesz mowić Elżbieto ś. więcey/ y záwołáć ná wszytkie kreátury/ áby ták zacnego Páná y Gośćiá z niebá przychodzącego w żywot Mátki swey/ przywitáli. Wszystek świát niechay gotuie potrzeby ták wielkiemu Gośćiowi/ niechay pokaże wdźięczność y rádość swoię/ ná przyszćie iego. Ták miáło być: ále nie było. Corká Aaronowá z Zácháryaszem mężem swoim/ á Jan trzeći/ ieszcze zá śćianą/ vmieli przywitáć Páná; tá wdźięcznym głosem: Błogosłáwionáś ktoraś vwierzyłá. ten węzły ięzykowe potargawszy: Błogosłáwiony Bog nász Izráelski, krzyczy; y dáley. á dźiećię, iáko Dawid nowy przed Arką/ ták y ten przed Arką/ y tym który w
Skrót tekstu: BirkOboz
Strona: 5
Tytuł:
Kazania obozowe o Bogarodzicy
Autor:
Fabian Birkowski
Drukarnia:
Andrzej Piotrowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1623
Data wydania (nie wcześniej niż):
1623
Data wydania (nie później niż):
1623
, żeby tak poważnych Autorów wyżej alegowanych et probabiliter racjocynujących nie refurując ani infringendo, tak trzeba rozumieć, że Arka od Jeremiasza na Gorze Nebo utajona, Niebu tylko wiadoma, przy dokończeniu Świata swoje effundet skarby. A te Vasa o których piszą Historycy tylko było substytuowane adinstar Arki przymierza, adinstar Tabularum Testimonii i nakształt Rózgi Aaronowej formowane, ponieważ nulla o nich w Piśmie Z. post Restaurationem Templi mentio Co zaś Teolog Pański Apoc: cap: 11. o Arce temi wspomina słowy: Et apertum est Templum DBI in Caelo et visa est Arca; nie ma się rozumieć, żeby Arka przymierza miała być do Nieba w zięta i przeniesiona,lecz
, żeby tak poważnych Autorow wyżey allegowanych et probabiliter racyocynuiących nie refuruiąc ani infringendo, tak trzeba rozumieć, że Arka od Ieremiasza na Gorze Nebo utaiona, Niebu tylko wiadoma, przy dokończeniu Swiata swoie effundet skarby. A te Vasa o ktorych piszą Historycy tylko było substytuowane adinstar Arki przymierza, adinstar Tabularum Testimonii y nakształt Rozgi Aaronowey formowane, ponieważ nulla o nich w Pismie S. post Restaurationem Templi mentio Co zaś Teolog Pański Apoc: cap: 11. o Arce temi wspomina słowy: Et apertum est Templum DBI in Caelo et visa est Arca; nie ma się rozumieć, żeby Arka przymierza miała bydź do Nieba w zięta y przeniesiona,lecz
Skrót tekstu: ChmielAteny_I
Strona: 117
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 1
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
jako rozkazał PAN: i porzucił Aaron laskę swoję przed Faraonem/ i przed sługami jego/ która się obróciła w węża. 11. Wezwał też Farao Mędrców i Czarowników/ i uczynili i ci Czarownicy Egipscy przez czary swe także. 12. I porzucił każdy laskę swą/ a obróciły się w węże: ale pożarła laska Aaronowa laski ich. 13. I zatwardziało serce Faraonowe/ i nie usłuchał ich/ jako powiedział PAN. 14. Zatem rzekł PAN do Mojżeszowi: ociężało serce Faraonowe/ nie chce puścić ludu tego. 15. Idź do Faraona rano: Oto wynijdzie nad wodę: tedy staniesz przeciwko niemu nad brzegiem rzeki/ a laskę która
