by mieli o trzodach swoich, nie mając doczesnego; Wtencżas Ojczyzna by była szczęśliwa i ubłogosławiona, kiedyby świątobliwi kapłani wznosili cziste ręce ku niebu; Manus Moysis, mówi święty Ambrozi sunt belli vexillum quod victoria sequitur; zgoła Duchowni tacy jak ziczę żeby byli, dali by się poznać z dystynkcją większą przez pokorę i abnegacją, niżeli przez chciwość i wspaniałość; ale na to trzeba żeby się sami na sobie znali, i mówili z Augustynem świętym Domine ostende mihi me ipsum.
Praevenio co mi kto może zarzucić, że ten projekt stałby się przeciwny intencyj, fundatorów, którzy, to co dali, chcieli żeby było ad certum usum obrócone
by mieli o trzodach swoich, nie maiąc doczesnego; Wtencźas Oycźyzna by była szczęśliwa y ubłogosławiona, kiedyby swiątobliwi kapłani wznośili cźyste ręce ku niebu; Manus Moysis, mowi swięty Ambroźy sunt belli vexillum quod victoria sequitur; zgoła Duchowńi tacy iak źyczę źeby byli, dali by śię poznać z dystynkcyą większą przez pokorę y abnegacyą, niźeli przez chćiwość y wspańiałość; ale na to trzeba źeby śię sami na sobie znali, y mowili z Augustynem swiętym Domine ostende mihi me ipsum.
Praevenio co mi kto moźe zarzućić, źe ten proiekt stałby śię przećiwny intencyi, fundatorow, ktorzy, to co dali, chćieli źeby było ad certum usum obrocone
Skrót tekstu: LeszczStGłos
Strona: 23
Tytuł:
Głos wolny wolność ubezpieczający
Autor:
Stanisław Leszczyński
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1733
Data wydania (nie wcześniej niż):
1733
Data wydania (nie później niż):
1733
go, zrownali z ziemią Kalwini Roku 1562. Ubrawszy w Ornat jednego, z nim po Mieście chodzili, Te DEUM laudamus śpiewali; to Requiem aeternam etc. Księgi wszystkie Katolickie w Mieście wypalili, groby porozwalali, dzwony, lichtarze, na działa przelali; w Krzcielnicę, swoje naturalne wyrzucali faeces, Księży mordując, do abnegacyj Chrztu i Bierzmowania tyrańsko przymuszali. Kapłana jednego sekretnie celebrującego, porwali w aparacie Kapłańskim, szyszak włożyli na głowę, dawszymu pikę na ramie, na warcie z drugiemi na cały dzień o głodzie postawili. Plebana u Z Paterna, Staruszka, głównego ich gromiciela, necessitowali do Wiary Z odstąpienia, a że statecznego uznali, życie
go, zrownali z ziemią Kálwini Roku 1562. Ubráwszy w Ornat iednego, z nim po Mieście chodzili, Te DEUM laudamus śpiewali; to Requiem aeternam etc. Księgi wszystkie Katolickie w Mieście wypalili, groby porozwalali, dzwony, lichtarze, na działa przelali; w Krzcielnicę, swoie naturálne wyrzucali faeces, Xięży morduiąc, do abnegacyi Chrztu y Bierzmowania tyrańsko przymuszali. Kápłaná iednego sekretnie celebruiącego, porwali w apparacie Kapłańskim, szyszák włożyli na głowę, dáwszymu pikę na ramie, na warcie z drugiemi na cały dzień o głodzie postawili. Plebana u S Paterná, Staruszka, głownego ich gromiciela, necessitowali do Wiary S odstąpienia, a że statecznego uznali, życie
Skrót tekstu: ChmielAteny_IV
Strona: 197
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 4
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1756
Data wydania (nie wcześniej niż):
1756
Data wydania (nie później niż):
1756
Bogu poddaje człeka, niż uczynek po prostu oddany: trzecia, że ślub, wolą naszę utwierdza skłania bardziej do dobrego, tak uczy Doktor Anielsk. 2. 2. Q. 88. art. 6. Cóż zatym? a to Oblubieniec niebieski odebrawszy tę, od Oblubienice swojej Salomei rezolucją, tak wysoką samej siebie abnegacją; obaczywszy ją na tej gorze mirry, na tym pagórku kadzidłowym, co raz, to w większe cnoty, większe doskonałości przybierająca się, mówi dopiero do niej: Tota pulchra es amica mea, tota pulchra es, et macula non est in te. Teraz Oblubienico moja, nie tylko oczy twoje, usta, piersi
Bogu poddaie człeká, niż uczynek po prostu oddány: trzećia, że ślub, wolą nászę utwierdza skłánia bárdźiey do dobrego, ták uczy Doktor Anielsk. 2. 2. Q. 88. art. 6. Coż zátym? á to Oblubięniec niebieski odebrawszy tę, od Oblubięnice swoiey Sálomei rezolucyą, ták wysoką sámey śiebie ábnegácyą; obaczywszy ią ná tey gorze mirry, ná tym págorku kádźidłowym, co raz, to w większe cnoty, większe doskonáłośći przybieráiąca się, mowi dopiero do niey: Tota pulchra es amica mea, tota pulchra es, et macula non est in te. Teraz Oblubięnico moiá, nie tylko oczy twoie, ustá, pierśi
Skrót tekstu: PiskorKaz
Strona: 913
Tytuł:
Kazania na Dni Pańskie
Autor:
Sebastian Jan Piskorski
Drukarnia:
Drukarnia Akademicka
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1706
Data wydania (nie wcześniej niż):
1706
Data wydania (nie później niż):
1706
Powiedają i to, że gwiazda nie jest to nic inszego, tylko densior pars caeli. część nieba gęściejsza, bardziej zjednoczona. Nie byłaś ty z materyj tego świata Panno Święta: boś żadnej ziemskiej formy, figury, obrazu ziemskiego nigdy na się nie przyjęła. wszytkiegoś się nawet i samej siebie, przez abnegacją samej siebie, przez vota Zakonne wyrzekła: stałaś się omnium qualitatum expers, żadnych własności jako niebo nie mająca: samęś tylko formę niebieską, obraz niebieski na sobie nosiła: o świętna, o szlachetna cząstko nieba Nobilior caeli portio, Salomejo Jutrzenko rana! słusznie i tą trzecią Gwiazdą, Zwycięstwa własnej woli swo- jej
Powiedáią y to, że gwiazdá nie iest to nic inszego, tylko densior pars caeli. część niebá gęśćieysza, bárdźiey ziednoczona. Nie byłáś ty z máteryi tego świáta Pánno Swięta: boś żadney źięmskiey formy, figury, obrázu źięmskiego nigdy ná się nie przyięłá. wszytkiegoś się náwet y sámey śiebie, przez ábnegácyą sámey śiebie, przez vota Zakonne wyrzekłá: stáłáś się omnium qualitatum expers, żadnych własnośći iáko niebo nie máiąca: sámęś tylko formę niebieską, obraz niebieski ná sobie nośiłá: o świętna, o szláchetna cząstko niebá Nobilior caeli portio, Sálomeio Iutrzęnko rána! słusznie y tą trzećią Gwiazdą, Zwyćięztwá własney woli swo- iey
Skrót tekstu: PiskorKaz
Strona: 913
Tytuł:
Kazania na Dni Pańskie
Autor:
Sebastian Jan Piskorski
Drukarnia:
Drukarnia Akademicka
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1706
Data wydania (nie wcześniej niż):
1706
Data wydania (nie później niż):
1706