Antoni Pociej, strażnik wielki lit. Zjechali się ci obydwa konkurenci na sejmik do Brześcia bardzo gromadnie. Przy strażniku lit. był śp. Sapieha, kasztelan naówczas trocki, starosta brzeski, potem kanclerz W. Ks. Lit., gdyż i ten pan, jako wielkiej erudycji i wymowy, do ministerium pieczęci mniejszej aspirował, która by po daniu buławy księciu imci Wiśniowieckiemu jako regimentarzowi generalnemu lit., kanclerzowi, a po nim pieczęci wielkiej księciu imci Czartoryskiemu, naówczas podkanclerzemu nadwornemu lit., tedy by per incompatibilitatem dwóch ministeriów w jednym domu nie mógł pieczęci mniejszej pretendować i dlatego był przychylniejszy strażnikowi lit.
Był w tejże partii śp.
Antoni Pociej, strażnik wielki lit. Zjechali się ci obydwa konkurenci na sejmik do Brześcia bardzo gromadnie. Przy strażniku lit. był śp. Sapieha, kasztelan naówczas trocki, starosta brzeski, potem kanclerz W. Ks. Lit., gdyż i ten pan, jako wielkiej erudycji i wymowy, do ministerium pieczęci mniejszej aspirował, która by po daniu buławy księciu jmci Wiśniowieckiemu jako regimentarzowi generalnemu lit., kanclerzowi, a po nim pieczęci wielkiej księciu jmci Czartoryskiemu, naówczas podkanclerzemu nadwornemu lit., tedy by per incompatibilitatem dwóch ministeriów w jednym domu nie mógł pieczęci mniejszej pretendować i dlatego był przychylniejszy strażnikowi lit.
Był w tejże partii śp.
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 52
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
/ jedno oka mgnienie/ jak wielką! jak niewysłowioną! jak nieszczęsną wciągnęło w dom wasz prześwietni Przyjaciele klęską. ale. Excitus ostendit quo mundi gloria tendit. Pokaże motyka co kogo do góry pomyka. Ten exitus komuś zda się że pogrzebny/ ale nam weselny co też pokazuje/ jako i dokąd? tego cnego Młodzieńca aspirowała sława. Uwiedzie się nie jeden kto rzecze/ że nadalsze ekspektatywy/ nadalsze lata. Uwiedzie się nie jeden/ kto powie/ że ta sława tylko na chlubę/ tylko na starość/ tylko na wyniosłość wspaniałego wspinała się animuszu. Uwiedzie się mówię/ albowiem co nie raz czytał/ to i rzeczą dokonywał. Nulla pax
/ iedno oká mgnienie/ iák wielką! iák niewysłowioną! iák nieszczęsną wćiągnęło w dom wász prześwietni Przyiaćiele klęską. ále. Excitus ostendit quo mundi gloria tendit. Pokaże motyká co kogo do gory pomyka. Ten exitus komuś zda się że pogrzebny/ ále nam weselny co też pokázuie/ iáko y dokąd? tego cnego Młodźieńcá áspirowáłá sława. Vwiedźie się nie ieden kto rzecze/ że nadálsze expektátywy/ nadálsze látá. Vwiedźie się nie ieden/ kto powie/ że tá sławá tylko ná chlubę/ tylko ná stárość/ tylko ná wyniosłość wspániáłego wspináłá się ánimuszu. Vwiedźie się mowię/ álbowiem co nie raz czytał/ to y rzeczą dokonywał. Nulla pax
Skrót tekstu: WojszOr
Strona: 314
Tytuł:
Oratora politycznego [...] część pierwsza pogrzebowa
Autor:
Kazimierz Wojsznarowicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
mowy okolicznościowe
Tematyka:
retoryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1644
Data wydania (nie wcześniej niż):
1644
Data wydania (nie później niż):
1644