jáko rozkazał PAN: y porzućił Aáron laskę swoję przed Fáráonem/ y przed sługámi jego/ ktora śię obroćiłá w wężá. 11. Wezwał też Fáráo Mędrcow y Czárownikow/ y uczynili y ći Cżárownicy Egipscy przez czáry swe tákże. 12. Y porzućił káżdy laskę swą/ á obroćiły śię w węże: ále pożárłá laská Aáronowá laski ich. 13. Y zátwárdźiáło serce Fáráonowe/ y nie usłuchał ich/ jáko powiedźiáł PAN. 14. Zátem rzekł PAN do Mojzeszowi: oćiężáło serce Fáráonowe/ nie chce puśćić ludu tego. 15. Idź do Fáráoná ráno: Oto wynijdźie nád wodę: tedy stániesz przećiwko niemu nád brzegiem rzeki/ á laskę ktorá
Skrót tekstu: BG_Wj
Strona: 62
Tytuł:
Biblia Gdańska, Księga Wyjścia
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
/ w świątnicy/ Panie którą umocnią ręce twoje. 18. PAN królować będzie na wieki wieczne. 19. Bo weszły konie Faraonowe z wozami jego/ i z jezdnymi jego w Morze/ a obrócił PAN na nie wody morskie: ale synowie Izraelscy szli po suszy środkiem morza. 20. TEdy Maria Prorokini/ siostra Aaronowa wzięła bęben w rękę swoję/ a wyszły wszystkie niewiasty za nią z bębnami i muzyką. 21. I mówiła do nich Maria: Śpiewajcie PANU/ abowiem możnie wywyższon jest: konia i jezdnego jego wrzucił do Morza. 22. POtym ruszył Mojżesz Izraela od morza czerwonego/ i weszli w puszczą Sur: a idąc trzy
/ w świątnicy/ Pánie ktorą umocnią ręce twoje. 18. PAN krolowáć będźie ná wieki wieczne. 19. Bo weszły konie Fáráonowe z wozámi jego/ y z jezdnymi jego w Morze/ á obroćił PAN ná nie wody morskie: ále synowie Izráelscy szli po suszy środkiem morzá. 20. TEdy Máriá Prorokini/ śiostrá Aáronowá wżięłá bęben w rękę swoję/ á wyszły wszystkie niewiásty zá nią z bębnámi y muzyką. 21. Y mowiłá do nich Máriá: Spiewájćie PANU/ ábowiem możnie wywyższon jest: koniá y jezdnego jego wrzućił do Morzá. 22. POtym ruszył Mojzesz Izráelá od morzá cżerwonego/ y weszli w puszczą Sur: á idąc trzy
Skrót tekstu: BG_Wj
Strona: 71
Tytuł:
Biblia Gdańska, Księga Wyjścia
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
KsKsVIJI. ROZDZIAŁ XXVIII. Szaty i ozdoba nawyszego Kapłana Aarona. 40. Także i Synów jego. 1
. A Ty weźmi do siebie Aarona/ brata twego/ i Syny jego z nim/ z pośrzodku Synów Izraelskich: aby mi urząd Kapłański odprawowali/ Aaron/ Nadab i Abiu/ Eleazar/ i Itamar/ Synowie Aaronowi. 2. A sprawisz szaty święte Aaronowi bratu twemu/ na cześć i na ozdobę. 3. Ty się też rozmówisz z każdym umiejętnym rzemieślnikiem któregom napełnił duchem mądrości/ aby urobili szaty Aaronowi/ na poświęcenie jego/ aby mi urząd kapłański odprawował. 4. A teć są szaty które urobią/ Napierśnik/ i naramiennik
XXVIII. ROZDZIAŁ XXVIII. Száty y ozdobá nawyszego Kápłana Aároná. 40. Tákże y Synow jego. 1
. A Ty weźmi do śiebie Aároná/ brátá twego/ y Syny jego z nim/ z pośrzodku Synow Izráelskich: áby mi urząd Kápłáński odpráwowáli/ Aáron/ Nádáb y Abiu/ Eleázár/ y Itámár/ Synowie Aáronowi. 2. A spráwisz száty święte Aáronowi brátu twemu/ ná cześć y ná ozdobę. 3. Ty śię też rozmowisz z káżdym umiejętnym rzemieślnikiem ktoregom nápełnił duchem mądrośći/ áby urobili száty Aáronowi/ ná poświęcenie jego/ áby mi urząd kápłáński odpráwowáł. 4. A teć są száty ktore urobią/ Nápierśnik/ y nárámiennik
Skrót tekstu: BG_Wj
Strona: 84
Tytuł:
Biblia Gdańska, Księga Wyjścia
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
