Misionarz. Na Rusi cały tydzień Wielkanocny dzwonią we wszytkie dzwony, na triumf Panu Chrystusowi. Sypią wielkie summy na wielkie dzwony: W Moskwie Stolicy starej Moskiewskiej Iwan Dzwon waży 336 cetnarów. Są i u Łacinników cudnej wielkości jako w Erfordzie, w Krakowie etc. etc, jakom w Pierwszych Czściach Aten opisał. O ALLELUJA, OŁTARZACH, APARATACH. Strona która starsza u Łacinników i Greków? jaki kolor ma być ad Oficja Divina?
Łaciński Kościół w całym Roku, oprócz Wielkiego Postu, i smutnego jakiego Nabożeństwa, naprzykład za Dusze zmarłych, śpiewa Alleluia, które słowo jest poważne w Chwale Bożej u Żydów, jako i te słówko Hosanna
Missionarz. Na Rusi cały tydzień Wielkanocny dzwonią we wszytkie dzwony, na tryumf Panu Chrystusowi. Sypią wielkie summy na wielkie dzwony: W Moskwie Stolicy starey Moskiewskiey Jwan Dzwon waży 336 cetnarow. Są y u Łacinnikow cudney wielkości iako w Erfordzie, w Krakowie etc. etc, iakom w Pierwszych Czściach Aten opisał. O ALLELUIA, OŁTARZACH, APPARATACH. Strona ktora starsza u Łacinnikow y Grekow? iaki kolor ma bydź ad Officia Divina?
Łaciński Kościoł w całym Roku, oprocz Wielkiego Postu, y smutnego iakiego Nabożeństwa, naprzykład za Dusze zmarłych, spiewa Alleluia, ktore słowo iest poważne w Chwale Bożey u Zydow, iako y te słowko Hosanna
Skrót tekstu: ChmielAteny_IV
Strona: 71
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 4
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1756
Data wydania (nie wcześniej niż):
1756
Data wydania (nie później niż):
1756
starsza u Łacinników i Greków? jaki kolor ma być ad Oficja Divina?
Łaciński Kościół w całym Roku, oprócz Wielkiego Postu, i smutnego jakiego Nabożeństwa, naprzykład za Dusze zmarłych, śpiewa Alleluia, które słowo jest poważne w Chwale Bożej u Żydów, jako i te słówko Hosanna; a u Greków Kyrie eleyson. Alleluja tedy sonat z Hebrajskiego według wykładu Z: Augustyna: Laudate Dominum według Z: Germąna w Teoryj, jednoż jest: Przyszedł BÓG, chwalcie. Zgoła znaczy ten termin wesołości jakiś triumf, dlatego mówią Łacinnicy, iż Wielkiemu Postowi, smutną Mękę Chrystusową rozpamiętywającemu, i że aktom płaczliwym, jakoto pogrzebowi, zda się
starsza u Łacinnikow y Grekow? iaki kolor ma bydź ad Officia Divina?
Łaciński Kościoł w całym Roku, oprocz Wielkiego Postu, y smutnego iakiego Nabożeństwa, naprzykład za Dusze zmarłych, spiewa Alleluia, ktore słowo iest poważne w Chwale Bożey u Zydow, iako y te słowko Hosanna; á u Grekow Kyrie eleyson. Alleluia tedy sonat z Hebrayskiego według wykładu S: Augustyna: Laudate Dominum według S: Germąna w Teoryi, iednoż iest: Przyszedł BOG, chwalcie. Zgoła znaczy ten termin wesołości iakiś tryumf, dlatego mowią Łacinnicy, iż Wielkiemu Postowi, smutną Mękę Chrystusową rozpamiętywaiącemu, y że aktom płaczliwym, iakoto pogrzebowi, zda się
Skrót tekstu: ChmielAteny_IV
Strona: 71
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 4
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1756
Data wydania (nie wcześniej niż):
1756
Data wydania (nie później niż):
1756
: Przyszedł BÓG, chwalcie. Zgoła znaczy ten termin wesołości jakiś triumf, dlatego mówią Łacinnicy, iż Wielkiemu Postowi, smutną Mękę Chrystusową rozpamiętywającemu, i że aktom płaczliwym, jakoto pogrzebowi, zda się niesłużyć, Grecy econtra powiadają, że i w smutku chwalić BOGA potrzeba; drugą rację dają, że u nich Alleluja jest znakiem smutku, kompunkcyj, Nabożeństwa, stąd w wesołych i smutnych pogrzebowych cyrkumstancjach wyspiewują solennie Alleluja. Co i Łacinnicy olim obserwowali, gdy na pogrzebie Fabioli wspomina Z. Hieronim, intonowane Alleluia: Sonabant Psalmi, et aurata tecta Templorum in sublimi quotiebat Alleluia.
