ślocha/ A niegani kto w pieśniach Wesołych się kocha. Pieśń III. NA Odwrót. Do I. M. P. JANA NA RAKOWIE SIENIŃSKIEGO Dóbr. Komp. Lirycorum Polskich.
IVż też niedłuży Parnaskie Muzy Lira moja tęśni/ Do przykrej Wojny/ O której zbrojny Mars dyktował pieśni. Weselsza chwila Widzieć Achilla Wtańcu z Bryzeidą/ Niż gdy z Parysem. Krici Kirysem Za łeb mściwo idą. Niech kto chce gani Ze przy swej Pani Jole kądzieli/ Alcides płochy/ Wyprawia Fochy Co wszyscy widzieli. I Wojennika Marsa Zmiennika Każdy widzi snadno. Kiedy po walce/ Pięknej Kowalce Rad przeciera snadno. I ja Bellonę Rzuczam na
ślocha/ A niegáni kto w pieśniách Wesołych sie kocha. PIESN III. NA ODWROT. Do I. M. P. IANA NA RAKOWIE SIENINSKIEGO Dobr. Comp. Lyricorum Polskich.
IVż też niedłuży Párnáskie Muzy Lyrá moiá tęśni/ Do przykrey Woyny/ O ktorey zbroyny Mars dyktował pieśni. Weselsza chwilá Widźieć Achillá Wtańcu z Bryzeidą/ Niż gdy z Párysem. Krići Kirysem Zá łeb mśćiwo idą. Niech kto chce gáni Ze przy swey Páni Iole kądźieli/ Alcides płochy/ Wyprawia Fochy Co wszyscy widźieli. Y Woienńiká Marsá Zmienniká Káżdy widźi snádno. Kiedy po walce/ Piękney Kowalce Rad przećiera snádno. Y ia Bellonę Rzuczam ná
Skrót tekstu: KochProżnLir
Strona: 152
Tytuł:
Liryka polskie
Autor:
Wespazjan Kochowski
Drukarnia:
Wojciech Górecki
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
pieśni
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1674
Data wydania (nie wcześniej niż):
1674
Data wydania (nie później niż):
1674
ich obozów i ognia samego Posłem byłeś posłany z senatu polskiego. Sam ci Mars dodał koni, dodał słów gorętszych, Że przyszło do znoszenia i traktatów prędszych. A z zamków ustąpiwszy, i co zabrał w wojnie, Do lat sześci pozwolił z nami żyć spokojnie. Tak Nestor zmiękczył słowy Atrydy wdzięcznemi, I z Achillem pod mury zniósł się ojczystemi. Tak i Pyrrhów Cyneas, gdy o pokój prosi, Pożądaną w senacie odprawę odnosi. Jaśnie wileb. imć ks. biskup chełmski Koniecpolski. Jaśnie wieleb. imć ks. chełmiński kanclerz w. koronny Zadzik.
Nie wdzięczniej i Orfeusz o zakład swój drogi Lutnią ujął pieszczoną twarde w ziemi bogi
ich obozów i ognia samego Posłem byłeś posłany z senatu polskiego. Sam ci Mars dodał koni, dodał słów gorętszych, Że przyszło do znoszenia i traktatów prędszych. A z zamków ustąpiwszy, i co zabrał w wojnie, Do lat sześci pozwolił z nami żyć spokojnie. Tak Nestor zmiękczył słowy Atrydy wdzięcznemi, I z Achillem pod mury zniósł się ojczystemi. Tak i Pyrrhów Cyneas, gdy o pokój prosi, Pożądaną w senacie odprawę odnosi. Jaśnie wileb. jmć ks. biskup chełmski Koniecpolski. Jaśnie wieleb. jmć ks. chełmiński kanclerz w. koronny Zadzik.
