do Trybunału Antagonistę przypozywać Roku 1601. 1633. 1690. Ten zaś kto nie dowiedzie powinien odszczekać jak pies pod ławą za honor wzięty według praktyki Roku 1667. RZĄD POLSKI.
Szlachectwo utraca ten, kto Dekretem Królewskim prywowany za jaki ekscess, także i kto Miejskim, lub Kupieckim handlem w Mieście się bawi, 1633.
Bękarcia choć z Szlacheckich Osób urodzeni nie mogą być Szlachtą 1633. ale więcej Konstytucja 1578. przydaje, że Szlachcic z nałożnicą mieszkający i pierwej lubo się potym z nią ożeni, i dzieci spłodzi, te dzieci nie mogą się zaszczycać Szlach[...] twem, ani dziedziczyć fortunie. O INDYGENATACH. RZĄD POLSKI.
CUdzoziemcy starający się o Indygenaty
do Trybunału Antagonistę przypozywać Roku 1601. 1633. 1690. Ten zaś kto nie dowiedźie powinien odszczekać jak pies pod ławą za honor wźięty według praktyki Roku 1667. RZĄD POLSKI.
Szlachectwo utraca ten, kto Dekretem Królewskim prywowany za jaki excess, także i kto Mieyskim, lub Kupieckim handlem w Mieśćie śię bawi, 1633.
Bękarćia choć z Szlacheckich Osób urodzeni nie mogą być Szlachtą 1633. ale więcey Konstytucya 1578. przydaje, że Szlachćic z nałożnicą mieszkający i pierwey lubo śię potym z nią ożeni, i dźieći spłodźi, te dźieći nie mogą śię zaszczycać Szlach[...] twem, ani dźiedźiczyć fortunie. O INDYGENATACH. RZĄD POLSKI.
CUdzoźiemcy starający śię o Indygenaty
Skrót tekstu: ŁubHist
Strona: 232
Tytuł:
Historia polska z opisaniem rządu i urzędów polskich
Autor:
Władysław Łubieński
Drukarnia:
Drukarnia Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
historia, prawo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1763
Data wydania (nie wcześniej niż):
1763
Data wydania (nie później niż):
1763
. Nie masz dziwu, że królik, pono szarej sierci, Uskarża się przed Panem swojej córki śmierci. Jeśliż nieme bestyje i rodzaj bydlęcy Do niego się garnęły, dalekoż my więcej!” Ludzie prości wzdychali; mnie było do śmiechu: Podobno, że w kościele świętym, nie bez grzechu. 516. BĘKARCI
Wygnał Mojżesz z starego kościoła bękarty, Ale nasz chrześcijański i tym jest otwarty. Ledwie nie na każdy dzień, jak wory do młyna, Niosą z dobrym bękarta i skurwego syna. Nie masz żadnego braku do nieba w powiciu, Nie masz i w urodzeniu, w życiu tylko, w życiu. Jakożkolwiek się rodził,
. Nie masz dziwu, że królik, pono szarej sierci, Uskarża się przed Panem swojej córki śmierci. Jeśliż nieme bestyje i rodzaj bydlęcy Do niego się garnęły, dalekoż my więcej!” Ludzie prości wzdychali; mnie było do śmiechu: Podobno, że w kościele świętym, nie bez grzechu. 516. BĘKARCI
Wygnał Mojżesz z starego kościoła bękarty, Ale nasz chrześcijański i tym jest otwarty. Ledwie nie na każdy dzień, jak wory do młyna, Niosą z dobrym bękarta i skurwego syna. Nie masz żadnego braku do nieba w powiciu, Nie masz i w urodzeniu, w życiu tylko, w życiu. Jakożkolwiek się rodził,
Skrót tekstu: PotFrasz4Kuk_I
Strona: 413
Tytuł:
Fraszki albo Sprawy, Powieści i Trefunki.
