i honorem zakończyło się, o czym relacja
do Rzymu na ręce X. Nuncjusza odesłana jest. Z strony zaś kolegium, które pozwolone jest, dla respektu i instancji Ś. Kongregacji, w te jednkak kondyce: najprzód żeby Władycy ritus graeci bynajmniej nie interesowali się do kolegium, ani teraz ani na potym. Powtóre archialumni nasi Ormiańscy, aby zawsze prym mieli. Po trzecie, aby Ruś jako goście tam przebywali. Nakoniec żeby kościół ś. Krzyża żadnej subjekcji niemiał od kolegium i żeby się OO. Teatyni, ani na teraz ani na potym nie interesowali do niego, ani pretendowali tego miejsca. Tak tedy kondycje podpisawszy, zakończyła
i honorem zakończyło się, o czym relacja
do Rzymu na ręce X. Nuncyusza odesłana jest. Z strony zaś kollegium, które pozwolone jest, dla respektu i instancyi Ś. Kongregacyi, w te jednkak kondyce: najprzód żeby Władycy ritus graeci bynajmniej nie interesowali się do kollegium, ani teraz ani na potym. Powtóre archialumni nasi Ormiańscy, aby zawsze prym mieli. Po trzecie, aby Ruś jako goście tam przebywali. Nakoniec żeby kościół ś. Krzyża żadnej subjekcyi niemiał od kollegium i żeby się OO. Teatyni, ani na teraz ani na potym nie interesowali do niego, ani pretendowali tego miejsca. Tak tedy kondycye podpisawszy, zakończyła
Skrót tekstu: KronZakBarącz
Strona: 183
Tytuł:
Kronika zakonnic ormiańskich reguły ś. Benedykta we Lwowie
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1703 a 1756
Data wydania (nie wcześniej niż):
1703
Data wydania (nie później niż):
1756
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pamiętnik dziejów polskich: z aktów urzędowych lwowskich i z rękopisów
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Wojciech Maniecki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Lwów
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1855
