i partykularna
ztem Hebron; gdzie Groby Abrahama, Izaaka, Jakoba, etc. Genesis 23. etc.
A lubo JUDEI granice, à Dan, usque Bersabee ku Egiptowi, jednak i za Bersabeę wybiegam, Kraj tamten lustrując, teraz pod troistemi Arabami zostający, gdzie Izraelitowie lat 40. błąkali się, aliàs Kraj Amalecytów, z któremi nad wolę Bożą poty kając się Izraelitowie przegrali: tam Ziemia Madianitów: tam Puszcza FARAN wielka: Puszcza SIN, gdzie manna padać poczęła: Puszcza SUR, Puszcza piaszczysta: Puszcza Idumejska: Kraj CEDAR zwany, od Syna Izmaelowego, potym Kraj SARACENÓW: Puszcza i góra Synaj, gdzie blisko Roku Izmaelitowie mając
y partykularna
stem Hebron; gdzie Groby Abrahama, Izaaka, Iakoba, etc. Genesis 23. etc.
A lubo IUDEI granice, à Dan, usque Bersabee ku Egyptowi, iednak y za Bersabeę wybiegam, Kray tamten lustruiąc, teraz pod troistemi Arabami zostaiący, gdzie Izraelitowie lat 40. błąkali się, aliàs Kray Amalecytow, z ktoremi nad wolę Bożą poty kaiąc się Izraelitowie przegrali: tam Ziemia Madianitow: tam Puszcza PHARAN wielka: Puszcza SIN, gdzie manna padać poczeła: Puszcza SUR, Puszcza piaszczysta: Puszcza Idumeyska: Kray CEDAR zwany, od Syna Izmaelowego, potym Kray SARACENOW: Puszcza y gora SINAI, gdzie blisko Roku Izmaelitowie maiąc
Skrót tekstu: ChmielAteny_IV
Strona: 479
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 4
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1756
Data wydania (nie wcześniej niż):
1756
Data wydania (nie później niż):
1756
znim byli i poraził Rafaimy w Astarot Karnaimie/ i Zuzymy w Hamie/ i Emimy w Sawie Kariataim. 6. Także Chorejczyki na gorze ich Seir/ aż do równiny Paran/ która jest przy puszczy. 7. Potem się wrócili/ i przyciągnęli do En Mispat która jest Kades/ i wybili wszystkę krajnę Amalechitów: tak że też Amorrejczyka mieszkającego w Hasesontamar. 8.
TEdy wyciągnął król Sodomski i król Gomorski/ i król Adamacki/ i król Seboijmski/ i król Belamski/ to jest Segorski/ i uszykowali się ku bitwie przeciwko im w dolinie Syddym. 9. Przeciwko Chodorlahomerowi Królowi Elamickiemu/ i Tadalowi Królowi Goimskiemu/ i Amrafelowi
znim byli y poráźił Ráfáimy w Astárot Kárnáimie/ y Zuzymy w Hámie/ y Emimy w Sáwie Káriátáim. 6. Tákże Chorejczyki ná gorze ich Seir/ áż do rowniny Párán/ ktora jest przy puszczy. 7. Potem śię wroćili/ y przyćiągnęli do En Mispát ktora jest Kádes/ y wybili wszystkę krájnę Amálechitow: ták że też Amorrejczyká mieszkájącego w Hásesontámár. 8.