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1669
Data wydania (nie wcześniej niż):
1669
Data wydania (nie później niż):
1669
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
, Chociaż od gościa będzie zawołany, Tylko na wszytkie wysługi obroty Poczwary jakiś zażywa Doroty. Ta, popluwając ręce niechędożnie, Z między nóg wtyka pieczenią na rożnie, Kuflem się rządzi i krajem fartucha Brzegi otarszy na pijanę dmucha. Ta wiązki wiąże i z góry rachuje, Owsem ćwierć natrzmi i sieczkę strychuje. Ta o bękarcim, co jej nic nie wadzi, Smrodzie w kolebce nagą ręką radzi. Tąż i pieczenią (a któż ją tak strawi?) I z rożna zdymie, i pieprzem zaprawi. A tak na misie do połowy szczyty Na stół zaniesie powązką nakryty. Tej ochędostwo wszytek smak odrazi, Choć na apetyt pchasz,
, Chociaż od gościa będzie zawołany, Tylko na wszytkie wysługi obroty Poczwary jakiś zażywa Doroty. Ta, popluwając ręce niechędożnie, Z między nóg wtyka pieczenią na rożnie, Kuflem się rządzi i krajem fartucha Brzegi otarszy na pijanę dmucha. Ta wiązki wiąże i z góry rachuje, Owsem ćwierć natrzmi i sieczkę strychuje. Ta o bękarcim, co jej nic nie wadzi, Smrodzie w kolebce nagą ręką radzi. Tąż i pieczenią (a któż ją tak strawi?) I z rożna zdymie, i pieprzem zaprawi. A tak na misie do połowy szczyty Na stół zaniesie powązką nakryty. Tej ochędostwo wszytek smak odrazi, Choć na apetyt pchasz,
Skrót tekstu: MałpaCzłow
Strona: 204
Tytuł:
Małpa Człowiek
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
satyry, traktaty
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1715
Data wydania (nie wcześniej niż):
1715
Data wydania (nie później niż):
1715
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Archiwum Literackie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Paulina Buchwaldówna
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wroclaw
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1962
Lubku Biskup Liuoński 112. Melchitowie co za Chrześcijanie są 155. Metropolit Moskiewski 128 Michał Patriarcha odszczepieństwa Greckiego autorem 121 Mildeborg we Flandrii wzięty od swowolnych 102. Milortowie w Szkocjej 80. Mindski kościół zarażony srodze 15 Mindoch W. X. Litewski 116. Ministri Kalwinscy pierwszy w Polsce 114. Ministrowskie żony nierządnice/ i synowie bękarci 50. 55. Mniszki stateczniejsze przy wierze nad insze mężczyzny 10. Moauja Sekta Turecka 149. Mogórowie Tartarowie 152. Moguncka Diaecesia jako zarażona 15. Moluckie bałwochwalstwa dawne 141. Moluckich wyspów i inszych pobliskich Chrześcijaństwo 195. Menaster w Niemczech 8. 14. Monomotapa król na wróciwszy się do wiary/ i z swymi/
Lubku Biskup Liuonski 112. Melchitowie co zá Chrześćiánie są 155. Metropolit Moskiewski 128 Michał Pátriárchá odsczepienstwá Graeckiego authorem 121 Mildeborg we Flándriey wzięty od swowolnych 102. Milortowie w Szkotiey 80. Mindski kośćioł záráżony srodze 15 Mindoch W. X. Litewski 116. Ministri Kálwinscy pierwszy w Polscze 114. Ministrowskie żony nierządnice/ y synowie bękárći 50. 55. Mniszki státecznieysze przy wierze nád insze mężczyzny 10. Moáuia Sektá Turecka 149. Mogorowie Tártárowie 152. Moguncka Diaecesia iáko záráżona 15. Moluckie báłwochwálstwá dawne 141. Moluckich wyspow y inszych pobliskich Chrześćiánstwo 195. Menáster w Niemcech 8. 14. Monomotápá krol ná wrociwszy się do wiáry/ y z swymi/
