exaggeratione Pan Instigator proponuje, że Jego Mość Pan Marszałek, jako już Protektor, Wojsko Związkowe in aciem przeciwko Panu eduxit. Jako to śmie mówić, czego i świadkowie choć suspectidirectè przyznawają? Probacją tego Pan Instigator bierze stąd, że Pan Marszałek mowy swe do Łancuta odesłał; że Syna swego od boku Króla Jego Mości awokował. Sa to Praesumptiones vanae non Probationes. Przyznawa Pan Instigator, że dopomógł Jego Mość P. Marszałek ad Compositionem Rzeczyposp: z Wojskiem pod Jaworowem, ale virtutem jego extenuat et officium, jakoby to nie ex animo, ale ex necessitate czynił. Jako to bywa, kto ma złym afectem zarażone oczy, i jawnego dobra
exaggeratione Pan Instigator proponuie, że Iego Mość Pan Márszałek, iáko iuż Protektor, Woysko Zwiąskowe in aciem przećiwko Pánu eduxit. Iáko to śmie mowić, czego y świádkowie choć suspectidirectè przyznawáią? Probátią tego Pan Instigator bierze ztąd, że Pan Márszałek mowy swe do Łáncutá odesłał; że Syna swego od boku Krolá Iego Mośći áwokował. Sá to Praesumptiones vanae non Probationes. Przyznawa Pan Instigator, że dopomogł Iego Mość P. Márszałek ad Compositionem Rzeczyposp: z Woyskiem pod Iáworowem, ále virtutem iego extenuat et officium, iakoby to nie ex animo, ále ex necessitate czynił. Iáko to bywa, kto ma złym áffectem záráżone oczy, y iáwnego dobrá
Skrót tekstu: PersOb
Strona: 14
Tytuł:
Perspektywa na objaśnienie niewinności
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1666
Data wydania (nie wcześniej niż):
1666
Data wydania (nie później niż):
1666
jest: Ego sum Dominus faciens omnia etc. Irrita faciens signa divinorum et Ariolos in furorem vertens . Gdzie przez signa divinorum, rozumieją się Bożyszcza, to jest bałwany Pogańskie, które o znacżały zmyślonych Bożków do których niewierni ludzie uciekali się, w potrzebach swoich dowiadując się od nich rzeczy przyszłych: dla czego BÓG Wszechmogący, awokuje lud swój wybrany, od nich. Tak albowiem Sinopsis tego Rozdziału naucza mówiąc: Idolorum quoq; Artificum eorum ac idololatrarum magna vanitas, imò stupor manifestè convincitur: proinde ab idolis ad Deum in cujus manu sunt omnia populus revocatur. III. Aleguje tekst u Jeremiasza w Rozdziale 10. wierszu 2. Według zwyczaju Pogańskiego nie
iest: Ego sum Dominus faciens omnia etc. Irrita faciens signa divinorum et Ariolos in furorem vertens . Gdźie przez signa divinorum, rozumieią się Bożyszcza, to iest bałwany Pogánskie, ktore o znacźáły zmyślonych Bożkow do ktorych niewierni ludźie ućiekali się, w potrzebach swoich dowiaduiąc się od nich rzeczy przyszłych: dla czego BOG Wszechmogący, áwokuie lud swoy wybrany, od nich. Ták álbowiem Sinopsis tego Rozdźiału náucza mowiąc: Idolorum quoq; Artificum eorum ac idololatrarum magna vanitas, imò stupor manifestè convincitur: proinde ab idolis ad Deum in cujus manu sunt omnia populus revocatur. III. Alleguie text u Jeremiaszá w Rozdźiale 10. wierszu 2. Według zwyczaiu Poganskiego nie
Skrót tekstu: DuńKal
Strona: O
Tytuł:
Kalendarz polski i ruski na rok pański 1741
Autor:
Stanisław Duńczewski
Drukarnia:
Paweł Józef Golczewski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
kalendarze
Tematyka:
astrologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1741
Data wydania (nie wcześniej niż):
1741
Data wydania (nie później niż):
1741
właśnie wtenczas, gdy actu tracono ekscessanów) że podczas samej egzekacji nie mogą nikogo do miasta wpuścić, i tak emissarius nunciaturae musiał powrócić. Ten postępek nuncjusza ochrzczono wdawaniem się w prawa królestwa i pobudziwszy malkontentów nazbierano różnych inkonweniencji, a z sejmu przez umyślną legacją do Rzymu proszono ojca świętego Benedykta XIII, że tego nuncjusza musiał awokować z Polski (czytaj w tym punkcie niżej).
