Stwórcy, Jego sprawiedliwość, Mądrość, Rzetelność są rekojmiami nieśmiertelności dusz naszych. Oprócz tych wszystkich jawnych i gruntownych dowodów, niech mi się godzi zastanowić nieco nad jednym, pochodzącym z wydoskonalenia się ustawicznego w tym życiu duszy, takiego jednak, iż lubo coraz nowej wytworności dostępuje, przecież od tej którą poznaje doskonałości zawzdy daleka. Argument ten wielkiej wagi dotąd, ile wiedzieć mogę, niebył użyty na probowanie wiecznej dusz trwałości.
Któżby sobie mógł imaginować, iżby dusza sposobna do coraz większego doskonalenia, aktualnym stanem nie syta, wśrzód zapędów bystrego lotu swojego niszczeć, a przeto czczym tylko pragnieniem łudzićby się miała? Chęć ta wrodzona na cóżby
Stworcy, Iego sprawiedliwość, Mądrość, Rzetelność są rekoymiami nieśmiertelności dusz naszych. Oprocz tych wszystkich iawnych y gruntownych dowodow, niech mi się godzi zastanowić nieco nad iednym, pochodzącym z wydoskonalenia się ustawicznego w tym życiu duszy, takiego iednak, iż lubo coraz nowey wytworności dostępuie, przecież od tey ktorą poznaie doskonałości zawzdy daleka. Argument ten wielkiey wagi dotąd, ile wiedzieć mogę, niebył użyty na probowanie wieczney dusz trwałości.
Ktożby sobie mogł imaginować, iżby dusza sposobna do coraz większego doskonalenia, aktualnym stanem nie syta, wśrzod zapędow bystrego lotu swoiego niszczeć, á przeto czczym tylko pragnieniem łudzićby się miała? Chęć ta wrodzona na cożby
Skrót tekstu: Monitor
Strona: 117
Tytuł:
Monitor na Rok Pański 1772
Autor:
Ignacy Krasicki
Drukarnia:
Wawrzyniec Mitzler de Kolof
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1772
Data wydania (nie wcześniej niż):
1772
Data wydania (nie później niż):
1772
tacy, którym przepisali dla eksertacyj Doktorowie, aby wziąwszy w obydwie ręce spore kije albo palcaty odprawowali sami z sobą pojedynek, agitacja takowa ma być osobliwie piersiom bardzo pomocna, przeto iż junktury i członki wzmacnia, jeżeli więc mniej bawi, nadgradza to dobremi zdrowia skutkami. Radziłbym ja wielu Mędrkom, aby porzuciwszy czcze argumentów walki, obrócili czas na takowe sami z sobą lub z własnym cieniem utarczki. Pozbawiliby się tym sposobem waporów i obstrukcyj śledziony.
Tym kończę uwagi moje, iż ponieważ złożeni jesteśmy z duszy i ciała, jesteśmy obowiązani, dawać umysłowi pokarm nauką, ciału pracą. MONITOR Na R. P. 1772. Nro:
tacy, ktorym przepisali dla exertacyi Doktorowie, aby wziąwszy w obydwie ręce spore kiie albo palcaty odprawowali sami z sobą poiedynek, agitacya takowa ma bydź osobliwie piersiom bardzo pomocna, przeto iż iunktury y członki wzmacnia, ieżeli więc mniey bawi, nadgradza to dobremi zdrowia skutkami. Radziłbym ia wielu Mędrkom, aby porzuciwszy czcze argumentow walki, obrocili czas na takowe sami z sobą lub z własnym cieniem utarczki. Pozbawiliby się tym sposobem waporow y obstrukcyi śledziony.
