. Kędyż może być nad tę zacniejsza nowina? Panno, naznaczonego już masz z nieba syna, Do któregoś serdecznie czekając wzdychała, Z któregoś ty się cieszyć zawsze w myśli miała. Oto teraz zstępuje, we wszem równy Bogu, Potomek pożądany z niebieskiego progu. ANNA PROROKINI
Przyszedł dzień pożądany, kiedy Tartarowe Opustoszeją domy i Acherontowe
Ciemnice wyniszczeją, takież pies trójgłowy Z niesłychanym despektem podyjmie szwank nowy. Na tę wieść widowiska one zaryczały, Ognistemi zęboma straszliwie zgrzytały, Ale bohatyrowie i dusze pobożne Jęli krzyczeć z weselem triumfy nabożne Do nieba wyciągając obiedwie swe ręce, Radzi nowinie, radzi, że już koniec męce. DAWID HARFODŹWIĘKI
W lechejskiej łące zbierał
. Kędyż może być nad tę zacniejsza nowina? Panno, naznaczonego już masz z nieba syna, Do ktoregoś serdecznie czekając wzdychała, Z któregoś ty się cieszyć zawsze w myśli miała. Oto teraz zstępuje, we wszem rowny Bogu, Potomek pożądany z niebieskiego progu. ANNA PROROKINI
Przyszedł dzień pożądany, kiedy Tartarowe Opustoszeją domy i Acherontowe
Ciemnice wyniszczeją, takież pies trójgłowy Z niesłychanym despektem podyjmie szwank nowy. Na tę wieść widowiska one zaryczały, Ognistemi zęboma straszliwie zgrzytały, Ale bohatyrowie i dusze pobożne Jęli krzyczeć z weselem tryumfy nabożne Do nieba wyciągając obiedwie swe ręce, Radzi nowinie, radzi, że już koniec męce. DAWID HARFODŹWIĘKI
W lechejskiej łące zbierał
Skrót tekstu: DachDialOkoń
Strona: 52
Tytuł:
Dyjalog o cudownym Narodzeniu...
Autor:
Jan Dachnowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
dramat
Gatunek:
dialogi, jasełka
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1621
Data wydania (nie wcześniej niż):
1621
Data wydania (nie później niż):
1621
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Staropolskie pastorałki dramatyczne: antologia
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Okoń
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1989
cała, Ani na głowie kosa w swej mierze została. Dopiero błędy swoje i złą radę widzi, Dopiero się kwapliwym umysłem swym brzydzi. Chciałaby na wstecz, ale trudno, bo po szkodzie. Snadź by łacniejsza rzece, która morskiej wodzie Bieg swój zmiesza, nazad się obrócić do głowy, Niżli nazad przeskoczyć bród Acherontowy. Już by była i na śmierć sama zezwoliła, Aby była z swym miłym choć i w grobie żyła, Ale jako rodzajów ludzkich śmierć nie minie, Tak bogowie są wolni od niej i boginie. Umrzeć nie mogła. Wszakże ono złe baczenie Aby jej ponosiło tym mniejsze zelżenie, Puściła wieści, że jej oblubieniec drogi
cała, Ani na głowie kosa w swej mierze została. Dopiero błędy swoje i złą radę widzi, Dopiero się kwapliwym umysłem swym brzydzi. Chciałaby na wstecz, ale trudno, bo po szkodzie. Snadź by łacniejsza rzece, która morskiej wodzie Bieg swój zmiesza, nazad się obrócić do głowy, Niżli nazad przeskoczyć bród Acherontowy. Już by była i na śmierć sama zezwoliła, Aby była z swym miłym choć i w grobie żyła, Ale jako rodzajów ludzkich śmierć nie minie, Tak bogowie są wolni od niej i boginie. Umrzeć nie mogła. Wszakże ono złe baczenie Aby jej ponosiło tym mniejsze zelżenie, Puściła wieści, że jej oblubieniec drogi
Skrót tekstu: SzymSiel
Strona: 96
Tytuł:
Sielanki
Autor:
Szymon Szymonowic
Miejsce wydania:
Zamość
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1614
Data wydania (nie wcześniej niż):
1614
Data wydania (nie później niż):
1614
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Sielanki i pozostałe wiersze polskie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Janusz Pelc
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1964
