a w opilstwie coś liberiùs i bezpieczniej mówił. Nazajutrz wyszumiawszy barzo mu tego było żal. Zaczym przyszedszy do D. Pontana/ żądał po nim tego/ aby mu rękę podał. A gdy D. Pontanus rzekł: Oświecone Mościwe Książę Panie mój/ cóż W. X. M. rozumiesz przez to/ abo mię arestować myślisz?: Nie/ odpowiedział Książę/ Przyjacielu; ale się wam oto rękodaniem obowięzuję/ że napotym za łaską Bożą już się więcej umyślnie upić nie myślę/ gdyż widzę i poznawam to po sobie/ że człowiek pijany łatwie się potknąć/ i w rzecz tak jakby być miało/ trafić nie umie. D. Weinrich
á w opilstwie coś liberiùs y bespieczniey mowił. Názájutrz wyszumiawszy bárzo mu tego było żal. Záczym przyszedszy do D. Pontaná/ żądał po nim tego/ áby mu rękę podał. A gdy D. Pontanus rzekł: Oświecone Mosćiwe Xiąże Pánie moy/ coż W. X. M. rozumiesz przez to/ ábo mię árestowáć myślisz?: Nie/ odpowiedźiał Xiąże/ Przyjaćielu; ále śię wam oto rękodániem obowięzuję/ że nápotym zá łáską Bożą już śię wiecey umyślnie upić nie myślę/ gdyż widzę y poznawam to po sobie/ że człowiek pijány łatwie śię potknąć/ y w rzecz ták jákby bydź miáło/ tráfić nie umie. D. Weinrich
Skrót tekstu: GdacKon
Strona: 9.
Tytuł:
Dyszkursu o pijaństwie kontynuacja
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1681
Data wydania (nie wcześniej niż):
1681
Data wydania (nie później niż):
1681
/ stanowiemy/ Lege perpetua, aby żaden na potym/ monety Cudzoziemskiej/ krom talerów/ i czerwonych złotych wozić nie śmiał/ do Państw Naszych/ sub paenis confiscationis honorum et vitae. Na co Starostwie Naszy pograniczni/ tak na Komorach Celnych/ i przy Komorach będący/ pilne oko mieć mają/ i przestępnych imać i arestować/ do informacji Naszej. Miasta zaś portowne/ jako i skladne/ podług Konstytucji szczęśliwej Koronaciej Naszej/ postrzec tego będą popowinni/ aby żadna moneta obca/ krom czerwonych złotych/ a talerów do Korony przepuszczona nie była/ sub paena arbitrio nostro irroganda, in foro competenti, ad Instantiam Instigatoris ex delatione cuiusuis. MONETA ŚWIDNICKA
/ stánowiemy/ Lege perpetua, áby żaden ná potym/ monety Cudzoziemskiey/ krom talerow/ y czerwonych złotych woźić nie śmiał/ do Państw Nászych/ sub paenis confiscationis honorum et vitae. Ná co Stárostwie Nászy pograniczni/ ták ná Komorách Celnych/ y przy Komorách będący/ pilne oko mieć máią/ y przestępnych imáć y árestowáć/ do informátiey Nászey. Miástá záś portowne/ iako y skládne/ podług Constitutiey szczęśliwey Koronáciey Nászey/ postrzec tego będa popowinni/ áby żadna monetá obca/ krom czerwonych złotych/ á talerow do Korony przepuszczona nie byłá/ sub paena arbitrio nostro irroganda, in foro competenti, ad Instantiam Instigatoris ex delatione cuiusuis. MONETA SWIDNICKA
Skrót tekstu: GostSpos
Strona: 49.
Tytuł:
Sposob jakim góry złote, srebrne, w przezacnym Królestwie Polskim zepsowane naprawić
Autor:
Wojciech Gostkowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
traktaty
Tematyka:
ekonomia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1622
Data wydania (nie wcześniej niż):
1622
Data wydania (nie później niż):
1622