Nie wdzięczniej i Orfeusz o zakład swój drogi Lutnią ujął pieszczoną twarde w ziemi bogi
Skrót tekstu: TwarSRytTur
Strona: 74
Tytuł:
Zbiór różnych rytmów
Autor:
Samuel Twardowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
pieśni
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1631 a 1661
Data wydania (nie wcześniej niż):
1631
Data wydania (nie później niż):
1661
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Kazimierz Józef Turowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Drukarnia "Czasu"
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1861
gdy czas ma, Kupido sajdaczny. Pod nogami koń dzielny i według podoby, Który do przyrodzonej chodzy i ozdoby, Widząc, że złotem gore i co ma za jeźdźca, Stać spokojnie nie może, lecz na miejsce z miejsca Stąpa, wysmuknionej go szukający nodze, Rzuca wodza i munsztuk upieniony głodze. Tak Ksantus pod Achillem, Cillar pod Kastorem, Ten kiedy szedł na Sfery, tamten gdy Hektorem Rozgniewany zwycięzca obciążywszy osi, Butny jedzie: raz igra, drugi się komosi. Lubomirski
Cóż gdy razem wojskowe instrumenty krzykną, Wszytkim serca skruszone do gruntu przenikną. Dygres CZĘŚĆ TRZECIA
Wszyscy ręce i oczy podniósszy ku Bogu, Żeby przytarł hardemu tyranowi rogu
gdy czas ma, Kupido sajdaczny. Pod nogami koń dzielny i według podoby, Który do przyrodzonej chodzy i ozdoby, Widząc, że złotem gore i co ma za jeźdźca, Stać spokojnie nie może, lecz na miejsce z miejsca Stąpa, wysmuknionej go szukający nodze, Rzuca wodza i munsztuk upieniony głodze. Tak Ksantus pod Achillem, Cillar pod Kastorem, Ten kiedy szedł na Sfery, tamten gdy Hektorem Rozgniewany zwycięzca obciążywszy osi, Butny jedzie: raz igra, drugi się komosi. Lubomirski
Cóż gdy razem wojskowe instrumenty krzykną, Wszytkim serca skruszone do gruntu przenikną. Dygres CZĘŚĆ TRZECIA
Wszyscy ręce i oczy podniósszy ku Bogu, Żeby przytarł hardemu tyranowi rogu
Skrót tekstu: PotWoj1924
Strona: 78
Tytuł:
Transakcja Wojny Chocimskiej
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
wojskowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1670
Data wydania (nie wcześniej niż):
1670
Data wydania (nie później niż):
1670
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Aleksander Brückner
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1924
nocy biorą WOJNA CHOCIMSKA
Ale na to podczaszy nie dał rzec i słowa. „Niech się — rzecze — pogaństwo grzebie, niech się chowa. I lew dosyć ma na tym, gdy chłopa położy, Przestąpi go, a więcej nad nim się nie sroży. Niech ci by go był Osman, jak Priamus stary Hektora Achillowi, nim włożył na mary, Szczerym odważył złotem, lecz takimi fanty Umysł gardzi wspaniały; dosyć elefanty Mężnemu lwu obalić, niechaj je niedźwiedzie, Niechaj wilcy, on nie dba, zjedzą na obiedzie”. Tak wielki Lubomirski Achillesa w męstwie, W wspaniałym Scypiona wyrównał zwycięstwie. Który kiedy mu żołnierz niesłychanie piękną Przywiódł dziewkę
nocy biorą WOJNA CHOCIMSKA
Ale na to podczaszy nie dał rzec i słowa. „Niech się — rzecze — pogaństwo grzebie, niech się chowa. I lew dosyć ma na tym, gdy chłopa położy, Przestąpi go, a więcej nad nim się nie sroży. Niech ci by go był Osman, jak Priamus stary Hektora Achillowi, nim włożył na mary, Szczerym odważył złotem, lecz takimi fanty Umysł gardzi wspaniały; dosyć elefanty Mężnemu lwu obalić, niechaj je niedźwiedzie, Niechaj wilcy, on nie dba, zjedzą na obiedzie”. Tak wielki Lubomirski Achillesa w męstwie, W wspaniałym Scypiona wyrównał zwycięstwie. Który kiedy mu żołnierz niesłychanie piękną Przywiódł dziewkę
Skrót tekstu: PotWoj1924
Strona: 230
Tytuł:
Transakcja Wojny Chocimskiej
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
wojskowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1670
Data wydania (nie wcześniej niż):
1670
Data wydania (nie później niż):
1670
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Aleksander Brückner