TEdy wyćiągnął krol Sodomski y krol Gomorski/ y krol Adámáckj/ y krol Seboijmski/ y krol Belámski/ to jest Segorski/ y uszykowáli śię ku bitwie przećiwko im w dolinie Syddim. 9. Przećiwko Chodorláhomerowi Krolowi Elámickiemu/ y Thádálowi Krolowi Goimskiemu/ y Amráfelowi
Skrót tekstu: BG_Rdz
Strona: 12
Tytuł:
Biblia Gdańska, Księga Rodzaju
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
I nazwał imię onego miejsca Masa/ i Meryba/ dla swarów synów Izraelskich/ a iż kusili PANA mówiąc: i jestże PAN miedzy nami/ czyli nie? 8. TEdy przyciągnął Amalek aby walczył z Izraelem w Rafidym. 9. I rzekł Mojżesz do Jozuego: Wybierz nam męże/ a wyszedłszy stocz bitwę z Amalekity: ja jutro stanę na wierzchu pagórka/ mając laskę Bożą w ręce mojej. 10. I uczynił Jozue jako mu rozkazał Mojżesz/ i stoczył bitwę z Amalekiem. A Mojżesz/ Aaron/ i Hur/ wstąpili na wierzch pagórka: 11. A gdy podnosił Mojżesz rękę swoję/ przemagał Izrael/ a gdy opuszczał rękę
Y názwáł imię onego miejscá Mássá/ y Meribá/ dla swárow synow Izráelskich/ á iż kuśili PANA mowiąc: y jestże PAN miedzy námi/ czyli nie? 8. TEdy przyćiągnął Amálek áby walczył z Izráelem w Ráfidim. 9. Y rzekł Mojzesz do Iozuego: Wybierz nam męże/ á wyszedłszy stocz bitwę z Amálekity: ja jutro stánę ná wierzchu págorká/ májąc laskę Bożą w ręce mojej. 10. Y ucżynił Iozue jáko mu rozkázáł Mojzesz/ y stoczył bitwę z Amálekiem. A Mojzesz/ Aáron/ y Hur/ wstąpili ná wierzch págorká: 11. A gdy podnośił Mojzesz rękę swoję/ przemagał Izráel/ á gdy opuszczał rękę
Skrót tekstu: BG_Wj
Strona: 73
Tytuł:
Biblia Gdańska, Księga Wyjścia
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
stało się tak jako Noachowi gołąb przyniósł nowinę/ tak nam Jego M. Ksiądz Biskup Krakowski pociechę trojaką objawił/ i sam osobą do Stolice Koronnego miasta Krakowa przybył/ i Jubileusz święty na przeproszenie Pana Boga/ i podziękowanie/ i zwiastowanie poczesnego pokoja z tym nieprzyjacielem/ który jest Hidrze Stogłowej przyrównany. Jako Izmaelczyk/ i Amalechita własny. Car Turecki w Carygrodzie na tę wojnę długo trąbił/ ale vox sanguinis et clamor pugnae nań się samego obrócił : aczkolwiek oraz wszytkę Grecją i Azją wywiódł/ aby mocą i jadem najwiętszym jako Smok żywo Polskę pożarł/ atoli quãuis fortuna plus malis quam bonis est propitia. Utraciwszy czoło przedniejsze Janczary/ potym Hersztowe
sstáło sie ták iáko Noáchowi gołąb przyniosł nowinę/ ták nam Ie^o^ M. Xiądz Biskup Krákowski poćiechę troiáką obiáwił/ y sam osobą do Stolice Koronnego miástá Krákowá przybył/ y Iubileusz święty ná przeproszenie Páná Bogá/ y podźiękowánie/ y zwiástowánie poczesnego pokoiá z tym nieprzyiaćielem/ ktory iest Hidrze Stogłowey przyrownány. Iáko Izmáelczyk/ y Amalechitá własny. Cár Turecki w Cárygrodźie ná tę woynę długo trąbił/ ále vox sanguinis et clamor pugnae nań się sámego obroćił : áczkolwiek oraz wszytkę Grecyą y Azyą wywiodł/ áby mocą y iádem naywiętszym iáko Smok żywo Polskę pożárł/ átoli quãuis fortuna plus malis quam bonis est propitia. Vtráćiwszy czoło przednieysze Iánczáry/ potym Hersztowe
Skrót tekstu: ZbigAdw
Strona: A2v
Tytuł:
Adwersaria, albo terminata sprawy wojennej
Autor:
Prokop Zbigniewski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Tematyka:
historia, wojskowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1621
Data wydania (nie wcześniej niż):
1621
Data wydania (nie później niż):
1621
przyczynę onych do Boga za nami ufać kazał. Mógłże z tego artykułu wymazać najważniejszą u Boga Maryj przyczynę?