Tym kończę uwagi moie, iż ponieważ złożeni iesteśmy z duszy y ciała, iesteśmy obowiązani, dawać umysłowi pokarm nauką, ciału pracą. MONITOR Na R. P. 1772. Nro:
Skrót tekstu: Monitor
Strona: 129
Tytuł:
Monitor na Rok Pański 1772
Autor:
Ignacy Krasicki
Drukarnia:
Wawrzyniec Mitzler de Kolof
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1772
Data wydania (nie wcześniej niż):
1772
Data wydania (nie później niż):
1772
Ojca pochodzi/ a nie i od Syna/ Pierwszej mówi/ osoby Ojcowskiej głos z nieba był słyszany. Druga osoba Syn/ stał w Jordanie. Trzecia osoba Duch ś. wpostaci gołębinnej schodził/ i nawodzi/ z samego przeto Ojca na Syna zstąpił. Ergo od samego Ojca Duch ś. pochodzi. Z którego Argumentu daje się widzieć owo Zyzaniego Heretyckie rozumienie/ że do tego z nieba słyszanego Głosu Syn Boży nic nie należał/ ani do postaci gołębinnej. A tak to rozumiejąc/ rozumiał przy tym i owo/ iż to Ducha ś. na Syna człowieczego zejście/ nie było tak od samego Syna/ jak i od Ojca sporządzone i
Oycá pochodźi/ á nie y od Syná/ Pierwszey mowi/ osoby Oycowskiey głos z niebá był słyszány. Druga osobá Syn/ stał w Iordanie. Trzećia osobá Duch ś. wpostáći gołębinney schodźił/ y náwodźi/ z sámego przeto Oycá ná Syná zstąpił. Ergo od sámego Oycá Duch ś. pochodźi. Z ktorego Argumentu dáie sie widźieć owo Zyzániego Hęretyckie rozumienie/ że do tego z niebá słyszánego Głosu Syn Boży nic nie należał/ áni do postáći gołębinney. A ták to rozumieiąc/ rozumiał przy tym y owo/ iż to Duchá ś. ná Syná cżłowieczego ześćie/ nie było ták od sámego Syná/ iák y od Oycá sporządzone y
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 41
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
to Ducha ś. na Syna człowieczego zejście/ nie było tak od samego Syna/ jak i od Ojca sporządzone i zesłane. Przytym dwoim omylnym/ rozumiał Zyzani i owo trzecie bluźniwe/ że Duch ś. od Ojca zstąpił/ nie jak na syna człowieczego/ ale jak na Syna Bożego. Ponieważ z tego jego Argumentu taka conclusia występuje/ za przełożeniem praemissarum o Przedwiecznym Ducha ś^o^ pochodzeniu/ ile on od Ojca istotnie pochodzi/ a nie ile godnym ludziom bywa posyłany i dawany. przez co/ jedno i toż w tym razie Ojcowskie i Synowskie sprawowanie rozłączywszy/ rozłączyl Syna od Ojca/ ile do jednego ich Bóstwa: ponieważ differentia operátionis diuinarum
to Duchá ś. ná Syná cżłowieczego ześćie/ nie było ták od sámego Syná/ iák y od Oycá sporządzone y zesłáne. Przytym dwoim omylnym/ rozumiał Zyzáni y owo trzećie bluźniwe/ że Duch ś. od Oycá zstąpił/ nie iák ná syná cżłowieczego/ ále iák ná Syná Bożego. Ponieważ z tego iego Argumentu táka conclusia występuie/ zá przełożeniem praemissarum o Przedwiecznym Duchá ś^o^ pochodzeniu/ ile on od Oycá istotnie pochodźi/ á nie ile godnym ludźiom bywa posyłány y dawány. przez co/ iedno y toż w tym ráźie Oycowskie y Synowskie spráwowánie rozłączywszy/ rozłączyl Syná od Oycá/ ile do iednego ich Bostwá: ponieważ differentia operátionis diuinarum
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 41
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
To Rzymianie. Czego my jeśli nie przyznamy/ tedy niezboznie Ojca i Syna w jednej i tejże ich istności dzielić musimy: i bluźnić/ że insza jest istność Ojcowska/ z której Duch Z. pochodzi: a onsza Synowska/ od Ojcowskiej odłączona/ z której Duch Z. nie pochodzi. My na ten ich Argument odpowiadając/ zwyklismy nawodzić/ ponieważ przetożstwo i jedność istności Ojca i Syna Duch Z. wierzony bywa pochodzić od Ojca i Syna. Przetożstwo i jedność istności Ojca i Z. Ducha/ Syn od Ojca i od Ducha Z. rodzić się/ wierzony będzie. odpowiadają nam na to Rzymianie/ iż się to tak nanosić nie