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1924
/ ktemu łodzi Pierwszy naleśca Jason: więc zgoda Teseus Z Pirytoem szczęśliwa: AFerzyc Linceus/ Lewcip/ dwa Testyade/ z kształtną Akast dzidą/ Więc Ceneus nie dziewką już/ więc z żartkim Idą/ Hipotous/ więc Drias/ ojciec Aktórydy/ Feniks Amintorowic/ niuz Pelas z Elidy/ Nuż Telamon/ nuż ojciec Achila wielkiego: Do Feretowica się/ i do Hianstkiego Jolausza przyłączył/ prędki Ewrityon: Leleks nad to Nerycki/ imo to Echion W zawód nie uścigniony: to Hypas/ Hyleus/ To jeszcze Nestor młody/ to i Panopeus; Które z starych Amikl HYpokon wyprawił. Teść nad to Penelopy/ i Paraski stawił Anceus poczet słuszny
/ ktemu łodźi Pierwszy naleścá Iáson: więc zgoda Teseus Z Pirytoem szczęśliwa: APherzyc Lynceus/ Lewćip/ dwa Testyáde/ z kształtną Akast dźidą/ Więc Ceneus nie dźiewką iuż/ więc z żártkim Idą/ Hypotous/ więc Driás/ oyćiec Aktoridy/ Phenix Amintorowic/ niuz Pelás z Elidy/ Nuż Telámon/ nuż oyćiec Achila wielkiego: Do Pheretowicá się/ y do Hyánstkiego Ioláuszá przyłączył/ prędki Ewrityon: Lelex nád to Nerycki/ imo to Echion W zawod nie vśćigniony: to Hypas/ Hyleus/ To ieszcze Nestor młody/ to y Pánopeus; Ktore z stárych Amikl HYpokon wypráwił. Teść nád to Penelopy/ y Páraski stáwił Anceus poczet słuszny
Skrót tekstu: OvŻebrMet
Strona: 198
Tytuł:
Metamorphoseon
Autor:
Publius Ovidius Naso
Tłumacz:
Jakub Żebrowski
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1636
Data wydania (nie wcześniej niż):
1636
Data wydania (nie później niż):
1636
wylatują: górę pióra traciły w morzu tonie. To Ikarskim słynie. Przeobrażenia Perdyks był Siostrzeniec Dadalów i czwiczen Piłę i Cerkiej wynalasł. Perdyks w kuropatwę którą imię znaczy. Księga Ośma. Maledgor Kalidoński król. wieprza dzikiego opisanie. Przeobrażenia Tydnarydowie Castor i Poluks. Testiadowie Pleksip i Toksea. Ojciec Aktórydy Menecius. Ojciec Achilów Peleus Faeretowic Admet. Teść Pelelopy Laertes Ampikowie Mopsus. O Eklowie Amfiaraus żywo od zimie połniony Atalania Sehenejowa cora. Księga Ośma. Ampikowc Mopsus. Przeobrażenia Blizńcowie Kastor i Polluks. Tegiejska Atalanta wieprza dzikiego postrzeliła na przód. Księga Ośma. Latonia Diana. OEnides Meleager dokonywa go. Przeobrażenia Nonakrycka Atalanta. Meleager Pleksipa i Toksea
wylátuią: gorę piorá traćiły w morzu tonie. To Ikárskim słynie. Przeobráżenia Perdix był Siestrzeniec Dadalow y czwiczen Piłę y Cerkiey wynálasł. Perdix w kuropátwę ktorą imię znáczy. Kśięgá Osma. Maledgor Kálidonski krol. wieprzá dźikiego opisánie. Przeobráżenia Tydnárydowie Castor y Polux. Testiádowie Plexip y Toxea. Oyćiec Aktoridy Menecius. Oyćiec Achilow Peleus Phaeretowic Admet. Teść Pelelopy Láertes Ampikowie Mopsus. O Eklowie Amphiáráus żywo od źimie połniony Atálániá Seheneiowá corá. Kśięgá Osma. Ampikowc Mopsus. Przeobráżenia Bliźńcowie Kástor y Pollux. Tegieyska Atalántá wieprzá dzikiego postrzeliłá na przod. Kśięgá Osma. Latonia Diáná. OEnides Meleager dokonywa go. Przeobráżęnia Nonákrycká Atálántá. Meleáger Plexipá y Toxea
Skrót tekstu: OvŻebrMet
Strona: 216
Tytuł:
Metamorphoseon
Autor:
Publius Ovidius Naso
Tłumacz:
Jakub Żebrowski
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1636
Data wydania (nie wcześniej niż):
1636
Data wydania (nie później niż):
1636
się tknął Peleus dziewiczego ciała/ Jęła postawę mienić: aż gdy się baczyła W sieci być/ ręce różno swe roszczepierzyła: Westchnęła naostatek/ masz/ rzekąc/ zmię mocy; Ale to nie bez boskiej wiem pewnie pomocy. Z tym w się weszła. Tetydę ów ściśnie/ wyprawi Ządze/ i bitnego ją Achila nabawi. Szczęścien z żony/ Peleus/ szczęścien był i z syna/ I komu/ by nie Foka zabitego wina/ Nie schodziło ni naczym; krwie braterskiej winny/ I z ojczyzny wygonion/ ziechał do Trachinny. Nie schodziło ni naczym; krwie braterskiej winny/ I z ojczyzny wygonion/ ziechałdo Trachinny.