Jeżeli bowiem tyle waży Świętych sług, i bojących się Boga przyczyna u niego, że mówi Dawid Święty, iż Bóg pełni wolą ich. Dominus timentium se voluntatem faciens. I tak gdy Mojżesz ręce ku Niebu wznosił Amalecyte ginęli, a lud jego zwierżchności poddany zwyciężał. Mojżesz laskę ku Niebu podnosił, a Morskie wody rozstępowały się, stając na bokach jakoby mury jakie, i dając przejście ludowi wiernemu.. Aaron kadził po obozie, a powietrze i zarazy ustępowały. Jozue zawołał: Stań słońce, nieruszaj się przeciwko Gabaonitom wojując, i
przyczynę onych do Boga za nami ufać kazał. Mogłże z tego artykułu wymazać nayważnieyszą u Boga Maryi przyczynę?
Ieżeli bowiem tyle waży Swiętych sług, y boiących się Boga przyczyna u niego, że mowi Dawid Swięty, iż Bog pełni wolą ich. Dominus timentium se voluntatem faciens. Y tak gdy Moyżesz ręce ku Niebu wznosił Amalecyte ginęli, a lud iego zwierżchności poddany zwyciężał. Moyżesz laskę ku Niebu podnośił, a Morskie wody rozstępowały się, staiąc na bokach iakoby mury iakie, y daiąc przeyście ludowi wiernemu.. Aaron kadził po oboźie, a powietrze y zarazy ustępowały. Iozue zawołał: Stań słońce, nieruszay się przeciwko Gabaonitom woiuiąc, y
Skrót tekstu: PiotrKaz
Strona: 98
Tytuł:
Kazania przeciwko zdaniom i zgorszeniom wieku naszego
Autor:
Gracjan Józef Piotrowski
Drukarnia:
Michał Gröll
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1772
Data wydania (nie wcześniej niż):
1772
Data wydania (nie później niż):
1772
jest locô hominibus ignotô Mojżesz pochowany. Maurowie te góry zowią Tur. Synaj z Hebrajskiego znaczy ciernie od wielości ciernia; gdzie Mojżesz pasąc owce Jetra Teszcza swego, oglądał BOGA in medio rubi ardentis. Exodi 3. Horeb zaś znaczy suchość, Pustynię według Tłumaczów Pisma Z. W bliskości tych gór mieli Stacje swoje Moabitowie, Amalecytowie, Madianitowie, Idumejczykowie. Pustynie ich były Pharan, Cin, Cades etc. Na gorze Synai pogrzebiona rękami Anielskiemi Angelica Virgo Katarzyna, w Aleksandryj za Maksymiana Cesarza ścięta; Była tam na gorze wysokiej przez lat 300, teraz w Kaplicy pod górą lokowana, przy Klasztorze pięknym i gruntownym sub cura Zakonników Graeci-Ritûs, korzonkami,
iest locô hominibus ignotô Moyżesz pochowány. Máurowie te gory zowią Tur. Sinai z Hebráyskiego znáczy ciernie od wielości ciernia; gdźie Moyżesz pásąc owce Ietra Teszcza swego, oglądał BOGA in medio rubi ardentis. Exodi 3. Horeb zaś znáczy suchość, Pustynię według Tłumaczow Pisma S. W bliskości tych gór mieli Stácye swoie Moabitowie, Amálecytowie, Mádyánitowie, Idumeyczykowie. Pustynie ich były Pharan, Cin, Cades etc. Ná gorze Synai pogrzebioná rękami Anielskiemi Angelica Virgo Kátarzyná, w Alexándryi zá Maximianá Cesarzá ścięta; Była tam ná gorze wysokiey przez lat 300, teráz w Káplicy pod gorą lokowána, przy Klásztorze pięknym y gruntownym sub cura Zákonnikow Graeci-Ritûs, korzonkámi,
Skrót tekstu: ChmielAteny_II
Strona: 516
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 2
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1746
Data wydania (nie wcześniej niż):
1746
Data wydania (nie później niż):
1746
/ Kiedy on przecię dogonił swojego/ Dość na małego.
I tych by tu był Rejestr barzo długi/ Co różne czynią Ojczyźnie przysługi/ Ci dają ludzi/ ci Summy gotowe/ Ci rady zdrowe .