Skrót tekstu: BotŁęczRel_IV
Strona: 13
Tytuł:
Relacje powszechne, cz. IV
Autor:
Giovanni Botero
Tłumacz:
Paweł Łęczycki
Drukarnia:
Mikołaj Lob
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
egzotyka, geografia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
Królowie Szwedzcy przysięgają i dziś/ aby zachowali prawa Koronne/ miedzy któremi wiele tam jest takich/ co są ku pomocy kościoła ś. gdyż napisane były po więtszej części od ś. Henryka/ który tam dał gardło dla Religii. Miedzy inszemi/ jest też tam prawo/ iż księży synowie równej są godności/ jako i bękarci. Lecz iż się wróciemy do króla Chrystierna: Ten jako dał swym bestialstwem okazją/ żeby była weszła herezja do Szwecji: także też i do tego pomógł/ iż się taż herezja rozszerzyła po Daniej: gdyż wróciwszy się z Szwecji do domu swego/ pokazał się w krótki czas Luteranem: ale chociaż narobił wiele złego
Krolowie Szwedzcy przyśięgáią y dźiś/ áby záchowáli práwá Koronne/ miedzy ktoremi wiele tám iest tákich/ co są ku pomocy kośćiołá ś. gdyż nápisáne były po więtszey częśći od ś. Henriká/ ktory tám dał gárdło dla Religiey. Miedzy inszemi/ iest też tám práwo/ iż kśięży synowie rowney są godnośći/ iáko y bękárći. Lecz iż się wroćiemy do krolá Christierná: Ten iáko dał swym bestiálstwem occásią/ żeby byłá weszłá haeresia do Szweciey: tákże też y do tego pomogł/ iż się táż haeresia rozszerzyłá po Dániey: gdyz wroćiwszy się z Szweciey do domu swego/ pokazał się w krotki czás Lutheranem: ále choćiaż nárobił wiele złego
Skrót tekstu: BotŁęczRel_IV
Strona: 71
Tytuł:
Relacje powszechne, cz. IV
Autor:
Giovanni Botero
Tłumacz:
Paweł Łęczycki
Drukarnia:
Mikołaj Lob
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
egzotyka, geografia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
świat rodzą. Skąd dowód? Nie może to jąć się głowy mojej, Jakby też rzekł: deszcz idzie, bo kij w kącie stoi. Wielu konsekwencja tak niepewna minie, Jeśli w czepku rodziwszy kto, w powrózku ginie. Zostawić przyrodzony matce było lepiej, Dosyć mając na jednym, którym kat oczepi. 530. BĘKARCIE SZCZĘŚCIE NA TOŻ DRUGI RAZ
Nie wiem, jeśli i tego słusznie nazwać synem, Co pocznie abo rodzi przed ślubem matczynem. Nużby jej był nie pojął, zwiódszy dziewkę żartem? Matka bez wątpliwości kurwą, syn bękartem. Chłopu w karczmie zmowa, ślub, wesele, łożnica, Krzciny i przenosiny; ale to szlachcica
świat rodzą. Skąd dowód? Nie może to jąć się głowy mojej, Jakby też rzekł: deszcz idzie, bo kij w kącie stoi. Wielu konsekwencyja tak niepewna minie, Jeśli w czepku rodziwszy kto, w powrózku ginie. Zostawić przyrodzony matce było lepiej, Dosyć mając na jednym, którym kat oczepi. 530. BĘKARCIE SZCZĘŚCIE NA TOŻ DRUGI RAZ
Nie wiem, jeśli i tego słusznie nazwać synem, Co pocznie abo rodzi przed ślubem matczynem. Nużby jej był nie pojął, zwiódszy dziewkę żartem? Matka bez wątpliwości kurwą, syn bękartem. Chłopu w karczmie zmowa, ślub, wesele, łożnica, Krzciny i przenosiny; ale to szlachcica
Skrót tekstu: PotMorKuk_III
Strona: 324
Tytuł:
Moralia
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty, pieśni
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1688
Data wydania (nie później niż):
1688
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