To Rzymiánie. Czego my ieśli nie przyznamy/ tedy niezboznie Oycá y Syná w iedney y teyże ich istnośći dźielić muśimy: y bluźnić/ że insza iest istność Oycowska/ z ktorey Duch S. pochodźi: á onsza Synowska/ od Oycowskiey odłączona/ z ktorey Duch S. nie pochodźi. My ná ten ich Argument odpowiádáiąc/ zwyklismy náwodźić/ ponieważ przetożstwo y iedność istnośći Oycá y Syná Duch S. wierzony bywa pochodźić od Oycá y Syná. Przetożstwo y iedność istnośći Oycá y S. Duchá/ Syn od Oycá y od Duchá S. rodźić sie/ wierzony będźie. odpowiádáią nam ná to Rzymiánie/ iż sie to ták nánośić nie
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 145
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
FRASUNEK WIELKI O RZECZ MAŁĄ
Tak się barzo frasujesz, mój kochany Marku, Żeć uzdeczkę zerwano z konia na jarmarku. Najlepszy na to fortel: kupić sobie inną. Więcej Maksymilian stracił pod Byczyną. 445. NIERÓWNA NAGRODA
Nie lada jako ten syn ucieszył rodzice, Co ferezyją zgubił, a znalazł maźnicę. 446. ARGUMENT NA LUTRY
Słuchaj, lutrze, coć wszytko do kościoła krzywo: Gdy człeka w żalu, w strachu i w chorobie ckliwo, Że wiesza na ołtarzu obiecane wota, Ubogi z wosku, bogacz ze srebra, ze złota, Ty zowiesz zabobonem. Oto stawiam świadki Na sprzeczną twoję gębę: filistyńskie zadki, Które,
FRASUNEK WIELKI O RZECZ MAŁĄ
Tak się barzo frasujesz, mój kochany Marku, Żeć uzdeczkę zerwano z konia na jarmarku. Najlepszy na to fortel: kupić sobie iną. Więcej Maksymilijan stracił pod Byczyną. 445. NIERÓWNA NAGRODA
Nie leda jako ten syn ucieszył rodzice, Co ferezyją zgubił, a znalazł maźnicę. 446. ARGUMENT NA LUTRY
Słuchaj, lutrze, coć wszytko do kościoła krzywo: Gdy człeka w żalu, w strachu i w chorobie ckliwo, Że wiesza na ołtarzu obiecane wota, Ubogi z wosku, bogacz ze srebra, ze złota, Ty zowiesz zabobonem. Oto stawiam świadki Na sprzeczną twoję gębę: filistyńskie zadki, Które,
Skrót tekstu: PotFrasz4Kuk_I
Strona: 380
Tytuł:
Fraszki albo Sprawy, Powieści i Trefunki.
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1669
Data wydania (nie wcześniej niż):
1669
Data wydania (nie później niż):
1669
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
i tytułem i rzeczą, Consummatus Theologus, Zupełnie Teolog: nie ten, co to ni twój lew, circuit quaerens, wszędzie go pełno, po nocy grasowniczek, guza szuka circuit quaerens. W-dzień w-domu nie posiedzi: Circuit. A nuż kiedy lepiej wie co circulus vittosus, taniec, aniżeli co argument, albo regressus demonstrativus. Jeżeli będzie ni twój orzeł: okoć bystre, ale cóż? wszystko coś wysoko albo w-słońce patrzy, ni twój orlik, zawsze główka okryta opuszona, na głowie zawsze Tibi soli, nad drugich wylatuje, i z-tego nie będzie Cherub, nie będzie plenitudo sapientiae, nie domędrzeje
i tytułem i rzeczą, Consummatus Theologus, Zupełnie Teolog: nie ten, co to ni twoy lew, circuit quaerens, wszędźie go pełno, po nocy grásowniczek, guzá szuka circuit quaerens. W-dźień w-domu nie pośiedźi: Circuit. A nuż kiedy lepiey wie co circulus vittosus, taniec, ániżeli co argument, álbo regressus demonstrativus. Ieżeli będźie ni twoy orzeł: okoć bystre, ále coż? wszystko coś wysoko álbo w-słońce pátrzy, ni twoy orlik, záwsze głowká okryta opuszona, ná głowie záwsze Tibi soli, nád drugich wylátuie, i z-tego nie będźie Cherub, nie będźie plenitudo sapientiae, nie domędrzeie
Skrót tekstu: MłodzKaz
Strona: 53
Tytuł:
Kazania i homilie
Autor:
Tomasz Młodzianowski
Drukarnia:
Collegium Poznańskiego Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Poznań
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1681
Data wydania (nie wcześniej niż):
1681
Data wydania (nie później niż):
1681
będą: Przewiaduje że tam Greczyn jakiś mądry, zaciągnie Siedmdziesiąt tłumaczów, każe te Księgi tłumaczyć, i miał z-tego pociechę; ale widzi też co mówi Plato; oto wziąwszy w-rękę Księgi Mojżesza gardzi nimi, tak je opisując: Dicit, non probat, powiada, ale nie dowodzi, dosyć historyj, argumentów mało. podobno mu się też to już sprzykrzyło? nie sprzykrzyłoć, bo wiedział iż mu Duch Z. kazał inne Księgi pisać, i wiedział, że je pisać chciał, czemuż tedy nazywa wtórą Księgę dokończeniem? podobno to tu trzeba się czegoś w-tych Księgach doczytać. 9. Trzem tylko na
