ja po dłuzy Patrząc/ widzę/ iże to pętlice nie guzy. O Tytułach.
PAnowie co się na Wsiach/ niemając ich mienią/ Właśnie rozen trzymają/ kto inszy pieczenią. Apendyks.
KTo starą Zonę pojmie/ a rad kruszki jada/ Co za smak/ w tej potrawie/ niechaj nie powiada. O Babińskiej Monarchii.
TAć to knieja/ te pola/ i ta jest równina/ Sławnego w dziejach Polskich/ niekiedy Babina. Tu cni oni Pszonkowie/ co i dotąd żyją/ Fundowali/ w dobry rząd trwałą Monarchiją. India niechaj złoto/ swym mieszkańcom daje/ Tu się ostrzą dowcipy także obyczaje. Hetman tu/ kto w
ia po dłuzy Pátrząc/ widzę/ iże to pętlice nie guzy. O Tytułách.
PAnowie co sie ná Wśiách/ niemáiąc ich mięnią/ Właśnie rozen trzymáią/ kto inszy pieczenią. Appendix.
KTo stárą Zonę poimie/ á rad kruszki iada/ Co zá smák/ w tey potráwie/ niechay nie powiáda. O Bábińskiey Monárchiey.
TAć to knieiá/ te polá/ y tá iest rowniná/ Sławnego w dźieiách Polskich/ niekiedy Bábiná. Tu cni oni Pszonkowie/ co y dotąd żyią/ Fundowáli/ w dobry rząd trwáłą Monárchiią. India niechay złoto/ swym mieszkáńcom dáie/ Tu sie ostrzą dowćipy tákże obyczáie. Hetmąn tu/ kto w
Skrót tekstu: KochProżnEp
Strona: 60
Tytuł:
Epigramata polskie
Autor:
Wespazjan Kochowski
Drukarnia:
Wojciech Górecki
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1674
Data wydania (nie wcześniej niż):
1674
Data wydania (nie później niż):
1674
Fundowali/ w dobry rząd trwałą Monarchiją. India niechaj złoto/ swym mieszkańcom daje/ Tu się ostrzą dowcipy także obyczaje. Hetman tu/ kto w Dyskursie z wojnami się szerzy/ Kto zbytnie o publikach/ aż on Podkanclerzy. Kto o Psach/ aż on Łowczy/ kto przy pełny mowcą/ Aż go tu wnet Babińskim nazwą Kraszomowcą. I z jaką kto do rzeczy/ wydaje się chęcią/ Na to mu wnet oddadzą Przywilej z pieczęcią. Podź za stół/ a tam księgi wziąwszy w rękę śmiele/ Monarchii obaczysz tej Obywatele. Więc przymiej z nimi prawo/ a zaniechaj zrzędy/ Polska Szlachta/ może mieć w Babinie Urzędy. Księgi
Fundowáli/ w dobry rząd trwáłą Monárchiią. India niechay złoto/ swym mieszkáńcom dáie/ Tu sie ostrzą dowćipy tákże obyczáie. Hetmąn tu/ kto w dyszkurśie z woynámi sie szerzy/ Kto zbytnie o publikách/ asz on Podkánclerzy. Kto o Psách/ ász on Łowczy/ kto przy pełny mowcą/ Asz go tu wnet Bábinskim názwą Krászomowcą. Y z iáką kto do rzeczy/ wydáie się chęćią/ Ná to mu wnet oddádzą Przywiley z pieczęćią. Podź zá stoł/ á tám kśięgi wźiąwszy w rękę śmiele/ Monárchiey obaczysz tey Obywátele. Wienc przymiey z nimi práwo/ á zániechay zrzędy/ Polská Szláchtá/ może mieć w Bábinie Vrzędy. Kśięgi
Skrót tekstu: KochProżnEp
Strona: 60
Tytuł:
Epigramata polskie
Autor:
Wespazjan Kochowski
Drukarnia:
Wojciech Górecki
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1674
Data wydania (nie wcześniej niż):
1674
Data wydania (nie później niż):
1674