Ołtarz, Altare, niby alia res, iż od ziemi
: Przyszedł BOG, chwalcie. Zgoła znaczy ten termin wesołości iakiś tryumf, dlatego mowią Łacinnicy, iż Wielkiemu Postowi, smutną Mękę Chrystusową rozpamiętywaiącemu, y że aktom płaczliwym, iakoto pogrzebowi, zda się niesłużyć, Grecy econtra powiadaią, że y w smutku chwalić BOGA potrzeba; drugą racyę daią, że u nich Alleluia iest znakiem smutku, kompunkcyi, Nabożeństwa, ztąd w wesołych y smutnych pogrzebowych cyrkumstancyach wyspiewuią solennie Alleluia. Co y Łacinnicy olim obserwowali, gdy na pogrzebie Fabioli wspomina S. Hieronim, intonowane Alleluia: Sonabant Psalmi, et aurata tecta Templorum in sublimi quotiebat Alleluia.
Ołtarz, Altare, niby alia res, iż od ziemi
Skrót tekstu: ChmielAteny_IV
Strona: 71
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 4
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1756
Data wydania (nie wcześniej niż):
1756
Data wydania (nie później niż):
1756
iż Wielkiemu Postowi, smutną Mękę Chrystusową rozpamiętywającemu, i że aktom płaczliwym, jakoto pogrzebowi, zda się niesłużyć, Grecy econtra powiadają, że i w smutku chwalić BOGA potrzeba; drugą rację dają, że u nich Alleluja jest znakiem smutku, kompunkcyj, Nabożeństwa, stąd w wesołych i smutnych pogrzebowych cyrkumstancjach wyspiewują solennie Alleluja. Co i Łacinnicy olim obserwowali, gdy na pogrzebie Fabioli wspomina Z. Hieronim, intonowane Alleluia: Sonabant Psalmi, et aurata tecta Templorum in sublimi quotiebat Alleluia.
Ołtarz, Altare, niby alia res, iż od ziemi ma być podniesione miejsce, służące Ofierze. Abel zda się być inwentorem Podobieństwo Ceremonii Łacińskich z Greckiemi
iż Wielkiemu Postowi, smutną Mękę Chrystusową rozpamiętywaiącemu, y że aktom płaczliwym, iakoto pogrzebowi, zda się niesłużyć, Grecy econtra powiadaią, że y w smutku chwalić BOGA potrzeba; drugą racyę daią, że u nich Alleluia iest znakiem smutku, kompunkcyi, Nabożeństwa, ztąd w wesołych y smutnych pogrzebowych cyrkumstancyach wyspiewuią solennie Alleluia. Co y Łacinnicy olim obserwowali, gdy na pogrzebie Fabioli wspomina S. Hieronim, intonowane Alleluia: Sonabant Psalmi, et aurata tecta Templorum in sublimi quotiebat Alleluia.