Książę Siewierskie drugi Mojżesz prawie/ Gdy święte ręce w znosi: W tej rozprawie/ Wspierał potężnie Pułk jego okryty/ Amalekity . Andrzej Trzebicki.
Ten wielki Biskup w ratunku Ojczyzny/ Nie szczędząc mądrych rad ; prac/ gotowizny/ On jest prawdziwym niezmyślonym ramtem/ Polski Atlantem.
Biskup Chełmiński mądry Podkanclerzy/ Którego sława po świecie się szerzy/ Wspiera Ojczyznę/ i quotą gotową/ I radą zdrową . Andrzej Olszewski.
Hrabia Wiśnicza pierwszy Wojewoda Godzien
/ Kiedy on przećię dogonił swoiego/ Dość ná máłego.
Y tych by tu był Reiestr bárzo długi/ Co rożne czynią Oyczyźnie przysługi/ Ci dáią ludźi/ ći Summy gotowe/ Ci rády zdrowe .
Xiążę Siewierskie drugi Moyżesz práwie/ Gdy święte ręce w znośi: W tey rospráwie/ Wspierał potężnie Pułk iego okryty/ Amálekity . Andrzey Trzebicki.
Ten wielki Biskup w rátunku Oyczyzny/ Nie szczędząc mądrych rad ; prac/ gotowizny/ On iest práwdźiwym niezmyślonym rámtem/ Polski Atlántem.
Biskup Chełmiński mądry Podkánclerzy/ Ktorego sława po świećie się szerzy/ Wspiera Oyczyżnę/ y quotą gotową/ Y rádą zdrową . Andrzey Olszewski.
Hrábia Wiśniczá pierwszy Woiewodá Godżien
Skrót tekstu: SławWikt
Strona: C4v
Tytuł:
Sławna wiktoria nad Turkami od wojsk koronnych
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
relacje
Tematyka:
historia, wojskowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1673
Data wydania (nie wcześniej niż):
1673
Data wydania (nie później niż):
1673
ma być Ojczyzna Magów albo 3. Królów, którzy przyszli ze Wschodu dla uadorowania narodzonego Zbawiciela. ANA Miasto nad Eufratesem kupieckie. BALSORA Miasto wielkie, i kupieckie nad Tratem i Tygitem. ARABIA SKALISTA większą częścią pusta i ludzi ma błąkających się z miejsca na miejsce, mieszkana przedtym od Idumenów, Moabitów, Madianitów, Amalecytów etc. Wsławiony także ten kraj Arabski, że tam Pan Bóg przez 40. lat Izraelczyków prowidował wyprowadziwszy ich z niewoli Egipskiej, tu im Prawo dał, żywił Manną, i inne Cuda czynił, o których wolno czytać Pismo Z. Między górami, któremi jest napełniona Arabia, jest sławna Góra SYNAJ która ma wierzchołki,
ma bydź Oyczyzná Mágow álbo 3. Krolow, ktorzy przyszli ze Wschodu dla uádorowánia národzonego Zbawicielá. ANA Miásto nád Eufrátesem kupieckie. BALSORA Miásto wielkie, y kupieckie nád Tratem y Tygitem. ARABIA SKALISTA większą częscią pusta y ludzi ma błąkáiących się z mieyscá ná mieysce, mieszkána przedtym od Idumenow, Moabitow, Madyanitow, Amalecytow etc. Wsłáwiony tákże ten kray Arábski, że tám Pan Bog przez 40. lát Izráelczykow prowidował wyprowádziwszy ich z niewoli Egipskiey, tu im Práwo dał, żywił Mánną, y inne Cudá czynił, o ktorych wolno czytáć Pismo S. Między gorámi, ktoremi iest nápełniona Arabia, iest słáwna Gorá SYNAY ktora ma wierzchołki,
Skrót tekstu: ŁubŚwiat
Strona: 555
Tytuł:
Świat we wszystkich swoich częściach
Autor:
Władysław Aleksander Łubieński
Drukarnia:
Wrocławska Akademia Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Wrocław
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
relacje
Tematyka:
egzotyka, geografia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1740