się tknął Peleus dźiewiczego ćiáłá/ Ięłá postáwę mienić: aż gdy się baczyłá W śieći być/ ręce rożno swe roszczepierzyłá: Westchnęłá náostátek/ masz/ rzekąc/ zmię mocy; Ale to nie bez boskiey wiem pewnie pomocy. Z tym w się weszłá. Tetydę ow śćiśnie/ wypráwi Ządze/ y bitnego ią Achilá nábáwi. Szczęśćien z żony/ Peleus/ szczęśćien był y z syná/ Y komu/ by nie Phoká zábitego winá/ Nie schodźiło ni náczym; krwie bráterskiey winny/ Y z oyczyzny wygonion/ ziechał do Tráchinny. Nie schodźiło ni náczym; krwie bráterskiey winny/ Y z oyczyzny wygonion/ ziechałdo Tráchinny.
Skrót tekstu: OvŻebrMet
Strona: 275
Tytuł:
Metamorphoseon
Autor:
Publius Ovidius Naso
Tłumacz:
Jakub Żebrowski
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1636
Data wydania (nie wcześniej niż):
1636
Data wydania (nie później niż):
1636
ni który lewica Dźwiga puklerz w pomoc są; tylkoć to dla stroju. I sam Mars temu kwoli/ borń biera do boju. Dam precz wszytko a wzytko/ a cało odydę. Jest przeciecoś za przodka mieć nie Nereidę: Lecz co w mocy morze ma: i z Nereem cory. Rzekł: i ku Achilowi oszczep strzelił spory/ Do krzywizny puklerza: ów potężnym razem Miedź przeszył/ i wołowych skor dziesięć zarazem; Wdziesiątej się osiedział. Achil go wytargnął/ I potężnie na nowe drżącą bronią szargnął. Znowu bez rany ciało: toż pąd trzeci sprawił/ Lub się i odkrył Cygnus/ i prawie nadstawił. Roziadł się
ni ktory lewicá Dźwiga puklerz w pomoc są; tylkoć to dla stroiu. Y sam Mars temu kwoli/ borń biera do boiu. Dam precz wszytko á wzytko/ á cało odydę. Iest przećiecoś zá przodká mieć nie Nereidę: Lecz co w mocy morze ma: y z Nereem cory. Rzekł: y ku Achilowi oszczep strzelił spory/ Do krzywizny puklerzá: ow potężnym rázem̃ Miedź przeszył/ y wołowych skor dźieśięć zárázem; Wdzieśiątey się ośiedźiał. Achil go wytárgnął/ Y potężnie ná nowe drżącą bronią szárgnął. Znowu bez rány ćiáło: toż pąd trzeći sprawił/ Lub się y odkrył Cygnus/ y práwie nádstáwił. Roziadł się
Skrót tekstu: OvŻebrMet
Strona: 296
Tytuł:
Metamorphoseon
Autor:
Publius Ovidius Naso
Tłumacz:
Jakub Żebrowski
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1636
Data wydania (nie wcześniej niż):
1636
Data wydania (nie później niż):
1636
precz wszytko a wzytko/ a cało odydę. Jest przeciecoś za przodka mieć nie Nereidę: Lecz co w mocy morze ma: i z Nereem cory. Rzekł: i ku Achilowi oszczep strzelił spory/ Do krzywizny puklerza: ów potężnym razem Miedź przeszył/ i wołowych skor dziesięć zarazem; Wdziesiątej się osiedział. Achil go wytargnął/ I potężnie na nowe drżącą bronią szargnął. Znowu bez rany ciało: toż pąd trzeci sprawił/ Lub się i odkrył Cygnus/ i prawie nadstawił. Roziadł się/ nie maczej/ jak byk w otworzonym Szranku/ gdy rogiem bodzie drażniacych szalonym. Strój Faenicki/ i razy nie skuteczne czuje. Zaczym/
