oddaniu mu z Nieba tej Księgi, Gabriel mu Miecz przyniósł, aby go dobył na nieprzyjmującyh Alkoranu i ich wszędzie gubił, co Turcy dotych czas obserwują. Pismo te Mahometa po śmierci jego w lat 100 niejaki Odmen albo Osman w jedne zebrał Volumen, z pomocą Mahometanów uczonych, i na 7 rozdzielił Ksiąg, nazwał ALFURKAN, czyji ALKORAN: w którym ich Doktorowie naliczyli słów wszystkich 77, tysięcy, sześć set trzydzieści dziewięć; Liter zaś wszystkich narachowali trzy kroć dwadzieścia i trzy tysiące piątnaście: Baśni i plotek dziwnych naregestrowano 113, w których aby fałszu nie docieczono, serio Mahomet zakazał dysputować o swoim Zakonie; dlatego teraz niektórzy Mahometani nazbyt
oddaniu mu z Nieba tey Księgi, Gabriel mu Miecz przyniosł, aby go dobył na nieprzyimuiącyh Alkoranu y ich wszędzie gubił, co Turćy dotych czas obserwuią. Pismo te Machometa po śmierci iego w lat 100 nieiaki Odmen albo Osman w iedne zebrał Volumen, z pomocą Machometanow uczonych, y na 7 rozdzielił Ksiąg, nazwał ALFURKAN, czyii ALKORAN: w ktorym ich Doktorowie naliczyli słow wszystkich 77, tysięcy, sześć set trzydzieści dziewięć; Liter zaś wszystkich narachowali trzy kroć dwadzieścia y trzy tysiące piątnaście: Baśni y plotek dziwnych naregestrowano 113, w ktorych aby fałszu nie dociecżono, serió Machomet zakazał dysputować o swoim Zakonie; dlatego teraz niektorzy Machometani nazbyt
Skrót tekstu: ChmielAteny_I
Strona: 1097
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 1
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
Murzą/ i inszym przezwiskiem pogańskim/ ujźrzysz jeślić pozw nie zbije/ i do trzecich i piątych roków sprawę przeciągnie/ a PP. Sądowi tego dozwalają. z Tatar nawiązkę szlachecką Pecuniae obediunt omnia. Dla czego wielce szkodujemy od tego pogaństwa znieważeni jesteśmy.
Do tego Statut umieją dobrze/ lepiej niż swój Alkoran albo i Alfurkan. Sprawiedliwości z nimi trudne doście/ prze ich wykręty prawne/ w które się ustawnie prawując znaszymi wprawili/ urzędom zabiegać umieją. A to wszytko Panowie wielcy/ przyczynnymi listami swymi do sądu za Tatarami/ sprawują/ nie bez znacznego uszczerbku chudej braciej naszej. Urząd tedy Zamkowy bez pozwu za zakazem z Tatarzyna prędsząby
Murzą/ y inszym przezwiskiem pogáńskim/ vyźrzysz ieślić pozw nie zbiie/ y do trzećich y piątych rokow spráwę przećiągnie/ a PP. Sądowi tego dozwaláią. z Tátar nawiąskę szláchecką Pecuniae obediunt omnia. Dla cżego wielce szkoduiemy od tego pogáństwá zniewáżeni iestesmy.
Do tego Státut vmieią dobrze/ lepiey niż swoy Alkoran álbo y Alfurkan. Spráwiedliwośći z nimi trudne dośćie/ prze ich wykręty práwne/ w ktore się vstáwnie práwuiąc znászymi wpráwili/ vrzędom zábiegáć vmieią. A to wszytko Pánowie wielcy/ przycżynnymi listámi swymi do sądu zá Tátárámi/ spráwuią/ nie bez znácżnego vszcżerbku chudey bráćiey nászey. Vrząd tedy Zamkowy bez pozwu zá zákázem z Tátárzyná prędsząby
Skrót tekstu: CzyżAlf
Strona: 14
Tytuł:
Alfurkan tatarski
Autor:
Piotr Czyżewski
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
egzotyka, historia, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1617
Data wydania (nie wcześniej niż):
1617
Data wydania (nie później niż):
1617
się Tatarowie gotują na szczęśliwe wyjachanie Królewicza Jego M. do Moskwy/ prowadzić we dwu tysiącu koni/ za ów eksces/ który ci zdrajcy pobroili przeszłego lata/ zebrawszy się ich kilka set Państwo pustoszyli. Tam jeśli te dwa tysiąca koni Tatar/ żnaczną jaką posługę Królewiczowi I. M. uczynią/ nie przepomnię ich w Alfurkan wpisać, Przypatrzmy się dalej dwocipowi ich i w tym/ Konst. roku 1611. fol. 47. A Chorążowie Tatarscy tak pięknie łupią stacje/ jako i oni: a miałby sprawiedliwość uczynić. Dla czego radziłbym aby pod Chorążym Chrześcijańskim byli/ nie pod Tatarskim/ dla sprawiedliwości Uskromienie Tatar w ciągnieniu.