Data wydania (nie wcześniej niż):
1740
Data wydania (nie później niż):
1740
w tym Mieście, Krew umarła w Mężczyznie, dopieroż w Niewieście. Okopciałe z Gipsowych Domów widząc głównie, Krewnych, Sąsiad, Przyjaciół, żałuje nie równie. Płacze DAWID z drugiemi nad ciężką ruiną, Niewie dotąd, jaką jest zburzone przyczyną. Ledwie że się dopytał w wymuszonym słowie Od sługi, że napadli Amalecytowie. Na niespodzianych ludzi, w pierwszej spania dobie, Co chcieli, to czynili pozwalając sobie. Ogniem, mieczem, rabunkiem zwytwornymi zbytki Brali Męże z żonami, z dziećmi, i z dobytki. Najpierwej się, gdzie mieszka DAWID, wypytali, Żywe, nie żywe, plony z kretesem pobrali. Twoje żony i dzieci
w tym Mieście, Krew umárła w Męszczyznie, dopieroż w Niewieście. Okopciałe z Gipsowych Domow widząc głownie, Krewnych, Sąsiad, Przyiacioł, żałuie nie rownie. Płácze DAWID z drugiemi nád cięszką ruiną, Niewie dotąd, iáką iest zburzone przyczyną. Ledwie że się dopytał w wymuszonym słowie Od sługi, że nápadli Amalecytowie. Ná niespodzianych ludzi, w pierwszey spania dobie, Co chcieli, to czynili pozwálając sobie. Ogniem, mieczem, rábunkiem zwytwornymi zbytki Bráli Męże z żonami, z dziećmi, y z dobytki. Náypierwey się, gdzie mieszka DAWID, wypytali, Zywe, nie żywe, plony z kretesem pobráli. Twoie żony y dzieci
Skrót tekstu: DrużZbiór
Strona: 70
Tytuł:
Zbiór rytmów
Autor:
Elżbieta Drużbacka
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
pieśni, poematy epickie, satyry, żywoty świętych
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1752
Data wydania (nie wcześniej niż):
1752
Data wydania (nie później niż):
1752
dokaże, choć Rycerstwa trocha, Gdy go każdy z osobna, jako Ojca kocha. Nie trzeba ich zachęcać, ni serca dodawać, Każdy do krwie ostatniej chce przy Wodzu stawać. Nic nie czując że Rosy nocne, mokre, chłodne, Dni gorące bez wody i bez chleba głodne. Czwartego dnia wieczorem stanął DAWID blisko Amalecytów, kędy mieli stanowisko, Gęsty lasek przy niskiej krzewinie zasłonił, Gdzie się z ludźmi bezpiecznie w gęstwinie uchronił. A jak zwykł zbójca, złodziej ludzką pracą trwonić, To, co go nie kosztuje, nie umie ochronić;
Zrze, pije, lusztykuje, póki go nieschwycą, Kontent Łotr, że przysmaki jadł przed
dokaże, choć Rycerstwa trocha, Gdy go każdy z osobna, iáko Oyca kocha. Nie trzeba ich záchęcać, ni serca dodáwać, Każdy do krwie ostátniey chce przy Wodzu stáwać. Nic nie czuiąc że Rosy nocne, mokre, chłodne, Dni gorące bez wody y bez chleba głodne. Czwártego dnia wieczorem stánął DAWID blisko Amalecytow, kędy mieli stánowisko, Gęsty lasek przy niskiey krzewinie zásłonił, Gdzie się z ludźmi bespiecznie w gęstwinie uchronił. A iák zwykł zboyca, złodziey ludzką prácą trwonić, To, co go nie kosztuie, nie umie ochronić;
Zrze, pije, lusztykuie, poki go nieschwycą, Kontent Łotr, że przysmaki iadł przed
Skrót tekstu: DrużZbiór
Strona: 71
Tytuł:
Zbiór rytmów
Autor:
Elżbieta Drużbacka
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
pieśni, poematy epickie, satyry, żywoty świętych
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1752
Data wydania (nie wcześniej niż):
1752
Data wydania (nie później niż):
1752