będą: Przewiáduie że tám Greczyn iákiś mądry, záćiągnie Siedmdźiesiąt tłumáczow, każe te Kśięgi tłumáczyć, i miał z-tego poćiechę; ále widźi też co mowi Pláto; oto wziąwszy w-rękę Kśięgi Moyzeszá gárdźi nimi, ták ie opisuiąc: Dicit, non probat, powiáda, ále nie dowodźi, dosyć historyi, árgumentow máło. podobno mu się też to iuż zprzykrzyło? nie zprzykrzyłoć, bo wiedźiał iż mu Duch S. kazał inne Kśięgi pisać, i wiedźiał, że ie pisać chćiał, czemuż tedy názywa wtorą Kśięgę dokończeniem? podobno to tu trzebá się czegoś w-tych Kśięgách doczytáć. 9. Trzem tylko ná
Skrót tekstu: MłodzKaz
Strona: 84
Tytuł:
Kazania i homilie
Autor:
Tomasz Młodzianowski
Drukarnia:
Collegium Poznańskiego Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Poznań
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1681
Data wydania (nie wcześniej niż):
1681
Data wydania (nie później niż):
1681
PIEŚŃ ÓSMA. ARGUMENT. Rugier śpiesznie ucieka; wiedma Anglikowi Pierwszą postać z inszemi wraca, Astolfowi. Cny Rynald w Brytanii lud każe gromadzić, Który ma Paryżowi na odsiecz prowadzić. Srogiej orce, zastana podle pustelnika, Wydana jest na pokarm nędzna Angelika. Grabia Orland straszliwem snem srodze strwożony, Ukwapliwy z Paryża jedzie w cudze strony. AlegORIE
PIEŚŃ ÓSMA. ARGUMENT. Rugier śpiesznie ucieka; wiedma Anglikowi Pierwszą postać z inszemi wraca, Astolfowi. Cny Rynald w Brytanniej lud każe gromadzić, Który ma Paryżowi na odsiecz prowadzić. Srogiej orce, zastana podle pustelnika, Wydana jest na pokarm nędzna Angelika. Grabia Orland straszliwem snem srodze strwożony, Ukwapliwy z Paryża jedzie w cudze strony. ALLEGORYE
Skrót tekstu: ArKochOrlCz_I
Strona: 147
Tytuł:
Orland Szalony, cz. 1
Autor:
Ludovico Ariosto
Tłumacz:
Piotr Kochanowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1620
Data wydania (nie wcześniej niż):
1620
Data wydania (nie później niż):
1620
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Czubek
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1905
cichu powiedział Rotmistrzowi, który straż trzymał: „Abyś wiedział: Jam jest grabia”. Zaraz mu bramę otworzono I tak, jako rozkazał, wzwód na dół spuszczono; Stamtąd do nieprzyjaciół jedzie w prostą drogę - Ale ja więcej śpiewać, tak wiedzcie, nie mogę.
KONIEC PIEŚNI ÓSMEJ. PIEŚŃ DZIEWIĄTA. ARGUMENT. Orland słyszy Ebudy niezbożne zwyczaje, Która na śmierć morskiemu dziwowi wydaje Piękne panny; chce tam być, ale go tak boli Krzywda cnej Olimpiej, że iść pierwej woli Przeciwko Cimoskowi, królowi Fryzjej, Który trzyma w więzieniu męża Olimpiej. Zabija go i inszych ludzi jego wiele; Olimpia z Birenem jedzie na wesele.
cichu powiedział Rotmistrzowi, który straż trzymał: „Abyś wiedział: Jam jest grabia”. Zaraz mu bramę otworzono I tak, jako rozkazał, wzwód na dół spuszczono; Stamtąd do nieprzyjaciół jedzie w prostą drogę - Ale ja więcej śpiewać, tak wiedzcie, nie mogę.
KONIEC PIEŚNI ÓSMEJ. PIEŚŃ DZIEWIĄTA. ARGUMENT. Orland słyszy Ebudy niezbożne zwyczaje, Która na śmierć morskiemu dziwowi wydaje Piękne panny; chce tam bydź, ale go tak boli Krzywda cnej Olimpiej, że iść pierwej woli Przeciwko Cimoskowi, królowi Fryzyej, Który trzyma w więzieniu męża Olimpiej. Zabija go i inszych ludzi jego wiele; Olimpia z Birenem jedzie na wesele.
Skrót tekstu: ArKochOrlCz_I
Strona: 171
Tytuł:
Orland Szalony, cz. 1
Autor:
Ludovico Ariosto
Tłumacz:
Piotr Kochanowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1620
Data wydania (nie wcześniej niż):
1620
Data wydania (nie później niż):
1620
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Czubek
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1905