się Tátárowie gotuią ná szcżęśliwe wyiáchánie Krolewicá Ie^o^ M. do Moskwy/ prowádźić we dwu tyśiącu koni/ zá ow exces/ ktory ći zdraycy pobroili przeszłego látá/ zebráwszy się ich kilká set Páństwo pustoszyli. Tam ieśli te dwá tyśiącá koni Tátar/ żnácżną iáką posługę Krolewicowi I. M. vcżynią/ nie przepomnię ich w Alfurkan wpisáć, Przypátrzmy się dáley dwoćipowi ich y w tym/ Const. roku 1611. fol. 47. A Chorążowie Tatárscy ták pięknie łupią stácye/ iáko y oni: á miałby sprawiedliwość vcżynić. Dlá cżego rádźiłbym áby pod Chorążym Chrześćiáńskim byli/ nie pod Tátárskim/ dla spráwiedliwośći Vskromienie Tátar w ćiągnieniu.
Skrót tekstu: CzyżAlf
Strona: 67
Tytuł:
Alfurkan tatarski
Autor:
Piotr Czyżewski
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
egzotyka, historia, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1617
Data wydania (nie wcześniej niż):
1617
Data wydania (nie później niż):
1617
jako u nas Articuli fidei. Które to Artykuły Veneris skąd się wzięły/ przeczytaj/ Plotą. Ostultas hominum mentes[...] , et pectora ece. Patrii et tutelares Dii. Przyczyny święcenia Piątku. Scytharum Dea tutelaris Venus. b Pius 2. in epist. adprincipemTuracarum circa finem. Jako Mahomet Obdułowicz jeździł na kobyle po Alkoran i Alfurkan do nieba? § 36. Mahometes sonnia vendit Tartaris
TAtarowie tak powiadają/ co i ludzie uczeni piszą: iż Mahomet sam tylko jeźdżył (bo żony z sobą nie brał) na kobyle Alborach nazwanej/ aż do nieba/ a za nim szedł Gabriel Anioł. Ta bestiabarzo uczona była/ i nie dopuściła mu na się
iáko v nas Articuli fidei. Ktore to Artykuły Veneris skąd się wźięły/ przecżytay/ Plotą. Ostultas hominum mentes[...] , et pectora aece. Patrii et tutelares Dii. Przycżyny święcenia Piątku. Scytharum Dea tutelaris Venus. b Pius 2. in epist. adprincipemTuracarum circa finem. Iako Máchomet Obdułowicż iezdził ná kobyle po Alkoran y Alfurkan do niebá? § 36. Mahometes sõnia vendit Tartaris
TAtárowie ták powiádáią/ co y ludźie vcżeni piszą: iż Máchomet sam tylko ieźdżił (bo żony z sobą nie brał) ná kobyle Alborách názwáney/ áż do niebá/ á zá nim szedł Gábriel Anyoł. Tá bestiabárzo vcżona byłá/ y nie dopuśćiłá mu ná się
Skrót tekstu: CzyżAlf
Strona: 73
Tytuł:
Alfurkan tatarski
Autor:
Piotr Czyżewski
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
egzotyka, historia, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1617
Data wydania (nie wcześniej niż):
1617
Data wydania (nie później niż):
1617
oddał Mahometa Gabriel inszemu Aniołowi/ ten zaś trzeciemu/ aż go blisko Boga przyprowadzono: którego za kobiercami pięknymi na stolicy siedzącego widzial/ i dziwy wielkie. Gdy miał z nieba odjeżdżać Mahomet/ dotknął się go Bóg ręką miedzy ramiony/ którego dotknienia zimność aż do szpiku grzbietowego przeszła/ i tam mu dal Bóg Alkoran i Alfurkan rozkazując aby go ludu nauczał. Wszakże przypatrz się/ Bellon li.[...] . c 7. et Rich. ord. Praedic. in conf[...] . legis Saracenicae cap. 1[...] . Jazda Mahometowa na kobyle do nieba. Piszą też o tej jazdzie do nieba Mahometowej po Alkoran. Pius 2. in epist. ad Morbisanum principem
oddał Máchometá Gábriel inszemu Anyołowi/ ten záś trzećiemu/ áż go blisko Bogá przyprowádzono: ktorego zá kobiercámi pięknymi ná stolicy śiedzącego widźial/ y dźiwy wielkie. Gdy miał z niebá odieżdżáć Máchomet/ dotknął się go Bog ręką miedzy rámiony/ ktorego dotknienia źimność áż do szpiku grzbietowego przeszłá/ y tám mu dal Bog Alkoran y Alfurkan roskázuiąc áby go ludu náucżał. Wszákże przypátrz się/ Bellon li.[...] . c 7. et Rich. ord. Praedic. in conf[...] . legis Saracenicae cap. 1[...] . Iázdá Máchometowá ná kobyle do niebá. Piszą też o tey iázdźie do niebá Máchometowey po Alkoran. Pius 2. in epist. ad Morbisanum principem
Skrót tekstu: CzyżAlf
Strona: 74
Tytuł:
Alfurkan tatarski
Autor:
Piotr Czyżewski
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
egzotyka, historia, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1617
Data wydania (nie wcześniej niż):
1617
Data wydania (nie później niż):
1617