Ołtarz, Altare, niby alia res, iż od ziemi ma bydź podniesione mieysce, służące Ofierze. Abel zda się bydź inwentorem Podobieństwo Ceremonii Łacińskich z Greckiemi
Skrót tekstu: ChmielAteny_IV
Strona: 71
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 4
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1756
Data wydania (nie wcześniej niż):
1756
Data wydania (nie później niż):
1756
afekt, quo feror ku osobie W. M. Pana, jaka albo nie pamięci, albo niedbalstwa w swojej propensyj zatamowała remora. Niechcąc tedy od pospolitego orbi orthodoxo wesela ekskluzem czynić braterskie serce, singulari voto lubo uniwersalną tę radość in solatium et fortem całego domu W. M. Pana eksplikuję. Intonuję naprzód wesołe Alleluja zwoływając w progi jego quotquot dispersa tenet solatia mundus. Głoszę vocále classicum triumfującego BOGA, aby nim zagłuszone adversae nieszczęścia potestates zwyciężone W. M. Panu na zawsze hołdowały. Niech wielka noc w długoletnie zamieni się sine nube dies: a grobowiec Chrystusów fatalnym będzie szopułem; októryby się natarczywie rozbijały imprezy. Te krótkie vota wyraziwszy
áffekt, quo feror ku osobie W. M. Páná, jáka álbo nie pámięći, álbo niedbálstwá w swojey propensyi zátámowáłá remora. Niechcąc tedy od pospolitego orbi orthodoxo wesela exkluzem czynić bráterskie serce, singulari voto lubo uniwersálną tę rádość in solatium et fortem cáłego domu W. M. Páná explikuję. Intonuję náprzod wesołe Allelujá zwoływájąc w progi jego quotquot dispersa tenet solatia mundus. Głoszę vocále classicum tryumfującego BOGA, áby nim zágłuszone adversae nieszczęśćia potestates zwyćiężone W. M. Pánu ná záwsze hołdowáły. Niech wielka noc w długoletnie zámieni się sine nube dies: á grobowiec Chrystusow fatálnym będźie szopułem; oktoryby śię nátárczywie rozbijáły imprezy. Te krotkie vota wyráźiwszy
Skrót tekstu: BystrzPol
Strona: A7
Tytuł:
Polak sensat
Autor:
Wojciech Bystrzonowski
Drukarnia:
Drukarnia Akademicka Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1733
Data wydania (nie wcześniej niż):
1733
Data wydania (nie później niż):
1733
śLidius, na podporę całego Domu lapis angularis.
Respons. Tenże Zmartwychwstałego Chrystusa grobowiec, erigo in titulum wszelkiego homoru i fortuny W. M. Panu; pari voto Życząc, aby, jako ad centrum kamień, w dom jego pomyślne się miały Sukcesa, a natarczywym nieszczęściom lapis były offensionis.
Aplauz 2. Ogłoszone Alleluja, jako powszechnego wesela claussicum, i ja Braterskim afektem intono w Domu W. M. Pana; życząc aby w samej fortuny sonum się zamieniwszy, nieustannym brzmiało echo.
Respons. Nie tak o uszy, jako o samo serce dzisiejszego Alleluja, oraz Braterskiego W. M. Pana afektu odbija się odgłos, któremu tym
śLydius, ná podporę cáłego Domu lapis angularis.
Respons. Tenże Zmartwychwstáłego Chrystusá grobowiec, erigo in titulum wszelkiego homoru y fortuny W. M. Pánu; pari voto zycząc, áby, jáko ad centrum kámień, w dom jego pomyślne śię miáły sukcessa, á nátárczywym nieszczęśćiom lapis były offensionis.
Applauz 2. Ogłoszone Alleluja, jáko powszechnego wesela claussicum, y ja Bráterskim áffektem intono w Domu W. M. Páná; życząc áby w sámey fortuny sonum śię zámieniwszy, nieustánnym brzmiáło echo.
Respons. Nie ták o uszy, jáko o sámo serce dźiśieyszego Alleluja, oraz Bráterskiego W. M. Páná áffektu odbija śię odgłos, ktoremu tym
Skrót tekstu: BystrzPol
Strona: H7
Tytuł:
Polak sensat
Autor:
Wojciech Bystrzonowski
Drukarnia:
Drukarnia Akademicka Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1733
Data wydania (nie wcześniej niż):
1733
Data wydania (nie później niż):
1733
się miały Sukcesa, a natarczywym nieszczęściom lapis były offensionis.