§. 4. Namieniłem wyżej na końcu pod rokiem 1724 jako z dwóch kadencji agitowały się sejmy razem: ten który się miał odprawić przed trzema rokami w r. p. 1724 i zaczął się a potem był zalimitowany, reasumowano r. p. 1726 w
właśnie wtenczas, gdy actu tracono excessanów) że podczas saméj exekacyi nie mogą nikogo do miasta wpuścić, i tak emissarius nunciaturae musiał powrócić. Ten postępek nuncyusza ochrzczono wdawaniem się w prawa królestwa i pobudziwszy malkontentów nazbierano różnych inkonweniencyi, a z sejmu przez umyślną legacyą do Rzymu proszono ojca świętego Benedykta XIII, że tego nuncyusza musiał awokować z Polski (czytaj w tym punkcie niżéj).
§. 4. Namieniłem wyżéj na końcu pod rokiém 1724 jako z dwoch kadencyi agitowały się sejmy razem: ten który się miał odprawić przed trzema rokami w r. p. 1724 i zaczął się a potém był zalimitowany, reassumowano r. p. 1726 w
Skrót tekstu: OtwEDziejeCzech
Strona: 347
Tytuł:
Dzieje Polski pod panowaniem Augusta II od roku 1696 – 1728
Autor:
Erazm Otwinowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1696 a 1728
Data wydania (nie wcześniej niż):
1696
Data wydania (nie później niż):
1728
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Józef Czech
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Józef Czech
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1849
w te zdrady przeciwko rzeczypospolitej, dla tego z racji koligacji, to respektów różnych, trochę lżej poczęto traktować rzeczy, a owi też fakcjanci justyfikowali się jako mogli prywatnie, i różnie ujmowali subjekta, a na króla kładli winę; dopieroż izba poselska obróciła się do pana instando mocno, aby exnunc Morycza i asystencją saską awokował z Kurlandii a Moryca jako najezdnika ad judicium ordinum stawił. A tak król nie drażniąc mniejszemi rzeczami Polaków, aby sobie nie przeszkodził w posadzeniu na tronie polskim syna własnego (lubo się na tym sejmie publicznie z tem nie odzywał), pozwolił wówczas na postulaty posłów i diploma osobliwe dał w tej materii stanom rzeczypospolitej, że
w te zdrady przeciwko rzeczypospolitéj, dla tego z racyi kolligacyi, to respektów różnych, trochę lżéj poczęto traktować rzeczy, a owi téż fakcyanci justyfikowali się jako mogli prywatnie, i różnie ujmowali subjekta, a na króla kładli winę; dopiéroż izba poselska obróciła się do pana instando mocno, aby exnunc Morycza i assystencyą saską awokował z Kurlandyi a Moryca jako najezdnika ad judicium ordinum stawił. A tak król nie drażniąc mniejszemi rzeczami Polaków, aby sobie nie przeszkodził w posadzeniu na tronie polskim syna własnego (lubo się na tym sejmie publicznie z tém nie odzywał), pozwolił wówczas na postulaty posłów i diploma osobliwe dał w téj materyi stanom rzeczypospolitéj, że
Skrót tekstu: OtwEDziejeCzech
Strona: 353
Tytuł:
Dzieje Polski pod panowaniem Augusta II od roku 1696 – 1728
Autor:
Erazm Otwinowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1696 a 1728
Data wydania (nie wcześniej niż):
1696
Data wydania (nie później niż):
1728
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Józef Czech
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Józef Czech
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1849
