Amomi Et balsami fluentis Et nectaris Sabe Mirraeque thura iungit Cassiamque cinamum Pretiosa dona fundit Dei minora donis. Sol iste mentis ardet Animaeque vita vivit Fontem hunc sitimus omnes Hunc aerera ciemus Hoc spiritu movemur Hoc rore terra cordis Gravatur et tepescit. Quid reddis huic colono Infructuosa tellus ?
10. Dobrodziejstwa boże.
Ktokolwiek deszcz leje mnogi Amomu bogatego, Kto balsam i potok drogi Nektaru sabejskiego, Mirry z kadzidłem zmieszane Cassje z cynamonem, Dary jego niezrownane Z niebieskich milionem. Bóg słońcem w umyśle świeci, Stąd żywot dusze mamy; Do zdroju pragnienie nieci Świętego; w nim dychamy, W nim się ruchamy, tą rosą Serca role skropione. Co też za
Amomi Et balsami fluentis Et nectaris Sabae Mirraeque thura iungit Cassiamque cinamum Pretiosa dona fundit Dei minora donis. Sol iste mentis ardet Animaeque vita vivit Fontem hunc sitimus omnes Hunc aerera ciemus Hoc spiritu movemur Hoc rore terra cordis Gravatur et tepescit. Quid reddis huic colono Infructuosa tellus ?
10. Dobrodziejstwa boże.
Ktokolwiek deszcz leje mnogi Amomu bogatego, Kto balsam i potok drogi Nektaru sabejskiego, Mirry z kadzidłem zmieszane Cassye z cynamonem, Dary jego niezrownane Z niebieskich millionem. Bog słońcem w umyśle świeci, Ztąd żywot dusze mamy; Do zdroju pragnienie nieci Świętego; w nim dychamy, W nim się ruchamy, tą rosą Serca role skropione. Co też za
Skrót tekstu: MorszZWierszeWir_I
Strona: 418
Tytuł:
Wiersze
Autor:
Zbigniew Morsztyn
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
pieśni
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1675
Data wydania (nie wcześniej niż):
1675
Data wydania (nie później niż):
1675
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Wirydarz poetycki
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Aleksander Brückner
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Lwów
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Towarzystwo dla Popierania Nauki Polskiej
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1910
/ ze cztery łoty wziąwszy zaczynić. Pigułki z tego potoczyć/ albo Kołaczki/ jako szeląg na szyrz/ po jednemu/ rano wstawszy/ w uściech trzymać/ a co się rozpłynie/ połykać. Wątrób:
Wątrobie bolejącej/ I Wnętrznościom.
Wnętrznościom inym śłuży: Wziąć liścia i z kłączem garść/ do tego przydać trochę Amomu/ albo miasto niego Szpiki Indyskiej/ Datle dwa/ kostki z nich wyjąwszy/ Ruty rosczkę. To wszystko w kwarcie wody warzyć/ do połowice wywrzenia/ a tej juchy choremu przez dwa dni/ rano i na noc/ ciepło pić dawać/ po ośmi łyżek. Pewne a doświadczone lekarstwo. Żółtaczce.
Żółtą niemoc/
/ ze cztyry łoty wźiąwszy záczynić. Pigułki z tego potoczyć/ álbo Kołaczki/ iáko szeląg ná szyrz/ po iednemu/ ráno wstawszy/ w vśćiech trzymáć/ á co sie rospłynie/ połykáć. Wątrob:
Wątrobie boleiącey/ Y Wnętrznośćiom.
Wnętrznośćiom inym śłuży: Wźiąć liśćia y z kłączem garść/ do tego przydáć trochę Amomu/ álbo miásto nieg^o^ Szpiki Indyskiey/ Datle dwá/ kostki z nich wyiąwszy/ Ruty rosczkę. To wszystko w kwarćie wody wárzyć/ do połowice wywrzenia/ á tey iuchy choremu przez dwá dni/ ráno y ná noc/ ćiepło pić dawáć/ po ośmi łyżek. Pewne á doświádczone lekárstwo. Zołtácce.
Zołtą niemoc/
Skrót tekstu: SyrZiel
Strona: 162
Tytuł:
Zielnik
Autor:
Szymon Syreński
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Tematyka:
botanika, zielarstwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1613
Data wydania (nie wcześniej niż):
1613
Data wydania (nie później niż):
1613
ż i w to/ że złość pokarano. Dacieli? wierzcież i w to/ że złość pokarano. Gdzieby więc być naturę nie od tego miano/ Lubom Ismarskim/ i swej winsuzie dziedzinie/ Winszuje tej/ że z tamtą nie w rodzie krainie/ Gdzie to złe wylągło się. niech wonne Amomy/ Niechaj przyródne kosty/ niechaj Cynamomy/ Niech wydawa kadzidła z drzewa wytopniałe/ I insze/ kraj Panchajski/ zioła okazałe. Gdy Mirhe niesie: nowy pień tego niegodzien. Sam broniąswą Kupido przy się być ci szkodzień/ I pomija zbrodnię twoą/ pochodniami swemi. Ożogiem cię Stygowym/ i Echidny złemi/ Z trzech
ż y w to/ że złość pokarano. Daćieli? wierzćież y w to/ że złość pokarano. Gdźieby więc być naturę nie od tego miano/ Lubom Ismárskim/ y swey winsuzie dźiedźinie/ Winszuie tey/ że z támtą nie w rodźie krainie/ Gdźie to złe wylągło się. niech wonne Amomy/ Niechay przyrodne kosty/ niechay Cynámomy/ Niech wydawa kádźidłá z drzewá wytopniáłe/ Y insze/ kray Páncháyski/ źiołá okazáłe. Gdy Mirhe nieśie: nowy pień tego niegodźien. Sam broniąswą Kupido przy się być ći szkodźien/ Y pomiia zbrodnię twoą/ pochodniámi swemi. Ożogiem ćię Stygowym/ y Echidny złemi/ Z trzech
Skrót tekstu: OvŻebrMet
Strona: 253
Tytuł:
Metamorphoseon
Autor:
Publius Ovidius Naso
Tłumacz:
Jakub Żebrowski
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1636
Data wydania (nie wcześniej niż):
1636
Data wydania (nie później niż):
1636