Aplauz 2. Ogłoszone Alleluja, jako powszechnego wesela claussicum, i ja Braterskim afektem intono w Domu W. M. Pana; życząc aby w samej fortuny sonum się zamieniwszy, nieustannym brzmiało echo.
Respons. Nie tak o uszy, jako o samo serce dzisiejszego Alleluja, oraz Braterskiego W. M. Pana afektu odbija się odgłos, któremu tymże odpowiada echo; aby zawsze vocále było to classicum, nieustannych pociech w Domu W. M. W. M. Pana.
Aplauz 3. Przy uroczystym powstawającego z Grobu Pana czasie ja wszystkie excito vota na aplauz W. M.
śię miáły sukcessa, á nátárczywym nieszczęśćiom lapis były offensionis.
Applauz 2. Ogłoszone Alleluja, jáko powszechnego wesela claussicum, y ja Bráterskim áffektem intono w Domu W. M. Páná; życząc áby w sámey fortuny sonum śię zámieniwszy, nieustánnym brzmiáło echo.
Respons. Nie ták o uszy, jáko o sámo serce dźiśieyszego Alleluja, oraz Bráterskiego W. M. Páná áffektu odbija śię odgłos, ktoremu tymże odpowiáda echo; áby záwsze vocále było to classicum, nieustánnych poćiech w Domu W. M. W. M. Páná.
Applauz 3. Przy uroczystym powstáwájącego z Grobu Páná czáśie ja wszystkie excito vota ná ápplauz W. M.
Skrót tekstu: BystrzPol
Strona: H7
Tytuł:
Polak sensat
Autor:
Wojciech Bystrzonowski
Drukarnia:
Drukarnia Akademicka Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1733
Data wydania (nie wcześniej niż):
1733
Data wydania (nie później niż):
1733
oczy wejźrzał tedy by zaraz umarł. Atoż teraz weyźrzeli Turcy Polakom w oczy/ ale nie rychło drudzy ożyją/ i nie trafią do Konstantynopola/ otoż Turek/ otoż razem potknie/ więcej w Turczynie bojażni/ niżli w
Cerkaskiej czuprynie włosów. Pisze Beda uczony/ że Anglikowie wielką wielkość Turków pobili/ śpiewający tylko Alleluja : abo to Pan Bóg sam nie potłumi/ za ono bluźnierstwo które w odpowiedży do Polaków posłał/ inter caetera krwawy mój miecz teraz posyłam w ziemię twoję Polsko/ a Ukrzyżowanego Boga twego podepcę/ i na wieki imię twoje wykorzenię/ Poświęcanych twoich każę targać końmi : niech się twój Bóg gniewa/ a tobie na pomoc
oczy weyźrzał tedy by záraz vmárł. Atoż teraz weyźrzeli Turcy Polakom w oczy/ ále nie rychło drudzy ożyią/ y nie tráfią do Konstántinopolá/ otoż Turek/ otoż rázem potknie/ więcey w Turczynie boiáżni/ niżli w
Cerkáskiey czuprynie włosow. Pisze Bedá vczony/ że Anglikowie wielką wielkość Turkow pobili/ śpiewáiący tylko Alleluia : ábo to Pan Bog sam nie potłumi/ zá ono bluźnierstwo ktore w odpowiedżi do Polakow posłał/ inter caetera krwáwy moy miecz teraz posyłam w źiemię twoię Polsko/ á Vkrzyżowánego Bogá twego podepcę/ y ná wieki imię twoie wykorzenię/ Poświącánych twoich każę tárgáć konmi : niech się twoy Bog gniewa/ á tobie ná pomoc
Skrót tekstu: ZbigAdw
Strona: A4v
Tytuł:
Adwersaria, albo terminata sprawy wojennej
Autor:
Prokop Zbigniewski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Tematyka:
historia, wojskowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1621
Data wydania (nie wcześniej niż):
1621