precz wszytko á wzytko/ á cało odydę. Iest przećiecoś zá przodká mieć nie Nereidę: Lecz co w mocy morze ma: y z Nereem cory. Rzekł: y ku Achilowi oszczep strzelił spory/ Do krzywizny puklerzá: ow potężnym rázem̃ Miedź przeszył/ y wołowych skor dźieśięć zárázem; Wdzieśiątey się ośiedźiał. Achil go wytárgnął/ Y potężnie ná nowe drżącą bronią szárgnął. Znowu bez rány ćiáło: toż pąd trzeći sprawił/ Lub się y odkrył Cygnus/ y práwie nádstáwił. Roziadł się/ nie máczey/ iák byk w otworzonym Szránku/ gdy rogiem bodźie draźniacych szalonym. Stroy Phaenicki/ y razy nie skuteczne czuie. Záczym/
Skrót tekstu: OvŻebrMet
Strona: 296
Tytuł:
Metamorphoseon
Autor:
Publius Ovidius Naso
Tłumacz:
Jakub Żebrowski
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1636
Data wydania (nie wcześniej niż):
1636
Data wydania (nie później niż):
1636
chcąc obrać/ bechter widzi jego: Neptun wdał ciało w ptaka; co niósł imię jego. Ta praca/ ta potrzeba/ spoczynek sprawiła Dni wielu/ i oboja strona wciszy była. A gdy blanki Trojańskie straż czuła trzymała/ Szańce także Argolskie straż czuła dzierżała Było święto: którego Cygna zbywszy z głowy/ Dianę Achil bitej krwią hodował krowy. Z niej trzewa po ołtarzach gdy się odkurzyły/ I niebiosa przeniknął zapach Bogom miły/ Ofiary cześć odniosły; cześć dano do stołu. Panięta w krzesłach siedli/ i jedzą pospołu Pieczenie: winem troski gaszą/ pragnienia. Tych nie brzmiace Cytary nie krzkliwe pienia/ Nie wielodziorne surmy bukszpanowe bawią:
chcąc obráć/ bechter widzi iego: Neptun wdał ćiáło w ptáká; co niosł imię iego. Tá praca/ tá potrzebá/ spoczynek sprawiłá Dni wielu/ y oboiá stroná wćiszy byłá. A gdy blánki Troiáńskie straż czuła trzymáłá/ Szance tákze Argolskie straż czuła dźierżáłá Było święto: ktorego Cygná zbywszy z głowy/ Diánę Achil bitey krwią hodował krowy. Z niey trzewá po ołtarzách gdy się odkurzyły/ Y niebiosa przeniknął zapách Bogom miły/ Ofiáry cześć odniosły; cześć dano do stołu. Paniętá w krzesłách śiedli/ y iedzą pospołu Pieczenie: winem troski gaszą/ prágnienia. Tych nie brzmiace Cytáry nie krzkliwe pienia/ Nie wielodźiorne surmy bukszpanowe báwią:
Skrót tekstu: OvŻebrMet
Strona: 298
Tytuł:
Metamorphoseon
Autor:
Publius Ovidius Naso
Tłumacz:
Jakub Żebrowski
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1636
Data wydania (nie wcześniej niż):
1636
Data wydania (nie później niż):
1636