Data wydania (nie później niż):
1621
idąc z ławki, rzekę: A któż tego nie wie? Najpierwej by na ten gwałt, nie jak bydlę leżeć Pijany bez pamięci, ksiądz powinien bieżeć. 23. WIELKA NIEDZIELA
Już Wielkanoc po dobie nastąpiła posnej I Wielka po sobocie Niedziela żałosnej, Gdzie najpodlejszy idzie do kościoła szuja; Idę i ja, wesołe słyszeć alleluja. Aż też i ksiądz pijany, po wsi święcąc szołdry, Budzić Pana Jezusa dobył się spod kołdry, Chociaż ledwie samego dobudzi się klecha. Wesoła ma być nasza dzisiejsza pociecha: Kto z natury tetrykiem, dziwnie dobra moda Nastała, że gorzałką dobrej myśli doda. Potem do sług: Nu jedno, chcecieli kołacza
idąc z ławki, rzekę: A któż tego nie wie? Najpierwej by na ten gwałt, nie jak bydlę leżeć Pijany bez pamięci, ksiądz powinien bieżeć. 23. WIELKA NIEDZIELA
Już Wielkanoc po dobie nastąpiła posnej I Wielka po sobocie Niedziela żałosnej, Gdzie najpodlejszy idzie do kościoła szuja; Idę i ja, wesołe słyszeć alleluja. Aż też i ksiądz pijany, po wsi święcąc szołdry, Budzić Pana Jezusa dobył się spod kołdry, Chociaż ledwie samego dobudzi się klecha. Wesoła ma być nasza dzisiejsza pociecha: Kto z natury tetrykiem, dziwnie dobra moda Nastała, że gorzałką dobrej myśli doda. Potem do sług: Nu jedno, chcecieli kołacza
Skrót tekstu: PotFrasz3Kuk_II
Strona: 534
Tytuł:
Ogrodu nie wyplewionego część trzecia
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1677
Data wydania (nie wcześniej niż):
1677
Data wydania (nie później niż):
1677
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
rozynki; Bo się nam przez siedm niedziel naprzykrzył post długi. W nowe szaty stroimy i siebie, i sługi. Nie śpi druga całą noc, gotując musztasie, Włosy trafiąc; rada by kram włożyła na się. Wyglądamy, rychło li wszyscy świtem razem Będziemy triumfować z śmierci z naszym Panem, Rychło li na wesołe alleluja kleszy Zakołacą; co żywo na jutrznią się spieszy. Aż nam znowu w kościele dłużej siedzieć ckliwo; O mięsie myśląc, kwapi do stołu co żywo: I nabożeństwo z głowy wyleci, i kościół. Chce oraz powetować, co tak długo pościół: Żre drugi, potem pije, tka jako do woru; Ten
rozynki; Bo się nam przez siedm niedziel naprzykrzył post długi. W nowe szaty stroimy i siebie, i sługi. Nie śpi druga całą noc, gotując musztasie, Włosy trafiąc; rada by kram włożyła na się. Wyglądamy, rychło li wszyscy świtem razem Będziemy tryumfować z śmierci z naszym Panem, Rychło li na wesołe alleluja kleszy Zakołacą; co żywo na jutrznią się spieszy. Aż nam znowu w kościele dłużej siedzieć ckliwo; O mięsie myśląc, kwapi do stołu co żywo: I nabożeństwo z głowy wyleci, i kościół. Chce oraz powetować, co tak długo pościół: Żre drugi, potem pije, tka jako do woru; Ten
Skrót tekstu: PotFrasz3Kuk_II
Strona: 573
Tytuł:
Ogrodu nie wyplewionego część trzecia
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1677
Data wydania (nie wcześniej niż):
1677
Data wydania (nie później niż):
1677
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
